انواع تلقین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =') |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
انواع تلقین چیست؟ | انواع تلقین چیست؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
تلقین سه قسم | [[تلقین]] را بر سه قسم دانسته‌اند که هر یک در جای مخصوص خود خوانده می‌شود؛ تلقین اول هنگام جان دادن، تلقین دوم هنگامی که صورت جنازه را در قبر به خاک گذاشتند و سوم هنگامی که قبر را پوشانیدند.<ref>ر.ک: میر احمد نی ریزی، گفتگو پیرامون قبر، ص۱۳۷.</ref> | ||
'''تلقین در زمان جان دادن''' | '''تلقین در زمان جان دادن''' | ||
رسول خدا(ص) در بخشی از آخرین خطبه‌ی خود | [[رسول خدا(ص)]] در بخشی از آخرین خطبه‌ی خود فرمودند که هرگاه نفس به این‌جا (با دست اشاره به گلو کردند) رسید و شخص در آن لحظه [[توبه]] کند، توبه‌ی او پذیرفته می‌شود.<ref>ر.ک: وسائل الشیعه، ج۲، ص۶۶۲ ـ ۶۶۸.</ref> بر همین اساس، در روایات سفارش شده به فرد در حال احتضار، توبه، استغفار، شهادتین،<ref>الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۲۳، ح ۶.</ref> [[کلمات فرج]]<ref>الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۲۴، ح ۷ و ۹.</ref> و دعاهای دیگر<ref>الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۲۵، ح ۱۰.</ref> را تلقین کنید. | ||
امام باقر(ع) توصیه کرده‌اند به مردگان خود، هنگام مرگ، شهادتین و ولایت را تلقین کنید.<ref>الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۲۳، حدیث ۵.</ref> | [[امام باقر(ع)]] توصیه کرده‌اند به مردگان خود، هنگام مرگ، شهادتین و ولایت را تلقین کنید.<ref>الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۲۳، حدیث ۵.</ref> | ||
'''تلقین هنگامی که صورت جنازه بر خاک است''' | '''تلقین هنگامی که صورت جنازه بر خاک است''' | ||
[[امام صادق(ع)]] توصیه کرده‌اند زمانی که میت را در قبر گذاشتی، دست بر گوش او بگذار و بگو: «الله پروردگار تو، اسلام دین تو، محمد پیامبر تو، قرآن کتاب تو و علی امام تو است.<ref>الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۹۵.</ref> همچنین در روایت دیگری آوردند که دهان را به گوش میت در قبر نزدیک کند و سه بار بگوید: «بشنو و بفهم، خدا پروردگار تو ... .<ref>الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۹۵، ح۵.</ref> | |||
وقتی میت را در | توصیه شده است که وقتی میت را در قبر گذاشتی، [[آیت الکرسی]] بخوانید، دست بر شانه‌ی راست او بزنید و بگو: «قُل رَضِيتُ بِاللَّهِ رَبّاً وَ بِالْإِسْلَامِ دِيناً وَ بِمُحَمَّدٍ ص نَبِيّاً وَ بِعَلِيٍّ ع إِمَاماً وَ سَمِّ إِمَامَ زَمَانِه؛ بگو خرسندم به پروردگاری خداوند و به دین اسلام و به پیامبری حضرت محمد(ص) به امامت امام علی(ع) و امام زمانت را نام ببر .<ref>الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۹۶، ح۷.</ref> | ||
'''تلقین پس از پوشاندن دفن''' | '''تلقین پس از پوشاندن دفن''' | ||
در روایات توصیه شده است؛ زمانی که تشییع کننده‌ها به خانه‌هایشان برگشتد، یکی از نزدیکان با صدای بلند، کنار قبر بگوید: «ای فلانی، فرزند فلانی (نام شخص مرده و نام پدرش را بگوید) آیا هنگام جدایی از ما برعهد و پیمان خود بودی که همان شهادت به یگانگی خدا و بندگی و رسالت محمد(ص) و وصایت علی بود و اینکه آنچه پیامبر(ص) آورده است همه بر حق بود و... .<ref>وسائل الشیعه، ج۲، ص۸۶۳، ابواب دفن، باب ۳۵، ح ۱; و شیخ عباس قمی، منازل الآخره، ص۳۰ و ۳۱.</ref> | |||
طبرانی از محدثان | طبرانی از محدثان اهل‌سنت، توصیه‌ای از پیامبر اسلام(ص) نقل کرده که هرگاه پس از دفن افراد، بر بالای قبر او ایستاده، بگوید: «ای فلانی فرزند فلانی (نام او نام پدرش) ... به یادآور آنچه را که بر اساس آن از دنیا بیرون رفتی! شهادت اینکه الله پروردگار تو، اسلام دین تو، محمد نبی تو و ... .<ref>سیوطی، شرح الصدور، ص۱۵۴.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۴۲: | خط ۳۲: | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =- | ||
| تیترها = | | تیترها =شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| | | ارزیابی کمی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۳
انواع تلقین چیست؟
تلقین را بر سه قسم دانسته‌اند که هر یک در جای مخصوص خود خوانده می‌شود؛ تلقین اول هنگام جان دادن، تلقین دوم هنگامی که صورت جنازه را در قبر به خاک گذاشتند و سوم هنگامی که قبر را پوشانیدند.[۱]
تلقین در زمان جان دادن
رسول خدا(ص) در بخشی از آخرین خطبه‌ی خود فرمودند که هرگاه نفس به این‌جا (با دست اشاره به گلو کردند) رسید و شخص در آن لحظه توبه کند، توبه‌ی او پذیرفته می‌شود.[۲] بر همین اساس، در روایات سفارش شده به فرد در حال احتضار، توبه، استغفار، شهادتین،[۳] کلمات فرج[۴] و دعاهای دیگر[۵] را تلقین کنید.
