نشانه‌های شیعه از نظر امام حسن عسکری(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
از نظر برخی محققان، شیعه امامیه کسی است که رابطه فکری و دینی در حد اعتقاد به امامت ائمه دوازدگانه پس از رحلت رسول خدا(ص) داشته باشد. گفته شده که این اصطلاح نزد شیعه شامل محبان که تنها دوستدار اهل‌بیت(ع)، به‌معنای عام آن بودند، نمی‌شود. برخی معتقدند که تفاوت میان شیعه و محب در روایتی از امام حسن عسکری(ع) دقیقاً روشن شده است.<ref>جعفریان، رسول، حیات فکری-سیاسی امامان شیعه، تهران، نشر علم، ۱۳۹۰ش، ص۶۷۷.</ref> | از نظر برخی محققان، شیعه امامیه کسی است که رابطه فکری و دینی در حد اعتقاد به امامت ائمه دوازدگانه پس از رحلت رسول خدا(ص) داشته باشد. گفته شده که این اصطلاح نزد شیعه شامل محبان که تنها دوستدار اهل‌بیت(ع)، به‌معنای عام آن بودند، نمی‌شود. برخی معتقدند که تفاوت میان شیعه و محب در روایتی از امام حسن عسکری(ع) دقیقاً روشن شده است.<ref>جعفریان، رسول، حیات فکری-سیاسی امامان شیعه، تهران، نشر علم، ۱۳۹۰ش، ص۶۷۷.</ref> | ||
گفته شده که در این روایت از امام حسن عسکری(ع) درباره تفاوت تشیع از نوع اعتقادی آن و تشیع در حد دوستی اهل‌بیت(ع) سؤال شده است: {{متن عربی|مَا الْفَرْقُ بَيْنَ الشِّيعَةِ وَ الْمُحِبِّينَ فَقَالَ شِيعَتُنَا هُمُ الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ آثَارَنَا وَ يُطِيعُونَنَا فِي جَمِيعِ أَوَامِرِنَا وَ نَوَاهِينَا وَ مَنْ خَالَفَنَا فِي كَثِيرٍ مِمَّا فَرَضَهُ اللَّهُ فَلَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا|ترجمه=چه فرقی است میان شیعه شما و محبانتیان؟ امام(ع) گفت: شیعیان ما کسانی هستند که از سنت‌های ما پیروی می‌کنند و تمام اوامر و نواهی ما را اطاعت می‌کنند؛ پس اینان شیعیان ما هستند و اما کسانی که در بسیاری از چیزهایی که خداوند واجب کرده ما را مخالفت می‌کنند از شیعیان ما نیستند}}.<ref> | گفته شده که در این روایت از امام حسن عسکری(ع) درباره تفاوت تشیع از نوع اعتقادی آن و تشیع در حد دوستی اهل‌بیت(ع) سؤال شده است: {{متن عربی|مَا الْفَرْقُ بَيْنَ الشِّيعَةِ وَ الْمُحِبِّينَ فَقَالَ شِيعَتُنَا هُمُ الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ آثَارَنَا وَ يُطِيعُونَنَا فِي جَمِيعِ أَوَامِرِنَا وَ نَوَاهِينَا وَ مَنْ خَالَفَنَا فِي كَثِيرٍ مِمَّا فَرَضَهُ اللَّهُ فَلَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا|ترجمه=چه فرقی است میان شیعه شما و محبانتیان؟ امام(ع) گفت: شیعیان ما کسانی هستند که از سنت‌های ما پیروی می‌کنند و تمام اوامر و نواهی ما را اطاعت می‌کنند؛ پس اینان شیعیان ما هستند و اما کسانی که در بسیاری از چیزهایی که خداوند واجب کرده ما را مخالفت می‌کنند از شیعیان ما نیستند}}.<ref>قطب‌الدين راوندى، سعيد بن هبة‌الله، الخرائج و الجرائح، قم، مؤسسه امام مهدى(ع)، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۸۴.</ref> | ||
==رفتارهایی به عنوان نشانه‌های تشیع== | ==رفتارهایی به عنوان نشانه‌های تشیع== | ||
نسخهٔ ۱۶ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۴۴
 | این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
در روایاتی از امام حسن عسکری(ع) نشانه‌های شیعه حقیقی گفته شده است. این روایات در چه منبعی آمده‌اند؟
تفاوت شیعه و دوستدار
