ثواب اختراع مخترعان غیر مسلمان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۳۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{ویرایش}}
{{سوال}}
{{سوال}}
آيا عدم پذيرش اعمال خير از غير مسلمان، خلاف عدل الهي نيست؟
آیا اعمال خیر و اختراعات افراد غیر مسلمان، مورد قبول خداوند قرار می‌گیرد؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
قبل از اين‎كه وارد بحث اصلي شويم ذكر اين مطلب ضروري است كه عدل بر دو قسم است:
اختراع، اعمال و رفتار نیک غیر مسلمانان براساس [[حسن و قبح ذاتی]]، عمل درست و خوب است، اما ثمره داشتن آن‌ها برای غیرمسلمانان، بستگی به خود آن‌ها دارد. گاه نامسلمانی افراد از روی لجاجت است و شخص با آگاهی و علم، حقیقت را انکار می‌کند؛ در این صورت عمل نیک این افراد، پاداشی نخواهد داشت. اما اگر کفر و نامسلمانی از روی ندانستن باشد؛ در این صورت اعمالِ خوبِ شخص پذیرفته می‌شود.


۱. عدل بشري، كه داراي معاني متفاوتي است ولي بخاطر رعايت اختصار به يكي از آنها كه مهم‎تر است اشاره مي‎شود وآن عبارت است از احترام به حقوق ديگران و عدم تجاوز و تصرف در حقوق افراد ديگر. ۲. عدل الهي: يعني خداوند فضل و كرمش را نسبت به موجودي كه استحقاق دريافت آن‎را دارد دريغ نكند. به عبارت ديگر عدل خداوند عين فضل اوست.<ref>ر.ك، مطهري، مرتضي، عدل الهي، قم، انتشارات اسلامي وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه، ۱۳۶۱، ص۴۸ ـ ۵۰.</ref>
برخی معتقدند فرقی میان مسلمانان و غیرمسلمانان نیست. از نگاه این افراد، هر عمل صالح و خیری نظیر نیکی به خَلق و خدمات بهداشتی حتی از جانب غیرمسلمانان، مستحق پاداش از جانب خداوند است. اینان معتقدند خداوند میان موجودات تبعیض قائل نمی‌شود. پیامبر در مورد مشرکی مانند حاتم طائی که از روی انسان دوستی، کارهای خیر انجام داده‌ بود، به فرزندش گفت: «خداوند عذاب‏ را به دلیل سخاوت، از پدرت دور نمود».  


پس از اشاره كوتاه به معناي عدل الهي، مي‎پردازيم به اين مطلب كه آيا اعمال خير از غير مسلمانان پذيرفته مي‎شود يا خير؟ در صورت پذيرش فرق ميان مسلمانان و غير مسلمان در چيست و در صورت عدم پذيرش و عدم تعلق پاداش به آن اعمال، با عدل الهي چگونه سازگار است؟ به عبارت ديگر، از يك سو چنين به نظر مي‎رسد كه اعمال صالح فقط از افراد مسلمان و مؤمن پذيرفته مي‎شود. از سوي ديگر وقتي زندگي برخي از مخترعين و مكتشفيني كه مسلمان نيستند مورد مطالعه قرار مي‎گيرد مشخّص مي‎گردد كه آنها خدمات بسيار با ارزشي به بشريت كرده‎اند و به همين خاطر مستحق دريافت پاداش به نظر مي‎آيند. اين دو حالت مذكور باعث بوجود آمدن ابهام و سردرگمي در مسأله مي‎شود. نكته‎اي كه در روشن شدن بحث، بايد به آن توجّه کرد اين است كه ما نمي‎خواهيم دقيقاً مشخص كنيم كه چه كسي اهل بهشت است و چه كسي اهل جهنم. چون چنين كاري از هيچ كسي غير از خداوند امكان پذير نيست. فقط خداوند از نيات و باطن افراد خبر دارد و مي‎تواند بصورت قطعي حكم كند كه عمل چه كسي پاداش دارد و عمل چه كسي پاداش ندارد. البتّه فقط درباره افرادي مي‎توان اظهار نظر قطعي كرد كه اولياء الهي سرنوشت نهائي آنها را مشخص كرده باشند.
==نقش فاعل در خوب بودن فعل==
خوب و بد بودن را دارای دو بُعد دانسته‌اند:


