جایگاه عید غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۳

سؤال

جایگاه و منزلت عید غدیر در اسلام و مذهب تشیع چگونه است؟

درگاه‌ها

عید غدیر از اعیاد مهمی است که هر ساله شیعیان آن را تجلیل می‌کنند. عید غدیر به مناسبت نصب امام علی (ع) در هجدهم ذی حجه سال دهم هجری قمری پس از حجة الوداع از سوی پیامبر گرامی اسلام است که در یک همایش بزرگ حاجیان در سرزمینی به نام غدیر خم انجام گرفت. از سوی امامان معصوم (ع) بزرگداشت این روز برای زنده نگه داشتن ولایت و مذهب شیعه سفارش شده است.

واقعه غدیر

پیامبر(ص) در ذی‌القعده سال ۱۰ق همراه هزاران نفر برای انجام مناسک حج از مدینه به طرف مکه حرکت کرد.^[۱] از آنجا که این سفر، آخرین حج پیامبر(ص) بود به حجة الوداع مشهور شد.^[۲] پیامبر(ص)، پس از پایان اعمال حج به‌همراه مسلمانان به طرف مدینه حرکت کرد و در ۱۸ ذی‌الحجه به غدیر خم رسیدند،^[۳] جبرئیل بر پیامبر(ص) نازل شد و از جانب خداوند، به رسول خدا(ص) امر کرد تا علی(ع) را به‌عنوان جانشین خود، به مردم معرفی کند.^[۴] رسول خدا(ص) نیز حاجیان را گرد آورد و علی(ع) را به‌عنوان جانشین خود معرفی کرد.^[۵]

فلسفه عید گرفتن روز غدیر

عید غدیر، سالروز واقعه غدیر است که در آن پیامبر(ع)، امام علی(ع) را به عنوان خلیفه و جانشین خود، معرفی فرمود؛ این عید، بر اساس روایات اهل بیت(ع)، بزرگترین عید خدا است؛ همه پیامبران(ع)، در طول تاریخ و پیش از وقوع آن، آن را عید گرفته‌اند؛^[۶] شیعیان، با زنده کردن خاطرات این روز، از فراموشی سفارش و امر پیامبر(ص) به امت اسلام جلوگیری می‌کنند؛ آنان، زنده نگه داشتن واقعه غدیر را به معنای زنده نگه داشتن امامت، ولایت و هدایت بشریت دانسته‌اند؛ زیرا که طبق فرموده امام صادق (ع) عید غدیر اعظم و اشرف از دو عید فطر و قربان است.^[۷]عيد غدير، سلسله مكتب تشيّع را در هر سال، گذشته را به آينده متّصل مى‏كند و رشته را دوام می‌بخشد، و پيوسته ديو شوم و غول استكبار و خودسرى را منكوب، و مبارزه با آن را جاودان مى‌كند.^[۸] إمامان معصومين سلام الله عليهم أجمعين، شيعيان خود را أمر به شادى و سرور و تهنيت و تبريك و تسليم و روزه و إنفاق در اين روز نموده، و با عنوان عيد، و نام و نشانه عيد با آن رفتار مى‌‏نمودند.^[۹] به همین دلیل شیخ مفید پس از آمدن به بغداد در اثر پیشرفتى كه در فنون مختلف كرده بود و به‌واسطه نبوغ و استعداد ذاتى برای زنده نگه داشتن مذهب شیعه در میان اهل سنت بغداد به وسیله تجلیل از عید غدیر و روز عاشورا به طور آشكارا اظهار تشیع می‌ نمودند و شعائر مذهبى خود را علنا انجام می‌دادند، روزهاى عید غدیر محله كرخ یك پارچه چراغان می‌شد و مجالس جشن و سرور تشكیل می‌دادند، روزهاى عاشورا دكان‌ها را بسته و در كوچه و بازار دسته‏جات حركت داده عزادارى می‌كردند.^[۱۰]

مقایسه عید غدیر با دو عید فطر و قربان از سوی معصومان

بر اساس کتاب مستدرک نهج‌البلاغه، امام علی(ع)، در خطبه‌ای که در روز عید غدیر ایراد فرمود، این عید شریف را روز پیمان و روز بزرگی دانست که برهان خدا در آن روشن، و پرداخته‌های فرعون، هامان و قارون تباه شد؛^[۱۱] طبق روایات اهل بیت(ع)، این روز در آسمان، به «عهد مَعْهود؛ پیمان شناخته شده» و در زمین، به «میثاق مأخوذ؛ پیمان گرفته‌شده»، شناخته می‌شود؛ در روایتی، امام صادق(ع)، روزه گرفتن در روز غدیر را برابر با روزه گرفتنِ همه روزهای عمر دنیا دانسته است؛^[۶] بر اساس روایتی دیگر، وقتی از پیامبر(ص) سؤال شد، آیا برای مسلمانان به جز دو عید فطر و قربان عید دیگری هست؟ فرمود: «عید غدیر و روز انتصاب علی(ع) به ولایت، از آن دو عید برتر است».^[۱۲]

جشن غدیر

بنا بر آنچه که در کتاب خصائص الائمه نقل شده است، حسان بن ثابت، در روز عید غدیر در حضور پیامبر اکرم(ص) میان جمعیت مسلمانان حاضر در غدیرخم، اشعاری را با صدای بلند خواند.^[۱۳]

