پیامبران مدفون در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۳ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۲۲

سؤال

آیا پیامبرانی در ایران مدفون هستند؟

آثار و بناهایی در ایران وجود دارد که به عنوان مدفن و مرقد برخی از انبیاء شناخته می شوند. با توجه به منابع، آثار و بناهای موجود، تعداد پیامبرانی که در ایران دفن شده‌اند، بیش از ده پیامبر می‌باشد:

دانیال نبی(ع) در شوش^[۱] /:^[۲] حضرت دانیال(ع) یکی از پیامبران عظیم الشأن بنی اسرائیل بود که ۶۰۶ سال پیش از میلاد حضرت مسیح(ع) به اسارت بُخت النصر درآمد. قبر شریف حضرت دانیال(ع) در شوش ـ خوزستان ـ زیارتگاه خاص و عام است.^[۳] مورخ آن اتفاق نظر دارند که جسد شریف حضرت دانیال(ع) تا سده اول اسلامی، در همان نقطه ای که اکنون مرقد مطهرش قرار دارد، در بقعه ای روی تختی قرار داشت و هر وقت در آن سامان قحطی پدید می‌آمد، پیکر پاک این پیامبر را از بقعه بیرون می‌بردند و در زیر آسمان قرار می‌دادند، بلافاصله باران فرو می‌بارید.^[۴] به هنگام فتح شوش توسط مسلمانان، ابو موسی اشعری وارد بقعه ای می‌شود که جسد مطهر دانیال(ع) در آنجا بود،^[۵] که به هنگام مشاهده جسد، خون تازه در رگ‌هایش بود، ابو موسی مشروح این داستان را به عمر بن خطاب گزارش می‌کند و او دستور می‌دهد که جسد پاک آن حضرت را غسل داده، کفن کرده و دفن نماید تا قبر شریفش مکتوم بماند.^[۶]
چهار پیغمبر قزوین: در خیابان پیغمبریه، شهر قزوین در مغرب عمارت و باغ چهل ستون، بقعه‌ایست که آن را «پیغمبریه» و بعضی چهار انبیاء می‌گویند؛ ۱. سلام ۲. سلوم ۳. سهولی ۴. القیا.^[۷]

حضرت حیقوق(ع) در تویسرکان: حضرت حیقوق(ع) از پیامبران بنی اسرائیل که در حدود ۶۰۰ سال قبل از میلاد^[۸] می‌زیست و به اسارت بخت النصر درآمد.^[۹] وی پس از رهائی از اسارت به ایران آمده، در منطقه تویسرکان فعلی اقامت نموده و در همانجا به شهادت رسید.^[۱۰] حرم ایشان از دیرباز در خارج تویسرکان، زیارتگاه مردم است.

بقعه منسوب به حضرت شعیب(ع) در شوشتر.^[۱۱]

قیدار نبی(ع) در شهر قیدار: در جنوب زنجان در شهر قیدار (خدابنده) قبر قیدار نبی(ع) فرزند اسماعیل پیغمبر است.^[۱۲]

ارمیاء(ع) در میامی.

در راه مشهد در میامی، قبر حضرت ارمیا است، وی یکی از پیغمبران بنی اسرائیل بود که نسبش به بنیامین فرزند یعقوب می‌رسد.^[۱۳]

حضرت یوشع و شعیا در اصفهان: حضرت یوشع یکی از پیامبران الهی که از اولاد یوسف بن یعقوب بن اسحق بن ابراهیم است که قبر وی در اصفهان در لسان الارض که دارای بنای تاریخی است قرار دارد؛ و قبر حضرت شعیا نیز در اصفهان در امامزاده اسماعیل که از قدیمی‌ترین ابنیه تاریخی آن شهر است قرار دارد.^[۱۴]

قبر شموئیل(ع) در ده فرسخی ساوه.^[۱۵]
حضرت «باقر روبن» فرزند یعقوب، قبر وی در خوزستان در شمال خرمشهر (محمره) قرار دارد.^[۱۶]

درباره مناطق دیگر نیز ابتدا باید اثبات شود که جمعیتی در آنجا بوده؛ اگربوده است قطعاً خداوند برای آنان هدایتگری فرستاده است بر اساس آیات مختلف قرآن هیچ امتی بدون پیامبر و راهنما نبوده است.

