توسل به حضرت عیسی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(ابرابزار)
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۲۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{شاخه
| شاخه اصلی =کلام
|شاخه فرعی۱ =امامت عامه
|شاخه فرعی۲ =توسل
|شاخه فرعی۳ =
}}


{{سوال}}
{{سوال}}
آیا اگر به حضرت عیسی(ع) مسیح توسل کنیم اشکال دارد یا نه؟
آیا توسل به حضرت عیسی(ع) اشکال دارد؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}


{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
[[توسل]] یعنی واسطه قرار دادن شخص یا چیزی نزد [[خداوند]]، برای تقرب به او و برآورده شدن حاجت‌ها و انبیای الهی در زمره کسانی هستند که نزد خداوند محترمند و بوسیله ایشان می‌توان به خداوند نزدیک شد، بنابراین چون [[حضرت عیسی(ع)]] یکی از [[پیامبران]] و بندگان صالح خدای متعال می‌باشد، می‌شود ایشان را واسطه قرار داد و خدای متعال را به حق ایشان خواند و حاجت خواست.
[[توسل]] یعنی واسطه قرار دادن شخص یا چیزی نزد [[خداوند]]، برای تقرب به او و برآورده شدن حاجت‌ها. انبیای الهی در زمره کسانی هستند که نزد خداوند محترم هستند و به وسیله آنها می‌توان به خداوند نزدیک شد؛ بنابراین چون [[حضرت عیسی(ع)]] یکی از [[پیامبران]] و بندگان صالح خدا است، جایز است او را واسطه قرار داد و خداوند را به حق او خواند و حاجت خواست.
 
نکته مهمی که تذکر آن لازم است این است که مسلمانان در توسل، خداوند را حاجت دهنده می‌دانند و از اولیای الهی می‌خواهند برای برآورده شدن حاجتشان از درگاه الهی درخواست کنند، درخواست [[دعا]]، مؤثر دانستن غیر خدا نمی‌باشد، بلکه اعتراف به این مطلب است که تنها حاجت دهنده و مؤثر در عالم هستی خدای متعال می‌باشد و این در حقیقت توجه به خدا می‌باشد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، ج۴، ص۳۷۰–۳۶۵؛ روحانی، سید محمد کاظم، شفاعت و توسل، نشر معارف، قم، ۱۳۸۳ش، ص۶۲.</ref>
 
در [[آیه]] شریفه ۳۵ [[سوره مائده]] آمده است: {{قرآن|یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَابْتَغُواْ إِلَیهِ الْوَسِیلَه…}}.<ref>همو، شفاعت و توسل، ص۵۰.</ref> ای مؤمنان پروای الهی داشته باشید و به سوی او وسیله تحصیل کنید.
 
با توجه به این که در کلمه وسیله قیدی نیامده استف شامل هر چیزی می‌شود که صلاحیت نزدیک شدن انسان به خداوند متعال را دارد.
 
== انواع توسل در قرآن و سنت ==
۱. توسل به اسماء حسنی و اوصاف خداوند متعال<ref>محمد عید العباسی، التوسل و انواعه و احکامهالمکتب الاسلامی، چاپ پنجم، بیروت، ص۳۲.</ref> {{قرآن|وَلِلّهِ الأَسْمَاء الْحُسْنَی فَادْعُوهُ بِهَا…}}<ref>اعراف / ۱۸۰.</ref> برای خداوند منان اسم‌های نیکویی می‌باشد؛ با آنها خداوند را بخوانید.
 
۲. توسل به عمل صالح (روزه، نماز، دستگیری ایتام، و…) حضرت علی (ع) در خطبه ۱۱۰ نهج البلاغه، حدیثی درباره این مطلب بیان فرموده‌اند.<ref>همو، التوسل و انواعه و احکامه، ص۳۵ وهمو، تفسیر نمونه، ج۴، ص۳۶۴.</ref>
 
۳. توسل به خدای متعال به واسطه دعای انسان صالح و ربانی (پیامبران و امامان معصوم و انسان‌های پاک و الهی).<ref>التوسل و انواعه و احکامه، همان، ص۴۱؛ تفسیر نمونه، همان، ج۴، ص۳۶۵.</ref>
 
و چون حضرت عیسی (ع) یکی از پیامبران و بندگان صالح خدای متعال می‌باشد، می‌شود ایشان را واسطه قرار داد و خدای متعال را به حق ایشان خواند و حاجت خواست. نویسنده تفسیر نمونه، شفاعت پیامبران و امامان و بندگان صالح خدای متعال را باعث تقرب به ساحت قدس پروردگار می‌داند.<ref>تفسیر نمونه، همان، ج۴، ص۳۶۵.</ref>