غدیریه حسان بن ثابت در توصیف واقعه غدیر:
ینادیهم یوم الغدیر نبیهم
بخم و أسمع بالرسول منادیا
فقال فمن مولاکم و ولیکم؟
فقالوا و لم یبدوا هناک التعادیا
إلهک مولانا و أنت ولینا
و لم‌تر منا فی المقالة عاصیا
فقال له قم یا علی فإننی
رضیتک من بعدی إماما و هادیا
فمن کنت مولاه فهذا ولیه
فکونوا له أنصار صدق موالیا
هناک دعا الّلهم وال ولیه
و کن للذی عادی علیاً مُعادیاً

پیامبر خدا(ص) آنان را در روز غدیر ندا داد، چه ندای ارزشمندی. او فرمود: مولای شما و سرپست شما چه کسی است؟ آنان بی درنگ گفتند: خدای تو مولای ماست و تو سرپرست و ولی امر مایی. ما هرگز از فرمان تو سرپیچی نخواهیم کرد. در آن هنگام، پیامبر(ص) به علی فرمود: برخیز من تو را انتخاب کردم تا بعد از من امام و رهبر باشی. بعد فرمود: هر کس من مولا و رهبر اویم این مرد مولا و رهبر او خواهد بود; پس شما همگی، از سر صدق، از او پیروری کنید. بارالها، دوست او را دوست بدار و دشمن او را دشمن بدار.^[۱۴]

همچنین بنابر روایتی که در مصباح المتهجد نقل شده است امام رضا(ع) روز غدیر را مجلس می‌گرفته است.^[۱۵] علی بن حسین مسعودی، تاریخ‌نگار قرن چهارم قمری، در التنبیه و الاشراف نوشته است که فرزندان و شیعیان امام علی(ع) این روز را بزرگ می‌دارند.^[۱۶] کلینی، محدث قرن چهارم هجری قمری نیز در روایتی جشن‌ گرفتن شیعیان را نقل کرده است.^[۱۷]

به گزارش ابن‌کثیر، تاریخ‌نگار اهل‌سنت در قرن هشتم قمری، در حکومت آل‌بویه از حاکمان شیعه، نیز عید غدیر را تعطیل و جشن عمومی اعلام کرده بودند و نهادهای حکومتی و مردم را به برگزاری جشن‌ها و آذین‌بندی شهرها ترغیب می‌کردند.^[۱۸] آنان در این جشن‌ خیمه‌ها برمی‌افراشتند و پارچه‌ها (پرچم‌ها) می‌آویختند و شتر قربانی می‌کردند و شب‌هنگام آتش روشن کرده به جشن و شادی می‌پرداختند.^[۱۹] چنان که گَردیزی، تاریخ‌نگار قرن پنجم قمری نیز این روز را از روزهای بزرگ اسلامی و اعیاد شیعیان برشمرده است.^[۲۰]

در مصر خلفای فاطمی عید غدیر را جشن می‌گرفتند.^[۲۱] در ایران، در دوره صفویه، عید غدیر از اعیاد رسمی بود.^[۲۲] در ایران روز عید غدیر تعطیل رسمی بود.^[۲۳]

روز عید غدیر در ایران تعطیل رسمی است. پارلمان عراق در ۲۲ می‌۲۰۲۴م با تعطیلی رسمی این روز در این کشور موافقت کرد.^[۲۴] پیش از این، روز عید غدیر فقط در برخی شهرهای عراق همچون کربلا، نجف و ذی‌قار تعطیل بود.^[۲۵]

شیعیان، شب عید غدیر را نیز بزرگ شمارده و شب‌زنده‌داری می‌کنند.^[۲۶]

نقل حدیث غدیر در متون شیعه و اهل سنت

اصل واقعه غدیر از سوی ۱۱۰ صحابی و ۸۴ تابعی، در کتاب‌های حدیثی شیعه و سنی نقل شده و^[۲۷] علامه امینی ، نام ده‌ها کتاب از منابع اهل‌سنت را که در آن ها، حدیث غدیر ذکر شده، آورده است.^[۲۸] برخی از منابع اهل‌سنت که در آن واقعه غدیر ذکر شده و به نزول آیه تبلیغ نیز تصریح شده چنین است:‌ «ابن عساکر، تاریخ دمشق؛ فخررازی، مفاتیح الغیب؛ ثعلبی، الکشف و البیان؛ حموینی، فراید السمطین؛ ابن صبّاغ مالکی، الفصول المهمّه؛ آلوسی، روح المعانی».

و نیز از جمله کتاب‌هایی اهل‌سنت که در آن اصل واقعه غدیر ذکر شده، ولی به آیه تبلیغ اشاره‌ای نشده عبارتند از: «احمد بن حنبل، المسند؛ حاکم، المستدرک؛ محب‌الدین طبری، الریاض النظرة؛ سیوطی، الحاوی للفتاوی؛ بلاذری، انساب الاشراف؛ خوارزمی، المناقب؛ متقی هندی، کنزل العمال؛ ابن صبّاغ مالکی، الفصول المهمّه؛ سمهودی، وفاء الوفاء باخبار دار المصطفی».

همچنین در برخی کتاب‌های اهل سنت جمله «من کنت مولاه فعلی مولاه» بدون اشاره به جریان غدیر خم آمده، که برخی از آنها عبارتند از: «الصحیح، ترمذی، ج۵، ص۲۹۷؛ السنن، ابن ماجه، ج۱، ص۴۵؛ التاریخ الکبیر، بخاری، ج۱، ص۳۷۵؛ تاریخ الاسلام، ذهبی، ج۲، ص۱۹۶».

