راه‌های درمان فحاشی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{سوال}} من فردي بد دهن و فحّاش هستم چندين بار تصميم به ترك فحّاشي گ...» ایجاد کرد) |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی') |
||
| (۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
راه‌های درمان فحاشی چیست؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}}درمان فحاشی به وسیله غفلت‌زدایی، [[تربیت خود|خود تربیتی]] و [[راه‌های کنترل خشم|مدیریت خشم]] صورت می‌گیرد. فرد فحاش از ارزش انسانی و رابطه خود با [[خدا]] غفلت کرده و به گناه بدزبانی دچار شده است؛ بنابراین غفلت‌زدایی نخستین گام برای درمان او است. | ||
با استفاده از شیوه [[تربیت خود|خود تربیتی]] که خود شامل خود تشویقی و [[مجازات نفس|خود تنبیهی]] است، فرد به‌تدریج از بدزبانی رها می‌شود. یکی از عوامل فحاشی [[خشم]] است که فرد با بهره بردن از [[راه‌های کنترل خشم]] می‌تواند این عامل را اصلاح کند. | |||
فردی که دچار فحاشی شده می‌تواند فشارهای عصبی خود را از راه‌های دیگری تخلیه کرده تا دچار فحاشی نشود. تحلیل رفتار فحاشی و اینکه در هر صورت این رفتار به ضرر فرد است نیز، در درمان آن مؤثر است. | |||
== | == غفلت‌زدایی == | ||
{{اصلی|غفلت}} | |||
یکی از راه‌های درمان فحاشی غفلت‌زدای است؛ زیرا فحاشی از [[گناه|گناهان]] و [[رذائل اخلاقی]] است و گناه وقتی رخ می‌دهد که [[انسان]] ارزش خود و رابطه‌اش با [[خدا]] را فراموش کند.<ref name=":0" /> برای غفلت‌زدایی راه‌هایی سفارش شده که چنین است: | |||
{{ستون|۲}} | |||
* انس با [[ذکر]]، [[دعا]] و [[نماز]]؛ | |||
* همنشینی با افراد خوش‌دهن و نیکو و دوری از افراد بددهن؛ | |||
* [[عذرخواهی]] پس از [[فحاشی]]؛ این کار باعث می‌شود که شخص پس از آن، به آسانی فحش ندهد؛ چراکه می‌داند باید [[غرور]] خود را شکسته و عذرخواهی کند. | |||
* [[یاد مرگ]]؛ | |||
* گوش دادن به [[موعظه]] و سخنرانی یا خواندن کتاب‌های اخلاقی.<ref name=":0">حسنی، سید مجتبی، گناه و ناهنجاری، قم، دارالغدیر، ۱۳۷۹، ص۳۷ و ۴۷ و ۱۴۰.</ref> | |||
{{پایان}} | |||
== خود تربیتی == | |||
{{اصلی|تربیت خود}} | |||
خود تربیتی دارای مراحی است که طی آن، فرد به رفتارهای جزئی خود دقت کرده، با الگوی‌های ایده‌آل مقایسه کرده، برای رفتارهای خوب [[پاداش]] و برای رفتارهای بد [[مجازات]] در نظر می‌گیرد. | |||
فردی که دچار فحاشی است، هر گاه توانست در موقعیت‌های تحریک‌زا و فشارآور خودش را کنترل کند، به خود پاداش دهد و هرگاه مرتکب بددهنی شد، خود را جریمه کند؛ برای نمونه، خود را از تماشای فیلمی که به آن علاقه‌مند است محروم کند یا از طرف مقابل [[عذرخواهی]] کند، یا مانند اینکه فرد فحاش با خود عهد کند، اگر مرتکب بددهنی شد، طرف مقابل را تکریم کند و به او [[هدیه]] بدهد. | |||
== تنش‌زدایی == | |||
یکی از راه‌های درمان فحاشی تنش‌زادیی است؛ زیرا فحش دادن، تخلیه کردن خود از فشار عصبی است که به فرد وارد شده. فرد فحاش برای تخلیه خود از این فشار الگوهای نادرستی آموخته است. تقویت صفت [[صبر]] و ترک مکان تنش‌زا، در درمان فرد تأثیرگذار است. | |||
[[ورزش]]، دوش آب ملایم، توجه به نکات مثبت اطرافیان و دقت در [[عبادات|اعمال عبادی]]، برای انتخاب عکس‌العمل مناسب هنگام تنش، مؤثر دانسته شده است. | |||
