تفاوت عدل و فضل خداوند: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
آیا عدل خداوند ناشی از فضل اوست یا این دو با هم متفاوتند؟ | آیا عدل خداوند ناشی از فضل اوست یا این دو با هم متفاوتند؟ | ||
| خط ۸: | خط ۷: | ||
دو صفت عدل و فضل خدا مستقل بوده و خداوند با هر یک از این صفات به گونه‌ای مستقل از دیگری نسبت به بندگان رفتار خواهد نمود. صفت عدل، صفتی است که برای همه یکسان است؛ زیرا خداوند به بندگان ظلم نمی‌کند و هیچ‌کس از سلطه عدل خداوند در روز قیامت بیرون نخواهد بود. | دو صفت عدل و فضل خدا مستقل بوده و خداوند با هر یک از این صفات به گونه‌ای مستقل از دیگری نسبت به بندگان رفتار خواهد نمود. صفت عدل، صفتی است که برای همه یکسان است؛ زیرا خداوند به بندگان ظلم نمی‌کند و هیچ‌کس از سلطه عدل خداوند در روز قیامت بیرون نخواهد بود. | ||
==معنای عدالت== | == معنای عدالت == | ||
واژه عدل و عدالت دارای معانی مختلفی است که معروف‌ترین و جامع‌ترین آن قرار گرفتن افراد و اشیاء در جایگاه شایسته خود است. این تعریف را می‌توان در کلام امام علی(ع) نیز یافت: {{متن عربی|الْعَدْلُ يَضَعُ الْأُمُور مَوَاضِعَهَا|ترجمه=عدل این است که امور را در جاى خود قرار می‌دهد}}.<ref>نهج البلاغه، حکمت، ۴۳۷.</ref> | واژه عدل و عدالت دارای معانی مختلفی است که معروف‌ترین و جامع‌ترین آن قرار گرفتن افراد و اشیاء در جایگاه شایسته خود است. این تعریف را می‌توان در کلام امام علی(ع) نیز یافت: {{متن عربی|الْعَدْلُ يَضَعُ الْأُمُور مَوَاضِعَهَا|ترجمه=عدل این است که امور را در جاى خود قرار می‌دهد}}.<ref>نهج البلاغه، حکمت، ۴۳۷.</ref> | ||
براساس این معنای عدالت، در جهان تکوین و تشریع، اصل عدالت این اقتضاء را دارد که هر چیزی در جای مناسب خود قرار گیرد. عدالت الهی نیز چنین معنا می‌شود که خداوند با هر موجودی آن چنان‌که شایسته آن است، رفتار کند و آن را در موضعی که در خور آن باشد، بنشاند و چیزی را که مستحق آن است به او عطا کند.<ref>سعیدی مهر، محمد، آموزش کلام اسلامی، کتابفروشی طه، ۱۳۸۱ش، ج۱، ص۳۱۵.</ref> | براساس این معنای عدالت، در جهان تکوین و تشریع، اصل عدالت این اقتضاء را دارد که هر چیزی در جای مناسب خود قرار گیرد. عدالت الهی نیز چنین معنا می‌شود که خداوند با هر موجودی آن چنان‌که شایسته آن است، رفتار کند و آن را در موضعی که در خور آن باشد، بنشاند و چیزی را که مستحق آن است به او عطا کند.<ref>سعیدی مهر، محمد، آموزش کلام اسلامی، کتابفروشی طه، ۱۳۸۱ش، ج۱، ص۳۱۵.</ref> | ||
==معنای فضل== | == معنای فضل == | ||
فضل به معنی برتری، مزیت و زیادی است. فضل خدا، اعطای خداوند، براساس کَرَم است و نه آنچه شایستگی بندگان است.<ref>سجادی، سید جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، دانشگاه تهران، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۱۴۲۰.</ref> خواجه طوسی گفته است: ثواب از فضل خداوند و عقاب از عدل او است.<ref>طوسی، خواجه نصیر الدین، آغاز و انجام، انتشارات فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۷۴ش، ص۷۲.</ref> بهشت استحقاق کسی نیست بلکه خداوند آن را بر حسب فضل خود عطا می‌کند. | فضل به معنی برتری، مزیت و زیادی است. فضل خدا، اعطای خداوند، براساس کَرَم است و نه آنچه شایستگی بندگان است.<ref>سجادی، سید جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، دانشگاه تهران، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۱۴۲۰.</ref> خواجه طوسی گفته است: ثواب از فضل خداوند و عقاب از عدل او است.<ref>طوسی، خواجه نصیر الدین، آغاز و انجام، انتشارات فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۷۴ش، ص۷۲.</ref> بهشت استحقاق کسی نیست بلکه خداوند آن را بر حسب فضل خود عطا می‌کند. | ||
