غسل امام حسین(ع) و یارانش در شب عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها

Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
(ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour }}
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|امام حسین}}  
{{درگاه|امام حسین}}
امام حسين(ع) و اصحاب آن حضرت غير از آب شربي كه در اختيار داشتند ،دسترسي به آبهاي غير شرب ديگري نيز داشتند و لذا امام(ع) به اصحاب مي فرمايند: غسل كنيد و جامه هاي خود را تطهير كنيد و با طهارت كامل آماده لقاء الله باشيد؛ چنانچه به اين مطلب شيخ عباس قمي اشاره دارد. وی مي گويد: از مناقب نقل است كه سه شبانه روز اهل بيت(ع) را در مضيقه قرار دادند ولي گاهي اصحاب به دستور امام چشمه حفر مي كردند و آن جماعت پر مي كرد و گاهي چاه مي كندند براي استفاده از آب غير از خوردن مثل شستن لباس و ...<ref>شيخ عباس قمي، منتهي الآمال، ج۱، قم: انتشارات هجرت، چاپ هشتم، ۱۳۷۳، ص۶۲۵.</ref> اگرچه وقتی سپاه عمر سعد متوجه شدند، مانع این کار نیز شدند.
امام حسین(ع) و اصحاب آن حضرت غیر از آب شربی که در اختیار داشتند، دسترسی به آبهای غیر شرب دیگری نیز داشتند و لذا امام(ع) به اصحاب می‌فرمایند: غسل کنید و جامه‌های خود را تطهیر کنید و با طهارت کامل آماده لقاء الله باشید؛ چنانچه به این مطلب شیخ عباس قمی اشاره دارد. وی می‌گوید: از مناقب نقل است که سه شبانه روز اهل بیت(ع) را در مضیقه قرار دادند ولی گاهی اصحاب به دستور امام چشمه حفر می‌کردند و آن جماعت پر می‌کرد و گاهی چاه می‌کندند برای استفاده از آب غیر از خوردن مثل شستن لباس و <ref>شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، ج۱، قم: انتشارات هجرت، چاپ هشتم، ۱۳۷۳، ص۶۲۵.</ref> اگرچه وقتی سپاه عمر سعد متوجه شدند، مانع این کار نیز شدند.
و لذا برخي امروزه بر اين باورند كه آبهاي اطراف خيمه گاه امام حسين تلخ مي باشند و قابل شرب نيستند اما براي مصارف ديگر قابل استفاده مي باشد.


بنا براین،ازآبی که برای غسل ونوره و...استفاده می شد،آب شرب نبود وآب تلخ ویا شور بود که اصولا خوردن آن آب به جای رفع تشنگی،عطش را شدید تر می کند.ازطرف دیگر ذخيره آب نيز مي توانست بصورت مقطعي مشكل را حل كند و چاره ساز نبود .
و لذا برخی امروزه بر این باورند که آبهای اطراف خیمه گاه امام حسین تلخ می‌باشند و قابل شرب نیستند اما برای مصارف دیگر قابل استفاده می‌باشد.
 
==منابع==
بنا براین، ازآبی که برای غسل ونوره و… استفاده می‌شد، آب شرب نبود وآب تلخ ویا شور بود که اصولاً خوردن آن آب به جای رفع تشنگی، عطش را شدید تر می‌کند. ازطرف دیگر ذخیره آب نیز می‌توانست بصورت مقطعی مشکل را حل کند و چاره ساز نبود.
<references />
 
== منابع ==
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی =
  | شاخه فرعی۱ =  
  | شاخه فرعی۱ =
  | شاخه فرعی۲ =  
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۳ =  
  | شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =
  | تیترها =  
  | تیترها =
  | ویرایش =  
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =
  | کیفیت =  
  | کیفیت =
}}
}}


{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۴

سؤال

غسل امام حسین(ع) و یارانش در شب عاشورا

درگاه‌ها
امام حسین.png


امام حسین(ع) و اصحاب آن حضرت غیر از آب شربی که در اختیار داشتند، دسترسی به آبهای غیر شرب دیگری نیز داشتند و لذا امام(ع) به اصحاب می‌فرمایند: غسل کنید و جامه‌های خود را تطهیر کنید و با طهارت کامل آماده لقاء الله باشید؛ چنانچه به این مطلب شیخ عباس قمی اشاره دارد. وی می‌گوید: از مناقب نقل است که سه شبانه روز اهل بیت(ع) را در مضیقه قرار دادند ولی گاهی اصحاب به دستور امام چشمه حفر می‌کردند و آن جماعت پر می‌کرد و گاهی چاه می‌کندند برای استفاده از آب غیر از خوردن مثل شستن لباس و …[۱] اگرچه وقتی سپاه عمر سعد متوجه شدند، مانع این کار نیز شدند.

و لذا برخی امروزه بر این باورند که آبهای اطراف خیمه گاه امام حسین تلخ می‌باشند و قابل شرب نیستند اما برای مصارف دیگر قابل استفاده می‌باشد.

بنا براین، ازآبی که برای غسل ونوره و… استفاده می‌شد، آب شرب نبود وآب تلخ ویا شور بود که اصولاً خوردن آن آب به جای رفع تشنگی، عطش را شدید تر می‌کند. ازطرف دیگر ذخیره آب نیز می‌توانست بصورت مقطعی مشکل را حل کند و چاره ساز نبود.

منابع

  1. شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، ج۱، قم: انتشارات هجرت، چاپ هشتم، ۱۳۷۳، ص۶۲۵.