|
|
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{ویرایش|Fabbasi}}
| | #تغییر_مسیر [[اشاره به خدا با ضمیر مذکر در قرآن]] |
| {{شروع متن}}
| |
| {{سوال}}
| |
| خدا در قرآن برای خودش از ضمیرهای مذکر استفاده کرده است، آیا این یعنی جنس مذکر بهتراست؟
| |
| {{پایان سوال}}
| |
| {{پاسخ}}
| |
| اندیشمندان زبان عربی در مورد کلمات عربی قاعده‌ای دارند که بر اساس آن تمامی کلمات عربی به منزله مذکر هستند، مگر آن‌که دلیلی بر مؤنث بودن آنها وجود داشته باشد.<ref>أشمونی، نور الدین علی بن محمد، شرح الأشمونی علی الالفیة، قم، منشورات الرضی، ۱۳۶۳ش، ج ۴، ص ۹۵.</ref> از همین‌روی کلمه‌ای که نشانه‌ای بر مؤنث بودن آن نباشد، مذکر آورده می‌شود.<ref>مدنی، علیخان بن احمد، الحدائق الندیة فی شرح الفوائد الصمدیة، قم، ذوی‌القربی، چاپ اول، بی‌تا، ص۹۰.</ref>
| |
| | |
| طبق این قاعده عربی [[فهرست اسماء الهی|نام‌های خدا]] در [[قرآن]] چون نشانه‌های مؤنث را ندارند، مذکر به‌شمار می‌آیند و ضمیرهایی هم که در قرآن به خدا برمی‌گردد مطابق دستور زبان عربی مذکر آورده می‌شود.
| |
| | |
| استفاده کردن قرآن از دستور زبان عربی هم به این معنی نخواهد شد که خدا بین زن و مرد فرق گذاشته و خود را با لفظ یا ضمیر مذکر آورده است تا برتری جنس مذکر را بر مؤنث ثابت کند.
| |
| | |
| {{پایان پاسخ}}
| |
| | |
| == منابع ==
| |
| {{پانویس}}
| |
| {{شاخه
| |
| | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
| |
| | شاخه فرعی۱ = نص قرآن
| |
| | شاخه فرعی۲ =
| |
| | شاخه فرعی۳ =
| |
| }}
| |
| {{تکمیل مقاله
| |
| | شناسه = -
| |
| | تیترها = -
| |
| | ویرایش =
| |
| | لینک‌دهی = -
| |
| | ناوبری =
| |
| | نمایه =
| |
| | تغییر مسیر =
| |
| | ارجاعات =
| |
| | بازبینی نویسنده =
| |
| | بازبینی =
| |
| | تکمیل =
| |
| | اولویت = ج
| |
| | کیفیت = ج
| |
| }}
| |
| {{پایان متن}}
| |
| | |
| [[رده:قواعد عربی]]
| |