منابع

↑ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۵، ص۴۷۴؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۱۴۸
↑ زرقانی، شرح الزرقانی، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۱۴۱؛ تاری، «تأملی در تاریخ وفات پیامبر»، ص۳.
↑ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۱۱۲.
↑ أیازی، تفسیر قرآن المجید، ۱۴۲۲ق، ص۱۸۴؛ عیاشی، تفسیر عیاشی، مکتبه علمیه اسلامیه، ج۱، ص۳۳۲.
↑ ابن‌اثیر، اسدالغابة، ۱۴۰۹ق، ج‌۳، ص۶۰۵؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۹۵؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۱۰-۱۱۱؛ ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۳۴۹.
↑ ^۶٫۰ ^۶٫۱ مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، دوم، ۱۴۰۳ق، ج۹۵، ص۲۰۳ و ۳۲۱؛ شیخ مفید، محمد، مقنعه، جامعه مدرسین، قم، ۱۴۱۰ق، ص۲۰۳؛ وسائل، ج۸، ص۸۹.
↑ حسینی تهرانی، سید محمد حسین، امام شناسی، مشهد، علامه طباطبایی، چ۳، ۱۴۲۶ق. ج۹، ص ۲۴۰.
↑ امام شناسی، ج۹، ص ۲۰۹.
↑ امام شناسی، ج۹، ص ۲۰۸.
↑ شیخ مفید، محمد بن محمد، ارشاد، ترجمه سید هاشم رسولى محلاتى، تهران، اسلامیه، چ۲، ص ۲۵.
↑ کاشف الغطاء، هادی، مستدرک نهج البلاغه، بیروت، مکتبه الاندلس، بی‌تا، ص۸۱.
↑ حکیمی، محمدرضا، حماسه غدیر، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، بی‌تا، ص۴۴؛ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۱، ص۳۰۳.
↑ سید رضی، خصائص الائمة، ۱۴۰۶ق، ص۴۲.
↑ سید رضی، خصائص الائمة، ۱۴۰۶ق، ص۴۲.
↑ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۷۵۲.
↑ مسعودی، التنبیه و الاِشراف، ۱۳۵۷ق، ص۲۲۱.
↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۱۴۹.
↑ ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۸ق، ج۱۱، ص۲۷۶.
↑ ابن‌جوزی، المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، ۱۴۱۲ق، ج۱۵، ص۱۴.
↑ گردیزی، زین الاخبار، ۱۳۶۳ش، ص۴۶۶.
↑ امینی، عیدالغدیر فی عهد الفاطمیین، ۱۳۷۶ش، ص۶۴-۶۵.
↑ نیک‌زاد طهرانی و حمزه، «تشیع و تاریخ اجتماعی ایرانیان در عصر صفوی»، ص۱۳۱.
↑ لایحه قانونی تعیین تعطیلات رسمی کشور، وبسایت مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی.
↑ موافقت پارلمان عراق با تعطیلی عید غدیر، خبرگزاری مهر.
↑ «حال و هوای نجف اشرف در عید غدیر و تعطیلی ۱۰ استان عراق»، خبرگزاری تسنیم.
↑ ثعالبی، ثمارالقلوب، ۱۴۲۴ق، ص۵۱۱.
↑ طهرانی، امام‌شناسی، ج۷، درس‌های ۹۸-۹۹.
↑ امینی، ابراهیم، الغدیر، ج۱-۲، ص۱۴-۱۰۸.

[1] طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۵، ص۴۷۴؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۱۴۸

[2] زرقانی، شرح الزرقانی، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۱۴۱؛ تاری، «تأملی در تاریخ وفات پیامبر»، ص۳.

[3] یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۱۱۲.

[4] أیازی، تفسیر قرآن المجید، ۱۴۲۲ق، ص۱۸۴؛ عیاشی، تفسیر عیاشی، مکتبه علمیه اسلامیه، ج۱، ص۳۳۲.

[5] ابن‌اثیر، اسدالغابة، ۱۴۰۹ق، ج‌۳، ص۶۰۵؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۹۵؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۱۰-۱۱۱؛ ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۳۴۹.

[:0-6] ۶٫۰ ^۶٫۱ مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، دوم، ۱۴۰۳ق، ج۹۵، ص۲۰۳ و ۳۲۱؛ شیخ مفید، محمد، مقنعه، جامعه مدرسین، قم، ۱۴۱۰ق، ص۲۰۳؛ وسائل، ج۸، ص۸۹.

[7] حسینی تهرانی، سید محمد حسین، امام شناسی، مشهد، علامه طباطبایی، چ۳، ۱۴۲۶ق. ج۹، ص ۲۴۰.

[8] امام شناسی، ج۹، ص ۲۰۹.

[9] امام شناسی، ج۹، ص ۲۰۸.

[10] شیخ مفید، محمد بن محمد، ارشاد، ترجمه سید هاشم رسولى محلاتى، تهران، اسلامیه، چ۲، ص ۲۵.

[11] کاشف الغطاء، هادی، مستدرک نهج البلاغه، بیروت، مکتبه الاندلس، بی‌تا، ص۸۱.

[:۱-12] حکیمی، محمدرضا، حماسه غدیر، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، بی‌تا، ص۴۴؛ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۱، ص۳۰۳.

[13] سید رضی، خصائص الائمة، ۱۴۰۶ق، ص۴۲.

[14] سید رضی، خصائص الائمة، ۱۴۰۶ق، ص۴۲.

[15] طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۷۵۲.

[16] مسعودی، التنبیه و الاِشراف، ۱۳۵۷ق، ص۲۲۱.

[17] کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۱۴۹.

[18] ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۸ق، ج۱۱، ص۲۷۶.

[19] ابن‌جوزی، المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، ۱۴۱۲ق، ج۱۵، ص۱۴.