اكنون به بررسي و توضيح مشروح سؤال مذكور مي‎پردازيم. در مورد اين بحث دو ديدگاه و طرز تفكر وجود دارد كه كاملاً مخالف و مقابل يكديگر مي‎باشند. ما پس از بيان و بررسي اين دو طرز تفكر به ديدگاه سومي مي‎رسيم كه بيانگر حقيقت در بحث مورد نظر مي‎باشد.
*حسن و قبح فعلی که مربوط به خود عمل است و به معنای اثر سودمند یا زیان‌بار یک عمل یا رفتار در جامعه است.
*حسن و قبح فاعلی که نسب‌دادن عمل به شخصِ فاعل و انگیزه‌های او است.<ref>مطهری، مرتضی، عدل الهی، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیه، ۱۳۶۱ش، ص۲۹۱.</ref> حسن و قبح فاعلی به چگونگی انجام عمل از سوی فاعل مربوط می‌شود.


ديدگاه اول مربوط به كساني است كه معتقدند هيچ فرقي ميان مسلمانان و غيرمسلمانان نيست و هر كس عمل صالح و خيري انجام دهد، نظير احسان به خلق، خدمات بهداشتي و امثال اين‎ها، مستحق پاداش از جانب خداوند مي‎باشد. اين گروه براي ادعاي خود دو نوع استدلال عقلي و نقلي مي‎آورند كه ما بصورت خيلي خلاصه به آن‎ها اشاره مي‎كنيم. دليل عقلي داراي دو مقدمه است. مقدمه اول: خداوند بين موجودات تبعيض قائل نمي‎شود بلكه نسبت خدا با همه موجودات يكسان است. به همين خاطر عدالت خداوند اقتضا مي‎كند كه هر كس ـ مسلمان يا غيرمسلمان ـ اگر عمل نيكي انجام داد پاداش دهد. مقدمه دوم: حُسْن و قُبح اعمال، واقعي و ذاتي است نه قراردادي. از اين دو مقدمه چنين نتيجه گرفته مي‎شود كه خداوند بين بندگانش فرق نمي‎گذارد و عمل خير و صالحِ هر كسي را پاداش مي‎دهد. در بيان دليل نقلي، آياتي را بعنوان نمونه مي‎آورند كه در آنها اصل عدم فرق و تبعيض ميان انسان‌ها، در پاداش داشتن براي عمل خير و كيفر داشتن براي عمل شر را بيان مي‎كند. برخلاف دسته اول، گروه ديگري هستند كه معتقدند اكثر قريب به اتفاق مردم اهل جهنم مي‎باشند و بايد مجازات شوند. اين گروه نيز دو نوع استدلال عقلي و نقلي دارند كه بصورت گذار به آنها اشاره مي‎شود. دليل عقلي: در صورتي كه خداوند كارهاي نيك غيرمسلمانان را بپذيرد پس مسلمان با غيرمسلمان تفاوتي نمي‎كند. و اگر فرقي بين مسلمان و غيرمسلمان نباشد اصلاً اسلام و ايمان اثر نخواهد داشت و بي‎فايده مي‎شود. در حالي كه اين‎گونه نيست و فقط اعمال مسلمانان پذيرفته مي‎شود. اين گروه حتي بسياري از مسلمانان را هم به دلايل مختلف مستحق عذاب مي‎دانند و اعمال خير آنها را مردود اعلام مي‎كنند. دليل نقلي: به آيات و رواياتي استدلال مي‎كنند كه در آنها، عمل كافر غيرمقبول شمرده شده است.  
محققان معتقدند برای این‌که یک عمل، مستحق پاداش باشد، سودمند بودن عمل به تنهایی کافی نیست. البته اهمیت سودمند بودن انکارناپذیر است، اما باید توجه داشت فاعل با چه نیت و هدفی اقدام به انجام عمل کرده است. اگر دارای نیت و هدف خیر باشد، عمل نیز خیر است یعنی حُسن فاعلی هم دارد.<ref>مطهری، عدل الهی، ۱۳۶۱ش، ص۲۶۱ تا ۲۹۳.</ref>


پس از اشاره كوتاه به اين دو طرز تفكر، نوبت مي‎رسد به توضيح ديدگاه سوم كه نه تفريط گروه اول را دارد و افراط دسته دوم را. آنچنانكه قبلاً‌ هم گفته شد، گروه اول ادعا مي‎كردند كه كارهاي خوب كافران را خداوند مي‎پذيرد. بخاطر اين‎كه خوبي و بدي اعمال ذاتي است و عمل خير حتي اگر از كافر صادر شود، خداوند پاداش مي‎دهد.
==تفاوت میان مخترعان غیر مسلمان==
همه کافران برابر نیستند، گاهی کفر از روی عمد و لجاجت است که در این صورت، شخصِ کافر با آگاهی و علم، حقیقت را انکار می‌کند و کفر می‌ورزد. عملِ خیرِ چنین کافری پاداش نخواهد داشت.