امام باقر(ع) توصیه کرده‌اند به مردگان خود، هنگام مرگ، شهادتین و ولایت را تلقین کنید.[۶]
تلقین هنگامی که صورت جنازه بر خاک است
امام صادق(ع) توصیه کرده‌اند زمانی که میت را در قبر گذاشتی، دست بر گوش او بگذار و بگو: «الله پروردگار تو، اسلام دین تو، محمد پیامبر تو، قرآن کتاب تو و علی امام تو است.[۷] همچنین در روایت دیگری آوردند که دهان را به گوش میت در قبر نزدیک کند و سه بار بگوید: «بشنو و بفهم، خدا پروردگار تو ... .[۸]
توصیه شده است که وقتی میت را در قبر گذاشتی، آیت الکرسی بخوانید، دست بر شانه‌ی راست او بزنید و بگو: «قُل رَضِيتُ بِاللَّهِ رَبّاً وَ بِالْإِسْلَامِ دِيناً وَ بِمُحَمَّدٍ ص نَبِيّاً وَ بِعَلِيٍّ ع إِمَاماً وَ سَمِّ إِمَامَ زَمَانِه؛ بگو خرسندم به پروردگاری خداوند و به دین اسلام و به پیامبری حضرت محمد(ص) به امامت امام علی(ع) و امام زمانت را نام ببر .[۹]
تلقین پس از پوشاندن دفن
در روایات توصیه شده است؛ زمانی که تشییع کننده‌ها به خانه‌هایشان برگشتد، یکی از نزدیکان با صدای بلند، کنار قبر بگوید: «ای فلانی، فرزند فلانی (نام شخص مرده و نام پدرش را بگوید) آیا هنگام جدایی از ما برعهد و پیمان خود بودی که همان شهادت به یگانگی خدا و بندگی و رسالت محمد(ص) و وصایت علی بود و اینکه آنچه پیامبر(ص) آورده است همه بر حق بود و... .[۱۰]
طبرانی از محدثان اهل‌سنت، توصیه‌ای از پیامبر اسلام(ص) نقل کرده که هرگاه پس از دفن افراد، بر بالای قبر او ایستاده، بگوید: «ای فلانی فرزند فلانی (نام او نام پدرش) ... به یادآور آنچه را که بر اساس آن از دنیا بیرون رفتی! شهادت اینکه الله پروردگار تو، اسلام دین تو، محمد نبی تو و ... .[۱۱]
منابع
- ↑ ر.ک: میر احمد نی ریزی، گفتگو پیرامون قبر، ص۱۳۷.
- ↑ ر.ک: وسائل الشیعه، ج۲، ص۶۶۲ ـ ۶۶۸.
- ↑ الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۲۳، ح ۶.
- ↑ الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۲۴، ح ۷ و ۹.
- ↑ الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۲۵، ح ۱۰.
- ↑ الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۲۳، حدیث ۵.
- ↑ الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۹۵.
- ↑ الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۹۵، ح۵.
- ↑ الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۹۶، ح۷.
- ↑ وسائل الشیعه، ج۲، ص۸۶۳، ابواب دفن، باب ۳۵، ح ۱; و شیخ عباس قمی، منازل الآخره، ص۳۰ و ۳۱.
- ↑ سیوطی، شرح الصدور، ص۱۵۴.