[20] گردیزی، زین الاخبار، ۱۳۶۳ش، ص۴۶۶.

[21] امینی، عیدالغدیر فی عهد الفاطمیین، ۱۳۷۶ش، ص۶۴-۶۵.

[22] نیک‌زاد طهرانی و حمزه، «تشیع و تاریخ اجتماعی ایرانیان در عصر صفوی»، ص۱۳۱.

[23] لایحه قانونی تعیین تعطیلات رسمی کشور، وبسایت مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی.

[24] موافقت پارلمان عراق با تعطیلی عید غدیر، خبرگزاری مهر.

[25] «حال و هوای نجف اشرف در عید غدیر و تعطیلی ۱۰ استان عراق»، خبرگزاری تسنیم.

[26] ثعالبی، ثمارالقلوب، ۱۴۲۴ق، ص۵۱۱.

[27] طهرانی، امام‌شناسی، ج۷، درس‌های ۹۸-۹۹.

[28] امینی، ابراهیم، الغدیر، ج۱-۲، ص۱۴-۱۰۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]

[۲۴]

[۲۵]

[۲۶]

[۲۷]

[۲۸]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{در دست ویرایش|کاربر=A.ahmadi }}
 {{شروع متن}}
-{{سوال}}جایگاه و منزلت عید غدیر در عالم اسلام و تشیع چگونه است؟{{پایان سوال}}
+{{سوال}}جایگاه و منزلت عید غدیر در اسلام و مذهب تشیع چگونه است؟{{پایان سوال}}
-{{پاسخ}}{{درگاه|غدیر}}
+{{پاسخ}}
+{{درگاه|غدیر}}
+عید غدیر از اعیاد مهمی است که هر ساله شیعیان آن را تجلیل می‌کنند. عید غدیر به مناسبت نصب امام علی (ع) در هجدهم ذی حجه سال دهم هجری قمری پس از حجة الوداع از سوی پیامبر گرامی اسلام است که در یک همایش بزرگ حاجیان در سرزمینی به نام غدیر خم انجام گرفت. از سوی امامان معصوم (ع) بزرگداشت این روز برای زنده نگه داشتن ولایت و مذهب شیعه سفارش شده است.
+== واقعه غدیر ==
+پیامبر(ص) در [[ذی‌القعده]] [[سال ۱۰ هجری قمری|سال ۱۰ق]] همراه هزاران نفر برای انجام [[مناسک حج]] از [[مدینه]] به طرف [[مکه]] حرکت کرد.<ref>طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۵، ص۴۷۴؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۱۴۸</ref> از آنجا که این سفر، آخرین حج پیامبر(ص) بود به [[حجة الوداع]] مشهور شد.<ref>زرقانی، شرح الزرقانی، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۱۴۱؛ تاری، «تأملی در تاریخ وفات پیامبر»، ص۳.</ref> پیامبر(ص)، پس از پایان اعمال حج به‌همراه مسلمانان به طرف مدینه حرکت کرد و در [[۱۸ ذی‌الحجه]] به [[غدیر خم]] رسیدند،<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۱۱۲.</ref> [[جبرئیل]] بر پیامبر(ص) نازل شد و از جانب [[خدا|خداوند]]، به رسول خدا(ص) امر کرد تا علی(ع) را به‌عنوان جانشین خود، به مردم معرفی کند.<ref>أیازی، تفسیر قرآن المجید، ۱۴۲۲ق، ص۱۸۴؛ عیاشی، تفسیر عیاشی، مکتبه علمیه اسلامیه، ج۱، ص۳۳۲.</ref> رسول خدا(ص) نیز حاجیان را گرد آورد و علی(ع) را به‌عنوان جانشین خود معرفی کرد.<ref>ابن‌اثیر، اسدالغابة، ۱۴۰۹ق، ج‌۳، ص۶۰۵؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۹۵؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۱۰-۱۱۱؛ ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۳۴۹.</ref>
-از این رو جامعه اسلامی با زنده کردن خاطرات این روز و تفهیم محتوای آن به فرزندان سرزمین‌های اسلامی باید کفاره گناه خود را راجع به پوشیده ماندن «غدیر» بپردازند، زیرا پوشاندن یا پوشیده ماندن آن در حقیقت بی‌توجهی به یکی از روشن‌ترین روزهای انسان و یکی از اساسی‌ترین اصل اسلام، یعنی امامت به شمار می‌رود.
+==فلسفه عید گرفتن روز غدیر==
+عید غدیر، سالروز [[واقعه غدیر]] است که در آن [[پیامبر(ع)]]، [[امام علی(ع)]] را به عنوان [[خلیفه]] و جانشین خود، معرفی فرمود؛ این عید، بر اساس روایات اهل بیت(ع)، بزرگترین عید خدا است؛ همه [[پیامبران]](ع)، در طول تاریخ و پیش از وقوع آن، آن را عید گرفته‌اند؛<ref name=":0">مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، دوم، ۱۴۰۳ق، ج۹۵، ص۲۰۳ و ۳۲۱؛ شیخ مفید، محمد، مقنعه، جامعه مدرسین، قم، ۱۴۱۰ق، ص۲۰۳؛ وسائل، ج۸، ص۸۹.</ref> [[شیعه|شیعیان]]، با زنده کردن خاطرات این روز، از فراموشی سفارش و امر پیامبر(ص) به امت اسلام جلوگیری می‌کنند؛ آنان، زنده نگه داشتن واقعه غدیر را به معنای زنده نگه داشتن [[امامت]]، [[ولایت]] و هدایت بشریت دانسته‌اند؛ زیرا  که طبق فرموده امام صادق (ع) عید غدیر اعظم و اشرف از دو عید فطر و قربان است.