«هیچ امتی نبوده مگر اینکه خداوند پیامبری برای هدایت آنان در میانشان مبعوث کرده است».^[۱۷]

منابع

↑ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۳۷۵.
↑ محمد حرز الدین، مراقد المعارف، نجف، مطبعه الاداب، چاپ اول، ۱۳۸۹، ج۱، ص۲۸۴.
↑ شمس الدین سامی افندی، قاموس اعلام ترکی، استانبول، ۱۳۰۸ق، بی جا، ج۳، ص۲۱۰۴.
↑ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت دار صادر، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۵۵۲.
↑ خواندمیر، حبیب السیر، تهران، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۱۳۵.
↑ ابن کثیر، البدایه و النهایه، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ پنجم، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۳۷ و ۳۸.
↑ گلریز، سید محمد علی، مینو دریا باب الجنه، انتشارات طه، چاپ اول، ۱۳۳۷ش، ج۱، ص۶۷۴.
↑ مستر هاکس آمریکایی، قاموس کتاب مقدس، تهران، ص۳۱۲.
↑ شمس الدین سامی افندی، همان، ج۳، ص۱۹۲۵.
↑ دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، تهران، دانشگاه تهران، چاپ دوم، حرف ح، ص۲۲۲.
↑ محمد حرز الدین، همان، ج۱، ص۳۹۱.
↑ عمادزاده، قصص قرآن، تهران، انتشارات اسلام، بی تا، ج۲، ص۶۷۷. (البته اعتبار آن روشن نیست).
↑ همان، ج۲، ص۵۷۷ و ۶۹۶.
↑ همان، ص۶۷۷.
↑ همان.
↑ همان.
↑ فاطر / ۲۴.

[1] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۳۷۵.

[2] محمد حرز الدین، مراقد المعارف، نجف، مطبعه الاداب، چاپ اول، ۱۳۸۹، ج۱، ص۲۸۴.

[3] شمس الدین سامی افندی، قاموس اعلام ترکی، استانبول، ۱۳۰۸ق، بی جا، ج۳، ص۲۱۰۴.

[4] ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت دار صادر، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۵۵۲.

[5] خواندمیر، حبیب السیر، تهران، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۱۳۵.

[6] ابن کثیر، البدایه و النهایه، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ پنجم، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۳۷ و ۳۸.

[7] گلریز، سید محمد علی، مینو دریا باب الجنه، انتشارات طه، چاپ اول، ۱۳۳۷ش، ج۱، ص۶۷۴.

[8] مستر هاکس آمریکایی، قاموس کتاب مقدس، تهران، ص۳۱۲.

[9] شمس الدین سامی افندی، همان، ج۳، ص۱۹۲۵.

[10] دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، تهران، دانشگاه تهران، چاپ دوم، حرف ح، ص۲۲۲.

[11] محمد حرز الدین، همان، ج۱، ص۳۹۱.

[12] عمادزاده، قصص قرآن، تهران، انتشارات اسلام، بی تا، ج۲، ص۶۷۷. (البته اعتبار آن روشن نیست).

[13] همان، ج۲، ص۵۷۷ و ۶۹۶.

[14] همان، ص۶۷۷.

[15] همان.

[16] همان.

