انی لا اری الموت الا السعادة: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Shamloo }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۲۵: خط ۲۴:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =-
  | تیترها =
  | تیترها =-
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}


[[رده:درگاه امام حسین(ع)]]
[[رده:درگاه امام حسین(ع)]]

نسخهٔ ‏۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۴۶

سؤال

از کجا گفته شده که امام زمان(ع) همیشه برای مصیبت جدش امام حسین(ع) گریه می‌کند؟

درگاه‌ها
امام حسین.png


إنّی لا أرَی المَوتَ إلّا سَعادَةً، به‌معنای «من مرگ را جز سعادت نمی‌بینم»، سخنی است از امام حسین(ع) که در آن مرگ با عزت در راه مقابله با ظلم را بر زندگی با ذلت در سایه ظالمان ترجیح داده است.[۱] این سخن از شعارهای عاشورا قلمداد شده است.[۲]

این سخن امام حسین(ع)، در روز دوم محرم سال ۶۱ق، ساعاتی پس از ورود کاروان امام حسین(ع)، به سرزمین کربلا در ضمن خطبه‌ای برای یاران و خانواده‌اش، گفته شده است.[۳] این جمله به‌صورت کامل چنین است:

«إِنِّيْ لاَ أَرَى المَوْتَ إِلاَّ سَعَادَةً، وَالحيَاةَ مَعَ الظَّالِمِيَنَ إِلاَّ نَدَماً [بَرَماً]؛ من مرگ را جز خوش‌بختی و سعادت نمی‌بینم و زندگی با ستمکاران را جز ندامت و نکبت نمی‌بینم.[۴]»

مرتضی مطهری این جمله را پیام شهید راه حق دانسته است؛ پیامی که محتوای آن این است که آنجا که انسان می‌خواهد زندگی ننگین در زیر سایه ظالمان داشته باشد و زندگی فقط برایش خوردن و خوابیدن باشد مرگ هزاران بار بر چنین زندگی ترجیح دارد.[۵] مطهری همچنین این شعار امام حسین(ع) را مصداق شعارهای محیی (زنده‌کننده) جامعه و فرد قلمداد کرده است؛ از نظر او این جمله مصداق آیه ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ؛ اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، چون خدا و پيامبر، شما را به چيزى فرا خواندند كه به شما حيات مى‌بخشد، آنان را اجابت كنيد[۶] است که از طریق امر به معروف و نهی از منکر موجب حیات جامعه می‌شود.[۷]

منابع

  1. مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۲ش، ص۱۴۴.
  2. مطهری، حماسه حسینی، ص۱۸۶.
  3. نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۸ش، ص۸۸.
  4. ذهبی، شمس‌الدين محمد بن احمد، سير أعلام النبلاء، بیروت، مؤسسة الرسالة، ۱۴۰۵ق، ج۳، ص۳۱۰.
  5. مطهری، حماسه حسینی، ص۱۴۴.
  6. سوره انفال، آیه۲۴.
  7. مطهری، حماسه حسینی، ص۱۴۴؛ نیز: مطهری، حماسه حسینی، ص۲۷۰.
  8. مطهری، حماسه حسینی، ص۱۸۶.