کنیه‌ها و لقب‌های امام علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
کنیه در فرهنگ عربی به نام‌هایی گفته می‌شود که برای مردان، دارای پیشوند «اَب» و «اِبن» و برای زنان با پیشوند «اُمّ» همراه باشد. برای احترام و بزرگداشت افراد، بیشتر از کنیه به جای نام اصلی استفاده می‌شود. معروفترین کنیه‌های امام علی(ع) عبارتند از: | کنیه در فرهنگ عربی به نام‌هایی گفته می‌شود که برای مردان، دارای پیشوند «اَب» و «اِبن» و برای زنان با پیشوند «اُمّ» همراه باشد. برای احترام و بزرگداشت افراد، بیشتر از کنیه به جای نام اصلی استفاده می‌شود. معروفترین کنیه‌های امام علی(ع) عبارتند از: | ||
* ابوالحسن | * ابوالحسن | ||
* ابوالسِّبْطَیْن (منظور از سبطین امام حسن و امام حسین(ع) دانسته شده است.) | * ابوالسِّبْطَیْن (منظور از سبطین [[امام حسن(ع)|امام حسن]] و [[امام حسین(ع)]] دانسته شده است.) | ||
* ابوالرّیْحانَتَیْن (پدر دو ریحانه، که مراد از آن، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) هستند) | * ابوالرّیْحانَتَیْن (پدر دو ریحانه، که مراد از آن، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) هستند) | ||
* ابو الاَئِمَه (پدر امامان) | * ابو الاَئِمَه (پدر [[امامان شیعه|امامان]]) | ||
== لقب‌های امام علی(ع) == | == لقب‌های امام علی(ع) == | ||
* ابوتراب: به معنای صاحب خاک یا شخص خاک‌آلود. این لقب از سوی [[پیامبر(ص)]] درباره امام به کار برده شد. | * ابوتراب: به معنای صاحب خاک یا شخص خاک‌آلود. این لقب از سوی [[پیامبر(ص)]] درباره امام علی به کار برده شد. | ||
* [[لقب اسدالله|اسدالله]]: به‌معنای شیر | * [[لقب اسدالله|اسدالله]]: به‌معنای شیر خدا. به کار رفتن اسد (شیر) درباره انسان، کنایه از [[شجاعت]] است. | ||
* [[امیرالمؤمنین]]: از القاب اختصاصی امام علی(ع) است و شیعیان این لقب را برای دیگر امامان(ع) به کار نمی‌برند. | * [[امیرالمؤمنین]]: از القاب اختصاصی امام علی(ع) است و شیعیان این لقب را برای دیگر امامان(ع) به کار نمی‌برند. | ||
* صدیق اکبر: به معنای بسیار راست‌گو، از القاب اختصاصی امام علی(ع). | * صدیق اکبر: به معنای بسیار راست‌گو، از القاب اختصاصی امام علی(ع). | ||
* صالح المؤمنین: این لقب در آیه چهارم [[سوره تحریم]] استفاده شده است. در منابع شیعه و اهل‌سنت، امام علی(ع) را تنها مصداق صالح المؤمنین دانسته‌اند. | * صالح المؤمنین: این لقب در آیه چهارم [[سوره تحریم]] استفاده شده است. در منابع شیعه و اهل‌سنت، امام علی(ع) را تنها مصداق صالح المؤمنین دانسته‌اند. | ||
* فاروق: به معنای جدا کننده حق از باطل است. بر اساس منابع شیعه، رسول خدا(ص)، امام علی(ع) را فاروق نامید. برخی از اهل سنت، [[عمر بن خطاب]] را فاروق می‌دانند. | * فاروق: به معنای جدا کننده حق از باطل است. بر اساس منابع شیعه، رسول خدا(ص)، امام علی(ع) را فاروق نامید. برخی از اهل سنت، [[عمر بن خطاب]] را فاروق می‌دانند. | ||
* | * کَرّار غیرُ فَرّار: حمله‌کننده بی‌گریز. این لقب توسط پیامبر(ص) در [[غزوه خیبر]] به امام علی(ع) داده شد، زمانی که چند تن از [[صحابه]] نتوانستند پیروزی کسب کنند و از صحنه جنگ فرار کردند. | ||
* یعسوب الدین: به‌معنای بزرگ، سرپرست و رهبر مؤمنین است که از سوی پیامبر(ص) به ایشان داده شده است. | * یعسوب الدین: به‌معنای بزرگ، سرپرست و رهبر مؤمنین است که از سوی پیامبر(ص) به ایشان داده شده است. | ||