از نظر برخی محققان، شیعه امامیه کسی است که رابطه فکری و دینی در حد اعتقاد به امامت ائمه دوازدگانه پس از رحلت رسول خدا(ص) داشته باشد. گفته شده که این اصطلاح نزد شیعه شامل محبان که تنها دوستدار اهل‌بیت(ع)، به‌معنای عام آن بودند، نمی‌شود. برخی معتقدند که تفاوت میان شیعه و محب در روایتی از امام حسن عسکری(ع) دقیقاً روشن شده است.[۱]
گفته شده که در این روایت از امام حسن عسکری(ع) درباره تفاوت تشیع از نوع اعتقادی آن و تشیع در حد دوستی اهل‌بیت(ع) سؤال شده است: «مَا الْفَرْقُ بَيْنَ الشِّيعَةِ وَ الْمُحِبِّينَ فَقَالَ شِيعَتُنَا هُمُ الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ آثَارَنَا وَ يُطِيعُونَنَا فِي جَمِيعِ أَوَامِرِنَا وَ نَوَاهِينَا وَ مَنْ خَالَفَنَا فِي كَثِيرٍ مِمَّا فَرَضَهُ اللَّهُ فَلَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا؛ چه فرقی است میان شیعه شما و محبانتیان؟ امام(ع) گفت: شیعیان ما کسانی هستند که از سنت‌های ما پیروی می‌کنند و تمام اوامر و نواهی ما را اطاعت می‌کنند؛ پس اینان شیعیان ما هستند و اما کسانی که در بسیاری از چیزهایی که خداوند واجب کرده ما را مخالفت می‌کنند از شیعیان ما نیستند».[۲]
رفتارهایی به عنوان نشانه‌های تشیع
در روایت مشهور دیگری که در منابع از امام حسن عسکری(ع) نقل شده، امام(ع) پنج نشانه برای شیعه ارائه کرده است: «عَلاماتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ: صَلاةُ الْخَمْسينَ وَزِيارَةُ الأَرْبَعينَ وَالتَّخَتُّمُ فِى الْيَمينِ وَ تَعْفيرُ الْجَبينِ وَ الْجَهْرُ بِبِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ؛ مؤمن پنج نشانه دارد: نماز پنجاه ركعت (مجموع واجبات و مستحبات)، زيارت اربعين، انگشتر در دست راست كردن، در سجده پيشانى بر خاك نهادن و بسم الله الرحمن الرحيم را (در نماز) بلند گفتن». این روایت در برخی از منابع معتبر روایی شیعه نقل شده است: از جمله در تهذیب الاحکام[۳] شیخ طوسی، کتاب المزار[۴] شیخ مفید و روضة الواعظین[۵] فتال نیشابوری.
این روایت از امام حسن عسکری(ع) در برشمردن نشانه‌های عملی شیعه روایتی جالب توجه و شاخص برشمرده شده است.[۶] گفته شده که امام(ع) اولین نشانه عملی شیعه‌بودن یک فرد را نمازهای پنجاه‌گانه دانسته که همان پنجاه و یک نماز واجب و مستحب تشریع‌شده برای یک شبانه روز دانسته شده است. دوم، زیارت اربعین که همین روایت را موجب شیوع زیارت اربعین امام حسین(ع) در شیعه قلمداد کرده‌اند. سوم، قرار دادن انگشتر در دست راست که علامتی ظاهری قلمداد شده که اساس آن برای دور بودن انگشتر در وقت طهارت از آلودگی و حفظ بهداشت دانسته شده است. چهارم، نماز فراوان خواندن که نشانه آن بر پیشانی ظاهر شود. پنجم، بلند خواندن آیه «بسم الله رحمن الرحیم» در نمازهای یومیه.[۷]
منابع
- ↑ جعفریان، رسول، حیات فکری-سیاسی امامان شیعه، تهران، نشر علم، ۱۳۹۰ش، ص۶۷۷.
- ↑ قطب‌الدين راوندى، سعيد بن هبة‌الله، الخرائج و الجرائح، قم، مؤسسه امام مهدى(ع)، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۸۴.
- ↑ طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، تحقیق حسن موسوی خرسان، تهران، دار الكتب الاسلاميه، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۵۲.
- ↑ مفید، محمد بن محمد، كتاب المزار (مناسک المزار)، تحقیق محمدباقر ابطحی، قم، كنگره جهانى هزاره شيخ مفيد، ۱۴۱۳ق، ص۵۳.
- ↑ فتال نیشابوری، محمد بن احمد، روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، قم، انتشارات رضی، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۹۵.
- ↑ جعفریان، حیات فکری-سیاسی امامان شیعه، ص۶۷۸.
- ↑ جعفریان، حیات فکری-سیاسی امامان شیعه، ص۶۷۸.