اين ادعا و دليلي كه براي آن آورده‎اند درست است ولي از يك مطلب بسيار مهم غافل شده‎اند و آن اين‎كه، خوبي و بدي داراي دو بُعد است. بُعد اول، حُسن و قُبح فعلي و بُعد دوم حسن و قبح فاعلي. حُسن و قبح فعلي عبارت است از: اثر سودمند يا زيان‎بار كاري در جامعه. در استدلال مذكور فقط اين جنبه از حُسن و قبح مورد توجّه واقع شده و نتيجه‎گيري شده است كه به همين خاطر نتيجه نادرست مي‎باشد. حُسن و قبح فاعلي عبارت است از: «انتساب عمل به شخص فاعل و انگيزه‎هاي نفساني و روحي فاعل كه موجب آن عمل شده است.»<ref>همان، ص۲۹۱.</ref>
اما گاهی کفر، از روی دشمنی نیست. در این صورت عملِ خیرِ شخص کافر پذیرفته می‌شود و این شخص نزد خداوند عذر خواهد داشت. علاوه بر این‌که اگر عملی با نیّت خیر و به منظور خدمت به بشریت از شخص کافر صادر شود، در این صورت هم خداوند عمل شخص را نادیده نمی‌گیرد.  


پس حسن و قبح فعلي به اثر خارجي عمل مربوط مي‎شود و حسن و قبح فاعلي به چگونگي انجام عمل از سوي فاعل مربوط مي‎شود. براي اين‎كه يك عمل خير باشد تا اين‎كه مستحق دريافت پاداش گردد، سودمند بودن عمل به تنهايي كافي نيست، گرچه اهميتش انكارناپذير است، بلكه بايد ديد فاعل با چه نيّت و چه منظوري و هدفي اقدام به انجام عمل كرده است. اگر داراي نيت و هدف خير باشد كارش خير است يعني حُسن فاعلي هم دارد.<ref>همان، از ص۲۶۱ ـ ۲۹۳.</ref> اعمال از جهت ظاهر ممكن است شبيه هم باشند و شايد دو عمل هر دو خير و صالح به نظر آيد و عين هم باشند. يا حتي يكي از آندو خيلي با ارزش‎تر و بزرگ‎تر به نظر آيد ولي انگيزه و نيت است كه اعمال را از هم جدا مي‎كند. لذا ممكن است عملي كه خيلي با ارزش به نظر مي‎رسد در واقع اصلاً ارزشي نداشته باشد و يا برعكس. پس ارزش واقعي اعمال وابستگي جدي به نيّت و انگيزه فاعل دارد.<ref>ر.ك، به عدل الهي از ديدگاه امام خميني (ره)، استخراج و تنظيم: معاونت پژوهشي مؤسسه تنظيم و نشر امام خميني (ره) موسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني (ره)، چاپ اول، ۱۳۷۸، ص۹۴ ـ ۱۹۶.</ref> به علت اين‎كه نيّت روح عمل مي‎باشد. نيّت و هدف خير، وقتي حاصل مي‎شود كه اعتقاد و ايمان به اصول دين از قبيل توحيد و نبوت و معاد حاصل گردد. «تا عملي از راه ايمان، عقيده و نيّت, نورانيت و صفا پيدا نكند، به ملكوت الهي نائل نمي‎شود. عمل زماني به اين مرتبه والا مي‎رسد كه روح داشته باشد، روحِ عمل همان بهره اخروي و ملكوتي آن است.»<ref>مطهري، مرتضي، عدل الهي، ص۳۰۱.</ref>  
پیامبر در مورد مشرکی مانند حاتم طائی که از روی انسان دوستی، کارهای خیر انجام داده‌ بود، به فرزندش گفت: «خداوند عذاب‏ را به دلیل سخاوت، از پدرت دور نمود».<ref name=":0">مطهری، عدل الهی، ۱۳۶۱ش، ص۲۹۷–۳۰۵.</ref>


پس كسي كه ايمان و اعتقاد به خداوند نداشته باشد و كافر باشد، عملش اجر و اثري نخواهد داشت، البتّه نكته بسيار مهمي که نبايد مورد غفلت واقع شود اين است ‎كه همه كافران با هم مساوي نيستند بلكه گاهي كفر از روي عمد و لجاجت است كه در اين صورت شخص كافر با آگاهي و علم، حقيقت را انكار مي‎كند و كفر مي‎ورزد. عمل خير چنين كافري پاداش نخواهد داشت و جايگاهش جهنم است.
==نظرات دیگر==
دو دیدگاه دیگر نیز در این مسئله وجود دارد:


