کشته شدن شیعیان دروغگو توسط امام زمان(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:


{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
'''کشته شدن شیعیان دروغگو توسط امام زمان(ع)''' مضمون روایتی در کتاب [[اختیار معرفة الرجال (کتاب)|رجالِ کشی]] است<ref name=":0">رجال کشی، ص۲۹۹، حدیث ۵۳۳.</ref> که از نظر سند [[حدیث ضعیف|ضعیف]] دانسته شده است. این روایت را [[شیخ طوسی]] (درگذشت ۴۶۰ق)<ref>طوسی، محمد؛ اختیار معرفه الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، بی تا، ج۲، ص۵۸۹.</ref> و [[شیخ حر عاملی]] (درگذشت ۱۱۰۴ق)<ref>حر عاملی، محمد بن حسن؛ اثبات الهدی، ج۷، ص۱۲۱.</ref> با همین سند از کتاب رجال کشی نقل کرده‌اند. بر اساس این روایت [[امام صادق(ع)]] می‌گوید: {{عربی|لَوْ قَامَ قَائِمُنَا بَدَأَ بِکَذَّابِی اَلشِّیعَةِ فَقَتَلَهُمْ|ترجمه=اگر قائم ما قیام کند اول سراغ شیعیان دروغگو می‌رود و آنها را می‌کشد}}.<ref name=":0"/>
{{درگاه|مهدویت}}
'''کشته شدن شیعیان دروغگو توسط امام زمان(ع)''' مضمون روایتی در کتاب [[اختیار معرفة الرجال (کتاب)|رجالِ کشی]]<ref name=":0">رجال کشی، ص۲۹۹، حدیث ۵۳۳.</ref> که از نظر سند، [[حدیث ضعیف|ضعیف]] دانسته شده است. این روایت را [[شیخ طوسی]] (درگذشت ۴۶۰ق)<ref>طوسی، محمد؛ اختیار معرفه الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، بی تا، ج۲، ص۵۸۹.</ref> و [[شیخ حر عاملی]] (درگذشت ۱۱۰۴ق)<ref>حر عاملی، محمد بن حسن؛ اثبات الهدی، ج۷، ص۱۲۱.</ref> از کتاب رجال کشی نقل کرده‌اند.


رجال‌شناسان [[شیعه]] حمدویه بن نصیر کشی،<ref>علامه حلی، خلاصه الاقوال، بی‌جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ق، ص۱۳۳؛ اردبیلی، محمدعلی، جامع الرواه، بی‌جا، مکتبه المحدیه، بی‌تا، ج۱، ص۲۷۸.</ref> یونس بن عبد الرحمن<ref>رجال النجاشی، قم، جامه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۴۴۶. رجال ابن داوود، نجف، حیدریه، ۱۳۹۲م، ص۲۰۷.</ref> و یحیی بن عمران حلبی<ref>رجال النجاشی، قم، جامه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۴۴۴. خلاصه الاقوال، بی‌جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ق، ص۲۹۴.</ref> از راویان این سلسله‌سند را [[توثیق|ثقه]] و مورد اعتماد دانسته‌اند. درباره محمد بن عیسی بن عبید دو دیدگاه وجود دارد؛ شیخ طوسی<ref>شیخ طوسی؛ الفهرست، بی جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ ه. ق ، ص۲۱۶ و ص۳۹۱.</ref> او را غیرقابل اعتماد، و [[احمد بن علی نجاشی]]<ref>نجاشی؛ رجال النجاشی، قم، جامه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۳۳۳.</ref> و [[مصطفی تفرشی]]<ref>تفرشی، نقد الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۲۹۲.</ref> مورد اطمینان دانسته‌اند؛ البته به اعتقاد کسانی که او را ثقه دانسته‌اند نیز، وقتی او محمد بن عیسی از یونس بن عبدالرحمن نمی‌توان اعتماد کرد.<ref>حلی، ابن داوود، رجال ابن داوود، نجف، حیدریه، ۱۳۹۲م، ص۲۷۵؛ تفرشی، نقد الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۲۹۲؛ جامع الرواه، بی‌جا، مکتبه المحدیه، بی‌تا، ج۲، ص۳۷۵.</ref> مفضل بن عمر دیگر راوی این سند، در کتاب‌های رجالی گاهی تضعیف شده و گاهی مورد اعتماد دانسته شده است.{{مدرک}}
براساس این روایت [[امام صادق(ع)]] می‌گوید: {{عربی بزرگ|لَوْ قَامَ قَائِمُنَا بَدَأَ بِکَذَّابِی اَلشِّیعَةِ فَقَتَلَهُمْ|ترجمه=اگر قائم ما قیام کند اول سراغ شیعیان دروغگو می‌رود و آنها را می‌کشد.<ref name=":0"/>}}


