من علمنی حرفا فقد صیرنی عبدا: تفاوت میان نسخه‌ها
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (Nazarzadeh صفحهٔ روایت من علمنی حرفا را به من علمنی حرفا فقد صیرنی عبدا منتقل کرد) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
مرحوم محمد مهدی نراقی در کتاب جامع السعادات از [[حضرت علی(ع)|امام علی(ع)]] نقل کرده است: {{متن عربی|مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَیَّرَنی عَبداً|ترجمه=هر کس حرفی برای من بیاموزد، مرا بنده خود کرده است.}}<ref>نراقی، محمد مهدی، جامع السعادات، نجف، دارالنعمان للطباعه و النشر، بی تا، ج۳، ص۱۱۲.</ref> | مرحوم محمد مهدی نراقی در کتاب جامع السعادات از [[حضرت علی(ع)|امام علی(ع)]] نقل کرده است: {{متن عربی|مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَیَّرَنی عَبداً|ترجمه=هر کس حرفی برای من بیاموزد، مرا بنده خود کرده است.}}<ref>نراقی، محمد مهدی، جامع السعادات، نجف، دارالنعمان للطباعه و النشر، بی تا، ج۳، ص۱۱۲.</ref> | ||
در کتاب‌های دیگر این [[روایت]] چنین نقل شده است: {{متن عربی|مَن عَلَّمَنی حَرفاً کُنتُ لَهُ عَبداً|ترجمه=هر کس حرفی به من بیاموزد، من بنده او هستم.}}<ref>قبانچی، | در کتاب‌های دیگر این [[روایت]] چنین نقل شده است: {{متن عربی|مَن عَلَّمَنی حَرفاً کُنتُ لَهُ عَبداً|ترجمه=هر کس حرفی به من بیاموزد، من بنده او هستم.}}<ref>قبانچی، حسن، شرح رساله الحقوق امام زین العابدین(ع) قم، اسماعلیان، ۱۴۰۶ق، ص۴۰۹.</ref> | ||
این سخن در بیان عظمت [[معلم]] بیان شده است. معلم خلیفه [[خدا]] برای مردم است و با آموزش دادن [[انسان]]، در واقع او را به بندگی خداوند نزدیک می‌سازد.<ref>قبانچی، | این سخن در بیان عظمت [[معلم]] بیان شده است. معلم خلیفه [[خدا]] برای مردم است و با آموزش دادن [[انسان]]، در واقع او را به بندگی خداوند نزدیک می‌سازد.<ref>قبانچی، حسن، شرح رساله الحقوق امام زین العابدین(ع)، ص۴۰۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:مقاله‌های پیشنهادی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۴
سؤال
متن کامل حدیث امام علی(ع) که فرمود: (اگر کسی به من سخنی بیاموزد من را بنده خود کرده است) چیست؟
مرحوم محمد مهدی نراقی در کتاب جامع السعادات از امام علی(ع) نقل کرده است: «مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَیَّرَنی عَبداً؛ هر کس حرفی برای من بیاموزد، مرا بنده خود کرده است.»[۱]
در کتاب‌های دیگر این روایت چنین نقل شده است: «مَن عَلَّمَنی حَرفاً کُنتُ لَهُ عَبداً؛ هر کس حرفی به من بیاموزد، من بنده او هستم.»[۲]
این سخن در بیان عظمت معلم بیان شده است. معلم خلیفه خدا برای مردم است و با آموزش دادن انسان، در واقع او را به بندگی خداوند نزدیک می‌سازد.[۳]