بداء در برزخ و قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(جایگزینی متن - ' | ارجاعات =' به ' | ارجاعات = | بازبینی نویسنده = ')
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
بداء در لغت به معنای ظهور پس از پنهان بودن است. لازمه این معنای بداء، [[جهل]] و تبدیل نظر می‌باشد. این معنای بداء، در مورد [[خداوند]] کاربرد ندارد؛ زیرا خداوند با علم خود همه چیز را می‌داند و در اراده او تغییر راه ندارد.
براساس آموزه‌های اسلامی، خداوند به همه چیز علم دارد. بنابر این، بداء به معنای ظهور پس از پنهان‌بودن که لازمه آن، [[جهل]] است، در خداوند معنا ندارد. بداء در مورد خداوند به این معنا است که آنچه خداوند از قبل می‌دانسته ولی برای انسان‌ها معلوم نبوده، آن‌را اظهار و آشکار می‌سازد.<ref>غرویان، محسن و غلامی، میرباقری، آموزش عقائد، قم، نشر دارالعلم، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۷۲.</ref> بداء برای انسان در هر سه مرحله [[دنیا]]، [[برزخ]] و [[قیامت]] حاصل می‌شود؛ زیرا انسان براساس علم خود، نتیجه‌ای را گمان می‌برد ولی آن نتیجه واقع نمی‌شود.
 
بداء برای انسان در هر سه مرحله [[دنیا]]، [[برزخ]] و [[قیامت]] حاصل می‌شود؛ زیرا انسان براساس علم خود، نتیجه‌ای را گمان می‌برد ولی آن نتیجه واقع نمی‌شود.
 
بداء در مورد خداوند به این معنا است که آنچه خداوند از قبل می‌دانسته ولی برای انسان‌ها معلوم نبوده، آن‌را اظهار و آشکار می‌سازد.<ref>غرویان، محسن و غلامی، میرباقری، آموزش عقائد، قم، نشر دارالعلم، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۷۲.</ref>


'''بداء در اصل برزخ و قیامت'''
'''بداء در اصل برزخ و قیامت'''


بداء در اصل برزخ و قیامت، وجود نخواهد داشت؛ زیرا برزخ، فاصله مرگ تا قیامت است و اکنون وجود دارد. قیامت نیز از وعده‌های حتمی الهی است و [[عقل]] و [[شرع]] بر ضرورت آن تأکید دارند.  
بداء در اصل برزخ و قیامت، وجود نخواهد داشت؛ زیرا برزخ، فاصله مرگ تا قیامت است و اکنون وجود دارد. قیامت نیز از وعده‌های حتمی الهی است و [[عقل]] و [[شرع]] بر ضرورت آن تأکید دارند. بنابر این بداء در اصل قیامت و برزخ که یکی واقع شده (برزخ) و دیگری حتمی است (قیامت)، وجود نخواهد داشت.  
 
بنابر این بداء در اصل قیامت و برزخ که یکی واقع شده (برزخ) و دیگری حتمی است (قیامت)، وجود نخواهد داشت.


'''بداء در جزئیات برزخ و قیامت'''
'''بداء در جزئیات برزخ و قیامت'''


بداء در خداوند تنها در [[علم فعلی]] او حاصل می‌شود. و علم فعلی پیرامون تغییرات در این جهان است. برزخ و قیامت ورای این جهان هستند، در نتیجه در جزئیات برزخ و قیامت نیز بداء حاصل نمی‌شود.
بداء در خداوند تنها در [[علم فعلی]] او حاصل می‌شود و علم فعلی پیرامون تغییرات در این جهان است. برزخ و قیامت ورای این جهان هستند، در نتیجه در جزئیات برزخ و قیامت نیز بداء حاصل نمی‌شود.


== منابع ==
==منابع==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = کلام
  | شاخه اصلی = کلام
|شاخه فرعی۱ = عدل الهی
| شاخه فرعی۱ = عدل الهی
|شاخه فرعی۲ = بداء
| شاخه فرعی۲ = بداء
|شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
خط ۳۵: خط ۲۹:
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =شد
  | نمایه =شد
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =  
  | بازبینی نویسنده = شد
  | بازبینی =شد
  | ارزیابی کمی =شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =ج
  | اولویت =ج

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۹

سؤال

آیا در قیامت و برزخ نیز بداء رخ می‌دهد؟

براساس آموزه‌های اسلامی، خداوند به همه چیز علم دارد. بنابر این، بداء به معنای ظهور پس از پنهان‌بودن که لازمه آن، جهل است، در خداوند معنا ندارد. بداء در مورد خداوند به این معنا است که آنچه خداوند از قبل می‌دانسته ولی برای انسان‌ها معلوم نبوده، آن‌را اظهار و آشکار می‌سازد.[۱] بداء برای انسان در هر سه مرحله دنیا، برزخ و قیامت حاصل می‌شود؛ زیرا انسان براساس علم خود، نتیجه‌ای را گمان می‌برد ولی آن نتیجه واقع نمی‌شود.

بداء در اصل برزخ و قیامت

بداء در اصل برزخ و قیامت، وجود نخواهد داشت؛ زیرا برزخ، فاصله مرگ تا قیامت است و اکنون وجود دارد. قیامت نیز از وعده‌های حتمی الهی است و عقل و شرع بر ضرورت آن تأکید دارند. بنابر این بداء در اصل قیامت و برزخ که یکی واقع شده (برزخ) و دیگری حتمی است (قیامت)، وجود نخواهد داشت.

بداء در جزئیات برزخ و قیامت

بداء در خداوند تنها در علم فعلی او حاصل می‌شود و علم فعلی پیرامون تغییرات در این جهان است. برزخ و قیامت ورای این جهان هستند، در نتیجه در جزئیات برزخ و قیامت نیز بداء حاصل نمی‌شود.

منابع

  1. غرویان، محسن و غلامی، میرباقری، آموزش عقائد، قم، نشر دارالعلم، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۷۲.