استفاده از مهر در نماز: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
دلیل سجده شیعیان بر مهر چیست؟ | دلیل سجده شیعیان بر مهر چیست؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}[[شیعیان]] استفاده از [[مهر]] را عمل به [[سنت پیامبر]] می‌دانند که در [[سجده]]، پیشانی بر خاک می‌گذاشت. براساس روایات، [[پیامبر(ص)]] شخصی را که روی فرش سجده می‌کرد نهی کردند و همچنین فردی را که با خود سنگی به [[مسجد]] | {{پاسخ}}[[شیعیان]] استفاده از [[مهر]] را عمل به[[سنت پیامبر]] می‌دانند که در [[سجده]]، پیشانی بر خاک می‌گذاشت. براساس روایات، [[پیامبر(ص)]] شخصی را که روی فرش سجده می‌کرد نهی کردند و همچنین فردی را که با خود سنگی به[[مسجد]] آورده بود و روی آن سجده کرد تأیید کردند. [[حضرت فاطمه(س)]] از خاک مزار [[حمزه عموی پیامبر]]، مهر ساختند. [[امام سجاد(ع)]] نیز پس از [[شهادت امام حسین(ع)]]، از خاک [[کربلا]] مهر ساختند و با آن نماز می‌خواندند. | ||
== سجده بر خاک در سنت پیامبر(ص) و اصحاب == | == سجده بر خاک در سنت پیامبر(ص) و اصحاب == | ||
{{همچنین ببینید|حدیث پاک‌کننده و مسجد بودن زمین}} | {{همچنین ببینید|حدیث پاک‌کننده و مسجد بودن زمین}} | ||
{{جعبه نقل قول| عنوان = | نقل‌قول = عبدالوهاب شافعی از عالمان اهل‌سنت:{{-}}«من در کتاب‌های معتبر اهل‌سنت، یک روایت قابل استناد که | {{جعبه نقل قول| عنوان = | نقل‌قول = عبدالوهاب شافعی از عالمان اهل‌سنت:{{-}} «من در کتاب‌های معتبر اهل‌سنت، یک روایت قابل استناد که صریحاً جواز سجده را بر روی فرش و لباس داشته باشد، نیافته‌ام، بلکه عدم جواز بر اینها را یافته‌ام».<ref>عرفانیان یزدی خراسانی، غلام‌رضا، الوضوء و السجود فی الکتاب و السنه، قم، حوزه علمیه، اول، ۱۳۷۲ش، ص۴۶.</ref>|تاریخ بایگانی| منبع = | تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = 14px|رنگ پس‌زمینه =#ffed98| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}شیعیان و [[اهل‌سنت]]، روایات فراوانی نقل کرده‌اند که [[پیامبر(ص)]] برای [[سجده]]، پیشانی خود را بر خاک می‌گذاشتند.<ref>عرفانیان یزدی خراسانی، غلام‌رضا، الوضوء و السجود فی الکتاب و السنه، قم، حوزه علمیه، اول، ۱۳۷۲ش، ص۵۷.</ref> بر اساس روایات، پیامبر(ص) معتقد بود، زمین برای او سجده‌گاه و مایه طهارت قرار داده شده است.<ref>امینی، راه و روش ما راه و روش پیامبر ما است، مترجم سید باقر موسوی، تهران، مکتبه الامام امیرالمؤمنین، چاپ دوم، ۱۳۹۴، ص۲۳۱.</ref> طبق روایتی در [[کنز العمال (کتاب)|کتاب کنز العمال]]، پیامبر(ص) کسی را که بر روی فرش [[نماز]] می‌خواند (بر روی فرش سجده می‌کرد) از این کار نهی کرده و فرش را کنار زدند.<ref>الهندی، کنز العمال، ص۱۲۷.</ref> از [[عبدالله بن عمر]]، فرزند خلیفه دوم نقل شده که در یک شب بارانی برای نماز صبح به مسجد رفت، فردی، سنگ مناسبی برای نماز برداشت، پارچه‌ای را پهن کرده و سنگ را بر روی آن گذاشت و نماز خواند، پیامبر(ص) او را دید و کار او را زیبا و خوب دانست.<ref>عطائی اصفهانی، ص۳۸ و ۳۹.</ref> | ||
