انگیزه‌های ادعای ارتباط با امام زمان(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =') |
||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
چه دلایلی باعث می‌شود | چه دلایلی باعث می‌شود عده‌ای از اعتقادات مردم سوء استفاده کرده و مدعی ارتباط با امام عصر(عج) شوند؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|مهدویت}} | |||
برخی با سوء استفاده از اعتقادات مردم در مورد [[امام زمان(ع)]]، ادعای ارتباط با امام را داشته‌اند. این افراد به بهانه‌ها و انگیزه‌های مختلفی به دنبال سود جویی از مردم هستند. تضعیف اصل اعتقاد به امامت، سوء استفاده های مالی، کسب شهرت و موقعیت‌های ممتاز اجتماعی از دلایلی هستند که ایشان برای به دست آوردن آن، مدعی ارتباط با امام زمان می‌شوند. | |||
==اهداف و انگیزه‌های مدعیان ارتباط با امام زمان== | ==اهداف و انگیزه‌های مدعیان ارتباط با امام زمان== | ||
از ابتدای غیبت امام زمان(ع)، این دستگاه مبتلا به ادعای مدعیان دروغین سفارت و نیابت شد. عوامل متعددی در پیدایش مدعیان بابیت و نیابت موثرند که به مهمترین این عوامل اشاره می‌شود: | از ابتدای [[غیبت امام زمان(ع)]]، این دستگاه مبتلا به ادعای [[مدعیان دروغین]] سفارت و نیابت شد. عوامل متعددی در پیدایش مدعیان بابیت و نیابت موثرند که به مهمترین این عوامل اشاره می‌شود: | ||
===تضعیف اصل و اساس عقیده امامت=== | ===تضعیف اصل و اساس عقیده امامت=== | ||
{{مهدویت-عمودی}} | |||
از عوامل عمده و اساسی طرح [[مهدویت]] دروغین، بابیت و نیابت کاذب که در طول تاریخ، دشمنان اسلام و مکتب [[اهل بیت(ع)]] روی آن سرمایه‌گذاری کرده‌اند، بیگانه نگه داشتن، بدبین کردن و سست نمودن پایه‌های دینی و اعتقادی مردم مسلمان نسبت به اصل امامت و مهدویت واقعی بوده است. مدعیان ارتباط با امام زمان از این طریق تشیع اصیل را به چالش کشانده و مذاهب و نحله‌های ساختگی و باطل خود را برای رسیدن به خواسته‌های بی‌ارزش دنیوی شان، رسمیت می‌بخشند. چنانکه در به وجود آمدن بهائیت و امثال آن به وضوح مشاهد می‌گردد. | |||
آیت الله فاضل لنکرانی درباره گرایش مردم به [[علی محمد باب]] در این‌باره گفته است: «این باور تحرک بخش اسلامی و [[شیعی]] مهدویت بود که البته با خطای تشخیص مصداق و صحنه گردانی بازیگران (پیدا و پنهان) سیاسی، غوغای [[بابیت]] را در ایران [[اسلامی]] و شیعه برانگیخت و (در این رهگذر) جمعی از شیعیان ساده لوح را حول پرچم کسی گرد آورد که مدعی باب امام عصر بود.»<ref>کوچک زاده، عبدالله. حوزه‌های علمیه و مبارزه با انحرافات، تهران، نشر مهر، ۱۳۸۷ه. ش</ref> | |||
پوشیده نیست که ادعای بابیت توسط علی محمد توطئه پنهان، برای تحریف اعتقاد به امامت، مهدویت و به انگیزه گمراه ساختن مسلمانان بود. آثار شوم این ادعای دروغ تاکنون همچنان ادامه دارد و باعث به وجود آمدن جریان خطرناک به نام بهائیت گردیده که در خدمت استعمار به‌ویژه صهیونیسم و اسرائیل علیه دین اسلام قرار گرفته است. | |||
====اهداف فرقه بابیت از مدعیان دروغین مهدویت در ایران==== | |||
[[بابیه]]، [[بهائیه]] و ازلیه در ایران مسلکهایی هستند که دست سیاست، آنها را به صورت دین درآورد و به جان ملت [[مسلمان]] ایران انداخت، تا از رهگذر [[تفسیرهای]] ارتجاعی و خرافاتی آنها، و ایجاد اختلاف در جامعه اسلامی، هسته پویایی دین اسلام و مذهب تشیع در ایران گرفته شود و راه برای سیطره استعمار هموار گردد. در تهاجم پیروان مسلکهای استعماری به دین و هویت ملی، سه هدف اساسی دنبال می‌شد: | |||