فضل خدا بر دو مرتبه است: | فضل خدا بر دو مرتبه است: | ||
* در مرتبه اول فضل خداوند همگانی و عام است. این فضل شامل همه انسان‌ها و حتی موجودات می‌شود: مورد مرتبه اول می‌فرماید: {{قرآن||ترجمه=همانا خداوند نسبت به مردم تفضل دارد.|سوره=بقره|آیه=۲۴۳}} در مورد کلی‌تر باز می‌فرماید: {{قرآن|وَلَکنَّ اللّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَی الْعَالَمِینَ|ترجمه=خداوند نسبت به همه عالم صاحب فضل است|سوره=بقره|آیه=۲۵۱}}. | |||
*در مرتبه اول فضل خداوند همگانی و عام است. این فضل شامل همه انسان‌ها و حتی موجودات می‌شود: مورد مرتبه اول می‌فرماید: {{قرآن||ترجمه=همانا خداوند نسبت به مردم تفضل دارد.|سوره=بقره|آیه=۲۴۳}} در مورد کلی‌تر باز می‌فرماید: {{قرآن|وَلَکنَّ اللّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَی الْعَالَمِینَ|ترجمه=خداوند نسبت به همه عالم صاحب فضل است|سوره=بقره|آیه=۲۵۱}}. | * در مرتبه دوم، فضل خداوند تنها به مؤمنان اختصاص دارد: {{قرآن|وَاللّهُ ذُو فَضْلٍ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ|ترجمه=خداوند نسبت به مؤمنین صاحب فضل است|سوره=آل‌عمران|آیه=۱۵۲}}. | ||
*در مرتبه دوم، فضل خداوند تنها به مؤمنان اختصاص دارد: {{قرآن|وَاللّهُ ذُو فَضْلٍ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ|ترجمه=خداوند نسبت به مؤمنین صاحب فضل است|سوره=آل‌عمران|آیه=۱۵۲}}. | |||
== تفاوت‌ها == | == تفاوت‌ها == | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۵: | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
== مطالعه بیشتر== | |||
== مطالعه بیشتر == | |||
۱ـ معارف اسلامی، جمعی از نویسندگان، ج۱، ص۱۱۷، دفتر نشرمعارف ۱۳۸۰. | ۱ـ معارف اسلامی، جمعی از نویسندگان، ج۱، ص۱۱۷، دفتر نشرمعارف ۱۳۸۰. | ||
۲ـ عقاید استدلالی، علی ربانی گلپایگانی، ج۱، ص۱۸۹، مرکز مدیریت حوزه علمیه خواهران، ۱۳۸۱ش، مبحث عدل الهی. | ۲ـ عقاید استدلالی، علی ربانی گلپایگانی، ج۱، ص۱۸۹، مرکز مدیریت حوزه علمیه خواهران، ۱۳۸۱ش، مبحث عدل الهی. | ||
== منابع == | |||
==منابع== | |||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| خط ۴۱: | خط ۳۷: | ||
| شاخه فرعی۱ = عدل الهی | | شاخه فرعی۱ = عدل الهی | ||
| شاخه فرعی۲ = عدل | | شاخه فرعی۲ = عدل | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = | ||
| تیترها = | | تیترها = | ||
| ویرایش = | | ویرایش = | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = | ||
| کیفیت = | | کیفیت = | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۴ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۱۰
آیا عدل خداوند ناشی از فضل اوست یا این دو با هم متفاوتند؟
فضل خداوند، گاه مربوط به گروه خاصی از انسان‌ها است اما صفت عدل، صفتی است که برای همه افراد یکسان اجرا خواهد شد. واژه عدل و عدالت به معنای قرار گرفتن افراد و اشیاء در جایگاه شایسته خود است. فضل خدا به معنای اعطا براساس لطف و نه شایستگی بندگان است.