امام علی(ع) در خطبه‌ای فرمود: اسم من در انجیل، الیا و در تورات برئ و در زبور أری و نزد هندیان کبکر و نزد رومیان بطریسا و نزد ایرانیان (قدیم) حَبتَر و در زبان ترک: بشیر و در زبان زنگیان حیتر و در زبان کَهَنَه بوی و در زبان حبشیان شریک، در زبان ارمنیان فریق و در نزد اعراب علی و در قرآن کریم نام‌هایی دارم که مخصوص من هستند مانند صادق و مؤذن، محسن که خداوند در قرآن فرمود: {{قرآن|وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ}} و آنان که در (راه) ما (به جان و مال) جهد و کوشش کردند محققا آنها را به راه‌های (معرفت و لطف) خویش هدایت می‌کنیم، و همیشه خدا یار نکوکاران است.<ref>(عنکبوت:۶۹)</ref> منظور من هستم؛ و ذاکر در آیه {{قرآن|إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكْرَىٰ لِمَنْ كَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِيدٌ}} در این هلاک پیشینیان پند و تذکر است آن را که قلب هوشیاری داشته باشد یا گوش فرا دهد و توجه کامل کند و گواهی دهد.<ref>(ق:۳۷)</ref> من هستم و من در آیه {{قرآن|وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا ۗ وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيرًا}} و او خدایی است که از آب (نطفه) بشر را آفرید و بین آنها خویشی نسب و بستگی ازدواج قرار داد، و خدای تو (بر هر چیز) قادر است.<ref>(فرقان:۵۴).</ref> «صهراً» من هستم من ولی المؤمنین هستم. من معیار شناخت مؤمن و منافق هستم. هر کس حب و مودت مرا دارد مؤمن است و هر کس ندارد و بغض مرا دارد منافق و شقی است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۳۵، ص۴۵–۴۷ و ج۳۶، ص۲۲۰.</ref> | امام علی(ع) در خطبه‌ای فرمود: اسم من در انجیل، الیا و در تورات برئ و در زبور أری و نزد هندیان کبکر و نزد رومیان بطریسا و نزد ایرانیان (قدیم) حَبتَر و در زبان ترک: بشیر و در زبان زنگیان حیتر و در زبان کَهَنَه بوی و در زبان حبشیان شریک، در زبان ارمنیان فریق و در نزد اعراب علی و در قرآن کریم نام‌هایی دارم که مخصوص من هستند مانند صادق و مؤذن، محسن که خداوند در قرآن فرمود: {{قرآن|وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ}} و آنان که در (راه) ما (به جان و مال) جهد و کوشش کردند محققا آنها را به راه‌های (معرفت و لطف) خویش هدایت می‌کنیم، و همیشه خدا یار نکوکاران است.<ref>(عنکبوت:۶۹)</ref> منظور من هستم؛ و ذاکر در آیه {{قرآن|إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكْرَىٰ لِمَنْ كَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِيدٌ}} در این هلاک پیشینیان پند و تذکر است آن را که قلب هوشیاری داشته باشد یا گوش فرا دهد و توجه کامل کند و گواهی دهد.<ref>(ق:۳۷)</ref> من هستم و من در آیه {{قرآن|وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا ۗ وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيرًا}} و او خدایی است که از آب (نطفه) بشر را آفرید و بین آنها خویشی نسب و بستگی ازدواج قرار داد، و خدای تو (بر هر چیز) قادر است.<ref>(فرقان:۵۴).</ref> «صهراً» من هستم من ولی المؤمنین هستم. من معیار شناخت مؤمن و منافق هستم. هر کس حب و مودت مرا دارد مؤمن است و هر کس ندارد و بغض مرا دارد منافق و شقی است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۳۵، ص۴۵–۴۷ و ج۳۶، ص۲۲۰.</ref> | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۳۷
کنیه ها و القاب امام علی(ع) را ذکر کنید؟
امام علی(ع) دارای کنیه و لقب‌های زیادی هستند. برخی از این القاب مختص امام علی است و فقط در مورد ایشان به کار می‌رفته است که در منابع شیعه و اهل سنت به این القاب و کنیه ها اشاره شده است. در اینجا به مشهورترین القاب و کنیه‌های امام(ع) اشاره می‌شود:
کنیه‌های امام علی(ع)
کنیه در فرهنگ عربی به نام‌هایی گفته می‌شود که برای مردان، دارای پیشوند «اَب» و «اِبن» و برای زنان با پیشوند «اُمّ» همراه باشد. برای احترام و بزرگداشت افراد، بیشتر از کنیه به جای نام اصلی استفاده می‌شود. معروفترین کنیه‌های امام علی(ع) عبارتند از:
- ابوالحسن
- ابوالسِّبْطَیْن (منظور از سبطین امام حسن و امام حسین(ع) دانسته شده است.)
