عقاید ناووسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارجاعات = | بازبینی =')
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی نویسنده =↵ | بازبینی = شد' به ' | ارزیابی کمی = | ارزیابی کیفی = ')
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{شاخه
 
| شاخه اصلی = ادیان و مذاهب
|شاخه فرعی۱ = شیعه امامیه
|شاخه فرعی۲ = فرقه‌های شیعه
|شاخه فرعی۳ =
}}
{{سوال}}
{{سوال}}
ناووسیه چه کسانی هستند و دارای چه عقایدی می‌باشند؟
ناووسیه چه کسانی بوده و دارای چه عقایدی هستند؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
ناووسیه یکی از فرقه‌های منحرف شیعه است که در مسئله مهدی آخرالزمان به اشباه رفته و امام صادق(ع) را امام مهدی پنداشتند. این فرقه منسوب به مؤسس آن عبدالله بن ناووس است. به گمان این فرقه امام صادق(ع) نمرده و پنهان شده و در آخرالزمان ظهور خواهد کرد.


ناووسیه عنوان فرقه‌ای از شیعه بود که امام صادق(ع) را زنده دانسته و معتقد بودند او همان مهدیِ منتظر و قائم است.
== منشأ فرقه ناووسیه ==
شیعیان پس از وفات [[امام جعفر صادق(ع)]] در مورد امام پس از آن جناب، اختلاف پیدا کردند، گروهی گفتند: حضرت صادق(ع) نمرده است و او به زودی خواهد آمد و زمین را پر از عدل خواهد کرد، این جماعت معروف به «ناووسیه‏» هستند.<ref>امین الاسلام طبرسی، زندگانی چهارده معصوم علیهم السلام، ترجمه عزیزالله عطاردی، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.</ref>


آیت الله سبحانی معتقد است؛ این‌ها پیروان مردی از بصره بودند که به امامت امام جعفر صادق(ع) معتقد بوده و او را زنده و همان مهدی منتظر می‌دانستند. علت «ناووسیه» نامیدن این فرقه بخاطر رئیس آنها است که عجلان بن ناووس نام داشت و از اهالی بصره بود.<ref>ملل و نحل چاپ مؤسسه امام صادق(ع)، ج۷.</ref>
== مؤسس فرقه ناووسیه‏ ==
ناووس از اهالی بصره و منسوب به دهی به همین نام بود. برخی گفته‌اند: او عبد اللّه بن ناووس یا عجلان بن ناووس نام داشته است. او بر این باور بوده که [[حضرت علی(ع)]] برترین فرد امت اسلام بود و هر که او را تفضیل ندهد کافر است. یاقوت در «معجم البلدان» می‌گوید: ناووس از نواحی هیت در شهر انبارست. در کتب «بلدان» نام دو ناووس یکی ناووس ظبیه موضعی نزدیک همدان و دیگری ناووسه از ده‌های هیت از نواحی بغداد در بالای شهر انبار بوده است.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی‏، مشهد، آستان قدس رضوی‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.</ref>


کتاب الملل و النحل شهرستانی نظیر این مطالب نقل شده و احتمال داده که علت تسمیه به ناووسیه، انتساب به قریه ناووس بوده باشد.<ref>شهرستانی، الملل و النحل، لبنان، دار المعرفه، ج۱، ص۱۶۶–۱۶۷.</ref>
ابن حزم ناووسیه را اصحاب ناووس مصری خوانده و ظاهراً مصری، تصحیف بصری باشد.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی‏، مشهد، آستان قدس رضوی‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.</ref>


{{پایان پاسخ}}
== عقاید فرقه ناووسیه ==
{{مطالعه بیشتر}}
ناووسیه اعتقاد داشتند: جعفر بن محمد زنده است و نمرده و نمیرد و [[مهدی]] آخر الزمان اوست و در آخرالزمان آشکار شود و بر مردمان فرمان‌روایی کند. آنان می‌پندارند از وی روایتی رسیده که گفت: «اگر کسی بر شما فراز آید و بگوید که مرا بیمار یافته و مرده مرا شسته، باور نکنید و بدانید که من سرور شما و دارنده شمشیر هستم» و به جهت همین شمشیر داشتن، این طایفه را «صارمیه» نیز خوانده‌اند. شهرستانی از قول ابو حامد زوزنی می‌نویسد: ناووسیه پندارند: علی(ع) وفات نموده ولی در [[روز قیامت]] زمین شکافته شود و او از خاک به درآید و زمین را پر از [[عدل الهی|عدل]] و داد کند. در «معرفة المذاهب» آمده است: ناووسیه گویند: هر که خود را بر دیگری فاضل داند کافر است.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی‏، مشهد، آستان قدس رضوی‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.</ref>


==مطالعه بیشتر==
به هر حال عقاید این فرقه باطل است؛ زیرا وفات حضرت صادق(ع) مانند وفات پدرانش ثابت و مسلم است، و این جماعت به کلی منقرض شدند و این انقراض خود موجب بطلان عقیده آنان است.<ref>امین الاسلام طبرسی، زندگانی چهارده معصوم علیهم السلام، ترجمه عزیزالله عطاردی، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.</ref>


*ریحانه الادب، میرزا محمد علی مدرس، ج۵ و ۶، انتشارات خیام.
== مطالعه بیشتر ==
*لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا، ج۲۶، تهران ۱۳۴۱.
* ریحانه الادب، میرزا محمد علی مدرس، ج۵ و ۶، انتشارات خیام.
*ترجمه الملل و النحل شهرستانی ج۱، ص۱۷–۱۸، چاپ سوم، سال ۱۳۶۲، ناشر اقبال.
* لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا، ج۲۶، تهران ۱۳۴۱.
*ابو منصور عبدالقاهر البغدادی، ترجمه للفرق بین للفرق، مترجم دکتر مشکور، ص۳۳.
* ترجمه الملل و النحل شهرستانی ج۱، ص۱۷–۱۸، چاپ سوم، سال ۱۳۶۲، ناشر اقبال.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
* ابو منصور عبدالقاهر البغدادی، ترجمه للفرق بین للفرق، مترجم دکتر مشکور، ص۳۳.


