پیامدهای خشم: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پیامدها: ویرایش.) |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی') |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
پیامدهای خشم جیست؟ | پیامدهای خشم جیست؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}}مهمترین آسیب و پیامد [[خشم]]، از میان رفتن [[عقل]] است. فرد خشمگین در حالت خشم، قدرت [[تفکر]] و تحلیل واقع‌بینانه را از دست داده و به کارهای غیر منطقی دست زده، و در نهایت دچار پشیمانی می‌شود. | ||
= | == از میان رفتن عقل == | ||
بر اساس [[روایت|روایتی]] از [[امام علی(ع)]]، خشم [[عقل|خِرَد]] را تباه کرده و انسان را از مسیر درست دور می‌کند.<ref>محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، ج۹، حدیث ۱۵۰۱۰.</ref> تا زمانی که انسان، در کارهای خود از [[عقل]] بهره می‌برد، در مسیری که به صلاح اوست قدم برمی‌دارد؛ ولی در حال خشم، عقل او از میان رفته و از نیروی خشم پیروی می‌کند. | |||
= از میان رفتن عقل = | |||
بر اساس روایتی از امام علی(ع) خشم | |||
== تبهکاری == | == تبهکاری == | ||
یکی از پیامدهای | یکی از پیامدهای خشم، تبهکاری است. انسان در حال خشم، عقل خود را از دست داده و به کارهایی دست می‌زند که مصلحت او نیست. شخص عصبانی، نمی‌تواند وقایع را واقع‌بینانه تحلیل کند و راهنمایی دیگران را نیز نمی‌پذیرد؛ بنابراین، برای برداشتن موانع سر راه خود، را از راه‌های غیر منطقی استفاده می‌کند؛ حتی گاهی خشم او، به [[قتل]] می‌انجامد. بنا بر روایتی از امام علی(ع)، خشم شدید، [[منطق]] را تغییر داده و موجب پراکندگی فهم و فکر می‌شود.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۷۱، ص۴۲۸.</ref> | ||
== پشیمانی == | == پشیمانی == | ||
وقتی فرد عصبانی به حالت عادی بازمی‌گردد، قدرت تفکر او بازگشته و آنچه را که در دوره کوتاه خشم، بر او گذشته ارزیابی می‌کند. اشتباهاتی که در حالت خشم از او سر زده، مانند سخنان زشت، نسبت‌های ناروا و ارتکاب | وقتی فرد عصبانی به حالت عادی بازمی‌گردد، قدرت [[تفکر]] او بازگشته و آنچه را که در دوره کوتاه خشم، بر او گذشته ارزیابی می‌کند. اشتباهاتی که در حالت خشم از او سر زده، مانند سخنان زشت، نسبت‌های ناروا و ارتکاب [[جرم]]، باعث [[پشیمانی]] او می‌شود. در [[روایت|روایتی]]، [[امام علی(ع)]] آغاز خشم را دیوانگی و پایان آن را پشیمانی دانسته است.<ref>میزان الحکمه، ج۹، حدیث ۱۵۰۰۸.</ref> | ||
==جستارهای وابسته== | |||
* [[خشم]] | |||
* [[راه‌های کنترل خشم]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۲: | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = اخلاق | | شاخه اصلی = اخلاق | ||
|شاخه فرعی۱ = رذائل اخلاقی | | شاخه فرعی۱ = رذائل اخلاقی | ||
|شاخه فرعی۲ = خشم | | شاخه فرعی۲ = خشم | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = شد | ||
| تیترها = | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | |||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت = ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۸
پیامدهای خشم جیست؟
مهمترین آسیب و پیامد خشم، از میان رفتن عقل است. فرد خشمگین در حالت خشم، قدرت تفکر و تحلیل واقع‌بینانه را از دست داده و به کارهای غیر منطقی دست زده، و در نهایت دچار پشیمانی می‌شود.
از میان رفتن عقل
بر اساس روایتی از امام علی(ع)، خشم خِرَد را تباه کرده و انسان را از مسیر درست دور می‌کند.[۱] تا زمانی که انسان، در کارهای خود از عقل بهره می‌برد، در مسیری که به صلاح اوست قدم برمی‌دارد؛ ولی در حال خشم، عقل او از میان رفته و از نیروی خشم پیروی می‌کند.
تبهکاری
یکی از پیامدهای خشم، تبهکاری است. انسان در حال خشم، عقل خود را از دست داده و به کارهایی دست می‌زند که مصلحت او نیست. شخص عصبانی، نمی‌تواند وقایع را واقع‌بینانه تحلیل کند و راهنمایی دیگران را نیز نمی‌پذیرد؛ بنابراین، برای برداشتن موانع سر راه خود، را از راه‌های غیر منطقی استفاده می‌کند؛ حتی گاهی خشم او، به قتل می‌انجامد. بنا بر روایتی از امام علی(ع)، خشم شدید، منطق را تغییر داده و موجب پراکندگی فهم و فکر می‌شود.[۲]
پشیمانی
وقتی فرد عصبانی به حالت عادی بازمی‌گردد، قدرت تفکر او بازگشته و آنچه را که در دوره کوتاه خشم، بر او گذشته ارزیابی می‌کند. اشتباهاتی که در حالت خشم از او سر زده، مانند سخنان زشت، نسبت‌های ناروا و ارتکاب جرم، باعث پشیمانی او می‌شود. در روایتی، امام علی(ع) آغاز خشم را دیوانگی و پایان آن را پشیمانی دانسته است.[۳]