فلسفه تحریم زنا: تفاوت میان نسخه‌ها
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
| خط ۵: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''فلسفه تحریم زنا''' آثار و پیامدهایی است که بر آن مترتب است. | '''فلسفه تحریم زنا''' جلوگیری از آثار و پیامدهایی همچون قطع نسل، شیوع بیماری‌های تناسلی و گسترش ناامنی در جامعه است که بر آن مترتب است. | ||
== تعریف زنا و حرمت آن== | == تعریف زنا و حرمت آن== | ||
زنا عبارت است از آمیزش مرد و زن بدون عقد ازدواج یا ملکیت. زنا در دین اسلام حرام و از گناهان کبیره است و برای مرتکب آن حد در نظر گرفته شده است. این عمل در ادیان دیگر نیز | زنا عبارت است از آمیزش مرد و زن بدون عقد ازدواج یا ملکیت.<ref>نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام فی شرح شرایع الاسلام، ج۴۱، ص۲۵۸، داراحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ هفتم، ۱۳۶۲ش.</ref> زنا در دین اسلام حرام و از گناهان کبیره است<ref>نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام فی شرح شرایع الاسلام، ج۴۱، ص۲۵۸، داراحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ هفتم، ۱۳۶۲ش.</ref> و برای مرتکب آن حد در نظر گرفته شده است.<ref>علامه طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۳، ص۸۸، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.</ref> این عمل در ادیان دیگر نیز از آن نهی شده است.<ref>علامه طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۳، ص۸۸، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.</ref> | ||
قرآن کریم در آیه {{قرآن|و لاتَقْرَبُوا الزِّنَا انَّهُ کانَ فَاحِشه و سَآءَ سَبِیلاً|ترجمه=و به زنا نزديك مشويد، چرا كه آن همواره زشت و بد راهى است.|سوره=اسراء|آیه=۳۲}} از مسلمانان خواسته است که به این عمل نزدیک نشوند. همچنین در روایتی که امام علی از پیامبر نقل کرده است: گرفتن صفا و نورانیت از انسان، قطع شدن روزی و تسریع در نابودی انسان ها از عواقب دنیوی این گناه ذکر شده است همچنین غضب پروردگار، سختی حساب و دخول ـ یا خلود ـ در آتش جهنّم از عواقب اخروی آن.<ref>طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، بیروت، دارالمعرفه، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق/۱۹۸۸م، المجلد۵ و ۶، ص۶۳۸.</ref> | قرآن کریم در آیه {{قرآن|و لاتَقْرَبُوا الزِّنَا انَّهُ کانَ فَاحِشه و سَآءَ سَبِیلاً|ترجمه=و به زنا نزديك مشويد، چرا كه آن همواره زشت و بد راهى است.|سوره=اسراء|آیه=۳۲}} از مسلمانان خواسته است که به این عمل نزدیک نشوند. همچنین در روایتی که امام علی(ع) از پیامبر نقل کرده است: گرفتن صفا و نورانیت از انسان، قطع شدن روزی و تسریع در نابودی انسان ها از عواقب دنیوی این گناه ذکر شده است همچنین غضب پروردگار، سختی حساب و دخول ـ یا خلود ـ در آتش جهنّم از عواقب اخروی آن.<ref>طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، بیروت، دارالمعرفه، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق/۱۹۸۸م، المجلد۵ و ۶، ص۶۳۸.</ref> | ||
== فلسفه تحریم == | == فلسفه تحریم == | ||
در تفسیر نمونه برای حرمت فلسفه‌هایی ذکر شده است: | در تفسیر نمونه برای حرمت فلسفه‌هایی ذکر شده است: | ||
