عذاب سامری: تفاوت میان نسخه‌ها

Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=A.ahmadi }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}عذابی که سامری به آن مبتلا شد، چه بود؟{{پایان سوال}}
{{سوال}}عذابی که سامری به آن مبتلا شد، چه بود؟{{پایان سوال}}


{{پاسخ}}'''عذاب سامری''' بر اساس آیه ۹۷ سوره طه، مبتلا شدن [[سامری]] به بلایی بود، که در آن به مردم می‌گفت «به من دست نزنید». در برخی روایات، عذاب سامری بیماری واگیر دانسته شده است. علامه طباطبایی، مفسر قرآن، این تفسیر را به شرط صحیح بودن سند حدیث خوب شمرده است.<ref>طباطبائی، ۱۳۷۴، ج‏۱۴، ص۲۷۶.</ref> به گفته طبرسی دیگر مفسر قرآن نیز، هر کسی با سامری در تماس بود به تب شدید مبتلا می‌شد.<ref>طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج‏۱۶، ص۶۹، چاپ پنجم، تهران: مکتبه الاسلامیه. ۱۳۹۵ق.</ref>
{{پاسخ}}'''عذاب سامری''' بر اساس [[قرآن]]، مبتلا شدن [[سامری]] به بلایی بود، که در آن به مردم می‌گفت «به من دست نزنید».<ref>سوره طه: ۹۷.


برخی از مفسران معتقدند سامری با نفرین حضرت موسی(ع) به بیماری واگیری دچار شد، که تا زنده بود اگر کسی به او نزدیک می‌شد گرفتار بیماری می‌شد؛ یا دچار بیماری روانی به صورت وسواس و وحشت از مردم شد، به طوری که هر کسی نزدیک او می‌شد، فریاد می‌زد به من دست نزنید.<ref>سید بن قطب، ج۶، ص۲۳۴۹.</ref>
</ref> عبارت {{عربی|لَا مِساسَ|ترجمه=به من دست نزنید}} در آیه ۹۷ [[سوره طه]]، به صورت‌های تفسیر شده است:


واژه {{عربی|لَا مِسَاسَ|ترجمه=به من دست نزنید}} در متن آیه به صورت‌های مختلف معنا شده است. بعضی از مفسران گفته‌اند که جمله «لَا مِسَاسَ» اشاره به یکی از قوانین شریعت موسی(ع) است که بعد از صادر شدن حکم کسی حق نزدیک شدن به او را نداشت.<ref>طباطبایی، ۱۳۹۰ق، ج۱۴، ص۲۲۰؛ سید بن قطب، فی ظلال القرآن، ج۵، ص۴۹۴، چاپ سی و پنجم، بیروت: دار الشروق، ۱۴۲۵ق.</ref> بعضی دیگر گفته‌اند، سامری به واسطه نفرین موسی به بیماری مرموز و واگیرداری مبتلا شد که تا زنده بود اگر کسی به او نزدیک می‌شد گرفتار بیماری می‌شد. یا اینکه سامری گرفتار یک نوع بیماری روانی به صورت وسواس شدید و وحشت از هر انسانی شد، به طوری که هر کس نزدیک او می‌شد، فریاد می‌زد به من دست نزنید! به نظر می‌رسد آنچه سبب دوری مردم و وحشت آن‌ها می‌شود، همان بیماری واگیردار و مسری است که از روایات قابل استفاده است و علامه طباطبایی نیز این تفسیر را به شرط صحیح بودن سند حدیث، خوب می‌داند. طبرسی نیز می‌نویسد: هر کسی که با او در تماس بود به تب شدید مبتلا می‌شد.
* '''بیماری واگیر''': در برخی روایات، عذاب سامری به بیماری واگیر تفسیر شده است. [[علامه طباطبایی]]، مفسر قرآن، این تفسیر را به شرط صحیح بودن سند حدیث، خوب شمرده است.<ref>طباطبائی، ۱۳۷۴، ج‏۱۴، ص۲۷۶.</ref> به گفته [[فضل بن حسن طبرسی|فضل بن حسن طَبْرِسی]]، دیگر مفسر قرآن، هر کسی با سامری در تماس بود به تب شدید مبتلا می‌شد.<ref>طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج‏۱۶، ص۶۹، چاپ پنجم، تهران: مکتبه الاسلامیه. ۱۳۹۵ق.</ref>
* '''بیماری روانی''': برخی از مفسران معتقدند سامری با نفرین [[حضرت موسی(ع)]] دچار بیماری روانی به صورت وسواس و وحشت از مردم شد، به‌طوری که هر کسی نزدیک او می‌شد، فریاد می‌زد «به من دست نزنید».<ref>سید بن قطب، ج۶، ص۲۳۴۹.</ref>
* '''طرد شدن''' (بایکوت): بعضی از مفسران گفته‌اند جمله «به من دست نزنید»، اشاره به یکی از قوانین [[یهودیت|شریعت موسی(ع)]] است که بعد از صادر شدن حکم مجازات، کسی حق نزدیک شدن به فرد را نداشت.<ref>طباطبایی، ۱۳۹۰ق، ج۱۴، ص۲۲۰؛ سید بن قطب، فی ظلال القرآن، ج۵، ص۴۹۴، چاپ سی و پنجم، بیروت: دار الشروق، ۱۴۲۵ق.</ref>  


== آیه و ترجمه ==
== آیه و ترجمه ==

نسخهٔ ‏۲۷ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۵:۰۸

سؤال
عذابی که سامری به آن مبتلا شد، چه بود؟

عذاب سامری بر اساس قرآن، مبتلا شدن سامری به بلایی بود، که در آن به مردم می‌گفت «به من دست نزنید».[۱] عبارت «لَا مِساسَ؛ به من دست نزنید» در آیه ۹۷ سوره طه، به صورت‌های تفسیر شده است:

  • بیماری واگیر: در برخی روایات، عذاب سامری به بیماری واگیر تفسیر شده است. علامه طباطبایی، مفسر قرآن، این تفسیر را به شرط صحیح بودن سند حدیث، خوب شمرده است.[۲] به گفته فضل بن حسن طَبْرِسی، دیگر مفسر قرآن، هر کسی با سامری در تماس بود به تب شدید مبتلا می‌شد.[۳]
  • بیماری روانی: برخی از مفسران معتقدند سامری با نفرین حضرت موسی(ع) دچار بیماری روانی به صورت وسواس و وحشت از مردم شد، به‌طوری که هر کسی نزدیک او می‌شد، فریاد می‌زد «به من دست نزنید».[۴]
  • طرد شدن (بایکوت): بعضی از مفسران گفته‌اند جمله «به من دست نزنید»، اشاره به یکی از قوانین شریعت موسی(ع) است که بعد از صادر شدن حکم مجازات، کسی حق نزدیک شدن به فرد را نداشت.[۵]

آیه و ترجمه


منابع

  1. سوره طه: ۹۷.
  2. طباطبائی، ۱۳۷۴، ج‏۱۴، ص۲۷۶.
  3. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج‏۱۶، ص۶۹، چاپ پنجم، تهران: مکتبه الاسلامیه. ۱۳۹۵ق.
  4. سید بن قطب، ج۶، ص۲۳۴۹.
  5. طباطبایی، ۱۳۹۰ق، ج۱۴، ص۲۲۰؛ سید بن قطب، فی ظلال القرآن، ج۵، ص۴۹۴، چاپ سی و پنجم، بیروت: دار الشروق، ۱۴۲۵ق.