==منابع==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
 
{{شاخه
| شاخه اصلی = ادیان و مذاهب
| شاخه فرعی۱ = اسلام
| شاخه فرعی۲ = فرقه‌های شیعه
| شاخه فرعی۳ =
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه = -
  | شناسه = شد
  | تیترها = -
  | تیترها = شد
  | ویرایش = شد
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =شد
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی = شد
  | ارزیابی کمی =
  | تکمیل =
| ارزیابی کیفی =  
  | تکمیل = شد
  | اولویت = ج
  | اولویت = ج
  | کیفیت = ج
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
<references />
{{پانویس}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۹


سؤال

ناووسیه چه کسانی بوده و دارای چه عقایدی هستند؟

ناووسیه یکی از فرقه‌های منحرف شیعه است که در مسئله مهدی آخرالزمان به اشباه رفته و امام صادق(ع) را امام مهدی پنداشتند. این فرقه منسوب به مؤسس آن عبدالله بن ناووس است. به گمان این فرقه امام صادق(ع) نمرده و پنهان شده و در آخرالزمان ظهور خواهد کرد.

منشأ فرقه ناووسیه

شیعیان پس از وفات امام جعفر صادق(ع) در مورد امام پس از آن جناب، اختلاف پیدا کردند، گروهی گفتند: حضرت صادق(ع) نمرده است و او به زودی خواهد آمد و زمین را پر از عدل خواهد کرد، این جماعت معروف به «ناووسیه‏» هستند.[۱]

مؤسس فرقه ناووسیه‏

ناووس از اهالی بصره و منسوب به دهی به همین نام بود. برخی گفته‌اند: او عبد اللّه بن ناووس یا عجلان بن ناووس نام داشته است. او بر این باور بوده که حضرت علی(ع) برترین فرد امت اسلام بود و هر که او را تفضیل ندهد کافر است. یاقوت در «معجم البلدان» می‌گوید: ناووس از نواحی هیت در شهر انبارست. در کتب «بلدان» نام دو ناووس یکی ناووس ظبیه موضعی نزدیک همدان و دیگری ناووسه از ده‌های هیت از نواحی بغداد در بالای شهر انبار بوده است.[۲]

ابن حزم ناووسیه را اصحاب ناووس مصری خوانده و ظاهراً مصری، تصحیف بصری باشد.[۳]

عقاید فرقه ناووسیه

ناووسیه اعتقاد داشتند: جعفر بن محمد زنده است و نمرده و نمیرد و مهدی آخر الزمان اوست و در آخرالزمان آشکار شود و بر مردمان فرمان‌روایی کند. آنان می‌پندارند از وی روایتی رسیده که گفت: «اگر کسی بر شما فراز آید و بگوید که مرا بیمار یافته و مرده مرا شسته، باور نکنید و بدانید که من سرور شما و دارنده شمشیر هستم» و به جهت همین شمشیر داشتن، این طایفه را «صارمیه» نیز خوانده‌اند. شهرستانی از قول ابو حامد زوزنی می‌نویسد: ناووسیه پندارند: علی(ع) وفات نموده ولی در روز قیامت زمین شکافته شود و او از خاک به درآید و زمین را پر از عدل و داد کند. در «معرفة المذاهب» آمده است: ناووسیه گویند: هر که خود را بر دیگری فاضل داند کافر است.[۴]

به هر حال عقاید این فرقه باطل است؛ زیرا وفات حضرت صادق(ع) مانند وفات پدرانش ثابت و مسلم است، و این جماعت به کلی منقرض شدند و این انقراض خود موجب بطلان عقیده آنان است.[۵]

مطالعه بیشتر

  • ریحانه الادب، میرزا محمد علی مدرس، ج۵ و ۶، انتشارات خیام.
  • لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا، ج۲۶، تهران ۱۳۴۱.
  • ترجمه الملل و النحل شهرستانی ج۱، ص۱۷–۱۸، چاپ سوم، سال ۱۳۶۲، ناشر اقبال.
  • ابو منصور عبدالقاهر البغدادی، ترجمه للفرق بین للفرق، مترجم دکتر مشکور، ص۳۳.

منابع

  1. امین الاسلام طبرسی، زندگانی چهارده معصوم علیهم السلام، ترجمه عزیزالله عطاردی، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.
  2. مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی‏، مشهد، آستان قدس رضوی‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.
  3. مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی‏، مشهد، آستان قدس رضوی‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.
  4. مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی‏، مشهد، آستان قدس رضوی‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.
  5. امین الاسلام طبرسی، زندگانی چهارده معصوم علیهم السلام، ترجمه عزیزالله عطاردی، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.