دعای قاموس: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۳۰ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۵۷

سؤال

درباره دعای قاموس توضیح دهید؟

دعای قاموس نام دیگر دعای سیفی صغیر است. این دعا منسوب به امام علی(ع) است.

این دعا اولین بار در کتاب صحیفه ثانیه علویه محدث نوری آمده است. محدث نوری در مقدمه این دعا اشاره می کند که این دعا را در مجامع متعدد روایی که بعضی نفیس و عتیق بوده اند یافته است. او از اشتهار متن دعا نیز خبر می دهد و این اشتهار را کمتر از اشتهار مناجات خمسة عشر نمی داند. اما محدث نوری با وجود این دو شاخص متذکر می شود که این دعا را در مآخذ قابل اعتماد ندیده است. شیخ عباس قمی، محدث بزرگ متأخر شیعه و شاگرد محدث نوری، در کتاب مشهور دعای خود مفاتیح الجنان این دعا را آورده است.

در کتاب مفاتیح‌الجنان توسط شیخ عباس قمی ذکر شده است. این دعا در منابع دعایی وجود ندارد و اولین منبع آن کتاب صحیفه ثانیه علویه است که توسط نوری استاد شیخ عباس قمی ذکر شده است. مرحوم نوری نیز آن را به تبعیت از برخی علما ذکر نموده است.

دعای قاموس نام دیگر دعای سیفی صغیر است و دعایی به صورت مستقل به این نام وجود ندارد. شیخ عباس قمی در عنوان آن چنین آورده‌: «دعای سیفی صغیر معروف به دعای قاموس»^[۱]

در ارتباط با دعای قاموس باید گفت این دعا در منابع دعایی و در نرم‌افزارهای روایی موجود نیست، این دعا تنها در مفاتیح‌الجنان شیخ عباس قمی آروده شده است. وی نیز این دعا را از کتاب صحیفه ثانیه علویه که توسط استادش مرحوم نوری جمع‌آوری شده نقل می‌کند. اما در ابتدای دعا این تذکر بیان شده است که که اعتمادی به این دعا نبوده و تنها به جهت تسامح و همراهی با برخی علما آن را ذکر می‌کنند. همچنین یادآوری شده‌ که ارباب طلسمات و تسخیرات (کسانی که علوم غریبه می‌دانند) شرح غریب و آثار عجیبی برای این دعا ذکر کرده‌اند.

منابع

↑ قمی، شیخ عباس، کلیات مفاتیح الجنان، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۲، ص۱۹۷–۱۹۸، (بعد از دعای جوشن صغیر).

[1] قمی، شیخ عباس، کلیات مفاتیح الجنان، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۲، ص۱۹۷–۱۹۸، (بعد از دعای جوشن صغیر).

[۱]

@@ خط ۵: / خط ۵: @@
 {{پایان سوال}}
 {{پاسخ}}
-'''دعای قاموس''' نام دیگر دعای سیفی صغیر است که در کتاب مفاتیح‌الجنان توسط شیخ عباس قمی ذکر شده است. این دعا در منابع دعایی وجود ندارد و اولین منبع آن کتاب صحیفه ثانیه علویه است که توسط نوری استاد شیخ عباس قمی ذکر شده است. مرحوم نوری نیز آن را به تبعیت از برخی علما ذکر نموده است.
+دعای قاموس نام دیگر دعای سیفی صغیر است. این دعا منسوب به امام علی(ع) است.
+این دعا اولین بار در کتاب صحیفه ثانیه علویه محدث نوری آمده است. محدث نوری در مقدمه این دعا اشاره می کند که این دعا را در مجامع متعدد روایی که بعضی نفیس و عتیق بوده اند یافته است. او از اشتهار متن دعا نیز خبر می دهد و این اشتهار را کمتر از اشتهار مناجات خمسة عشر نمی داند. اما محدث نوری با وجود این دو شاخص متذکر می شود که این دعا را در مآخذ قابل اعتماد ندیده است. شیخ عباس قمی، محدث بزرگ متأخر شیعه و شاگرد محدث نوری، در کتاب مشهور دعای خود مفاتیح الجنان این دعا را آورده است.
+در کتاب مفاتیح‌الجنان توسط شیخ عباس قمی ذکر شده است. این دعا در منابع دعایی وجود ندارد و اولین منبع آن کتاب صحیفه ثانیه علویه است که توسط نوری استاد شیخ عباس قمی ذکر شده است. مرحوم نوری نیز آن را به تبعیت از برخی علما ذکر نموده است.
-==دعای سیفی صغیر==
 دعای قاموس نام دیگر [[دعای سیفی صغیر]] است و دعایی به صورت مستقل به این نام وجود ندارد. [[شیخ عباس قمی]] در عنوان آن چنین آورده‌: «دعای سیفی صغیر معروف به دعای قاموس»<ref>قمی، شیخ عباس، کلیات مفاتیح الجنان، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۲، ص۱۹۷–۱۹۸، (بعد از دعای جوشن صغیر).</ref>
 در ارتباط با دعای قاموس باید گفت این دعا در [[منابع دعایی]] و در نرم‌افزارهای روایی موجود نیست، این دعا تنها در [[مفاتیح‌الجنان]] شیخ عباس قمی آروده شده است. وی نیز این دعا را از [[کتاب صحیفه ثانیه علویه]] که توسط استادش [[مرحوم نوری]] جمع‌آوری شده نقل می‌کند. اما در ابتدای دعا این تذکر بیان شده است که که اعتمادی به این دعا نبوده و تنها به جهت تسامح و همراهی با برخی علما آن را ذکر می‌کنند. همچنین یادآوری شده‌ که ارباب [[طلسمات و تسخیرات]] (کسانی که علوم غریبه می‌دانند) شرح غریب و آثار عجیبی برای این دعا ذکر کرده‌اند.
-==جایگاه دعا در فرهنگ اسلامی==
-دعا در [[فرهنگ اسلامی]] جایگاهی بسیار بالا دارد و [[آیات]] و [[روایات]] فراوانی دلالت بر این مطلب دارند؛ در [[سوره فرقان]] دعا علت توجه و ارج نهادن [[خدا]] به [[انسان]] معرفی شده است: {{قرآن|قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ|سوره=فرقان|آیه=77|ترجمه=پروردگارم برای شما ارجی قائل نیست اگر دعای شما نباشد}} همچنین در روایتی از [[پیامبر(ص)]] بیان شده است که: {{متن عربی|الدُّعاءُ مُخُّ العِبادَةِ ولا یَهلِکُ مَعَ الدُّعاءِ أحَدٌ|ترجمه=دعا مغز عبادت است و بوسیله دعا کسی به هلاکت نمی‌رسد.}}<ref>محمّدی ری شهری، محمّد، میزان الحکمه، قم: مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ دوم، ۱۳۶۷، ج۳، ص۲۴۵.</ref> هر چند دعا کردن با هر زبانی که باشد مطلوب است، اما اگر [[مأثور]] یعنی از زبان [[معصوم(ع)]] بیان شده باشد بهتر خواهد بود.
 {{پایان پاسخ}}