<ref>حسینی تهرانی، سید محمد حسین، امام شناسی، مشهد، علامه طباطبایی، چ۳، ۱۴۲۶ق. ج۹، ص ۲۴۰.</ref>عيد غدير، سلسله مكتب تشيّع را در هر سال، گذشته را به آينده متّصل مى‏كند و رشته را دوام می‌بخشد، و پيوسته ديو شوم و غول استكبار و خودسرى را منكوب، و مبارزه با آن را جاودان مى‌كند.<ref>امام شناسی، ج۹، ص ۲۰۹.</ref> إمامان معصومين سلام الله عليهم أجمعين، شيعيان خود را أمر به شادى و سرور و تهنيت و تبريك و تسليم و روزه و إنفاق در اين روز نموده، و با عنوان عيد، و نام و نشانه عيد با آن رفتار مى‌‏نمودند.<ref>امام شناسی، ج۹، ص ۲۰۸.</ref>
+به همین دلیل شیخ مفید پس از آمدن به بغداد در اثر پیشرفتى كه در فنون مختلف كرده بود و به‌واسطه نبوغ و استعداد ذاتى برای زنده نگه داشتن مذهب شیعه در میان اهل سنت بغداد به وسیله تجلیل از عید غدیر و روز عاشورا به طور آشكارا اظهار تشیع می‌ نمودند و شعائر مذهبى خود را علنا انجام می‌دادند، روزهاى عید غدیر محله كرخ یك پارچه چراغان می‌شد و مجالس جشن و سرور تشكیل می‌دادند، روزهاى عاشورا دكان‌ها را بسته و در كوچه و بازار دسته‏جات حركت داده عزادارى می‌كردند.<ref>شیخ مفید، محمد بن محمد، ارشاد،  ترجمه سید هاشم رسولى محلاتى، تهران، اسلامیه، چ۲،  ص ۲۵.</ref>
-به بیان دیگر بی‌توجهی به «غدیر» نسیان یکی از سنت‌های پیامبر اکرم(ص) و رد کردن عظیم‌ترین فریاد وحی الهی است که از حلقوم محمد(ص) ۱۴ قرن قبل در آن صحرای سوزان بدر آمد.
+== مقایسه عید غدیر با دو عید فطر و قربان از سوی معصومان==
-اصل واقعه غدیر توسط صدو ده نفر صحابی و هشتاد و چهار نفر تابعی در کتب معتبر روایئی شیعه و سنی نقل شده است به گونه ای که جای تردید در تحقق این واقعه مهم و سرنوشت ساز برای کسی باقی نمی‌گذارد.<ref>طهرانی، امام‌شناسی، ج۷، درس‌های ۹۸–۹۹.</ref>
+بر اساس کتاب مستدرک نهج‌البلاغه، امام علی(ع)، در خطبه‌ای که در روز عید غدیر ایراد فرمود، این عید شریف را روز پیمان و روز بزرگی دانست که برهان خدا در آن روشن، و پرداخته‌های [[فرعون]]، [[هامان]] و [[قارون]] تباه شد؛<ref>کاشف الغطاء، هادی، مستدرک نهج البلاغه، بیروت، مکتبه الاندلس، بی‌تا، ص۸۱.</ref> طبق روایات اهل بیت(ع)، این روز در آسمان، به «عهد مَعْهود؛ پیمان شناخته شده» و در زمین، به «میثاق مأخوذ؛ پیمان گرفته‌شده»، شناخته می‌شود؛ در روایتی، [[امام صادق(ع)|امام صادق(ع)،]] روزه گرفتن در روز غدیر را برابر با روزه گرفتنِ همه روزهای عمر دنیا دانسته است؛<ref name=":0" /> بر اساس روایتی دیگر، وقتی از پیامبر(ص) سؤال شد، آیا برای مسلمانان به جز دو عید [[عید فطر|فطر]] و [[عید قربان|قربان]] عید دیگری هست؟ فرمود: «عید غدیر و روز انتصاب علی(ع) به ولایت، از آن دو عید برتر است».<ref name=":۱">حکیمی، محمدرضا، حماسه غدیر، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، بی‌تا، ص۴۴؛ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۱، ص۳۰۳.</ref>
-گذشته از منابع شیعی، احادیثی که از طریق اهل سنّت درباره جریان غدیر وارد شده است، بر دو گونه می‌باشد: نخست احادیثی که نزول آیه تبلیغ یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک … را در غدیر خم و جریان اعلام ولایت علی بن ابی طالب(ع) را بیان می‌کند. دوم احادیثی که مشتمل بر اصل داستان است و در آنها ذکری از آیه به میان نیامده است، تعداد این احادیث نسبت به اول بسیار است. و از جمله کتاب‌هایی که محدثان و علماء اهل سنّت نوشته‌اند و به تفصیل نزول آیه تبلیغ در روز غدیر خم را با اسناد مختلف نقل کرده‌اند، عبارت اند از: ابن عساکر، تاریخ دمشق، ج۲، فخررازی، مفاتیح الغیب (التفسیر الکبیر) ج۱۲ ـ ثعلبی، الکشف و البیان، (نسخه خطی)، حموینی، فراید السمطین، ج۱. ابن صبّاغ مالکی، الفصول المهمّه. آلوسی، روح المعانی، ج۶. و نیز از جمله کتاب‌هایی که علماء و محدثان اهل سنّت در آنها اشاره به آیه تبلیغ و نزول آن نکرده ولی اصل داستان و حدیث غدیر را ذکر کرده‌اند عبارت اند از: احمد بن حنبل، المسند، ج۴. حاکم، المستدرک، ج۳. الریاض النظر، ج۳. طبری شافعی. سیوطی. الحاوی للفتاوی، ج۱.
