شغل انبیاء: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
*شغل حضرت اسماعیل(ع) بنایی عنوان شده است.<ref>سورهٔ بقره، آیهٔ ۱۲۷.</ref> | *شغل حضرت اسماعیل(ع) بنایی عنوان شده است.<ref>سورهٔ بقره، آیهٔ ۱۲۷.</ref> | ||
* در برخی منابع، شغل حضرت یعقوب(ع) شبانی و دام‌پروری دانسته شده است.<ref>المسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، بیروت، الشرکة العلمیة للکتاب، ج۱، ص ۴۱.</ref> | * در برخی منابع، شغل حضرت یعقوب(ع) شبانی و دام‌پروری دانسته شده است.<ref>المسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، بیروت، الشرکة العلمیة للکتاب، ج۱، ص ۴۱.</ref> | ||
* با تکیه بر آیات قرآنی و برخی منابع تاریخی، شغل حضرت یوسف(ع) خزانه‌داری و | * با تکیه بر آیات قرآنی و برخی منابع تاریخی، شغل حضرت یوسف(ع) خزانه‌داری<ref>سورهٔ یوسف، آیهٔ ۵۵.</ref>، پادشاهی<ref>نیشابوری، ابواسحاق ابراهیم بن منصور، قصص الانبیاء، به اهتمام حبیب یغمایی، تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ص ۱۱۴.</ref> و کاغذسازی<ref>القلقشندی، احمد بن علی، صبح الأعشی في صناعة الإنشاء، تحقیق محمدحسین شمس‌الدین، بیروت ،دارالکتب العلمية، بی‌تا، ج ۱، ص ۴۸۶.</ref> عنوان شده است. | ||
* بنابر برخی منابع، شغل حضرت ایوب(ع) شبانی و دامداری تلقی شده است.<ref>الطبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۱، ص ۳۲۳.</ref> | * بنابر برخی منابع، شغل حضرت ایوب(ع) شبانی و دامداری تلقی شده است.<ref>الطبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۱، ص ۳۲۳.</ref> | ||
* بر اساس برخی آیات قرآنی و گزارش‌های تاریخی، شغل حضرت شعیب(ع) شبانی و دامداری<ref>سورهٔ قصص، آیهٔ ۲۷.</ref> قلمداد شده است. | * بر اساس برخی آیات قرآنی و گزارش‌های تاریخی، شغل حضرت شعیب(ع) شبانی و دامداری<ref>سورهٔ قصص، آیهٔ ۲۷.</ref> قلمداد شده است. | ||
* بنابر برخی آیات و منابع تاریخی، شغل حضرت موسی(ع) شبانی<ref>سورهٔ قصص، آیهٔ ۲۷.</ref>، کشاورزی<ref>ابن‌الجوزی، المنتظم في تاريخ الأمم و الملوک، ج ۲، ص ۱۴۶.</ref> و بنایی<ref>سورهٔ کهف، آیهٔ ۷۷.</ref> عنوان شده است. | * بنابر برخی آیات و منابع تاریخی، شغل حضرت موسی(ع) شبانی<ref>سورهٔ قصص، آیهٔ ۲۷.</ref>، کشاورزی<ref>ابن‌الجوزی، المنتظم في تاريخ الأمم و الملوک، ج ۲، ص ۱۴۶.</ref> و بنایی<ref>سورهٔ کهف، آیهٔ ۷۷.</ref> عنوان شده است. | ||
* بنابر ماجرای حضرت خضر(ع) و حضرت موسی(ع) در سورهٔ کهف، شغل حضرت خضر(ع) بنایی انگاشته شده است.<ref>سورهٔ کهف، آیهٔ ۷۷.</ref> | * بنابر ماجرای حضرت خضر(ع) و حضرت موسی(ع) در سورهٔ کهف، شغل حضرت خضر(ع) بنایی انگاشته شده است.<ref>سورهٔ کهف، آیهٔ ۷۷.</ref> | ||
* با تکیه بر برخی آیات قرآنی و احادیث و اخبار تاریخی، کار حضرت داوود(ع) زره‌سازی<ref>سورهٔ انبیاء، آیهٔ ۸۰.</ref> و زنبیل‌بافی<ref>الشریف الرضی، محمد بن الحسین، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، دارالهجرة، ۱۴۱۴ق، خطبهٔ ۱۶۰، ص ۲۲۷. </ref> عنوان شده است. | * با تکیه بر برخی آیات قرآنی و احادیث و اخبار تاریخی، کار حضرت داوود(ع) آهنگری<ref>سورهٔ سبأ، آیهٔ ۱۰.</ref>، زره‌سازی<ref>سورهٔ انبیاء، آیهٔ ۸۰.</ref> و زنبیل‌بافی<ref>الشریف الرضی، محمد بن الحسین، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، دارالهجرة، ۱۴۱۴ق، خطبهٔ ۱۶۰، ص ۲۲۷. </ref> عنوان شده است. | ||
* در آیاتی از قرآن و برخی منابع تاریخی، شغل حضرت سلیمان(ع) پادشاهی<ref>سورهٔ انبیاء، آیهٔ ۸۱.</ref> و صابون‌سازی<ref>القلقشندی، صبح الأعشی في صناعة الإنشاء، ج ۱، ص ۴۸۶.</ref> آمده است. | |||