- ابوالرّیْحانَتَیْن (پدر دو ریحانه، که مراد از آن، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) هستند)
- ابو الاَئِمَه (پدر امامان)
لقب‌های امام علی(ع)
- ابوتراب: به معنای صاحب خاک یا شخص خاک‌آلود. این لقب از سوی پیامبر(ص) درباره امام علی به کار برده شد.
- اسدالله: به‌معنای شیر خدا. به کار رفتن اسد (شیر) درباره انسان، کنایه از شجاعت است.
- امیرالمؤمنین: از القاب اختصاصی امام علی(ع) است و شیعیان این لقب را برای دیگر امامان(ع) به کار نمی‌برند.
- صدیق اکبر: به معنای بسیار راست‌گو، از القاب اختصاصی امام علی(ع).
- صالح المؤمنین: این لقب در آیه چهارم سوره تحریم استفاده شده است. در منابع شیعه و اهل‌سنت، امام علی(ع) را تنها مصداق صالح المؤمنین دانسته‌اند.
- فاروق: به معنای جدا کننده حق از باطل است. بر اساس منابع شیعه، رسول خدا(ص)، امام علی(ع) را فاروق نامید. برخی از اهل سنت، عمر بن خطاب را فاروق می‌دانند.
- کَرّار غیرُ فَرّار: حمله‌کننده بی‌گریز. این لقب توسط پیامبر(ص) در غزوه خیبر به امام علی(ع) داده شد، زمانی که چند تن از صحابه نتوانستند پیروزی کسب کنند و از صحنه جنگ فرار کردند.
- یعسوب الدین: به‌معنای بزرگ، سرپرست و رهبر مؤمنین است که از سوی پیامبر(ص) به ایشان داده شده است.
امام علی(ع) در خطبه‌ای فرمود: اسم من در انجیل، الیا و در تورات برئ و در زبور أری و نزد هندیان کبکر و نزد رومیان بطریسا و نزد ایرانیان (قدیم) حَبتَر و در زبان ترک: بشیر و در زبان زنگیان حیتر و در زبان کَهَنَه بوی و در زبان حبشیان شریک، در زبان ارمنیان فریق و در نزد اعراب علی و در قرآن کریم نام‌هایی دارم که مخصوص من هستند مانند صادق و مؤذن، محسن که خداوند در قرآن فرمود: ﴿وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ﴾ و آنان که در (راه) ما (به جان و مال) جهد و کوشش کردند محققا آنها را به راه‌های (معرفت و لطف) خویش هدایت می‌کنیم، و همیشه خدا یار نکوکاران است.[۱] منظور من هستم؛ و ذاکر در آیه ﴿إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكْرَىٰ لِمَنْ كَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِيدٌ﴾ در این هلاک پیشینیان پند و تذکر است آن را که قلب هوشیاری داشته باشد یا گوش فرا دهد و توجه کامل کند و گواهی دهد.[۲] من هستم و من در آیه ﴿وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا ۗ وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيرًا﴾ و او خدایی است که از آب (نطفه) بشر را آفرید و بین آنها خویشی نسب و بستگی ازدواج قرار داد، و خدای تو (بر هر چیز) قادر است.[۳] «صهراً» من هستم من ولی المؤمنین هستم. من معیار شناخت مؤمن و منافق هستم. هر کس حب و مودت مرا دارد مؤمن است و هر کس ندارد و بغض مرا دارد منافق و شقی است.[۴]