+== جشن غدیر ==
+بنا بر آنچه که در کتاب [[خصائص الائمة (کتاب)|خصائص الائمه]] نقل شده است، [[حسان بن ثابت]]، در روز عید غدیر در حضور [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]] میان جمعیت مسلمانان حاضر در غدیرخم، اشعاری را با صدای بلند خواند.<ref>سید رضی، خصائص الائمة، ۱۴۰۶ق، ص۴۲.</ref><blockquote>[[غدیریه]] [[حسان بن ثابت]] در توصیف [[واقعه غدیر]]:
-انساب الاشراف، بلاذری، ج۲. المناقب، خوارزمی. کنزل العّمال، متقی هندی، ج۱۳. الفصول المهمّه، ابن صبّاغ مالکی. وفاء الوفاء باخبار دار المصطفی، ج۲. علاوه بر این کتاب‌ها مرحوم علامه امینی نام ده‌ها کتاب را می‌برد که حدیث غدیر در آن‌ها آمده است.<ref>امینی، ابراهیم، الغدیر، ج۱–۲، ص۱۴ تا ۱۰۸.</ref>
+ینادیهم یوم الغدیر نبیهم
-ضمناً در بعضی کتب اهل سنت این جمله پیامبر اکرم(ص) که فرمود: «من کنت مولاه فعلی مولاه» بدون اشاره به جریان غدیر خم آمده است که از جمله آنهاست: الصحیح، ترمذی، ج۵، ص۲۹۷. السنن، ابن ماجه، ج۱، ص۴۵. التاریخ الکبیر، بخاری، ج۱، ص۳۷۵، تاریخ الاسلام، ذهبی، ج۲، ص۱۹۶. و ده‌ها کتاب دیگر.
+بخم و أسمع بالرسول منادیا
-بنابراین واقعه غدیر چیزی نیست که قابل انکار باشد و لذا اهل سنّت هم که متأسفانه در طول تاریخ به خاطر وابستگی به حکام و دولت‌های جائر که تمام تلاش شان بر محو و نابودی آثار اهلبیت رسول خدا(ص) بودند، نتوانسته‌اند اصل واقعه غدیر را انکار کنند، بلکه به تأویل و توجیه غیر منصفانه آن پرداخته‌اند.
+فقال فمن مولاکم و ولیکم؟
-شرح آنچه در این روز اتفاق افتاده است از حد این مقال بیرون و فقط اکتفاء می‌شود به بیان مولای متقیان علی(ع) که این روز، روز اظهار ولایت او توسط پیامبر اکرم(ص) می‌باشد:
+فقالوا و لم یبدوا هناک التعادیا
-امام علی(ع) در دوران خلافت خود در یک روزی که دو عید جمعه و عید غدیر مقارن و همزمان شده بود خطبه ایراد کرده است و در آن می‌فرماید:
+إلهک مولانا و أنت ولینا
-«... خدا در رساندن احکام خویش، محمد(ص) را به جای خود قرار داد، زیرا خداوند خود به چشمها دیده نشود و به خاطر در نگنجد و در لایه‌های پیچیده گمانهای انسان جای نگیرد، خداوند اعتراف به نبوت محمد(ص) را با اعتراف به الهیت خود مقرون ساخت… آنگاه پس از محمد(ص) خدا از میان خلق تنی چند را ویژه خویش ساخت (منظور ائمه هدی هستند) تا داعیانی باشند راستین که خلق را به سوی خدا دعوت کنند، از این دسته در هر قرنی و زمانی، کسی هست خدا اینان را در ازل بیافرید، و اینان به صورت انواری، زبان به ستایش خدا گشوده و خدا اینان را حجت‌های خویش کرد، خدا آنها را به هنگام آفرینش دیگران حاضر داشت و تا آنجا که خود خواست کار را به ایشان بسپرد (یعنی ولایت و امامت و هدایت خلق را به ایشان واگذار کرد). امّا با این همه آنان بندگان خدایند که بدون دستور او لب به سخن نگشایند.
+و لم‌تر منا فی المقالة عاصیا
-ای جماعت مؤمنان خداوند در این روز برای شما دو عید فراهم کرد: جمعه را روز اجتماع قرار داد و همه را به شرکت کردن در آن فراخواند تا آنچه در روزهای هفته کرده‌اید تطهیر پذیرد و اصلاح شود… اکنون بدانید که اعتقاد به توحید پذیرفته نیست مگر با اعتراف به نبوت محمد(ص) و هیچ اعتقاد و عملی قبول نیست مگر با قبول ولایت آن کس که خدا او را اولی قرار داده است و در روز غدیر درباره ولایت آن آیت فرستاد و به پیامبرش دستور داد که آن را ابلاغ کند و او را از گزند و بدی گمراهان و منافقان در امان داشت.
+فقال له قم یا علی فإننی
-بدین سان خدا دین خودش را کامل کرد و این همان واقعه غدیر بود که وعده خداوند در حق صبر کنندگان به وقوع پیوست و پرداخته‌های فرعون وهامان و قارون و سپاه آنان را تباه و ویران کرد. همانا امروز روز بزرگی است که برهان خدا در آن روشن شد… امروز روز عهد و پیمان، روز گواهی گواهان و امروز روز نص بر شخص است.<ref>کاشف الغطاء، هادی، مستدرک نهج البلاغه، بیروت، مکتبه الاندلس، بی تا، ص۸۱.</ref>