# خارج کردن دین از حوزه اجتماعی و در رأس آن، سیاست و حکومت. | |||
# توجیه حضور استعمار در کشور به عنوان یگانه عامل تجدد و ترقی. | |||
# تثبیت نیروهای غرب‌گرا در ارکان سیاست گذاری و تصمیم‌گیری کشور. | |||
مسلکهای استعماری بابیه و بهائیه همین اهداف را تعقیب می‌کنند. سر لوحه آموزه‌های این مسلک‌ها، جدایی دین از حوزه سیاست و حکومت است. | |||
بزرگترین مشکل استعمار برای حضور در کشورهای اسلامی، علاوه بر ماهیت سیاسی دین و سیاسی بودن مسلمانان، وجود برخی احکام حماسی و تحرک بخش اسلام مثل احکام جهاد بود. [[بهائیت]] از این جنبه نیز در خدمت استعمار قرار گرفت؛ برای نمونه، حسینعلی نوری، مأموریت داشت یکی دیگر از احکام مترقی اسلام یعنی حکم جهاد را متزلزل سازد، تا این مانع بزرگ نیز از راه استعمار برداشته شود. او می‌گوید: «این ظهور، رجعیت کبری و عنایت عظمی است که حکم جهاد را در کتاب محو کرده است».<ref>اشراق خاوری، عبدالحمید. گنجینه حدود و احکام، مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۱۲۸.</ref> | |||
بزرگترین مشکل استعمار برای حضور در کشورهای | |||
===سوء استفاده‌های مالی=== | ===سوء استفاده‌های مالی=== | ||
طمع به دست آوردن اموال مردم و حقوق شرعیه | طمع به دست آوردن اموال مردم و حقوق شرعیه از عوامل شایع ادعای ارتباط با امام زمان است. ادعای ارتباط گاهی برای سوء استفاده برخی اشخاص سست عنصر مذهبی و اهل [[ریا]] و تزویر در لباس علم و ایمان برای به دست آوردن ثروت بوده است. از آن جا که [[امام زمان(عج)]] در غیبت به سر می‌برند و دست مردم در ظاهر از آن حضرت کوتاه است افراد سود جو می‌توانند با ادعاهای دروغین، از عقاید صاف و بی‌پیرایه عوام [[شیعه]] سوء استفاده کرده و به جمع‌آوری هدایا و [[نذورات]] آنان بپردازند. این عامل نه تنها در ادعای بابیت و نیابت بلکه در اصل مهدویت دروغین نیز منشأ اثر بوده چنانکه در به وجود آمدن برخی تحله‌ها مانند واقفیه و… می‌بینیم. | ||
===کسب شهرت و موقعیت اجتماعی=== | ===کسب شهرت و موقعیت اجتماعی=== | ||
به دست آوردن شهرت از انگیزه‌هایی است که برخی با انتساب خود به امام مهدی(عج) به دنبال آن هستند.<ref>با استفاده از سیره پیشوایان، پیشوایی، مهدی، مؤسسه امام صادق(ع)، با تلخیص و دخل و تصرف، ج۱۸، ص۶۸۹.</ref> این افراد با این ادعا سعی دارند خود را به مراکز مهم و مورد توجه عمومی اعم از مذهبی و غیر آن منتسب نمایند تا مورد توجه قرار گرفته و به شهرت و ریاستی دست یابند. | |||
===جهل و نادانی=== | |||
از عواملی که بیشتر به سوء استفاده‌کنندگان میدان داده و موجب گرایش مردم به این گونه افراد، گردیده جهل و نادانی است. بدین معنا که دین در بسیاری اوقات، آماج بهره برداری‌های نادرست قرار می‌گیرد. مردم، با عشق و احساس، بر گرد دین حلقه می‌زنند و اگر از آموزه‌های آن به درستی آگاهی نداشته باشند، نه تنها در دام شیادان گرفتار خواهند شد، بلکه باعث سوء استفاده سوء استفاده‌کنندگان می‌گردد. علت اصلی تأثیرگذاری و رشد مدعیان دروغین مهدویت، جهل مردم است. بسیاری از افرادی که در دام چنین مدعیانی گرفتار می‌شوند، در حقیقت جویندگان آب هستند؛ اما چون آب واقعی را ندیده و نشناخته‌اند، به دنبال سراب راه افتاده‌اند. | |||
نا آگاهی‌های مردم در زمان قاجاریه، از مهمترین علل گرایش عده‌ای به سید علی محمدباب بود. آیت‌الله لنکرانی بر این باور است: | |||