اما گاهي كفر از روي جهل و ناداني است هيچ‎گونه عمل و عنادي وجود ندارد. در اين صورت عمل خير شخص كافر پذيرفته مي‎شود و نزد خداوند معذور خواهد بود. علاوه بر اين‎كه اگر عملي با نيّت خير و به منظور خدمت به بشريت از شخص كافر و مشرك صادر شود در اين صورت هم خداوند عمل شخص را ناديده نمي‎گيرد. چنان‎كه در بعضي از احاديث آمده است كه مشركاني مثل حاتم طائي چون كارهاي خير و نيكو از روي انسان دوستي انجام داده‎اند، دچار عذاب نمي‎شوند و يا در عذابشان كاهش داده مي‎شود.<ref>ر.ك، مطهري، مرتضي، عدل الهي، ص۲۹۷ ـ ۳۰۵.</ref>
*برخی معتقدند هیچ فرقی میان مسلمانان و غیرمسلمانان نیست و هر کس عمل صالح و خیری نظیر احسان به خلق و خدمات بهداشتی انجام دهد، مستحق پاداش از جانب خداوند است. این گروه برای ادعای خود دو نوع استدلال عقلی و نقلی آورده و معتقدند خداوند بین موجودات، تبعیض قائل نمی‌شود. از نگاه این افراد، عدالت خداوند اقتضا می‌کند که به هر فردی، مسلمان یا غیر مسلمان، که عمل نیکی انجام داد پاداش دهد. این افراد در بیان دلیل نقلی، آیاتی را به عنوان نمونه آورده‌اند که در آنها، اصل، عدم فرق و تبعیض میان انسان‌ها، در پاداش داشتن برای عمل خیر است.


در پايان اين نكته را متذكر مي‎شويم كه اگر عمل خير غيرمسلمان صلاحيت پاداش گرفتن داشته باشد خداوند دريغ نمي‎كند و الاّ عملش اثري نخواهد داشت و اين از ناحيه خداوند نيست بلكه از ناحيه خود عمل است. پس هيچ منافاتي با عدل خداوند ندارد. چون عمل به صورت مطلق ارج و پاداش ندارد بلكه عملِ مشروط به شرايطِ خاص داراي پاداش است.
*گروه دیگری معتقدند اکثر مردم، اهل جهنم هستند و باید مجازات شوند. این گروه استدلال کرده‌اند که اگر خداوند کارهای نیک غیر مسلمانان را بپذیرد، دیگر تفاوتی میان مسلمان با غیرمسلمان نیست. همچنین اگر فرقی میان مسلمان و غیرمسلمان نباشد، اسلام و ایمان اثر نخواهد داشت و بی‌فایده می‌شود. این گروه همچنین به آیات و روایاتی استدلال می‌کنند که در آنها، عمل کافر غیرمقبول شمرده شده است.
{{پایان پاسخ}}
 
== جستارهای وابسته ==
 
* [[عمل خیر غیر مسلمانان از نظر شهید مطهری]]


==منابع==
==منابع==
<references />
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = کلام
  | شاخه اصلی = کلام
|شاخه فرعی۱ = عدل الهی
| شاخه فرعی۱ = عدل الهی
|شاخه فرعی۲ = عدل
| شاخه فرعی۲ = عدل
|شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =شد
  | تیترها =  
  | تیترها =شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی نویسنده =
  | تکمیل =  
| ارزیابی کمی =شد
  | اولویت =  
  | تکمیل =
  | کیفیت =  
  | اولویت =ج
  | کیفیت =ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۲

سؤال

آیا اعمال خیر و اختراعات افراد غیر مسلمان، مورد قبول خداوند قرار می‌گیرد؟

اختراع، اعمال و رفتار نیک غیر مسلمانان براساس حسن و قبح ذاتی، عمل درست و خوب است، اما ثمره داشتن آن‌ها برای غیرمسلمانان، بستگی به خود آن‌ها دارد. گاه نامسلمانی افراد از روی لجاجت است و شخص با آگاهی و علم، حقیقت را انکار می‌کند؛ در این صورت عمل نیک این افراد، پاداشی نخواهد داشت. اما اگر کفر و نامسلمانی از روی ندانستن باشد؛ در این صورت اعمالِ خوبِ شخص پذیرفته می‌شود.