بنابراین به دلیل وجود محمد بن عیسی بن عبید در سلسله‌سند و به دلیل اینکه او از یونس بن عبدالرحمن روایت کرده، به اعتقاد همه رجال‌شناسان شیعه این روایت ضعیف است.<ref>مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۳۷۶، ح ۱۳۳۰۱.</ref>{{پایان پاسخ}}
برخی راویان این روایت از جمله حمدویه بن نصیر کشی،<ref>علامه حلی، خلاصه الاقوال، بی‌جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ق، ص۱۳۳؛ اردبیلی، محمدعلی، جامع الرواه، بی‌جا، مکتبه المحدیه، بی‌تا، ج۱، ص۲۷۸.</ref> یونس بن عبدالرحمن<ref>رجال النجاشی، قم، جامه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۴۴۶. رجال ابن داوود، نجف، حیدریه، ۱۳۹۲م، ص۲۰۷.</ref> و یحیی بن عمران حلبی<ref>رجال النجاشی، قم، جامه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۴۴۴. خلاصه الاقوال، بی‌جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ق، ص۲۹۴.</ref> را [[توثیق|ثقه]] و مورد اعتماد دانسته‌اند. اما درباره محمد بن عیسی بن عبید، شیخ طوسی<ref>شیخ طوسی؛ الفهرست، بی جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ ه. ق ، ص۲۱۶ و ص۳۹۱.</ref> او را غیرقابل اعتماد دانسته و دیگران نیز او را تنها در زمانی که از یونس بن عبدالرحمن نقل کند، غیر معتمد دانسته‌اند.<ref>حلی، ابن داوود، رجال ابن داوود، نجف، حیدریه، ۱۳۹۲م، ص۲۷۵؛ تفرشی، نقد الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۲۹۲؛ جامع الرواه، بی‌جا، مکتبه المحدیه، بی‌تا، ج۲، ص۳۷۵.</ref>  


عالمان، این روایت را به دلیل وجود محمد بن عیسی بن عبید در سلسله‌سند، ضعیف دانسته‌اند.<ref>مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۳۷۶، ح ۱۳۳۰۱.</ref> بر فرض اگر حدیث ضعیف نباشد و آن را بپذیریم احتمال دارد مراد از دروغگویان شیعه منافقان و مدعیان مهدویت و بدعت گذاران در دین باشند که سبب انحراف مردم می گردند.<ref>طبسى، نجم الدين، في رحاب حكومة الإمام المهدي (عليه السلام)، قم، دليل ما، چ 1، 1425ق، ص 188.</ref>
{{پایان پاسخ}}
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}
خط ۲۵: خط ۲۸:
  | تغییر مسیر =شد
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | بازبینی =شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =شد
  | اولویت =ج
  | اولویت =ج
  | کیفیت =ج
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۲۷

سؤال
آیا حدیثی که بر اساس آن امام زمان(ع) در ابتدای ظهور شیعیان دروغگو را می‌کشد، صحیح است؟


درگاه‌ها
درگاه مهدویت.png


کشته شدن شیعیان دروغگو توسط امام زمان(ع) مضمون روایتی در کتاب رجالِ کشی[۱] که از نظر سند، ضعیف دانسته شده است. این روایت را شیخ طوسی (درگذشت ۴۶۰ق)[۲] و شیخ حر عاملی (درگذشت ۱۱۰۴ق)[۳] از کتاب رجال کشی نقل کرده‌اند.

براساس این روایت امام صادق(ع) می‌گوید:

برخی راویان این روایت از جمله حمدویه بن نصیر کشی،[۴] یونس بن عبدالرحمن[۵] و یحیی بن عمران حلبی[۶] را ثقه و مورد اعتماد دانسته‌اند. اما درباره محمد بن عیسی بن عبید، شیخ طوسی[۷] او را غیرقابل اعتماد دانسته و دیگران نیز او را تنها در زمانی که از یونس بن عبدالرحمن نقل کند، غیر معتمد دانسته‌اند.[۸]

عالمان، این روایت را به دلیل وجود محمد بن عیسی بن عبید در سلسله‌سند، ضعیف دانسته‌اند.[۹] بر فرض اگر حدیث ضعیف نباشد و آن را بپذیریم احتمال دارد مراد از دروغگویان شیعه منافقان و مدعیان مهدویت و بدعت گذاران در دین باشند که سبب انحراف مردم می گردند.[۱۰]

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ رجال کشی، ص۲۹۹، حدیث ۵۳۳.
  2. طوسی، محمد؛ اختیار معرفه الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، بی تا، ج۲، ص۵۸۹.
  3. حر عاملی، محمد بن حسن؛ اثبات الهدی، ج۷، ص۱۲۱.
  4. علامه حلی، خلاصه الاقوال، بی‌جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ق، ص۱۳۳؛ اردبیلی، محمدعلی، جامع الرواه، بی‌جا، مکتبه المحدیه، بی‌تا، ج۱، ص۲۷۸.
  5. رجال النجاشی، قم، جامه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۴۴۶. رجال ابن داوود، نجف، حیدریه، ۱۳۹۲م، ص۲۰۷.
  6. رجال النجاشی، قم، جامه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۴۴۴. خلاصه الاقوال، بی‌جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ق، ص۲۹۴.
  7. شیخ طوسی؛ الفهرست، بی جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ ه. ق ، ص۲۱۶ و ص۳۹۱.
  8. حلی، ابن داوود، رجال ابن داوود، نجف، حیدریه، ۱۳۹۲م، ص۲۷۵؛ تفرشی، نقد الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۲۹۲؛ جامع الرواه، بی‌جا، مکتبه المحدیه، بی‌تا، ج۲، ص۳۷۵.
  9. مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۳۷۶، ح ۱۳۳۰۱.
  10. طبسى، نجم الدين، في رحاب حكومة الإمام المهدي (عليه السلام)، قم، دليل ما، چ 1، 1425ق، ص 188.