عالمان شیعه براساس همین روایات، معتقدند سجده باید بر زمین یا چیزی که در سنت پیامبر، سجده بر آنها مجاز است، انجام گیرد. | عالمان شیعه براساس همین روایات، معتقدند سجده باید بر زمین یا چیزی که در سنت پیامبر، سجده بر آنها مجاز است، انجام گیرد. | ||
مسلمانان به تبعیت از پیامبر(ص) بر خاک سجده می‌کردند؛ در برخی روایات آمده [[ابوبکر]]، خلیفه اول، همیشه بر روی زمین نماز می‌خواند، و اگر بر روی فرش می‌ایستاد، پیشانی را بر خاک می‌گذاشت.<ref>الهندی، علامه علاء الدین المتقی بن حسام الدین، کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال، بیروت، مؤسسه الرساله، سال ۱۴۰۹ ق، ج۸، ص۱۲۸.</ref> او فردی که بر روی پارچه، نماز می‌خواند را نهی کرد.<ref>عطائی اصفهانی، ص۵۱.</ref> [[عمر بن خطاب|عمر]]، خلیفه دوم، سجده را به معنای گذاشتن پیشانی و صورت بر روی زمین می‌دانست و بر روی زمین سجده می‌نمود.<ref>عطائی اصفهانی، ص۵۲.</ref> [[عثمان]]، خلیفه سوم، نیز بر روی زمین سجده می‌کرد.<ref>عطائی اصفهانی، ص۵۵.</ref> [[عبدالله بن مسعود]]، از [[صحابه|صحابه پیامبر(ص)]] و محدثین صدر اسلام نیز، فقط بر روی زمین نماز می‌خواند.<ref>عرفانیان یزدی خراسانی، غلام‌رضا، الوضوء و السجود فی الکتاب و السنه، قم، حوزه علمیه، اول، ۱۳۷۲ش، ص۵۷.</ref> برخی مسلمانان هنگامی که به مسافرتی می‌رفتند، از خاک [[مدینه]] برای خود مهری ساخته با خود می‌بردند تا با آن نماز بخوانند.<ref>عطائی اصفهانی، صص ۶۹–۶۷.</ref> | مسلمانان به تبعیت از پیامبر(ص) بر خاک سجده می‌کردند؛ در برخی روایات آمده [[ابوبکر]]، خلیفه اول، همیشه بر روی زمین نماز می‌خواند، و اگر بر روی فرش می‌ایستاد، پیشانی را بر خاک می‌گذاشت.<ref>الهندی، علامه علاء الدین المتقی بن حسام الدین، کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال، بیروت، مؤسسه الرساله، سال ۱۴۰۹ ق، ج۸، ص۱۲۸.</ref> او فردی که بر روی پارچه، نماز می‌خواند را نهی کرد.<ref>عطائی اصفهانی، ص۵۱.</ref> [[عمر بن خطاب|عمر]]، خلیفه دوم، سجده را به معنای گذاشتن پیشانی و صورت بر روی زمین می‌دانست و بر روی زمین سجده می‌نمود.<ref>عطائی اصفهانی، ص۵۲.</ref> [[عثمان]]، خلیفه سوم، نیز بر روی زمین سجده می‌کرد.<ref>عطائی اصفهانی، ص۵۵.</ref> [[عبدالله بن مسعود]]، از [[صحابه|صحابه پیامبر(ص)]] و محدثین صدر اسلام نیز، فقط بر روی زمین نماز می‌خواند.<ref>عرفانیان یزدی خراسانی، غلام‌رضا، الوضوء و السجود فی الکتاب و السنه، قم، حوزه علمیه، اول، ۱۳۷۲ش، ص۵۷.</ref> برخی مسلمانان هنگامی که به مسافرتی می‌رفتند، از خاک [[مدینه]] برای خود مهری ساخته با خود می‌بردند تا با آن نماز بخوانند.<ref>عطائی اصفهانی، صص ۶۹–۶۷.</ref> | ||
== استفاده از مهر توسط اهل‌بیت(ع) == | == استفاده از مهر توسط اهل‌بیت(ع) == | ||
[[حضرت فاطمه(س)]] پس از شهادت [[حمزه بن عبدالمطلب]]، عموی پیامبر(ص) در [[جنگ احد|جنگ اُحُد]]، از خاک قبر حمزه، تسبیح برای ذکر و مهر برای نماز خواندن ساخت.<ref>عرفانیان یزدی خراسانی، غلام‌رضا، الوضوء و السجود فی الکتاب و السنه، قم، حوزه علمیه، اول، ۱۳۷۲ش، ص۶۷–۶۴.</ref> | [[حضرت فاطمه(س)]] پس از شهادت [[حمزه بن عبدالمطلب]]، عموی پیامبر(ص) در [[جنگ احد|جنگ اُحُد]]، از خاک قبر حمزه، تسبیح برای ذکر و مهر برای نماز خواندن ساخت.<ref>عرفانیان یزدی خراسانی، غلام‌رضا، الوضوء و السجود فی الکتاب و السنه، قم، حوزه علمیه، اول، ۱۳۷۲ش، ص۶۷–۶۴.</ref> | ||