+رضیتک من بعدی إماما و هادیا
-در این خطبه علاوه بر مطالبی که بیان شد حضرت امیر المومنین علی(ع) از واقعه غدیر به عنوان دو نعمت یاد می‌کند و می‌فرماید خدای را برآن شکر گزارید و این یادآوری را تکرار می‌کند و معلوم است که این همه یادآوری بخاطر محتوا و پیام عید غدیر است نه صرف یک حادثه تاریخی و نه صرف اینکه روز ۱۸ ذی الحجه بعد از این واقعه به عنوان یکی از اعیاد اسلامی به شمار آمده است، زیرا روز غدیر پیش از این هم شناخته شده بود. آری به فرموده امام صادق(ع) در جواب این سئوال که: یابن رسول الله فدایت شوم آیا برای مسلمانان به جز دو عید (فطر و عید قربان) عید دیگری هست؟ فرمود: «عید غدیر و روز نصب علی(ع) به ولایت، برتر از آن دو عید است».<ref>حکیمی، محمد رضا، حماسه غدیر، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، بی تا، ص۴۴ و کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۱، ص۳۰۳.</ref>
+فمن کنت مولاه فهذا ولیه
-و باز هم امام صادق(ع) می‌فرماید: «روز عید غدیر بزرگترین عید خداست و هیچ پیامبری را خدا مبعوث نکرده مگر آنکه حرمت این روز را نگهداشته و آن را عید گرفته است روزی که در آسمان به «عهد معهود» و پیمان شناخته شده و در زمین به میثاق مأخوذ شناخته می‌شود. و خدا آن را این گونه نام نهاده است.
+فکونوا له أنصار صدق موالیا
-و نیز امام(ع) فرموده است روزه روز غدیر معادل روزه تمام عمر دنیاست، که اگر کسی به اندازه عمر دنیا عمر کند و تمام آن را روزه بگیرد به اندازه روزه روز غدیر ثواب دارد نه بیشتر. و نیز روزه این روز برابر است با صد عمره و حج مقبول.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، دوم، ۱۴۰۳ق، ج۹۵، ص۲۰۳ و ۳۲۱. شیخ مفید، محمد، مقنعه، جامعه مدرسین، قم، ۱۴۱۰ق. ص۲۰۳. وسائل، ج۸، ص۸۹.</ref> بنابراین در ملکوت آسمان‌ها روز غدیر به «عهد معهود» مشهور است.
+هناک دعا الّلهم وال ولیه
-در اعمال این روز در کتب ادعیه و زیارات مطالب سودمند و حیرت‌انگیز به چشم می‌خورد. این چند برابری اعمال نیست مگر بخاطر اینکه عید غدیر پیام آسمانی و انسانی دارد که اگر کسی موفق به درک عمق این پیام شد و عقدالقلب و باور قلبی نه زبانی برایش حاصل شد و آنگاه آنچه را لازمه این روز مبارک است انجام داد، ان شاءالله از جمله متمسکین به ولایت علی(ع) به شمار خواهد آمد.
+و کن للذی عادی علیاً مُعادیاً
+<small>پیامبر خدا(ص) آنان را در روز غدیر ندا داد، چه ندای ارزشمندی. او فرمود: مولای شما و سرپست شما چه کسی است؟ آنان بی درنگ گفتند: خدای تو مولای ماست و تو سرپرست و ولی امر مایی. ما هرگز از فرمان تو سرپیچی نخواهیم کرد. در آن هنگام، پیامبر(ص) به علی فرمود: برخیز من تو را انتخاب کردم تا بعد از من امام و رهبر باشی. بعد فرمود: هر کس من مولا و رهبر اویم این مرد مولا و رهبر او خواهد بود; پس شما همگی، از سر صدق، از او پیروری کنید. بارالها، دوست او را دوست بدار و دشمن او را دشمن بدار.</small><ref>[[سید رضی]]، [[خصائص الائمة (کتاب)|خصائص الائمة]]، ۱۴۰۶ق، ص۴۲.</ref></blockquote>همچنین بنابر روایتی که در [[مصباح المتهجد (کتاب)|مصباح المتهجد]] نقل شده است [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] روز غدیر را مجلس می‌گرفته است.<ref>طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۷۵۲.</ref> [[علی بن حسین مسعودی]]، تاریخ‌نگار قرن چهارم قمری، در [[التنبیه و الاشراف (کتاب)|التنبیه و الاشراف]] نوشته است که فرزندان و شیعیان [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] این روز را بزرگ می‌دارند.<ref>مسعودی، التنبیه و الاِشراف، ۱۳۵۷ق، ص۲۲۱.</ref> [[محمد بن یعقوب کلینی|کلینی]]، محدث قرن چهارم هجری قمری نیز در روایتی جشن‌ گرفتن شیعیان را نقل کرده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۱۴۹.</ref>
