محشور شدن با محبوب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
عالمان شیعه معتقدند مراد از دوستی در این روایات، دوستیِ همراه با پیروی از پیامبر و اهل بیت است؛ زیرا در پی دوستیِ حقیقی، تبعیت و پیروی نیز می‌آید.<ref>انصاریان، حسین، اهل بیت(ع) عرشیان فرش‌نشین، قم، دار العرفان، ۱۳۸۶ش، ص۵۹۰.</ref> چنانکه پیامبر(ص) [[سلمان فارسی]] را پس از پیروی سلمان از وی، از اهل بیت شمرده است.<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا(ع)، تصحیح مهدی لاجوردی، تهران، نشر جهان، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۶۴.</ref> در [[سوره ابراهیم]] نیز، از زبان [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم(ع)]] گفته شده «هر کس از من پیروی کند از (دوستانِ) من است.»<ref>سوره ابراهیم، آیه۳۶.</ref> | عالمان شیعه معتقدند مراد از دوستی در این روایات، دوستیِ همراه با پیروی از پیامبر و اهل بیت است؛ زیرا در پی دوستیِ حقیقی، تبعیت و پیروی نیز می‌آید.<ref>انصاریان، حسین، اهل بیت(ع) عرشیان فرش‌نشین، قم، دار العرفان، ۱۳۸۶ش، ص۵۹۰.</ref> چنانکه پیامبر(ص) [[سلمان فارسی]] را پس از پیروی سلمان از وی، از اهل بیت شمرده است.<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا(ع)، تصحیح مهدی لاجوردی، تهران، نشر جهان، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۶۴.</ref> در [[سوره ابراهیم]] نیز، از زبان [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم(ع)]] گفته شده «هر کس از من پیروی کند از (دوستانِ) من است.»<ref>سوره ابراهیم، آیه۳۶.</ref> | ||
در روایتی از | در روایتی از [[اعتبار کتاب کافی|کتاب کافی]] آمده، کسی که پیروی‌کنندگان از خدا را دوست دارد، دارای خیر و نیکی است و کسی که گناهکاران را دوست دارد، دارای خیر و نیکی نیست؛ زیرا هر انسانی همراه کسی است که دوستش دارد.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، الکافی، تحقیق و تصحیح عل‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ج۲، ص۱۲۷.</ref> در توضیح این روایت گفته شده، انسان هر کسی را دوست داشته باشد، در مسیر او و همراه او حرکت می‌کند؛ در نتیجه در پایان کار هم با او همنشین خواهد بود.<ref>دیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب الی الصواب، الشریف الرضی، قم، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۱۷۱.</ref> {{پایان پاسخ}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی =شد | | بازبینی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۴: | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده: | [[رده:مقاله‌های پیشنهادی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۹
محشور شدن با محبوب مضمون دسته‌ای از روایات در منابع شیعه است که بر اساس آن، انسان در قیامت، با آنچه در دنیا دوست داشته، محشور می‌شود.[۱] در این روایات تصریح شده کسانی که پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) را دوست دارند، در آخرت با آنها محشور خواهند شد.[۲] در روایتی، پیامبر(ص) فرموده هر کسی که ما را دوست داشته باشد روز قیامت با ما خواهد بود؛ و انسان اگر سنگی را دوست داشته باشد، خدا او را با همان سنگ محشور خواهد کرد.[۳] در روایتی دیگر حقیقتِ دین، محبت و دوستی دانسته شده است.[۴]
عالمان شیعه معتقدند مراد از دوستی در این روایات، دوستیِ همراه با پیروی از پیامبر و اهل بیت است؛ زیرا در پی دوستیِ حقیقی، تبعیت و پیروی نیز می‌آید.[۵] چنانکه پیامبر(ص) سلمان فارسی را پس از پیروی سلمان از وی، از اهل بیت شمرده است.[۶] در سوره ابراهیم نیز، از زبان حضرت ابراهیم(ع) گفته شده «هر کس از من پیروی کند از (دوستانِ) من است.»[۷]
در روایتی از کتاب کافی آمده، کسی که پیروی‌کنندگان از خدا را دوست دارد، دارای خیر و نیکی است و کسی که گناهکاران را دوست دارد، دارای خیر و نیکی نیست؛ زیرا هر انسانی همراه کسی است که دوستش دارد.[۸] در توضیح این روایت گفته شده، انسان هر کسی را دوست داشته باشد، در مسیر او و همراه او حرکت می‌کند؛ در نتیجه در پایان کار هم با او همنشین خواهد بود.[۹]
منابع
- ↑ شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۲۱۰؛ جعفر بن محمد، مصباح الشریعه، بیروت، ۱۴۰۰ق، ص۱۹۴.
- ↑ برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۶۱.
- ↑ شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۲۱۰.
- ↑ برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۶۳.
- ↑ انصاریان، حسین، اهل بیت(ع) عرشیان فرش‌نشین، قم، دار العرفان، ۱۳۸۶ش، ص۵۹۰.
- ↑ شیخ صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا(ع)، تصحیح مهدی لاجوردی، تهران، نشر جهان، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۶۴.
- ↑ سوره ابراهیم، آیه۳۶.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، الکافی، تحقیق و تصحیح عل‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ج۲، ص۱۲۷.
- ↑ دیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب الی الصواب، الشریف الرضی، قم، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۱۷۱.