== تحلیل رفتار فحاشی == | |||
فردی که دچار فحاشی می‌شود، با تحلیل رفتار خود متوجه می‌شود این عمل به ضرر او است؛ زیرا هنگام ناسزاگویی یا حق با او بوده یا با طرف مقابل؛ اگر حق با او است، به زبان آوردن کلمات زشت، خود او را بد جلوه می‌دهد و در نهایت نیز، نمی‌تواند به هدف خود برسد. اگر حق با طرف مقابل است، این عمل باعث رسوایی و خجالت و پشیمانی او شده و روابط نیک بین آن دو رو از میان می‌برد. | |||
== مدیریت خشم == | |||
{{اصلی|راه‌های کنترل خشم}} | |||
یکی از عوامل فحاشی، [[خشم]] است، که با کنترل آن فحاشی نیز درمان می‌شود. | |||
برای کنترل خشم، باید [[عوامل خشم|عوامل آن]] را که شامل عوامل درونی و بیرونی است از میان برد. عوامل درونی خشم، مانند [[کبر]]، [[خودبینی]] و [[حسد]] با [[خودسازی]] از بین می‌رود.<ref name=":02">آداب معاشرت اسلامی، قم، مرکز تحقیقات اسلامی سپاه، چ سوّم، ۱۳۷۹ش، ص۱۷۹–۱۸۰.</ref> عوامل بیرونی خشم، به دلیل گستردگی و بی‌اختیار بودن [[انسان]] در ایجاد آن، قابل کنترل نیست؛ ولی انسان با تقویت [[اراده]] می‌تواند خشم را در موقعیت‌های مختلف کنترل کند.<ref name=":03">آداب معاشرت اسلامی، قم، مرکز تحقیقات اسلامی سپاه، چ سوّم، ۱۳۷۹ش، ص۱۷۹–۱۸۰.</ref> | |||
نکته‌هایی نیز برای کنترل خشم، زمانی که فرد دچار خشم شد، گفته شده است؛ مانند اینکه [[سکوت]] کند،<ref>آمدی، غرر الحکم، حدیث ۵۱۵۵.</ref> با آب سرد [[وضو]] بگیرد،<ref>القمی، شیخ عباس، سفینه البحار، ج۲، ص۳۱۹؛ میزان الحکمه، ج۹، ص۴۳۴۰، حدیث ۱۵۰۶۱.</ref> یا صحنه را ترک کند.{{مطالعه بیشتر}} | |||
== جستارهای وابسته == | |||
{{ستون|۲}} | |||
* [[فحاشی]] | |||
* [[پیامدهای فحاشی]] | |||
{{پایان}} | |||
== مطالعه بیشتر == | |||
* مجموعه کتابچه‌های مهارتهای زندگی: مهارت کنترل خشم، محمود دهقانی، علیرضا جزایری، تهران، ناشر دانژه، ۱۳۸۷ش. | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||
== | |||
{{ | |||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = اخلاق | | شاخه اصلی = اخلاق | ||
|شاخه فرعی۱ = رذائل اخلاقی | | شاخه فرعی۱ = رذائل اخلاقی | ||
|شاخه فرعی۲ = فحاشی | | شاخه فرعی۲ = فحاشی | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = شد | ||
| تیترها = | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی نویسنده = | ||
| تکمیل = | | بازبینی = | ||
| اولویت = | | تکمیل = | ||
| کیفیت = | | اولویت = ج | ||
| کیفیت = ج | |||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۵۶
سؤال
راه‌های درمان فحاشی چیست؟
درمان فحاشی به وسیله غفلت‌زدایی، خود تربیتی و مدیریت خشم صورت می‌گیرد. فرد فحاش از ارزش انسانی و رابطه خود با خدا غفلت کرده و به گناه بدزبانی دچار شده است؛ بنابراین غفلت‌زدایی نخستین گام برای درمان او است.
با استفاده از شیوه خود تربیتی که خود شامل خود تشویقی و خود تنبیهی است، فرد به‌تدریج از بدزبانی رها می‌شود. یکی از عوامل فحاشی خشم است که فرد با بهره بردن از راه‌های کنترل خشم می‌تواند این عامل را اصلاح کند.
فردی که دچار فحاشی شده می‌تواند فشارهای عصبی خود را از راه‌های دیگری تخلیه کرده تا دچار فحاشی نشود. تحلیل رفتار فحاشی و اینکه در هر صورت این رفتار به ضرر فرد است نیز، در درمان آن مؤثر است.
