دعای اللهم کن لولیک: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۲: خط ۱۲:


== بررسی سندی ==
== بررسی سندی ==
دعای اللهم کل لولیک در کتاب‌های کافی<ref>کلینی، شیخ محمد بن یعقوب الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۴، ص۱۶۲، ح۴.</ref> و تهذیب،<ref>طوسی، شیخ محمد بن حسن، التهذیب، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۳، ص۱۰۲، ح۳۷.</ref> از کتاب‌های چهارگانه شیعه، به‌عنوان اعمال شب ۲۳ ماه رمضان ذکر شده و خواندن آن در دیگر روزها نیز سفارش شده است.
دعای اللهم کل لولیک در کتاب‌های [[الکافی (کتاب)|کافی]]<ref name=":0">کلینی، شیخ محمد بن یعقوب الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۴، ص۱۶۲، ح۴.</ref> و [[تهذیب الاحکام (کتاب)|تهذیب]]،<ref name=":1">طوسی، شیخ محمد بن حسن، التهذیب، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۳، ص۱۰۲، ح۳۷.</ref> از [[کتاب‌های چهارگانه شیعه]]، به‌عنوان اعمال شب ۲۳ [[رمضان|ماه رمضان]] ذکر شده و خواندن آن در دیگر روزها نیز سفارش شده است.


در سلسله‌سندی که این دو کتاب حدیثی ذکر کرده‌اند، محمد بن عیسی بن عبید بن یقطین است که برخی از رجال‌نگاران او را ضعیف دانسته‌اند؛ البته آیت‌الله خویی مرجع تقلید و رجال‌شناس شیعه،‌ او را ثقه و مورد اطمینان دانسته و نظراتی که او را ضعیف دانسته‌اند را نقد کرده است.<ref>خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بی جا، بی نا، بی تا، ج۱۷، ص ۱۱۰.</ref>
در سلسله‌سندی که این دو کتاب حدیثی ذکر کرده‌اند، محمد بن عیسی بن عبید بن یقطین است که برخی از [[علم رجال|رجال‌نگاران]] او را [[حدیث ضعیف|ضعیف]] دانسته‌اند؛ البته [[سید ابوالقاسم خویی]]، [[مرجع تقلید]] و رجال‌شناس شیعه،‌ او را [[ثقه]] و مورد اطمینان دانسته و نظراتی که او را ضعیف دانسته‌اند را نقد کرده است.<ref>خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بی جا، بی نا، بی تا، ج۱۷، ص ۱۱۰.</ref>


راویان بین محمد بن عیسی و امام(ع) نیامده و عبارت «باسناده؛ به اسناد محمد بن عیسی» ذکر شده است؛ البته برخی عالمان معتقدند در مستحبات ضعف سند اشکالی ندارد.
در این سلسله‌سند، نام امامی که حدیث از وی نقل شده ذکر نشده و به جای آن در کتاب کافی «از صالحین»<ref name=":0" /> و در کتاب تهذیب «از صادقین»<ref name=":1" /> آمده است. به گفته [[علم حدیث|حدیث‌شناسان]] این تعبیر در روایات فقط برای [[امامان(ع)]] استفاده می‌شود؛ ولی اینکه از کدام امام نقل شده مشخص نمی‌شود.


نکته دیگری که در این روایت وجود دارد عدم ذکر امامی است که حدیث از او صادر شده است و با تعبیر «از صالحین» (در کافی) و «از صادقین» (در تهذیب) آمده است. البته این تعبیر در لسان راویان فقط برای ائمه اطهار استفاده می‌شود ولی امام مورد نظر تعیین نشده است.
[[سید بن طاووس]] در [[اقبال الاعمال (کتاب)|کتاب اقبال الاعمال]] این دعا را دارای سندهای متعدد دانسته و از آن میان سلسه‌سندی که در کافی و تهذیب نقل شده را ذکر کرده است.<ref>ابن طاووس، سید رضی الدین علی بن موسی، الاقبال بالأعمال الصالحه، قم، دفتر تبلیغات، چاپ دوم، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص ۱۹۱.</ref>


نکته پایانی: در کتاب اقبال آمده است که این روایت دارای اسناد متعددی است که از بین آنها مرحوم سید بن طاووس از سند محمد بن عیسی استفاده کرده است.<ref>ابن طاووس، سید رضی الدین علی بن موسی، الاقبال بالأعمال الصالحه، قم، دفتر تبلیغات، چاپ دوم، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص ۱۹۱.</ref>





نسخهٔ ‏۲۲ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۸

سؤال

دعای امام زمان(عج):((اللهم کن لولیک…)) از کدام امام معصوم(ع) نقل شده است؟

درگاه‌ها
درگاه مهدویت.png


متن و ترجمه دعا


بررسی سندی

دعای اللهم کل لولیک در کتاب‌های کافی[۱] و تهذیب،[۲] از کتاب‌های چهارگانه شیعه، به‌عنوان اعمال شب ۲۳ ماه رمضان ذکر شده و خواندن آن در دیگر روزها نیز سفارش شده است.

در سلسله‌سندی که این دو کتاب حدیثی ذکر کرده‌اند، محمد بن عیسی بن عبید بن یقطین است که برخی از رجال‌نگاران او را ضعیف دانسته‌اند؛ البته سید ابوالقاسم خویی، مرجع تقلید و رجال‌شناس شیعه،‌ او را ثقه و مورد اطمینان دانسته و نظراتی که او را ضعیف دانسته‌اند را نقد کرده است.[۳]

در این سلسله‌سند، نام امامی که حدیث از وی نقل شده ذکر نشده و به جای آن در کتاب کافی «از صالحین»[۱] و در کتاب تهذیب «از صادقین»[۲] آمده است. به گفته حدیث‌شناسان این تعبیر در روایات فقط برای امامان(ع) استفاده می‌شود؛ ولی اینکه از کدام امام نقل شده مشخص نمی‌شود.

سید بن طاووس در کتاب اقبال الاعمال این دعا را دارای سندهای متعدد دانسته و از آن میان سلسه‌سندی که در کافی و تهذیب نقل شده را ذکر کرده است.[۴]



منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ کلینی، شیخ محمد بن یعقوب الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۴، ص۱۶۲، ح۴.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ طوسی، شیخ محمد بن حسن، التهذیب، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۳، ص۱۰۲، ح۳۷.
  3. خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بی جا، بی نا، بی تا، ج۱۷، ص ۱۱۰.
  4. ابن طاووس، سید رضی الدین علی بن موسی، الاقبال بالأعمال الصالحه، قم، دفتر تبلیغات، چاپ دوم، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص ۱۹۱.