«بابیان فداکار و جان فشان اولیه که در قیام‌های خونین زمان باب شرکت داشتند و خود را به آب و آتش می‌زدند، بابی و بهائی به معنایی که امروزه از این کلمات اراده می‌کنیم، نبودند؛ بلکه شیعیانی ساده لوح و ره گم‌کرده بودند که در تشخیص «مصداق» به خطا رفته، به عشق هواداری از صاحب الزمان و قائم موعود، اسیر مشتی بازیگران سیاسی شده بودند.<ref>عبداللهی، عبدالکریم. اندیشه و مبنای مبارزات روحانیت شیعه، تهران، نشر نیک، ۱۳۷۱ش</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۳: | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی =کلام | | شاخه اصلی =کلام | ||
|شاخه فرعی۱ =مهدویت | | شاخه فرعی۱ =مهدویت | ||
|شاخه فرعی۲ =آسیب شناسی مهدویت | | شاخه فرعی۲ =آسیب شناسی مهدویت | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =شد | ||
| تیترها = | | تیترها =شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی نویسنده = | ||
| ارزیابی کمی =شد | |||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۴
چه دلایلی باعث می‌شود عده‌ای از اعتقادات مردم سوء استفاده کرده و مدعی ارتباط با امام عصر(عج) شوند؟
برخی با سوء استفاده از اعتقادات مردم در مورد امام زمان(ع)، ادعای ارتباط با امام را داشته‌اند. این افراد به بهانه‌ها و انگیزه‌های مختلفی به دنبال سود جویی از مردم هستند. تضعیف اصل اعتقاد به امامت، سوء استفاده های مالی، کسب شهرت و موقعیت‌های ممتاز اجتماعی از دلایلی هستند که ایشان برای به دست آوردن آن، مدعی ارتباط با امام زمان می‌شوند.
اهداف و انگیزه‌های مدعیان ارتباط با امام زمان
از ابتدای غیبت امام زمان(ع)، این دستگاه مبتلا به ادعای مدعیان دروغین سفارت و نیابت شد. عوامل متعددی در پیدایش مدعیان بابیت و نیابت موثرند که به مهمترین این عوامل اشاره می‌شود:
تضعیف اصل و اساس عقیده امامت
|
از عوامل عمده و اساسی طرح مهدویت دروغین، بابیت و نیابت کاذب که در طول تاریخ، دشمنان اسلام و مکتب اهل بیت(ع) روی آن سرمایه‌گذاری کرده‌اند، بیگانه نگه داشتن، بدبین کردن و سست نمودن پایه‌های دینی و اعتقادی مردم مسلمان نسبت به اصل امامت و مهدویت واقعی بوده است. مدعیان ارتباط با امام زمان از این طریق تشیع اصیل را به چالش کشانده و مذاهب و نحله‌های ساختگی و باطل خود را برای رسیدن به خواسته‌های بی‌ارزش دنیوی شان، رسمیت می‌بخشند. چنانکه در به وجود آمدن بهائیت و امثال آن به وضوح مشاهد می‌گردد.
آیت الله فاضل لنکرانی درباره گرایش مردم به علی محمد باب در این‌باره گفته است: «این باور تحرک بخش اسلامی و شیعی مهدویت بود که البته با خطای تشخیص مصداق و صحنه گردانی بازیگران (پیدا و پنهان) سیاسی، غوغای بابیت را در ایران اسلامی و شیعه برانگیخت و (در این رهگذر) جمعی از شیعیان ساده لوح را حول پرچم کسی گرد آورد که مدعی باب امام عصر بود.»[۱] پوشیده نیست که ادعای بابیت توسط علی محمد توطئه پنهان، برای تحریف اعتقاد به امامت، مهدویت و به انگیزه گمراه ساختن مسلمانان بود. آثار شوم این ادعای دروغ تاکنون همچنان ادامه دارد و باعث به وجود آمدن جریان خطرناک به نام بهائیت گردیده که در خدمت استعمار به‌ویژه صهیونیسم و اسرائیل علیه دین اسلام قرار گرفته است.
اهداف فرقه بابیت از مدعیان دروغین مهدویت در ایران
بابیه، بهائیه و ازلیه در ایران مسلکهایی هستند که دست سیاست، آنها را به صورت دین درآورد و به جان ملت مسلمان ایران انداخت، تا از رهگذر تفسیرهای ارتجاعی و خرافاتی آنها، و ایجاد اختلاف در جامعه اسلامی، هسته پویایی دین اسلام و مذهب تشیع در ایران گرفته شود و راه برای سیطره استعمار هموار گردد. در تهاجم پیروان مسلکهای استعماری به دین و هویت ملی، سه هدف اساسی دنبال می‌شد:
- خارج کردن دین از حوزه اجتماعی و در رأس آن، سیاست و حکومت.
- توجیه حضور استعمار در کشور به عنوان یگانه عامل تجدد و ترقی.
- تثبیت نیروهای غرب‌گرا در ارکان سیاست گذاری و تصمیم‌گیری کشور.
