باطل کردن سحر در روایات امام صادق(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

جز (Shahroudi صفحهٔ پیش نویس:باطل کردن سحر در روایات امام صادق(ع) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به باطل کردن سحر در روایات امام صادق(ع) منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۳۱: خط ۳۱:
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =اخلاق
  | شاخه اصلی =متفرقات
  | شاخه فرعی۱ =تهذیب نفس
  | شاخه فرعی۱ =علوم غریبه
  | شاخه فرعی۲ =رذائل اخلاقی
  | شاخه فرعی۲ =سحر و جادو
  | شاخه فرعی۳
  | شاخه فرعی۳
}}
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۵۴

سؤال

آیا موضوع باطل کردن سحر در روایات امام صادق(ع) مورد اشاره قرار گرفته است؟

درگاه‌ها
واژه-ها.png


درگاه‌ها
زن-و-خانواده.png


در روایات اهل بیت(ع) دستوراتی برای ابطال سحر و طلسم و جادو گزارش شده‌است و امام صادق (ع) برای حل مشکل سحر و جادو در روایت محمد بن مسلم دستوری را بیان فرمودند که این دستورات را در پوست کاغذ بنویسند.

سحر

سحر در لغت به معنی هرکاری یا چیزی است که مخفی و پنهان باشد، ولی در عرف غالباً به همان کارهای خارق‌العاده‌ای سحر می‌گویند که با استفاده از وسایل مختلف انجام می‌شود. سحر آموختنی است و منشأ سحر ابلیس یا همان شیطان است، لذا کسانی که از سحر استفاده می‌کنند، با شیاطین در ارتباط هستند.

ابطال سحر در کلام امام صادق

برای ابطال سحر و جادو و طلسم دستوری از امام صادق (ع) ذکر شده است:

  1. روایت محمد بن مسلم که می‌گوید: این تعویذی است که امام صادق(ع) فرموده و فرمودند که این دعا را نوشته و به همراه خود داشته باشید که سحر را باطل می‌کند: آیات ۸۱ و ۸۲ سوره یونس همراه آیات ۲۷ تا ۳۲ سوره نازعات و همچنین آیات ۱۱۸ تا ۱۲۲ سوره اعراف را در کاغد نوشته و همراه خود داشته باشید هر نگرانی و … دارید برطرف می‌شود و سحر و جادو را باطل می‌کند.[۱]
  2. در حدیث دیگری از امام صادق(ع) آمده است: «مَنْ أَكْثَرَ قِرائَةَ «قُلْ أُوحِىَ» لَمْ يُصِبْهُ فِى الْحَياةِ الدُّنْيا شَىْءٌ مِنْ أَعْيُنِ الْجِنِّ وَ لا نَفَثِهِمْ وَ لا سِحْرِهِمْ، وَ لا كَيْدِهِمْ، وَ كانَ مَعَ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله فَيَقُولُ يا رَبِّ لا أُرِيْدُ مِنْهُ بَدَلًا وَ لا أَبْغِى عَنْهُ حِوْلًا؛ هر كس سوره «جنّ» را بسيار بخواند، هرگز در زندگى دنيا چشم زخم جنّ، جادو، سحر و مكر آن‌ها به او نمى‌رسد، او با محمّد صلى الله عليه و آله همراه خواهد بود، و مى‌گويد: پروردگارا! من كسى را به جاى او نمى‌خواهم، و هرگز از او به ديگرى متمايل نمى‌شوم»[۲]

جستارهای وابسته


منابع

  1. مجلسی، محمدباقر (۱۳۱۵). بحارالانوار. ج. ۹۵. ص. ۱۲۷.
  2. مکارم شیرازی، ناصر. تفسیر نمونه. ج. ۲۵. ص. ۱۰۷.