* شغل حضرت هود و صالح تجارت و حضرت سلیمان حصیربافی و حضرت عیسی صیادی و نجاری و حضرت محمد صلّی اللّه علیه و اله تجارت و صیادی و شبانی بوده است.<ref>ناد علی، فاطمه، مجله قرآنی کوثر، ۱۳۹۱، شماره ۴۲.</ref> | * شغل حضرت هود و صالح تجارت و حضرت سلیمان حصیربافی و حضرت عیسی صیادی و نجاری و حضرت محمد صلّی اللّه علیه و اله تجارت و صیادی و شبانی بوده است.<ref>ناد علی، فاطمه، مجله قرآنی کوثر، ۱۳۹۱، شماره ۴۲.</ref> | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۷: | ||
{{قرآن|... وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدیدَ|۱۰|ترجمه=و آهن را برای او نرم کردیم (و به او گفتیم:) زره‌های کامل و فراخ بساز، و حلقه‌ها را به اندازه و متناسب کن! و عمل صالح بجا آورید که من به آنچه انجام می‌دهید بینا هستم!|سوره=سبأ|آیه=۱۰-۱۱|أَنِ اعْمَلْ سابِغاتٍ وَ قَدِّرْ فِی السَّرْدِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّی بِما تَعْمَلُونَ بَصیرٌ|۱۱}}. | {{قرآن|... وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدیدَ|۱۰|ترجمه=و آهن را برای او نرم کردیم (و به او گفتیم:) زره‌های کامل و فراخ بساز، و حلقه‌ها را به اندازه و متناسب کن! و عمل صالح بجا آورید که من به آنچه انجام می‌دهید بینا هستم!|سوره=سبأ|آیه=۱۰-۱۱|أَنِ اعْمَلْ سابِغاتٍ وَ قَدِّرْ فِی السَّرْدِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّی بِما تَعْمَلُونَ بَصیرٌ|۱۱}}. | ||
نسخهٔ ۲۱ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۹
 | این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
سؤال
شغل انبیاء الهی، که از طریق آن معیشت خود را تأمین می‌کردند، چه بوده است؟
- بر اساس برخی نقل‌ها شغل حضرت آدم(ع) کشاورزی[۱]، آهنگری[۲] و نانوایی[۳] بر شمرده شده است.
- بر اساس آیات ۳۷ سورهٔ هود، ۲۷ سورهٔ قصص و ۸۰ سورهٔ انبیاء و برخی روایات شغل حضرت نوح(ع) نجاری دانسته شده است.[۴]
- شغل حضرت ادریس(ع) کتابت و خیاطی برشمرده شده است.[۵] در منابع او را اولین کسی دانسته‌اند که با به کار گرفتن سوزن خیاطی کرده است.[۶]
- شغل حضرت ابراهیم(ع) کشاورزی[۷] و بنایی[۸] عنوان شده است.
- شغل حضرت اسماعیل(ع) بنایی عنوان شده است.[۹]
- در برخی منابع، شغل حضرت یعقوب(ع) شبانی و دام‌پروری دانسته شده است.[۱۰]
- با تکیه بر آیات قرآنی و برخی منابع تاریخی، شغل حضرت یوسف(ع) خزانه‌داری[۱۱]، پادشاهی[۱۲] و کاغذسازی[۱۳] عنوان شده است.
- بنابر برخی منابع، شغل حضرت ایوب(ع) شبانی و دامداری تلقی شده است.[۱۴]
- بر اساس برخی آیات قرآنی و گزارش‌های تاریخی، شغل حضرت شعیب(ع) شبانی و دامداری[۱۵] قلمداد شده است.
- بنابر برخی آیات و منابع تاریخی، شغل حضرت موسی(ع) شبانی[۱۶]، کشاورزی[۱۷] و بنایی[۱۸] عنوان شده است.
- بنابر ماجرای حضرت خضر(ع) و حضرت موسی(ع) در سورهٔ کهف، شغل حضرت خضر(ع) بنایی انگاشته شده است.[۱۹]
- با تکیه بر برخی آیات قرآنی و احادیث و اخبار تاریخی، کار حضرت داوود(ع) آهنگری[۲۰]، زره‌سازی[۲۱] و زنبیل‌بافی[۲۲] عنوان شده است.
- در آیاتی از قرآن و برخی منابع تاریخی، شغل حضرت سلیمان(ع) پادشاهی[۲۳] و صابون‌سازی[۲۴] آمده است.
- شغل حضرت هود و صالح تجارت و حضرت سلیمان حصیربافی و حضرت عیسی صیادی و نجاری و حضرت محمد صلّی اللّه علیه و اله تجارت و صیادی و شبانی بوده است.[۲۵]
﴿... وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدیدَ۱۰أَنِ اعْمَلْ سابِغاتٍ وَ قَدِّرْ فِی السَّرْدِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّی بِما تَعْمَلُونَ بَصیرٌ۱۱؛ و آهن را برای او نرم کردیم (و به او گفتیم:) زره‌های کامل و فراخ بساز، و حلقه‌ها را به اندازه و متناسب کن! و عمل صالح بجا آورید که من به آنچه انجام می‌دهید بینا هستم!﴾(سبأ:۱۰-۱۱).
