جایگاه و فضیلت مسجد: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
== مسجد در روایات == | == مسجد در روایات == | ||
از نظر اسلام، ساختن، تعمیر و آبادی مسجد ثواب زیادی دارد. [[پیامبر اسلام|پیامبر اسلام(ص)]] فرمود: «کسی که مسجدی بنا کند اگر چه به مقدار جایگاه کبوتری باشد، خداوند برای او خانه‌ای در بهشت بنا نماید.»<ref>حرّ عاملی، محمد بن حسن، وسائل‌الشیعه، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ج۳، ص۴۸۵ و نگاه کنید به مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوّم، ۱۴۰۳ هـ ۱۹۸۳ م، ج۸۴، ص۱.</ref> | از نظر اسلام، ساختن، تعمیر و آبادی مسجد ثواب زیادی دارد. [[پیامبر اسلام|پیامبر اسلام(ص)]] فرمود: «کسی که مسجدی بنا کند اگر چه به مقدار جایگاه کبوتری باشد، خداوند برای او خانه‌ای در بهشت بنا نماید.»<ref>حرّ عاملی، محمد بن حسن، وسائل‌الشیعه، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ج۳، ص۴۸۵ و نگاه کنید به مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوّم، ۱۴۰۳ هـ ۱۹۸۳ م، ج۸۴، ص۱.</ref> همانا خانه هاى خدا در زمين ، مساجدند . بر خداست تا كسى را كه در آن خانه ها ديدارش كند ، گرامى بدارد. همانا بهترين مكان ها ، مسجدها هستند .<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، فرهنگ نامه مسجد، ص۲۳.</ref> | ||
باید در مسجد از سخنانی که ظالمانه و هوادارانه باشد یا آبروی مردم را ببرد، [[غیبت]] و حرفی که بوی دنیاخواهی می‌دهد، پرهیز شود.<ref>وسائل‌الشیعه، ج۳، ص۴۹۳.</ref> | باید در مسجد از سخنانی که ظالمانه و هوادارانه باشد یا آبروی مردم را ببرد، [[غیبت]] و حرفی که بوی دنیاخواهی می‌دهد، پرهیز شود.<ref>وسائل‌الشیعه، ج۳، ص۴۹۳.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۲
 | این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
خصوصیّات مسجد اسلامی را بیان کنید؟
برخی خصوصیات مسجد مربوط به سازندگان و برخی مربوط به خود مسجد است:
مسجد در قرآن
انگیزه ساختن مسجد باید الهی باشد. در قرآن آمده﴿قطعاً مسجدی که از نخستین روز بر پایه تقوا بنا شده شایسته‌تر است که در آن [به نماز و عبادت] بایستی.﴾(توبه:۱۰۸)
بنیان‌گذاران و بانیان مساجد نباید منافق و ضرر زنندگان به مسلمانان باشند.[۱]
برنامه مسجد باید در مسیر تربیت انسان باشد:﴿در آن مسجد مردانی هستند که دوست می‌دارند پاکیزه باشند و خداوند پاکیزگان را دوست دارد.﴾(توبه:۱۰۸)
بنابر احتیاط واجب، مسجد را نباید با طلا زینت داد. همچنین نباید صورت چیزهایی که دارای روح هستند، در مسجد نقش کنند و نقاشی چیزهایی که روح ندارد، مثل گل و بوته نیز مکروه است.[۲]
نوشتن آیات قرآن در بالای محراب و ذکر نام و صفات خداوند اشکال ندارد.[۳]
مسجد اسلامی، جای نماز و یاد خدا است: ﴿مساجدی که در آنها یاد خدا زیاد برده می‌شود.﴾(حج:۴) عبادت خالصانه ﴿مساجد جایگاه خدا و برای خداست پس با خدا کسی را نخوانید.﴾(بقره:۱۱۴) و جایگاه زمزمه و نجوای صادقانه با خدا [۴] و پایگاه عروج انسان از خاک به افلاک[۵] و اهل آن ﴿دوست‌دار پاکیزگی و طهارت‌اند.﴾(توبه:۱۰۸) باید هنگام ورود به مسجد زینت خود را برداشت.[۶]
مسجد در روایات
از نظر اسلام، ساختن، تعمیر و آبادی مسجد ثواب زیادی دارد. پیامبر اسلام(ص) فرمود: «کسی که مسجدی بنا کند اگر چه به مقدار جایگاه کبوتری باشد، خداوند برای او خانه‌ای در بهشت بنا نماید.»[۷] همانا خانه هاى خدا در زمين ، مساجدند . بر خداست تا كسى را كه در آن خانه ها ديدارش كند ، گرامى بدارد. همانا بهترين مكان ها ، مسجدها هستند .[۸]
باید در مسجد از سخنانی که ظالمانه و هوادارانه باشد یا آبروی مردم را ببرد، غیبت و حرفی که بوی دنیاخواهی می‌دهد، پرهیز شود.[۹]
پیامبر اسلام، در مسجد، آیه‌های قرآن، احکام و معارف دینی و حتی مسائل تاریخی را برای مردم بیان می‌کرد.[۱۰]
مسجد باید محل تعاون اجتماعی باشد. امام رضا(ع) فرمود: «یکی از فوائد مسجد رفتن، همگاری مسلمانان بر نیکی و تقوا است.[۱۱]
مطالعه بیشتر
- مسجد نمونه، رحیم نوبهار، (ستاد اقامه نماز).
- نقش تاریخ کتابخانه‌های مساجد، محمد مکی السباعی، ترجمه محمد عباسپور و محمد جواد مهدوی.
- سیمای مسجد، رحیم نوبهار.
منابع
- ↑ سوره توبه، آیه۱۰۷.
- ↑ موسوی خمینی، سید روح الله، توضیح المسائل، مسئله ۹۰۸.
- ↑ وسائل‌الشیعه، ج۳، ص۴۹۳–۴۹۴.
- ↑ سوره جن، آیه۱۸.
- ↑ سوره اسراء، آیه۱.
- ↑ سوره اعراف، آیه ۳۱.
- ↑ حرّ عاملی، محمد بن حسن، وسائل‌الشیعه، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ج۳، ص۴۸۵ و نگاه کنید به مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوّم، ۱۴۰۳ هـ ۱۹۸۳ م، ج۸۴، ص۱.
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، فرهنگ نامه مسجد، ص۲۳.
- ↑ وسائل‌الشیعه، ج۳، ص۴۹۳.
- ↑ عبدالحی الکتانی، التراتیب الاواریه، بیروت، دارالکتاب العربی، بی‌تا، ج۲، ص۲۲۱.
- ↑ وسائل‌الشیعه، ج۵، ص۳۷۲.