[[امام سجاد(ع)]] نیز پس از شهادت امام حسین(ع)، از خاک کربلا تسبیح ساخته، با آن ذکر می‌گفتند، مهر ساخته و با آن نماز می‌خواندند. شیعیان نیز به تبعیت از امامان خود از مهر کربلا استفاده می‌کردند تا اینکه به شعار و سنت شیعیان تبدیل شد.<ref>عرفانیان یزدی خراسانی، غلام‌رضا، الوضوء و السجود فی الکتاب و السنه، قم، حوزه علمیه، اول، ۱۳۷۲ش، ص۶۶–۴۶.</ref> | [[امام سجاد(ع)]] نیز پس از شهادت امام حسین(ع)، از خاک کربلا تسبیح ساخته، با آن ذکر می‌گفتند، مهر ساخته و با آن نماز می‌خواندند. شیعیان نیز به تبعیت از امامان خود از مهر کربلا استفاده می‌کردند تا اینکه به شعار و سنت شیعیان تبدیل شد.<ref>عرفانیان یزدی خراسانی، غلام‌رضا، الوضوء و السجود فی الکتاب و السنه، قم، حوزه علمیه، اول، ۱۳۷۲ش، ص۶۶–۴۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
| خط ۲۹: | خط ۳۰: | ||
| تیترها = شد | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = شد | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه =شد | | نمایه =شد | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = شد | | بازبینی = شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = ب | | اولویت = ب | ||
| کیفیت = ب | | کیفیت = ب | ||
نسخهٔ ۲۰ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۴۷
سؤال
دلیل سجده شیعیان بر مهر چیست؟
شیعیان استفاده از مهر را عمل بهسنت پیامبر می‌دانند که در سجده، پیشانی بر خاک می‌گذاشت. براساس روایات، پیامبر(ص) شخصی را که روی فرش سجده می‌کرد نهی کردند و همچنین فردی را که با خود سنگی بهمسجد آورده بود و روی آن سجده کرد تأیید کردند. حضرت فاطمه(س) از خاک مزار حمزه عموی پیامبر، مهر ساختند. امام سجاد(ع) نیز پس از شهادت امام حسین(ع)، از خاک کربلا مهر ساختند و با آن نماز می‌خواندند.
سجده بر خاک در سنت پیامبر(ص) و اصحاب
عبدالوهاب شافعی از عالمان اهل‌سنت: «من در کتاب‌های معتبر اهل‌سنت، یک روایت قابل استناد که صریحاً جواز سجده را بر روی فرش و لباس داشته باشد، نیافته‌ام، بلکه عدم جواز بر اینها را یافته‌ام».[۱]
شیعیان و اهل‌سنت، روایات فراوانی نقل کرده‌اند که پیامبر(ص) برای سجده، پیشانی خود را بر خاک می‌گذاشتند.[۲] بر اساس روایات، پیامبر(ص) معتقد بود، زمین برای او سجده‌گاه و مایه طهارت قرار داده شده است.[۳] طبق روایتی در کتاب کنز العمال، پیامبر(ص) کسی را که بر روی فرش نماز می‌خواند (بر روی فرش سجده می‌کرد) از این کار نهی کرده و فرش را کنار زدند.[۴] از عبدالله بن عمر، فرزند خلیفه دوم نقل شده که در یک شب بارانی برای نماز صبح به مسجد رفت، فردی، سنگ مناسبی برای نماز برداشت، پارچه‌ای را پهن کرده و سنگ را بر روی آن گذاشت و نماز خواند، پیامبر(ص) او را دید و کار او را زیبا و خوب دانست.[۵]
عالمان شیعه براساس همین روایات، معتقدند سجده باید بر زمین یا چیزی که در سنت پیامبر، سجده بر آنها مجاز است، انجام گیرد.