شیخ طبرسی در مجمع البیان می‌فرماید: خداوند آهن را برای داود نرم ساخت برای آنکه دوست داشت از زحمت و دست‌رنج خود بخورد و زندگی کند؛ پس برای او آهن را نرم کرد و صنعت زره‌سازی را به او آموخت. و از درآمد آن خودش و عیالش استفاده کرده و زیادی آن را صدقه می‌داد.
امام صادق(ع) فرمود: «خدا به داود وحی کرد، تو خوب بنده‌ای هستی مگر آنکه تو از بیت المال می‌خوری، پس داود چهل روز گریه کرد، پس خدا آهن را برای او چون موم نرم ساخت و هر روز یک زره می‌ساخت و به هزار درهم می‌فروخت… و از بیت‌المال بی‌نیاز گشت».[۲۶]
همکاری با ذوالقرنین برای ساختن سد و نجات از دست یاجوج و ماجوج
﴿قالَ ما مَکَّنِّی فیهِ رَبِّی خَیْرٌ فَأَعینُونی بِقُوَّه أَجْعَلْ بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَهُمْ رَدْماً؛ (ذو القرنین) گفت: آنچه پروردگارم در اختیار من گذارده، بهتر است (از آنچه شما پیشنهاد می‌کنید)! مرا با نیرویی یاری دهید، تا میان شما و آنها سدّ محکمی قرار دهم!﴾(کهف[۱۸]:۹۵)
مردم آن منطقه در ابتدا می‌خواستند که فقط پول و کمک مالی بدهند تا ذوالقرنین برای آنها سدی در برابر دشمنان بسازد ولی ذوالقرنین کار کردن و کمک جسمی را بهتر از کمک مالی عنوان کرد و از نیروی خود مردم برای ساخت سد استفاده نمود. او با تلاش و مدیریت صحیح برای مردم سد بسیار محکمی در برابر هجوم دشمنان ساخت.
منابع
- ↑ المجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، بیروت، مؤسسة الوفاء، ۱۴۰۳، ج ۱۰۳، ص ۵۶.
- ↑ الطبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، روائع التراث العربی، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص ۱۳۰.
- ↑ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۱، ص ۱۲۹.
- ↑ المجلسی، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، ج ۱۰۳، ص ۵۶.
- ↑ ابن‌رسته، احمد بن عمر، الاعلاق النفیسه، ترجمهٔ حسین قره‌چانلو، تهران، مؤسسهٔ انتشارات امیرکبیر، ۱۳۶۵، ۲۲۶.
- ↑ المسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، بیروت، المکتبة العصریة، ۲۰۰۵م، ج ۱، ص ۳۲.
- ↑ ابن‌الجوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم في تاريخ الأمم و الملوک، تحقیق محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمية، ۱۹۹۲-۱۹۹۳م، ج۲، ص ۱۴۶.
- ↑ سورهٔ بقره، آیهٔ ۱۲۷.
- ↑ سورهٔ بقره، آیهٔ ۱۲۷.
- ↑ المسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، بیروت، الشرکة العلمیة للکتاب، ج۱، ص ۴۱.
- ↑ سورهٔ یوسف، آیهٔ ۵۵.
- ↑ نیشابوری، ابواسحاق ابراهیم بن منصور، قصص الانبیاء، به اهتمام حبیب یغمایی، تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ص ۱۱۴.
- ↑ القلقشندی، احمد بن علی، صبح الأعشی في صناعة الإنشاء، تحقیق محمدحسین شمس‌الدین، بیروت ،دارالکتب العلمية، بی‌تا، ج ۱، ص ۴۸۶.
- ↑ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۱، ص ۳۲۳.
- ↑ سورهٔ قصص، آیهٔ ۲۷.
- ↑ سورهٔ قصص، آیهٔ ۲۷.
- ↑ ابن‌الجوزی، المنتظم في تاريخ الأمم و الملوک، ج ۲، ص ۱۴۶.
- ↑ سورهٔ کهف، آیهٔ ۷۷.
- ↑ سورهٔ کهف، آیهٔ ۷۷.
- ↑ سورهٔ سبأ، آیهٔ ۱۰.
- ↑ سورهٔ انبیاء، آیهٔ ۸۰.
- ↑ الشریف الرضی، محمد بن الحسین، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، دارالهجرة، ۱۴۱۴ق، خطبهٔ ۱۶۰، ص ۲۲۷.
- ↑ سورهٔ انبیاء، آیهٔ ۸۱.
- ↑ القلقشندی، صبح الأعشی في صناعة الإنشاء، ج ۱، ص ۴۸۶.
- ↑ ناد علی، فاطمه، مجله قرآنی کوثر، ۱۳۹۱، شماره ۴۲.
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، گروهی از مترجمان، تهران، انتشارات فراهانی، چاپ اول، ۱۳۶۰ش، ج۲۰، ص۲۲۵.