مسلکهای استعماری بابیه و بهائیه همین اهداف را تعقیب می‌کنند. سر لوحه آموزه‌های این مسلک‌ها، جدایی دین از حوزه سیاست و حکومت است.
بزرگترین مشکل استعمار برای حضور در کشورهای اسلامی، علاوه بر ماهیت سیاسی دین و سیاسی بودن مسلمانان، وجود برخی احکام حماسی و تحرک بخش اسلام مثل احکام جهاد بود. بهائیت از این جنبه نیز در خدمت استعمار قرار گرفت؛ برای نمونه، حسینعلی نوری، مأموریت داشت یکی دیگر از احکام مترقی اسلام یعنی حکم جهاد را متزلزل سازد، تا این مانع بزرگ نیز از راه استعمار برداشته شود. او می‌گوید: «این ظهور، رجعیت کبری و عنایت عظمی است که حکم جهاد را در کتاب محو کرده است».[۲]
سوء استفاده‌های مالی
طمع به دست آوردن اموال مردم و حقوق شرعیه از عوامل شایع ادعای ارتباط با امام زمان است. ادعای ارتباط گاهی برای سوء استفاده برخی اشخاص سست عنصر مذهبی و اهل ریا و تزویر در لباس علم و ایمان برای به دست آوردن ثروت بوده است. از آن جا که امام زمان(عج) در غیبت به سر می‌برند و دست مردم در ظاهر از آن حضرت کوتاه است افراد سود جو می‌توانند با ادعاهای دروغین، از عقاید صاف و بی‌پیرایه عوام شیعه سوء استفاده کرده و به جمع‌آوری هدایا و نذورات آنان بپردازند. این عامل نه تنها در ادعای بابیت و نیابت بلکه در اصل مهدویت دروغین نیز منشأ اثر بوده چنانکه در به وجود آمدن برخی تحله‌ها مانند واقفیه و… می‌بینیم.
کسب شهرت و موقعیت اجتماعی
به دست آوردن شهرت از انگیزه‌هایی است که برخی با انتساب خود به امام مهدی(عج) به دنبال آن هستند.[۳] این افراد با این ادعا سعی دارند خود را به مراکز مهم و مورد توجه عمومی اعم از مذهبی و غیر آن منتسب نمایند تا مورد توجه قرار گرفته و به شهرت و ریاستی دست یابند.
جهل و نادانی
از عواملی که بیشتر به سوء استفاده‌کنندگان میدان داده و موجب گرایش مردم به این گونه افراد، گردیده جهل و نادانی است. بدین معنا که دین در بسیاری اوقات، آماج بهره برداری‌های نادرست قرار می‌گیرد. مردم، با عشق و احساس، بر گرد دین حلقه می‌زنند و اگر از آموزه‌های آن به درستی آگاهی نداشته باشند، نه تنها در دام شیادان گرفتار خواهند شد، بلکه باعث سوء استفاده سوء استفاده‌کنندگان می‌گردد. علت اصلی تأثیرگذاری و رشد مدعیان دروغین مهدویت، جهل مردم است. بسیاری از افرادی که در دام چنین مدعیانی گرفتار می‌شوند، در حقیقت جویندگان آب هستند؛ اما چون آب واقعی را ندیده و نشناخته‌اند، به دنبال سراب راه افتاده‌اند.
نا آگاهی‌های مردم در زمان قاجاریه، از مهمترین علل گرایش عده‌ای به سید علی محمدباب بود. آیت‌الله لنکرانی بر این باور است:
«بابیان فداکار و جان فشان اولیه که در قیام‌های خونین زمان باب شرکت داشتند و خود را به آب و آتش می‌زدند، بابی و بهائی به معنایی که امروزه از این کلمات اراده می‌کنیم، نبودند؛ بلکه شیعیانی ساده لوح و ره گم‌کرده بودند که در تشخیص «مصداق» به خطا رفته، به عشق هواداری از صاحب الزمان و قائم موعود، اسیر مشتی بازیگران سیاسی شده بودند.[۴]
منابع
- ↑ کوچک زاده، عبدالله. حوزه‌های علمیه و مبارزه با انحرافات، تهران، نشر مهر، ۱۳۸۷ه. ش
- ↑ اشراق خاوری، عبدالحمید. گنجینه حدود و احکام، مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۱۲۸.
- ↑ با استفاده از سیره پیشوایان، پیشوایی، مهدی، مؤسسه امام صادق(ع)، با تلخیص و دخل و تصرف، ج۱۸، ص۶۸۹.
- ↑ عبداللهی، عبدالکریم. اندیشه و مبنای مبارزات روحانیت شیعه، تهران، نشر نیک، ۱۳۷۱ش