[17] فاطر / ۲۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 {{پایان سوال}}
 {{پاسخ}}
-«هیچ امتی نبوده مگر اینکه خداوند پیامبری برای هدایت آنان در میانشان مبعوث کرده است».}}<ref>فاطر / ۲۴.</ref>
+آثار و بناهایی در ایران وجود دارد که به عنوان مدفن و مرقد برخی از انبیاء شناخته می شوند. با توجه به منابع، آثار و بناهای موجود، تعداد پیامبرانی که در ایران دفن شده‌اند، بیش از ده پیامبر می‌باشد:
+# دانیال نبی(ع) در شوش<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۳۷۵.</ref> /:<ref>محمد حرز الدین، مراقد المعارف، نجف، مطبعه الاداب، چاپ اول، ۱۳۸۹، ج۱، ص۲۸۴.</ref> حضرت دانیال(ع) یکی از پیامبران عظیم الشأن بنی اسرائیل بود که ۶۰۶ سال پیش از میلاد حضرت مسیح(ع) به اسارت بُخت النصر درآمد. قبر شریف حضرت دانیال(ع) در شوش ـ خوزستان ـ زیارتگاه خاص و عام است.<ref>شمس الدین سامی افندی، قاموس اعلام ترکی، استانبول، ۱۳۰۸ق، بی جا، ج۳، ص۲۱۰۴.</ref> مورخ آن اتفاق نظر دارند که جسد شریف حضرت دانیال(ع) تا سده اول اسلامی، در همان نقطه ای که اکنون مرقد مطهرش قرار دارد، در بقعه ای روی تختی قرار داشت و هر وقت در آن سامان قحطی پدید می‌آمد، پیکر پاک این پیامبر را از بقعه بیرون می‌بردند و در زیر آسمان قرار می‌دادند، بلافاصله باران فرو می‌بارید.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت دار صادر، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۵۵۲.</ref> به هنگام فتح شوش توسط مسلمانان، ابو موسی اشعری وارد بقعه ای می‌شود که جسد مطهر دانیال(ع) در آنجا بود،<ref>خواندمیر، حبیب السیر، تهران، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۱۳۵.</ref> که به هنگام مشاهده جسد، خون تازه در رگ‌هایش بود، ابو موسی مشروح این داستان را به عمر بن خطاب گزارش می‌کند و او دستور می‌دهد که جسد پاک آن حضرت را غسل داده، کفن کرده و دفن نماید تا قبر شریفش مکتوم بماند.<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ پنجم، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۳۷ و ۳۸.</ref>
+# چهار پیغمبر قزوین: در خیابان پیغمبریه، شهر قزوین در مغرب عمارت و باغ چهل ستون، بقعه‌ایست که آن را «پیغمبریه» و بعضی چهار انبیاء می‌گویند؛ ۱. سلام ۲. سلوم ۳. سهولی ۴. القیا.<ref>گلریز، سید محمد علی، مینو دریا باب الجنه، انتشارات طه، چاپ اول، ۱۳۳۷ش، ج۱، ص۶۷۴.</ref>
-بی تردید ایرانیان نیز جزو امت‌هایی هستند، که پیامبر یا پیامبرانی برای ابلاغ پیام الهی به سوی ایشان فرستاده شد، امّا اینکه این پیامبر چه کسی است دو قول و نظر وجود دارد:
+# حضرت حیقوق(ع) در تویسرکان: حضرت حیقوق(ع) از پیامبران بنی اسرائیل که در حدود ۶۰۰ سال قبل از میلاد<ref>مستر هاکس آمریکایی، قاموس کتاب مقدس، تهران، ص۳۱۲.</ref> می‌زیست و به اسارت بخت النصر درآمد.<ref>شمس الدین سامی افندی، همان، ج۳، ص۱۹۲۵.</ref> وی پس از رهائی از اسارت به ایران آمده، در منطقه تویسرکان فعلی اقامت نموده و در همانجا به شهادت رسید.<ref>دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، تهران، دانشگاه تهران، چاپ دوم، حرف ح، ص۲۲۲.</ref> حرم ایشان از دیرباز در خارج تویسرکان، زیارتگاه مردم است.
-۱. برخی از پژوهشگران بر این باورند که زرتشت همان پیامبر ایرانیان عهد باستان بوده که هزار و صد سال قبل از میلاد مسیح(ع) ظهور کرده و با تعالیم کتاب آسمانی «اوستا» مردم را هدایت نموده است.
+# بقعه منسوب به حضرت شعیب(ع) در شوشتر.<ref>محمد حرز الدین، همان، ج۱، ص۳۹۱.</ref>
-== بررسی نظریات ==
+# قیدار نبی(ع) در شهر قیدار: در جنوب زنجان در شهر قیدار (خدابنده) قبر قیدار نبی(ع) فرزند اسماعیل پیغمبر است.<ref>عمادزاده، قصص قرآن، تهران، انتشارات اسلام، بی تا، ج۲، ص۶۷۷. (البته اعتبار آن روشن نیست).</ref>
-پس از ظهور اسلام و تثبیت پایه‌های حکومتش در مدینه و آغاز گسترش مرزهای این حکومت نوپا، پیامبر(ص) به فرمان الهی غیرمسلمانان را به دو گروه: ۱. مشرکین؛ ۲. اهل کتاب تقسیم کرد. در مورد گروه دوم، پیامبر(ص) بعد از دعوت اینها به اسلام، اگر نمی‌پذیرفتند، بر اساس فرمان الهی به گرفتن «جزیه» از این گروه اکتفا می‌کردند.
-با توجه به منابع و آثار و بناهای موجود، تعداد پیامبرانی که در ایران دفن شده‌اند، بیش از ده پیامبر می‌باشد که نام و محل دفن آنها ذیلاً اشاره می‌شود:
+# ارمیاء(ع) در میامی.
-۱. حضرت دانیال(ع) در شوش<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۳۷۵.</ref> /:<ref>محمد حرز الدین، مراقد المعارف، نجف، مطبعه الاداب، چاپ اول، ۱۳۸۹، ج۱، ص۲۸۴.</ref> حضرت دانیال(ع) یکی از پیامبران عظیم الشأن بنی اسرائیل بود که ۶۰۶ سال پیش از میلاد حضرت مسیح(ع) به اسارت بُخت النصر درآمد. قبر شریف حضرت دانیال(ع) در شوش ـ خوزستان ـ زیارتگاه خاص و عام است.<ref>شمس الدین سامی افندی، قاموس اعلام ترکی، استانبول، ۱۳۰۸ق، بی جا، ج۳، ص۲۱۰۴.</ref> مورخ آن اتفاق نظر دارند که جسد شریف حضرت دانیال(ع) تا سده اول اسلامی، در همان نقطه ای که اکنون مرقد مطهرش قرار دارد، در بقعه ای روی تختی قرار داشت و هر وقت در آن سامان قحطی پدید می‌آمد، پیکر پاک این پیامبر را از بقعه بیرون می‌بردند و در زیر آسمان قرار می‌دادند، بلافاصله باران فرو می‌بارید.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت دار صادر، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۵۵۲.</ref> به هنگام فتح شوش توسط مسلمانان، ابو موسی اشعری وارد بقعه ای می‌شود که جسد مطهر دانیال(ع) در آنجا بود،<ref>خواندمیر، حبیب السیر، تهران، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۱۳۵.</ref> که به هنگام مشاهده جسد، خون تازه در رگ‌هایش بود، ابو موسی مشروح این داستان را به عمر بن خطاب گزارش می‌کند و او دستور می‌دهد که جسد پاک آن حضرت را غسل داده، کفن کرده و دفن نماید تا قبر شریفش مکتوم بماند.<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ پنجم، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۳۷ و ۳۸.</ref>
-۲. چهار پیغمبر در پیغمبریه قزوین: در خیابان پیغمبریه، شهر قزوین در مغرب عمارت و باغ چهل ستون، بقعه ایست که آن را «پیغمبریه» و بعضی چهار انبیاء می‌گویند؛ ۱. سلام ۲. سلوم ۳. سهولی ۴. القیا، مشهد شریف ایشان، از وفور روح و نور و اجابت دعوات در کمال ظهور است….<ref>گلریز، سید محمد علی، مینو دریا باب الجنه، انتشارات طه، چاپ اول، ۱۳۳۷ش، ج۱، ص۶۷۴.</ref>
-۳. حضرت حیقوق(ع) در تویسرکان: حضرت حیقوق(ع) نیز یکی از پیامبران عظیم الشأن بنی اسرائیل بود که در حدود ۶۰۰ سال قبل از میلاد<ref>مستر هاکس آمریکایی، قاموس کتاب مقدس، تهران، ص۳۱۲.</ref> می‌زیست و در حدود ۶۰۰ سال پیش از تولد عیسی(ع) به اسارت بخت النصر درآمد،<ref>شمس الدین سامی افندی، همان، ج۳، ص۱۹۲۵.</ref> وی پس از رهائی یافتن از اسارت به ایران آمده، در منطقه تویسرکان فعلی اقامت نموده و در همان سامان به شهادت رسید.<ref>دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، تهران، دانشگاه تهران، چاپ دوم، حرف ح، ص۲۲۲.</ref> حرم مطهر ایشان از دیرباز در خارج تویسرکان، زیارتگاه خاص و عام بود و گنبد و بارگاه باشکوهی داشت که به عهد سلجوقیان مربوط می‌شد.
-۴. بقعه منسوب به حضرت شعیب(ع) در شوشتر.<ref>محمد حرز الدین، همان، ج۱، ص۳۹۱.</ref>
-۵. قیدار نبی در شهر قیدار.
-در جنوب زنجان در شهر قیدار ـ خدابنده ـ قبر «قیدار نبی»(ع) فرزند اسماعیل پیغمبر است<ref>عمادزاده، قصص قرآن، تهران، انتشارات اسلام، بی تا، ج۲، ص۶۷۷. (البته اعتبار آن روشن نیست).</ref> که زیارتگاه عام و خاص است.
-۶. ارمیاء(ع) در میامی.
 در راه مشهد در میامی، قبر حضرت ارمیا است، وی یکی از پیغمبران بنی اسرائیل بود که نسبش به بنیامین فرزند یعقوب می‌رسد.<ref>همان، ج۲، ص۵۷۷ و ۶۹۶.</ref>
-۷. حضرت یوشع و شعیا در اصفهان: حضرت یوشع یکی از پیامبران الهی که از اولاد یوسف بن یعقوب بن اسحق بن ابراهیم است که قبر وی در اصفهان در لسان الارض که دارای بنای تاریخی است قرار دارد؛ و قبر حضرت شعیا نیز در اصفهان در امامزاده اسماعیل که از قدیمی‌ترین ابنیه تاریخی آن شهر است قرار دارد.<ref>همان، ص۶۷۷.</ref>
+# حضرت یوشع و شعیا در اصفهان: حضرت یوشع یکی از پیامبران الهی که از اولاد یوسف بن یعقوب بن اسحق بن ابراهیم است که قبر وی در اصفهان در لسان الارض که دارای بنای تاریخی است قرار دارد؛ و قبر حضرت شعیا نیز در اصفهان در امامزاده اسماعیل که از قدیمی‌ترین ابنیه تاریخی آن شهر است قرار دارد.<ref>همان، ص۶۷۷.</ref>
 # قبر شموئیل(ع) در ده فرسخی ساوه.<ref>همان.</ref>