توسل نوح‌(ع) به اهل‌بیت(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{سوال}} آيا صحيح است که نوح پيامبر(ع) وقتي کشتي ساخت جبرئيل به او مي...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۴۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
آيا صحيح است که نوح پيامبر(ع) وقتي کشتي ساخت جبرئيل به او ميخي داد که نام مبارک پنج تن به روي آن حک شده بودتا به کشتي بزند؟ در صورت صحيح بودن منبع آن چیست؟
آیا توسل حضرت نوح(ع) به اهل‌بیت(ع) حقیقت دارد؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
اين مطلب در چندين منبع تفسيري ذکر شده است از جمله اين تفاسير؛ تفسير الفرقان في تفسير القرآن، ج۲۷، ص۴۸۷، تفسير اطيب البيان في تفسير القرآن، ج۹، ص۳۸۵ و ج۱۰، ص۶۶ ذيل آيه ۱۱۹ سوره شعراء.
توسل [[حضرت نوح(ع)|حضرت نوح]]، به [[اهل بیت(ع)|اهل‌بیت(ع)]]، در کتاب‌های روایی و تفسیری شیعه، پس از قرن هفتم نقل شده؛<ref>برای نمونه: محمدباقر مجلسی، بحارالأنوار، بیروت، مؤسسة الوفاء، ج ۱۱، ص ۳۲۸.</ref> این نقل، اولین بار در کتاب [[الأمان من أخطار الأسفار و الأزمان]]، نوشته [[سید بن طاوس|سید بن طاووس]]، از عالمان شیعه قرن هفتم هجری، آمده؛<ref>علی بن موسی بن طاووس، الأمان من أخطار الأسفار و الأزمان، قم، مؤسسه آل البیت(ع) لإحیاء التراث، ص ۱۱۸-۱۱۹.</ref> در این نقل، ضمن روایت داستان ساخته شدن کشتی، توسط نوح(ع)، از میخ‌های پنجگانه‌ای در ساختن این کشتی، یاد شده که نام [[پنج‌تن آل عبا]] بر آنها حک شده است؛ جبرئیل به نوح(ع) درباره علت درج این نام‌های مقدس بر میخ‌ها توضیح می‌دهد و محل کوبیده شدن این میخ‌ها را بر بدنه کشتی مشخص می‌کند. بر اساس این نقل، علت اصلی نجات کشتی نوح از توفان وجود همین نام‌های مقدس و توسل نوح(ع) به آنها عنوان شده است.<ref>میرحامد حسین هندی، عقبات الأنوار فی امامة الائمة الاطهار، قم، موسسه المعارف الاسلاميه، ج ۲۳، ص ۱۶۹.</ref> سایر متون روایی و تفسیری شیعه به تفسیر این نقل پرداخته‌اند.<ref>سید عبدالحسین طیب اصفهانی، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران، نشر اسلام، ج ۷، ص ۵۵.</ref>
 
در الميزان نيز در تفسير سوره هود ج۱۰ ص۳۳۱ـ۳۵۰ در اين باره بحث شده است. آنچه در تفسير اطيب البيان آمده است، کشتي نوح به واسطه موج هاي فراوان آب دريا در تلاطم افتاد، بيم غرق شدن و ترس بر اهل کشتي غلبه يافت تا اينکه جبرئيل پنج ميخ آورد و گفت چهارتاي آنها را در چهار طرف کشتي بکوب به نام محمد و علي و فاطمه و حسن و پنجمي آنها را در وسط کشتي به نام حسين بکوب چون پنجمين را کوبيد کشتي آرام گرفت و از جاي آن ميخ خون جاري شد.<ref>طيب، سيد عبدالحسين، اطيب البيان في تفسير القرآن، تهران، انتشارات اسلام، ۱۳۷۸ش، ج۹، ص۳۸۶ و ج۷، ص۵۵ و ج۱۰، ص۶۴.</ref>


حضرت نوح از جبرئيل پرسيد سبب اين امر چيست؟ جبرئيل شرح شهادت امام حسين(ع) را بيان کرد. آب فرو نشست حضرت نوح نمي دانست به کدام سوي رود، از طرف پروردگار وحي شد. اي نوح بگو: رب انزلني منزلاً مبارکا و انت خير المنزلين». پروردگارا، مرا از طوفان نجات ده و بر خشكى فرود آور، فرودى كه قرين خير و بركت باشد، كه تو بهترين نجات دهندگان و نيكوترين فرودآورندگانى. اين روايت در خرائج رواندي و قصص الانبياء جزائري نقل شده است.<ref>ابن طاووس،الامان، ص۱۱۸؛ جزايري، قصص، ص۷۸.</ref>
در اوایل دهه پنجاه شمسی در مقاله‌ای<ref>مهدی ایمانی، «گزارشی بسیار جالب باستان‌شناسی شوروی درباره کشتی حضرت نوح»، درس‌هایی از مکتب اسلام، سال دوازدهم، ش ۱۰، ص ۲۶-۲۹.</ref> ادعا شد که در کشفیات باستان‌شناسی در روسیه بقایای کشتی نوح پیدا شده است. در میان تخته‌های این کشتی لوحه‌ای یافت شده که بر آن دعایی مبتنی بر توسل نوح(ع) به پنج‌تن درج شده است. نویسنده این مقاله این یافته باستان‌شناسی را دلیلی علمی بر صحت روایات مبنی بر توسل انبیاء الهی(ع) به اهل بیت‌پیامبر(ص) برشمرده است. برخی محققان در صحت این اطلاعات تردید کرده‌اند.<ref>عبدالکریم بی‌آزار شیرازی، باستان‌شناسی و جغرافیای تاریخی قصص قرآن، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ص ۴۵. </ref>  