#جلوگیری از قطع نسل: زنا غالباً باعث سقط جنین و کشتن فرزندان و قطع نسل می‌گردد؛ زیرا زنان مبتلا به این عمل هرگز حاضر به نگهداری این گونه فرزندان نیستند. | |||
# پیشگیری از اشاعه بیماری‌های تناسلی: تجربه نشان می‌دهد که زنا باعث اشاعه انواع بیماری‌های تناسلی می‌شود. | |||
# مانع تحقق هدف ازدواج: هدف از ازدواج تنها اشباع غريزه جنسى نيست، بلكه آرامش روحی و روانی، بقای نسل و تربيت فرزندان از آثار ازدواج است كه بدون اختصاص زن و مرد به يكديگر و تحريم زنا امكان‌پذير نيست. | |||
# جلوگیری از قطع نسل: زنا غالباً باعث سقط جنین و کشتن فرزندان و قطع نسل می‌گردد؛ زیرا زنان مبتلا به این عمل هرگز حاضر به نگهداری این گونه فرزندان نیستند. | # جلوگیری از تزلزل نظام خانواده: اگر زنا شایع گردد، فرزندان نامشروعی در جامعه به و جود می‌آیند که از عنصر محبت محرومند و روابط اجتماعی که بر پایه روابط خانوادگی بنیان شده متزلزل می‌گردد. | ||
# مانع تحقق هدف ازدواج: هدف از ازدواج تنها | # جلوگیری از درگیری در جامعه: تجربه نشان می‌دهد که در کنار انحرافات جنسی بدترین جنایات نیز اتّفاق می‌افتد و آسایش و امنیت اجتماعی از بین می‌رود.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۲، ص۱۰۳–۱۰۴، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سی و دوم، تهران، ۱۳۷۴ش.</ref> | ||
در تفسیر المیزان | |||
::«این‌که می‌بینیم تمام اقوام و ملل در همه اعصار این عمل را زشت و فاحشه خوانده‌اند، برای این بوده که می‌فهمیدند این عمل باعث فساد انساب و شجره‌های خانوادگی و قطع نسل، و ظهور و بروز امراض گوناگون تناسلی گشته، و همچنین علاوه بر این باعث بسیاری از جنایات اجتماعی از قبیل آدم‌کشی و چاقوکشی و سرقت و جنایات و امثال آن می‌گردد، ونیز باعث می‌شود عفّت و حیا و غیرت و مودّت و رحمت در میان افراد اجتماع جای خود را به بی‌عفتی و بی‌شرمی و بی‌غیرتی و دشمنی و شقاوت بدهد.»<ref> | همچنین در تفسیر المیزان در این باره آمده است: | ||
::«این‌که می‌بینیم تمام اقوام و ملل در همه اعصار این عمل را زشت و فاحشه خوانده‌اند، برای این بوده که می‌فهمیدند این عمل باعث فساد انساب و شجره‌های خانوادگی و قطع نسل، و ظهور و بروز امراض گوناگون تناسلی گشته، و همچنین علاوه بر این باعث بسیاری از جنایات اجتماعی از قبیل آدم‌کشی و چاقوکشی و سرقت و جنایات و امثال آن می‌گردد، ونیز باعث می‌شود عفّت و حیا و غیرت و مودّت و رحمت در میان افراد اجتماع جای خود را به بی‌عفتی و بی‌شرمی و بی‌غیرتی و دشمنی و شقاوت بدهد.»<ref>علامه طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۳، ص۸۷، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
== جستارهای وابسته== | == جستارهای وابسته== | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| بازبینی نویسنده= | |||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ج | | اولویت =ج | ||
نسخهٔ ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۳۷
سؤال
فلسفه تحریم زنا چیست؟ چرا اسلام زنا کار را به اشد مجازات محکوم می‌کند؟
فلسفه تحریم زنا جلوگیری از آثار و پیامدهایی همچون قطع نسل، شیوع بیماری‌های تناسلی و گسترش ناامنی در جامعه است که بر آن مترتب است.