برخی معتقدند فرقی میان مسلمانان و غیرمسلمانان نیست. از نگاه این افراد، هر عمل صالح و خیری نظیر نیکی به خَلق و خدمات بهداشتی حتی از جانب غیرمسلمانان، مستحق پاداش از جانب خداوند است. اینان معتقدند خداوند میان موجودات تبعیض قائل نمی‌شود. پیامبر در مورد مشرکی مانند حاتم طائی که از روی انسان دوستی، کارهای خیر انجام داده‌ بود، به فرزندش گفت: «خداوند عذاب‏ را به دلیل سخاوت، از پدرت دور نمود».

نقش فاعل در خوب بودن فعل

خوب و بد بودن را دارای دو بُعد دانسته‌اند:

  • حسن و قبح فعلی که مربوط به خود عمل است و به معنای اثر سودمند یا زیان‌بار یک عمل یا رفتار در جامعه است.
  • حسن و قبح فاعلی که نسب‌دادن عمل به شخصِ فاعل و انگیزه‌های او است.[۱] حسن و قبح فاعلی به چگونگی انجام عمل از سوی فاعل مربوط می‌شود.

محققان معتقدند برای این‌که یک عمل، مستحق پاداش باشد، سودمند بودن عمل به تنهایی کافی نیست. البته اهمیت سودمند بودن انکارناپذیر است، اما باید توجه داشت فاعل با چه نیت و هدفی اقدام به انجام عمل کرده است. اگر دارای نیت و هدف خیر باشد، عمل نیز خیر است یعنی حُسن فاعلی هم دارد.[۲]

تفاوت میان مخترعان غیر مسلمان

همه کافران برابر نیستند، گاهی کفر از روی عمد و لجاجت است که در این صورت، شخصِ کافر با آگاهی و علم، حقیقت را انکار می‌کند و کفر می‌ورزد. عملِ خیرِ چنین کافری پاداش نخواهد داشت.

اما گاهی کفر، از روی دشمنی نیست. در این صورت عملِ خیرِ شخص کافر پذیرفته می‌شود و این شخص نزد خداوند عذر خواهد داشت. علاوه بر این‌که اگر عملی با نیّت خیر و به منظور خدمت به بشریت از شخص کافر صادر شود، در این صورت هم خداوند عمل شخص را نادیده نمی‌گیرد.

پیامبر در مورد مشرکی مانند حاتم طائی که از روی انسان دوستی، کارهای خیر انجام داده‌ بود، به فرزندش گفت: «خداوند عذاب‏ را به دلیل سخاوت، از پدرت دور نمود».[۳]

نظرات دیگر

دو دیدگاه دیگر نیز در این مسئله وجود دارد:

  • برخی معتقدند هیچ فرقی میان مسلمانان و غیرمسلمانان نیست و هر کس عمل صالح و خیری نظیر احسان به خلق و خدمات بهداشتی انجام دهد، مستحق پاداش از جانب خداوند است. این گروه برای ادعای خود دو نوع استدلال عقلی و نقلی آورده و معتقدند خداوند بین موجودات، تبعیض قائل نمی‌شود. از نگاه این افراد، عدالت خداوند اقتضا می‌کند که به هر فردی، مسلمان یا غیر مسلمان، که عمل نیکی انجام داد پاداش دهد. این افراد در بیان دلیل نقلی، آیاتی را به عنوان نمونه آورده‌اند که در آنها، اصل، عدم فرق و تبعیض میان انسان‌ها، در پاداش داشتن برای عمل خیر است.
  • گروه دیگری معتقدند اکثر مردم، اهل جهنم هستند و باید مجازات شوند. این گروه استدلال کرده‌اند که اگر خداوند کارهای نیک غیر مسلمانان را بپذیرد، دیگر تفاوتی میان مسلمان با غیرمسلمان نیست. همچنین اگر فرقی میان مسلمان و غیرمسلمان نباشد، اسلام و ایمان اثر نخواهد داشت و بی‌فایده می‌شود. این گروه همچنین به آیات و روایاتی استدلال می‌کنند که در آنها، عمل کافر غیرمقبول شمرده شده است.

جستارهای وابسته

منابع

  1. مطهری، مرتضی، عدل الهی، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیه، ۱۳۶۱ش، ص۲۹۱.
  2. مطهری، عدل الهی، ۱۳۶۱ش، ص۲۶۱ تا ۲۹۳.
  3. مطهری، عدل الهی، ۱۳۶۱ش، ص۲۹۷–۳۰۵.