غفلت‌زدایی
یکی از راه‌های درمان فحاشی غفلت‌زدای است؛ زیرا فحاشی از گناهان و رذائل اخلاقی است و گناه وقتی رخ می‌دهد که انسان ارزش خود و رابطه‌اش با خدا را فراموش کند.[۱] برای غفلت‌زدایی راه‌هایی سفارش شده که چنین است:
خود تربیتی
خود تربیتی دارای مراحی است که طی آن، فرد به رفتارهای جزئی خود دقت کرده، با الگوی‌های ایده‌آل مقایسه کرده، برای رفتارهای خوب پاداش و برای رفتارهای بد مجازات در نظر می‌گیرد.
فردی که دچار فحاشی است، هر گاه توانست در موقعیت‌های تحریک‌زا و فشارآور خودش را کنترل کند، به خود پاداش دهد و هرگاه مرتکب بددهنی شد، خود را جریمه کند؛ برای نمونه، خود را از تماشای فیلمی که به آن علاقه‌مند است محروم کند یا از طرف مقابل عذرخواهی کند، یا مانند اینکه فرد فحاش با خود عهد کند، اگر مرتکب بددهنی شد، طرف مقابل را تکریم کند و به او هدیه بدهد.
تنش‌زدایی
یکی از راه‌های درمان فحاشی تنش‌زادیی است؛ زیرا فحش دادن، تخلیه کردن خود از فشار عصبی است که به فرد وارد شده. فرد فحاش برای تخلیه خود از این فشار الگوهای نادرستی آموخته است. تقویت صفت صبر و ترک مکان تنش‌زا، در درمان فرد تأثیرگذار است.
ورزش، دوش آب ملایم، توجه به نکات مثبت اطرافیان و دقت در اعمال عبادی، برای انتخاب عکس‌العمل مناسب هنگام تنش، مؤثر دانسته شده است.
تحلیل رفتار فحاشی
فردی که دچار فحاشی می‌شود، با تحلیل رفتار خود متوجه می‌شود این عمل به ضرر او است؛ زیرا هنگام ناسزاگویی یا حق با او بوده یا با طرف مقابل؛ اگر حق با او است، به زبان آوردن کلمات زشت، خود او را بد جلوه می‌دهد و در نهایت نیز، نمی‌تواند به هدف خود برسد. اگر حق با طرف مقابل است، این عمل باعث رسوایی و خجالت و پشیمانی او شده و روابط نیک بین آن دو رو از میان می‌برد.
مدیریت خشم
یکی از عوامل فحاشی، خشم است، که با کنترل آن فحاشی نیز درمان می‌شود.
برای کنترل خشم، باید عوامل آن را که شامل عوامل درونی و بیرونی است از میان برد. عوامل درونی خشم، مانند کبر، خودبینی و حسد با خودسازی از بین می‌رود.[۲] عوامل بیرونی خشم، به دلیل گستردگی و بی‌اختیار بودن انسان در ایجاد آن، قابل کنترل نیست؛ ولی انسان با تقویت اراده می‌تواند خشم را در موقعیت‌های مختلف کنترل کند.[۳]
نکته‌هایی نیز برای کنترل خشم، زمانی که فرد دچار خشم شد، گفته شده است؛ مانند اینکه سکوت کند،[۴] با آب سرد وضو بگیرد،[۵] یا صحنه را ترک کند.
جستارهای وابسته
مطالعه بیشتر
- مجموعه کتابچه‌های مهارتهای زندگی: مهارت کنترل خشم، محمود دهقانی، علیرضا جزایری، تهران، ناشر دانژه، ۱۳۸۷ش.
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ حسنی، سید مجتبی، گناه و ناهنجاری، قم، دارالغدیر، ۱۳۷۹، ص۳۷ و ۴۷ و ۱۴۰.
- ↑ آداب معاشرت اسلامی، قم، مرکز تحقیقات اسلامی سپاه، چ سوّم، ۱۳۷۹ش، ص۱۷۹–۱۸۰.
- ↑ آداب معاشرت اسلامی، قم، مرکز تحقیقات اسلامی سپاه، چ سوّم، ۱۳۷۹ش، ص۱۷۹–۱۸۰.
- ↑ آمدی، غرر الحکم، حدیث ۵۱۵۵.
- ↑ القمی، شیخ عباس، سفینه البحار، ج۲، ص۳۱۹؛ میزان الحکمه، ج۹، ص۴۳۴۰، حدیث ۱۵۰۶۱.