+به گزارش ابن‌کثیر، تاریخ‌نگار اهل‌سنت در قرن هشتم قمری، در حکومت [[آل بویه|آل‌بویه]] از حاکمان شیعه، نیز عید غدیر را تعطیل و جشن عمومی اعلام کرده بودند و نهادهای حکومتی و مردم را به برگزاری جشن‌ها و آذین‌بندی شهرها ترغیب می‌کردند.<ref>ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۸ق، ج۱۱، ص۲۷۶.</ref> آنان در این جشن‌ خیمه‌ها برمی‌افراشتند و پارچه‌ها (پرچم‌ها) می‌آویختند و شتر قربانی می‌کردند و شب‌هنگام آتش روشن کرده به جشن و شادی می‌پرداختند.<ref>ابن‌جوزی، المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، ۱۴۱۲ق، ج۱۵، ص۱۴.</ref> چنان که گَردیزی، تاریخ‌نگار قرن پنجم قمری نیز این روز را از روزهای بزرگ اسلامی و اعیاد شیعیان برشمرده است.<ref>گردیزی، زین الاخبار، ۱۳۶۳ش، ص۴۶۶.</ref>
+در [[مصر]] خلفای [[فاطمیان|فاطمی]] عید غدیر را جشن می‌گرفتند.<ref>امینی، عیدالغدیر فی عهد الفاطمیین، ۱۳۷۶ش، ص۶۴-۶۵.</ref>  در [[ایران]]، در دوره صفویه، عید غدیر از اعیاد رسمی بود.<ref>نیک‌زاد طهرانی و حمزه، «تشیع و تاریخ اجتماعی ایرانیان در عصر صفوی»، ص۱۳۱.</ref> در [[ایران]] روز عید غدیر تعطیل رسمی بود.<ref>لایحه قانونی تعیین تعطیلات رسمی کشور، وبسایت مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی.</ref>
+روز عید غدیر در ایران تعطیل رسمی است. پارلمان عراق در ۲۲ می‌۲۰۲۴م با تعطیلی رسمی این روز در این کشور موافقت کرد.<ref>موافقت پارلمان عراق با تعطیلی عید غدیر، خبرگزاری مهر.</ref> پیش از این، روز عید غدیر فقط در برخی شهرهای عراق همچون [[کربلا]]، [[نجف]] و [[ذی‌قار]] تعطیل بود.<ref>«حال و هوای نجف اشرف در عید غدیر و تعطیلی ۱۰ استان عراق»، خبرگزاری تسنیم.</ref>
+شیعیان، شب عید غدیر را نیز بزرگ شمارده و [[احیا|شب‌زنده‌داری]] می‌کنند.<ref>ثعالبی، ثمارالقلوب، ۱۴۲۴ق، ص۵۱۱.</ref>
+== نقل حدیث غدیر در متون شیعه و اهل سنت==
+اصل واقعه غدیر از سوی ۱۱۰ [[صحابه|صحابی]] و ۸۴ [[تابعین|تابعی]]، در کتاب‌های حدیثی شیعه و [[اهل سنت|سنی]] نقل شده و<ref>طهرانی، امام‌شناسی، ج۷، درس‌های ۹۸-۹۹.</ref> [[علامه امینی]] ، نام ده‌ها کتاب از منابع اهل‌سنت را که در آن ها، [[حدیث غدیر]] ذکر شده، آورده است.<ref>امینی، ابراهیم، الغدیر، ج۱-۲، ص۱۴-۱۰۸.</ref> برخی از منابع اهل‌سنت که در آن واقعه غدیر ذکر شده و به نزول [[آیه تبلیغ]] نیز تصریح شده چنین است:‌ «ابن عساکر، تاریخ دمشق؛ فخررازی، مفاتیح الغیب؛ ثعلبی، الکشف و البیان؛ حموینی، فراید السمطین؛ ابن صبّاغ مالکی، الفصول المهمّه؛ آلوسی، روح المعانی».
+و نیز از جمله کتاب‌هایی اهل‌سنت که در آن اصل واقعه غدیر ذکر شده، ولی به آیه تبلیغ اشاره‌ای نشده عبارتند از: «احمد بن حنبل، المسند؛ حاکم، المستدرک؛ محب‌الدین طبری، الریاض النظرة؛ سیوطی، الحاوی للفتاوی؛ بلاذری، انساب الاشراف؛ خوارزمی، المناقب؛ متقی هندی، کنزل العمال؛ ابن صبّاغ مالکی، الفصول المهمّه؛ سمهودی، وفاء الوفاء باخبار دار المصطفی».
+همچنین در برخی کتاب‌های اهل سنت جمله «من کنت مولاه فعلی مولاه» بدون اشاره به جریان غدیر خم آمده، که برخی از آنها عبارتند از: «الصحیح، ترمذی، ج۵، ص۲۹۷؛ السنن، ابن ماجه، ج۱، ص۴۵؛ التاریخ الکبیر، بخاری، ج۱، ص۳۷۵؛ تاریخ الاسلام، ذهبی، ج۲، ص۱۹۶».
 {{پایان پاسخ}}
@@ خط ۴۲: / خط ۶۵: @@
 {{پانویس}}
 {{شاخه
-  | شاخه اصلی =
+  | شاخه اصلی =تاریخ
- | شاخه فرعی۱ =
+|شاخه فرعی۱ =تاریخ اسلام
- | شاخه فرعی۲ =
+|شاخه فرعی۲ =ماجرای غدیر
- | شاخه فرعی۳ =
+| شاخه فرعی۳ =
 }}
 {{تکمیل مقاله
-  | شناسه =
+  | شناسه = شد
-  | تیترها =
+  | تیترها = شد
-  | ویرایش =
+  | ویرایش =شد
-  | لینک‌دهی =
+  | لینک‌دهی =شد
   | ناوبری =
   | نمایه =
-  | تغییر مسیر =
+  | تغییر مسیر =شد
   | ارجاعات =
-  | بازبینی =
+  | ارزیابی کمی = شد
-  | تکمیل =
+  | تکمیل = شد
-  | اولویت =
+  | اولویت =ج
-  | کیفیت =
+  | کیفیت =ج
 }}
 {{پایان متن}}
+[[رده:امام علی(ع)]]
+[[رده:مقاله‌های پیشنهادی]]