آلوسی مفسر اهل سنت نیز می‌گوید: توسل جستن به مقام غیر پیامبر در پیشگاه خداوند بلامانع است، مشروط به این که آن شخص واقعاً در پیشگاه خدای متعال مقام و منزلت معنوی داشته باشد.<ref>بهرام پور، ابوالفضل، نسیم حیات، قم، انتشارات هجرت، ۱۳۸۰ش، ج۶، ص۱۲۱.</ref>
مسلمانان در توسل، تنها خداوند را حاجت دهنده می‌دانند و از اولیای الهی می‌خواهند برای برآورده شدن حاجتشان از درگاه الهی درخواست کنند؛ بنابراین، درخواست [[دعا]]، مؤثر دانستن غیر خدا نیست، بلکه اعتراف به این مطلب است که تنها حاجت دهنده و مؤثر در عالم هستی خدا است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، ج۴، ص۳۷۰–۳۶۵؛ روحانی، سید محمد کاظم، شفاعت و توسل، نشر معارف، قم، ۱۳۸۳ش، ص۶۲.</ref>


انس بن مالک می‌گوید: روزی که فاطمه بنت اسد (مادر حضرت علی (ع)) وفات نمودند، پیامبر دستور داد قبری را حفر کردند، آن گاه خود حضرت وارد قبر شد و در آن خوابید و چنین دعا فرمودند:
در [[آیه]] ۳۵ [[سوره مائده]] آمده است: {{قرآن|یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَابْتَغُواْ إِلَیهِ الْوَسِیلَه…
| ترجمه = ای مؤمنان پروای الهی داشته باشید و به سوی او وسیله تحصیل کنید
}}.<ref>روحانی، سید محمدکاظم، شفاعت و توسل، ۱۳۸۳ش، ص۵۰.</ref>


«اللهم اغفر لامّی فاطمه بنت أسد وسّع علیها مدخلها بحق نبیّک و الانبیاء الذین من قبلی».<ref>الحافظ ابی القاسم سلیمان بن احمد الطبرانی، المعجم الکبیر، قاهره، مکتبه ابن تیمیه، ج۲۴، ص۳۵۲؛ علاء الدین المتقی بن حسام الدین الهندی، کنز العمال، بیروت، مؤسسه الرساله، ج۱۲، ص۱۴۸، ح۳۴۴۲۵.</ref>
با توجه به این که در کلمه وسیله قیدی نیامده است، شامل هر چیزی می‌شود که صلاحیت نزدیک نمودن انسان به خداوند را داشته باشد.


خدایا مادرم فاطمه بنت أسد را بیامرز و جایگاه او را وسعت بخش به حق پیامبرت و پیامبران قبل از من. پس روشن می‌شود.
==جستارهای وابسته==
 
* [[توسل]]
اولا: منعی از شرع در توسل به انبیاء الهی نرسیده است.
* [[توسل به غیر خداوند]]
 
* [[فلسفه توسل]]
ثانیا: از کلمه «وسیله» در آیه ۳۵ سوره مائده و سیره رسول اکرم (ص) فهمیده می‌شود اشکالی در توسل به حضرت عیسی (ع) و انبیاء عظام الهی نمی‌باشد.
{{پایان پاسخ}}


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}
 
{{شاخه
| شاخه اصلی =کلام
| شاخه فرعی۱ =امامت عامه
| شاخه فرعی۲ =توسل
| شاخه فرعی۳ =
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه = -
  | تیترها =
  | تیترها =-
  | ویرایش =
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه = شد
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =شد
  | بازبینی =
| ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده = 
| ارزیابی کمی = شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت = ج
  | کیفیت =
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[ar:التوسل بالمسيح علیه السلام]]
[[en:Recourse to Jesus (a)]]
[[es:Intermediación a Jesús (P)]]
[[ps:په حضرت عيسی(ع) باندی توسل]]
[[رده:حضرت عیسی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۹


سؤال

آیا توسل به حضرت عیسی(ع) اشکال دارد؟


توسل یعنی واسطه قرار دادن شخص یا چیزی نزد خداوند، برای تقرب به او و برآورده شدن حاجت‌ها. انبیای الهی در زمره کسانی هستند که نزد خداوند محترم هستند و به وسیله آنها می‌توان به خداوند نزدیک شد؛ بنابراین چون حضرت عیسی(ع) یکی از پیامبران و بندگان صالح خدا است، جایز است او را واسطه قرار داد و خداوند را به حق او خواند و حاجت خواست.

مسلمانان در توسل، تنها خداوند را حاجت دهنده می‌دانند و از اولیای الهی می‌خواهند برای برآورده شدن حاجتشان از درگاه الهی درخواست کنند؛ بنابراین، درخواست دعا، مؤثر دانستن غیر خدا نیست، بلکه اعتراف به این مطلب است که تنها حاجت دهنده و مؤثر در عالم هستی خدا است.[۱]

در آیه ۳۵ سوره مائده آمده است: ﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَابْتَغُواْ إِلَیهِ الْوَسِیلَه…؛ ای مؤمنان پروای الهی داشته باشید و به سوی او وسیله تحصیل کنید.[۲]

با توجه به این که در کلمه وسیله قیدی نیامده است، شامل هر چیزی می‌شود که صلاحیت نزدیک نمودن انسان به خداوند را داشته باشد.

جستارهای وابسته

منابع

  1. مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، ج۴، ص۳۷۰–۳۶۵؛ روحانی، سید محمد کاظم، شفاعت و توسل، نشر معارف، قم، ۱۳۸۳ش، ص۶۲.
  2. روحانی، سید محمدکاظم، شفاعت و توسل، ۱۳۸۳ش، ص۵۰.