دو صفت عدل و فضل خدا مستقل بوده و خداوند با هر یک از این صفات به گونه‌ای مستقل از دیگری نسبت به بندگان رفتار خواهد نمود. صفت عدل، صفتی است که برای همه یکسان است؛ زیرا خداوند به بندگان ظلم نمی‌کند و هیچ‌کس از سلطه عدل خداوند در روز قیامت بیرون نخواهد بود.
معنای عدالت
واژه عدل و عدالت دارای معانی مختلفی است که معروف‌ترین و جامع‌ترین آن قرار گرفتن افراد و اشیاء در جایگاه شایسته خود است. این تعریف را می‌توان در کلام امام علی(ع) نیز یافت: «الْعَدْلُ يَضَعُ الْأُمُور مَوَاضِعَهَا؛ عدل این است که امور را در جاى خود قرار می‌دهد».[۱]
براساس این معنای عدالت، در جهان تکوین و تشریع، اصل عدالت این اقتضاء را دارد که هر چیزی در جای مناسب خود قرار گیرد. عدالت الهی نیز چنین معنا می‌شود که خداوند با هر موجودی آن چنان‌که شایسته آن است، رفتار کند و آن را در موضعی که در خور آن باشد، بنشاند و چیزی را که مستحق آن است به او عطا کند.[۲]
معنای فضل
فضل به معنی برتری، مزیت و زیادی است. فضل خدا، اعطای خداوند، براساس کَرَم است و نه آنچه شایستگی بندگان است.[۳] خواجه طوسی گفته است: ثواب از فضل خداوند و عقاب از عدل او است.[۴] بهشت استحقاق کسی نیست بلکه خداوند آن را بر حسب فضل خود عطا می‌کند.
فضل خدا بر دو مرتبه است:
- در مرتبه اول فضل خداوند همگانی و عام است. این فضل شامل همه انسان‌ها و حتی موجودات می‌شود: مورد مرتبه اول می‌فرماید: ﴿همانا خداوند نسبت به مردم تفضل دارد.﴾(بقره:۲۴۳) در مورد کلی‌تر باز می‌فرماید: ﴿وَلَکنَّ اللّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَی الْعَالَمِینَ؛ خداوند نسبت به همه عالم صاحب فضل است﴾(بقره:۲۵۱).
- در مرتبه دوم، فضل خداوند تنها به مؤمنان اختصاص دارد: ﴿وَاللّهُ ذُو فَضْلٍ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ؛ خداوند نسبت به مؤمنین صاحب فضل است﴾(آل‌عمران:۱۵۲).
تفاوت‌ها
خداوند هم دارای فضل است و هم صاحب عدل. فضل گاه مربوط به گروه خاصی از انسان‌ها می‌شود. خداوند در قرآن می‌فرماید: ﴿ذَلِک فَضْلُ اللّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاء؛ آن فضل خداست که به هر کسی بخواهد عطا می‌کند﴾(مائده:۵۴).[۵] اما صفت عدل، صفتی است که برای همه افراد یکسان اجرا خواهد شد؛ زیرا خداوند ذره‌ای به بندگان ظلم نمی‌کند و هیچ‌کس خصوصاً در حسابرسی اعمال، از زیر سلطه عدل خداوند در روز قیامت بیرون نخواهد بود.
دو صفت عدل و فضل خدا مستقل بوده و خداوند با هر یک از این صفات به گونه‌ای مستقل از دیگری نسبت به بندگان رفتار خواهد نمود. همچنین هیچ‌کدام از این صفات از دیگری ناشی نمی‌شود نه عدل خدا از فضل اوست و نه فضل او از عدل.
مطالعه بیشتر
۱ـ معارف اسلامی، جمعی از نویسندگان، ج۱، ص۱۱۷، دفتر نشرمعارف ۱۳۸۰.
۲ـ عقاید استدلالی، علی ربانی گلپایگانی، ج۱، ص۱۸۹، مرکز مدیریت حوزه علمیه خواهران، ۱۳۸۱ش، مبحث عدل الهی.