سوره‌های عزائم: تفاوت میان نسخه‌ها

(بارگزاری اولیه)
 
 
(۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
چرا سوره هاي سجده، فصلت، نجم و علق را عزائم گويند؟
سوره‌های عزائم کدامند و بفرمایید چرا به این اسم، نامیده شده‌اند؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
عزائم از ماده عزم به معناي قصد، آهنگ و اراده به كار واجب و فريضه است.<ref>سيّاح، احمد، فرهنگ بزرگ، جامع نوين (فرهنگ سياح)، تهران، اسلام، چاپ پانزدهم، ۱۳۷۱، ج۲، ص۱۰۴۵.</ref> و به اين علت چهار سوره (نجم، فصلت، سجده و علق) را «عزائم السجود» ناميده اند كه اگر انسان چهار آيه سجده دار را در اين سوره ها بخواند يا گوش دهد، بعد از اتمام آن، واجب است سجده كند.
'''سوره‌های عزائم''' به چهار سوره دارای سجده واجب در قرآن گفته می‌شود. این سوره‌ها عبارتند از:


نام گذاري اين سوره ها به عزائم از زمان پيامبر اعظم(ص) مي باشد. از اين مطلب مي توان استفاده کرد که اين نام گذاري از طرف خود آن حضرت صورت گرفته است. و مفسرين و يا دانشمندان علوم قرآني در آن هيچ دخالتي نداشته اند.<ref>زحيلي و هبته بن مصطفي، تفسير المنير، ج۲۳، ص۱۱؛ و طباطبايي، محمد حسين، الميزان، ج۱۶، ص۲۵۴.</ref>  
* سجده (آیه ۱۵)
* فصلت (آیه ۳۷)
* نجم (آیه آخر)
* علق (آیه آخر).<ref>صدوق، محمد بن علی، الخصال، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۲۵۲.</ref>


و بر اين سور عزائم خواصي شفا بخش شمرده شده است.<ref>طبرسي، فضل بن حسين، مجمع البيان، في تفسير القرآن، ج۲، ص۵۶۹.</ref> و احکام ويژه اي نيز در رساله هاي توضيح المسائل مراجع براي آن ها ذکر گرديده است.<ref>به عنوان نمونه: امام خميني (ره)، توضيح المسائل، نشر روح، چاپ ششم، سال ۱۳۷۸، ص۱۴۷.</ref>
عزائم از ماده عزم به معنای قصد، آهنگ و اراده به کار [[واجب]] است.<ref>سیّاح، احمد، فرهنگ بزرگ جامع نوین (فرهنگ سیاح)، تهران، انتشارات اسلام، ۱۳۷۱، ج۲، ص۱۰۴۵.</ref> این سوره‌ها همچنین عزائم السجود و عزائم سور نامیده شده‌اند. این سوره‌ها [[سجده واجب و مستحبی بعضی آیات|سجده واجب]] دارند و اگر شخصی [[آیه سجده دار]] را در این سوره‌ها بخواند یا گوش دهد واجب است سجده کند.<ref>طباطبایی يزدی، سيد محمدكاظم، العروة الوثقی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۵۷۷.</ref> نام‌گذاری این سوره‌ها به عزائم از زمان [[پیامبر(ص)]] و توسط او صورت گرفته است.<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، بيروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰-۱۳۹۴ق، ج۱۶، ص۲۵۴.</ref>
{{پایان پاسخ}}
== منابع ==
{{مطالعه بیشتر}}
{{پانویس}}
==مطالعه بيشتر==
 
۱. لاهيجي، محمد بن علي شريف، تفسير شريف لاهيجي، ج۳، ص۵۹۸.
 
۲. قرشي، سيد علي اکبر، تفسير احسن الحديث، ج۸، ص۲۷۴.
 
۳. فيض الاسلام، ترجمه قرآن، ج۳، ص۸۲۰.
 
۴. قرشي، سيد علي اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۲۳۱.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
 
==منابع==
<references />
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
|شاخه فرعی۱ = آیات و سوره‌ها
| شاخه فرعی۱ = آیات و سوره‌ها
|شاخه فرعی۲ = اسامی سوره‌ها و آیات
| شاخه فرعی۲ = اسامی سوره‌ها و آیات
|شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه = -
  | تیترها =  
  | تیترها = -
  | ویرایش =  
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه = شد
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی نویسنده =  
  | تکمیل =  
| بازبینی =شد
  | اولویت =  
  | تکمیل =
  | کیفیت =  
  | اولویت = ج
  | کیفیت = ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[رده:سوره‌های قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۱

سؤال

سوره‌های عزائم کدامند و بفرمایید چرا به این اسم، نامیده شده‌اند؟

سوره‌های عزائم به چهار سوره دارای سجده واجب در قرآن گفته می‌شود. این سوره‌ها عبارتند از:

  • سجده (آیه ۱۵)
  • فصلت (آیه ۳۷)
  • نجم (آیه آخر)
  • علق (آیه آخر).[۱]

عزائم از ماده عزم به معنای قصد، آهنگ و اراده به کار واجب است.[۲] این سوره‌ها همچنین عزائم السجود و عزائم سور نامیده شده‌اند. این سوره‌ها سجده واجب دارند و اگر شخصی آیه سجده دار را در این سوره‌ها بخواند یا گوش دهد واجب است سجده کند.[۳] نام‌گذاری این سوره‌ها به عزائم از زمان پیامبر(ص) و توسط او صورت گرفته است.[۴]

منابع

  1. صدوق، محمد بن علی، الخصال، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۲۵۲.
  2. سیّاح، احمد، فرهنگ بزرگ جامع نوین (فرهنگ سیاح)، تهران، انتشارات اسلام، ۱۳۷۱، ج۲، ص۱۰۴۵.
  3. طباطبایی يزدی، سيد محمدكاظم، العروة الوثقی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۵۷۷.
  4. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، بيروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰-۱۳۹۴ق، ج۱۶، ص۲۵۴.