مسلمانان به تبعیت از پیامبر(ص) بر خاک سجده می‌کردند؛ در برخی روایات آمده ابوبکر، خلیفه اول، همیشه بر روی زمین نماز می‌خواند، و اگر بر روی فرش می‌ایستاد، پیشانی را بر خاک می‌گذاشت.[۶] او فردی که بر روی پارچه، نماز می‌خواند را نهی کرد.[۷] عمر، خلیفه دوم، سجده را به معنای گذاشتن پیشانی و صورت بر روی زمین می‌دانست و بر روی زمین سجده می‌نمود.[۸] عثمان، خلیفه سوم، نیز بر روی زمین سجده می‌کرد.[۹] عبدالله بن مسعود، از صحابه پیامبر(ص) و محدثین صدر اسلام نیز، فقط بر روی زمین نماز می‌خواند.[۱۰] برخی مسلمانان هنگامی که به مسافرتی می‌رفتند، از خاک مدینه برای خود مهری ساخته با خود می‌بردند تا با آن نماز بخوانند.[۱۱]
استفاده از مهر توسط اهل‌بیت(ع)
حضرت فاطمه(س) پس از شهادت حمزه بن عبدالمطلب، عموی پیامبر(ص) در جنگ اُحُد، از خاک قبر حمزه، تسبیح برای ذکر و مهر برای نماز خواندن ساخت.[۱۲]
امام سجاد(ع) نیز پس از شهادت امام حسین(ع)، از خاک کربلا تسبیح ساخته، با آن ذکر می‌گفتند، مهر ساخته و با آن نماز می‌خواندند. شیعیان نیز به تبعیت از امامان خود از مهر کربلا استفاده می‌کردند تا اینکه به شعار و سنت شیعیان تبدیل شد.[۱۳]
منابع
- ↑ عرفانیان یزدی خراسانی، غلام‌رضا، الوضوء و السجود فی الکتاب و السنه، قم، حوزه علمیه، اول، ۱۳۷۲ش، ص۴۶.
- ↑ عرفانیان یزدی خراسانی، غلام‌رضا، الوضوء و السجود فی الکتاب و السنه، قم، حوزه علمیه، اول، ۱۳۷۲ش، ص۵۷.
- ↑ امینی، راه و روش ما راه و روش پیامبر ما است، مترجم سید باقر موسوی، تهران، مکتبه الامام امیرالمؤمنین، چاپ دوم، ۱۳۹۴، ص۲۳۱.
- ↑ الهندی، کنز العمال، ص۱۲۷.
- ↑ عطائی اصفهانی، ص۳۸ و ۳۹.
- ↑ الهندی، علامه علاء الدین المتقی بن حسام الدین، کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال، بیروت، مؤسسه الرساله، سال ۱۴۰۹ ق، ج۸، ص۱۲۸.
- ↑ عطائی اصفهانی، ص۵۱.
- ↑ عطائی اصفهانی، ص۵۲.
- ↑ عطائی اصفهانی، ص۵۵.
- ↑ عرفانیان یزدی خراسانی، غلام‌رضا، الوضوء و السجود فی الکتاب و السنه، قم، حوزه علمیه، اول، ۱۳۷۲ش، ص۵۷.
- ↑ عطائی اصفهانی، صص ۶۹–۶۷.
- ↑ عرفانیان یزدی خراسانی، غلام‌رضا، الوضوء و السجود فی الکتاب و السنه، قم، حوزه علمیه، اول، ۱۳۷۲ش، ص۶۷–۶۴.
- ↑ عرفانیان یزدی خراسانی، غلام‌رضا، الوضوء و السجود فی الکتاب و السنه، قم، حوزه علمیه، اول، ۱۳۷۲ش، ص۶۶–۴۶.
[[رده:]]