عوامل ریا: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ویرایش کلی و ساختاری.) |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
== ستایش خواهی و جلب منفعت == | |||
یکی از عوامل ریا، ستایشخواهیِ انسان است. میل به [[خودنمایی]]، جلب توجه، مقبولیت اجتماعی و سرشناس شدن، از نیازهای عاطفی و روانی انسان به شمار رفته که در سن [[جوان|جوانی]]، زندهتر و فعالتر است.<ref>دنیای جوان، دکتر قائمی، علی ، انتشارات سازمان ملی جوانان، ص۱۴۰.</ref> | |||
کسب منفعت و دفع ضرر نیز، از عوامل ریا شمرده شده است. گاهی انسان برای دفع ضرری از خود یا به دست آوردن منفعتی، خودنمایی و ریا میکند. | |||
== احساس حقارت == | == احساس حقارت == | ||
گاهی احساس | یکی از عوامل خودنمایی، احساس حقارت دانسته شده است. گاهی احساس حقارت، چه احساس حقارتِ خیالی و یا واقعی، باعث میشود فرد برای رهایی از این احساس، خود را به دیگران بزرگ نشان دهد.<ref>آدلر میگوید خودنمایی واکنش است در برابر احساس حقارت واقعی یا خیالی، نگاه کنید به خود و ناخود، اکبری، محمود، نشر سماء ۱۳۸۱، ص۱۵۴</ref> فرد در این حالت تلاش میکند به دیگران بنمایاند که او چیزی کم ندارد. خودنمایی او ممکن است در لباس، رفتار، گفتار، کارهای نیک و عبادات بروز کند. بر اساس روایتی، امام علی(ع) نیز، علت دورویی را احساس حقارت دانسته است.<ref>. محمدی ری شهری، میزان الحکمه، چهار جلدی، دارالحدیث، قم ج۴، ص۳۳۳۸.</ref> | ||
فرد | اگر احساس حقارت درمان نشود، فرد آن را پذیرفته و به عقده حقارت تبدیل میشود. از منظر روانشناسی، عقده حقارت از وجود نقص در بدن، محرومیت روحی و مادی، رفتار خشن اطرافیان، لغزشهای اخلاقی و تداعی خاطرات آنها و یا وجود یک خاطره تلخ رخ میدهد.<ref> نیازهای جوان، ص۲۳۲</ref> | ||
ارزیابی استعدادها، فراموشی خاطرات تلخ گذشته، تلقین مثبت و کاردرمانی از راههای درمان احساس حقارت شمرده شده است.<ref>نیازهای جوان، ص۲۴۹–۲۴۵.</ref> | |||
== اختلال شخصیت نمایشی == | == اختلال شخصیت نمایشی == | ||
اختلال شخصیت نمایشی، نوعی اختلال رفتاری است که فرد در آن رفتاری توجهطلبانه از خود نشان داده و هیجانپذیریِ افراطی و فراگیر دارد. این اختلال یکی از عوامل خودنمایی و ریا دانسته شده است. | |||
از جمله اختلالهای دیگری که جنبه خودنمایی دارد، اختلال شخصیت خودشیفته و اختلال ساختگی (تمارض) است.<ref>اختلالهای روانی DSM-4-IR، دکتر محمدرضا نیکخو، ۱۳۸۱، انتشارات سخن، ص۷۶۸۰ و ۱۰۴۴ و ۱۰۳۹ اقتباس.</ref> | |||
این بیماریها با مراجعه به مشاورههای روانشناسی و انجام تمرینهای خودیاری که مشاور به فرد میدهد، درمان میشود. | |||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۳۱ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۰۵
این مقاله هماکنون به دست A.ahmadi در حال ویرایش است. |
ستایش خواهی و جلب منفعت
یکی از عوامل ریا، ستایشخواهیِ انسان است. میل به خودنمایی، جلب توجه، مقبولیت اجتماعی و سرشناس شدن، از نیازهای عاطفی و روانی انسان به شمار رفته که در سن جوانی، زندهتر و فعالتر است.[۱]
کسب منفعت و دفع ضرر نیز، از عوامل ریا شمرده شده است. گاهی انسان برای دفع ضرری از خود یا به دست آوردن منفعتی، خودنمایی و ریا میکند.
احساس حقارت
یکی از عوامل خودنمایی، احساس حقارت دانسته شده است. گاهی احساس حقارت، چه احساس حقارتِ خیالی و یا واقعی، باعث میشود فرد برای رهایی از این احساس، خود را به دیگران بزرگ نشان دهد.[۲] فرد در این حالت تلاش میکند به دیگران بنمایاند که او چیزی کم ندارد. خودنمایی او ممکن است در لباس، رفتار، گفتار، کارهای نیک و عبادات بروز کند. بر اساس روایتی، امام علی(ع) نیز، علت دورویی را احساس حقارت دانسته است.[۳]
اگر احساس حقارت درمان نشود، فرد آن را پذیرفته و به عقده حقارت تبدیل میشود. از منظر روانشناسی، عقده حقارت از وجود نقص در بدن، محرومیت روحی و مادی، رفتار خشن اطرافیان، لغزشهای اخلاقی و تداعی خاطرات آنها و یا وجود یک خاطره تلخ رخ میدهد.[۴]
ارزیابی استعدادها، فراموشی خاطرات تلخ گذشته، تلقین مثبت و کاردرمانی از راههای درمان احساس حقارت شمرده شده است.[۵]
اختلال شخصیت نمایشی
اختلال شخصیت نمایشی، نوعی اختلال رفتاری است که فرد در آن رفتاری توجهطلبانه از خود نشان داده و هیجانپذیریِ افراطی و فراگیر دارد. این اختلال یکی از عوامل خودنمایی و ریا دانسته شده است.
از جمله اختلالهای دیگری که جنبه خودنمایی دارد، اختلال شخصیت خودشیفته و اختلال ساختگی (تمارض) است.[۶]
این بیماریها با مراجعه به مشاورههای روانشناسی و انجام تمرینهای خودیاری که مشاور به فرد میدهد، درمان میشود.
منابع
- ↑ دنیای جوان، دکتر قائمی، علی ، انتشارات سازمان ملی جوانان، ص۱۴۰.
- ↑ آدلر میگوید خودنمایی واکنش است در برابر احساس حقارت واقعی یا خیالی، نگاه کنید به خود و ناخود، اکبری، محمود، نشر سماء ۱۳۸۱، ص۱۵۴
- ↑ . محمدی ری شهری، میزان الحکمه، چهار جلدی، دارالحدیث، قم ج۴، ص۳۳۳۸.
- ↑ نیازهای جوان، ص۲۳۲
- ↑ نیازهای جوان، ص۲۴۹–۲۴۵.
- ↑ اختلالهای روانی DSM-4-IR، دکتر محمدرضا نیکخو، ۱۳۸۱، انتشارات سخن، ص۷۶۸۰ و ۱۰۴۴ و ۱۰۳۹ اقتباس.