گریه امام زمان(ع) برای امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۹: خط ۱۹:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =-
  | تیترها =
  | تیترها =-
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}


[[رده:درگاه امام حسین(ع)]]
[[رده:درگاه امام حسین(ع)]]

نسخهٔ ‏۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۰۵

سؤال

از کجا گفته شده که امام زمان(ع) همیشه برای مصیبت جدش امام حسین(ع) گریه می‌کند؟

درگاه‌ها
امام حسین.png


گریه امام زمان(ع) برای امام حسین(ع) از قسمتی از زیارت ناحیه مقدسه استنباط شده که امام زمان(ع) از گریه و اندوه همیشگی خود برای جدش امام حسین(ع) یاد کرده است.[۱]

زیارت ناحیه مقدسه زیارتی است که در آن امام زمان(ع) جدش امام حسین(ع) را زیارت کرده و مصائب امام(ع)، یاران و خانواده‌اش در کربلا را برشمرده و از غم و اندوه خود برای آنان سخن گفته است.[۲] در قسمتی از این زیارت‌نامه آمده است: «فَلَأَنْدُبَنَّکَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً، وَ لَأَبْکِیَنَّ عَلَیْکَ بَدَلَ‏ الدُّمُوعِ‏ دَماً، حَسْرَةً عَلَیْکَ وَ تَأَسُّفاً عَلَى مَا دَهَاکَ وَ تَلَهُّفاً، حَتَّى أَمُوتَ بِلَوْعَةِ الْمُصَابِ وَ غُصَّةِ الِاکْتِیَاب؛ صبح و شام بر تو مویه می‌كنم و به جای اشک برای تو خون می‌گریم، از روی حسرت و افسوس بر مصیبت‌هایی كه برتو وارد شد؛ تا جایی كه از فرط اندوهِ مصیبت، و غم و شدت حزن جان سپارم».[۳]

برخی عالمان شیعه، با نقل رؤیای برخی از اهل سلوک از امام زمان(ع) نقل کرده‌اند که، از میان مصائب عاشورا، مصیبتی که موجب شده تا امام زمان(ع) دائماً در حزن و اندوه باشد و خون گریه کند مصیبت اسارت حضرت زینب(س) بوده است.[۴]

منابع

  1. سنگری، محمدرضا، سلام موعود: بیان تحلیلی و توصیفی از زیارت ناحیه مقدسه، قم، نشر یاقوت، ۱۳۸۱ش، ص۵.
  2. سنگری، سلام موعود، ص۵-۷؛ نیز: محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسين عليه السلام بر پايه قرآن، حديث و تاریخ، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، ۱۳۸۸ش، ج۱۲، ص۲۷۱.
  3. مشهدی، ابوعبدالله محمد بن جعفر، المزار الکبیر، تحقیق جواد القيومی الاصفهانی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، ۱۴۱۹ق، ص۵۰۱.
  4. نهاوندی، علی‌اکبر، العبقری الحسان فی أحوال مولانا صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، تحقیق حسین احمدی قمی، قم، انتشارات مسجد مقدس جمکران، ۱۳۸۶ش، ج۲، ص۴۵۸-۴۵۹.