بنابراين مي توان گفت که روايتي در اين باره از پيامبر اکرم(ص) نقل گرديده است و در برخي از منابع روايي و تاريخي موجود است.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
==معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:==
داستان پيامبران يا تاريخ انبيا، عمادزاده.
تاریخ انبیاء ، رسولی محلاتی.
{{پایان مطالعه بیشتر}}


==منابع==
== منابع ==
<references />
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی =تاریخ
|شاخه فرعی۱ =  
| شاخه فرعی۱ =پیامبران و امت‌های پیشین
|شاخه فرعی۲ =  
| شاخه فرعی۲ =
|شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =شد
  | تیترها =  
  | تیترها = شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی نویسنده =
  | تکمیل =  
| ارزیابی کمی =
  | اولویت =  
  | تکمیل =
  | کیفیت =  
  | اولویت =ج
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۰


سؤال

آیا توسل حضرت نوح(ع) به اهل‌بیت(ع) حقیقت دارد؟

توسل حضرت نوح، به اهل‌بیت(ع)، در کتاب‌های روایی و تفسیری شیعه، پس از قرن هفتم نقل شده؛[۱] این نقل، اولین بار در کتاب الأمان من أخطار الأسفار و الأزمان، نوشته سید بن طاووس، از عالمان شیعه قرن هفتم هجری، آمده؛[۲] در این نقل، ضمن روایت داستان ساخته شدن کشتی، توسط نوح(ع)، از میخ‌های پنجگانه‌ای در ساختن این کشتی، یاد شده که نام پنج‌تن آل عبا بر آنها حک شده است؛ جبرئیل به نوح(ع) درباره علت درج این نام‌های مقدس بر میخ‌ها توضیح می‌دهد و محل کوبیده شدن این میخ‌ها را بر بدنه کشتی مشخص می‌کند. بر اساس این نقل، علت اصلی نجات کشتی نوح از توفان وجود همین نام‌های مقدس و توسل نوح(ع) به آنها عنوان شده است.[۳] سایر متون روایی و تفسیری شیعه به تفسیر این نقل پرداخته‌اند.[۴]

در اوایل دهه پنجاه شمسی در مقاله‌ای[۵] ادعا شد که در کشفیات باستان‌شناسی در روسیه بقایای کشتی نوح پیدا شده است. در میان تخته‌های این کشتی لوحه‌ای یافت شده که بر آن دعایی مبتنی بر توسل نوح(ع) به پنج‌تن درج شده است. نویسنده این مقاله این یافته باستان‌شناسی را دلیلی علمی بر صحت روایات مبنی بر توسل انبیاء الهی(ع) به اهل بیت‌پیامبر(ص) برشمرده است. برخی محققان در صحت این اطلاعات تردید کرده‌اند.[۶]


منابع

  1. برای نمونه: محمدباقر مجلسی، بحارالأنوار، بیروت، مؤسسة الوفاء، ج ۱۱، ص ۳۲۸.
  2. علی بن موسی بن طاووس، الأمان من أخطار الأسفار و الأزمان، قم، مؤسسه آل البیت(ع) لإحیاء التراث، ص ۱۱۸-۱۱۹.
  3. میرحامد حسین هندی، عقبات الأنوار فی امامة الائمة الاطهار، قم، موسسه المعارف الاسلاميه، ج ۲۳، ص ۱۶۹.
  4. سید عبدالحسین طیب اصفهانی، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران، نشر اسلام، ج ۷، ص ۵۵.
  5. مهدی ایمانی، «گزارشی بسیار جالب باستان‌شناسی شوروی درباره کشتی حضرت نوح»، درس‌هایی از مکتب اسلام، سال دوازدهم، ش ۱۰، ص ۲۶-۲۹.
  6. عبدالکریم بی‌آزار شیرازی، باستان‌شناسی و جغرافیای تاریخی قصص قرآن، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ص ۴۵.