تعریف زنا و حرمت آن
زنا عبارت است از آمیزش مرد و زن بدون عقد ازدواج یا ملکیت.[۱] زنا در دین اسلام حرام و از گناهان کبیره است[۲] و برای مرتکب آن حد در نظر گرفته شده است.[۳] این عمل در ادیان دیگر نیز از آن نهی شده است.[۴]
قرآن کریم در آیه ﴿و لاتَقْرَبُوا الزِّنَا انَّهُ کانَ فَاحِشه و سَآءَ سَبِیلاً؛ و به زنا نزديك مشويد، چرا كه آن همواره زشت و بد راهى است.﴾(اسراء:۳۲) از مسلمانان خواسته است که به این عمل نزدیک نشوند. همچنین در روایتی که امام علی(ع) از پیامبر نقل کرده است: گرفتن صفا و نورانیت از انسان، قطع شدن روزی و تسریع در نابودی انسان ها از عواقب دنیوی این گناه ذکر شده است همچنین غضب پروردگار، سختی حساب و دخول ـ یا خلود ـ در آتش جهنّم از عواقب اخروی آن.[۵]
فلسفه تحریم
در تفسیر نمونه برای حرمت فلسفه‌هایی ذکر شده است:
- جلوگیری از قطع نسل: زنا غالباً باعث سقط جنین و کشتن فرزندان و قطع نسل می‌گردد؛ زیرا زنان مبتلا به این عمل هرگز حاضر به نگهداری این گونه فرزندان نیستند.
- پیشگیری از اشاعه بیماری‌های تناسلی: تجربه نشان می‌دهد که زنا باعث اشاعه انواع بیماری‌های تناسلی می‌شود.
- مانع تحقق هدف ازدواج: هدف از ازدواج تنها اشباع غريزه جنسى نيست، بلكه آرامش روحی و روانی، بقای نسل و تربيت فرزندان از آثار ازدواج است كه بدون اختصاص زن و مرد به يكديگر و تحريم زنا امكان‌پذير نيست.
- جلوگیری از تزلزل نظام خانواده: اگر زنا شایع گردد، فرزندان نامشروعی در جامعه به و جود می‌آیند که از عنصر محبت محرومند و روابط اجتماعی که بر پایه روابط خانوادگی بنیان شده متزلزل می‌گردد.
- جلوگیری از درگیری در جامعه: تجربه نشان می‌دهد که در کنار انحرافات جنسی بدترین جنایات نیز اتّفاق می‌افتد و آسایش و امنیت اجتماعی از بین می‌رود.[۶]
همچنین در تفسیر المیزان در این باره آمده است:
- «این‌که می‌بینیم تمام اقوام و ملل در همه اعصار این عمل را زشت و فاحشه خوانده‌اند، برای این بوده که می‌فهمیدند این عمل باعث فساد انساب و شجره‌های خانوادگی و قطع نسل، و ظهور و بروز امراض گوناگون تناسلی گشته، و همچنین علاوه بر این باعث بسیاری از جنایات اجتماعی از قبیل آدم‌کشی و چاقوکشی و سرقت و جنایات و امثال آن می‌گردد، ونیز باعث می‌شود عفّت و حیا و غیرت و مودّت و رحمت در میان افراد اجتماع جای خود را به بی‌عفتی و بی‌شرمی و بی‌غیرتی و دشمنی و شقاوت بدهد.»[۷]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام فی شرح شرایع الاسلام، ج۴۱، ص۲۵۸، داراحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ هفتم، ۱۳۶۲ش.
- ↑ نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام فی شرح شرایع الاسلام، ج۴۱، ص۲۵۸، داراحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ هفتم، ۱۳۶۲ش.
- ↑ علامه طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۳، ص۸۸، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.
- ↑ علامه طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۳، ص۸۸، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، بیروت، دارالمعرفه، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق/۱۹۸۸م، المجلد۵ و ۶، ص۶۳۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۲، ص۱۰۳–۱۰۴، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سی و دوم، تهران، ۱۳۷۴ش.
- ↑ علامه طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۳، ص۸۷، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.