من علمنی حرفا فقد صیرنی عبدا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی')
جزبدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۶: خط ۶:
مرحوم محمد مهدی نراقی در کتاب جامع السعادات از [[حضرت علی(ع)|امام علی(ع)]] نقل کرده است: {{متن عربی|مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَیَّرَنی عَبداً|ترجمه=هر کس حرفی برای من بیاموزد، مرا بنده خود کرده است.}}<ref>نراقی، محمد مهدی، جامع السعادات، نجف، دارالنعمان للطباعه و النشر، بی تا، ج۳، ص۱۱۲.</ref>
مرحوم محمد مهدی نراقی در کتاب جامع السعادات از [[حضرت علی(ع)|امام علی(ع)]] نقل کرده است: {{متن عربی|مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَیَّرَنی عَبداً|ترجمه=هر کس حرفی برای من بیاموزد، مرا بنده خود کرده است.}}<ref>نراقی، محمد مهدی، جامع السعادات، نجف، دارالنعمان للطباعه و النشر، بی تا، ج۳، ص۱۱۲.</ref>


در کتاب‌های دیگر این [[روایت]] چنین نقل شده است: {{متن عربی|مَن عَلَّمَنی حَرفاً کُنتُ لَهُ عَبداً|ترجمه=هر کس حرفی به من بیاموزد، من بنده او هستم.}}<ref>قبانچی، حسن سید علی. شرح رساله الحقوق امام زین العابدین(ع) قم، اسماعلیان، ۱۴۰۶ق، ص۴۰۹.</ref>
در کتاب‌های دیگر این [[روایت]] چنین نقل شده است: {{متن عربی|مَن عَلَّمَنی حَرفاً کُنتُ لَهُ عَبداً|ترجمه=هر کس حرفی به من بیاموزد، من بنده او هستم.}}<ref>قبانچی، حسن، شرح رساله الحقوق امام زین العابدین(ع) قم، اسماعلیان، ۱۴۰۶ق، ص۴۰۹.</ref>


این سخن در بیان عظمت [[معلم]] بیان شده است. معلم خلیفه [[خدا]] برای مردم است و با آموزش دادن [[انسان]]، در واقع او را به بندگی خداوند نزدیک می‌سازد.<ref>قبانچی، حسن سید علی، شرح رساله الحقوق امام زین العابدین(ع)، ص۴۰۹.</ref>
این سخن در بیان عظمت [[معلم]] بیان شده است. معلم خلیفه [[خدا]] برای مردم است و با آموزش دادن [[انسان]]، در واقع او را به بندگی خداوند نزدیک می‌سازد.<ref>قبانچی، حسن، شرح رساله الحقوق امام زین العابدین(ع)، ص۴۰۹.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۳۴: خط ۳۴:
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[رده:مقاله‌های پیشنهادی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۴

سؤال

متن کامل حدیث امام علی(ع) که فرمود: (اگر کسی به من سخنی بیاموزد من را بنده خود کرده است) چیست؟

مرحوم محمد مهدی نراقی در کتاب جامع السعادات از امام علی(ع) نقل کرده است: «مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَیَّرَنی عَبداً؛ هر کس حرفی برای من بیاموزد، مرا بنده خود کرده است.»[۱]

در کتاب‌های دیگر این روایت چنین نقل شده است: «مَن عَلَّمَنی حَرفاً کُنتُ لَهُ عَبداً؛ هر کس حرفی به من بیاموزد، من بنده او هستم.»[۲]

این سخن در بیان عظمت معلم بیان شده است. معلم خلیفه خدا برای مردم است و با آموزش دادن انسان، در واقع او را به بندگی خداوند نزدیک می‌سازد.[۳]

منابع

  1. نراقی، محمد مهدی، جامع السعادات، نجف، دارالنعمان للطباعه و النشر، بی تا، ج۳، ص۱۱۲.
  2. قبانچی، حسن، شرح رساله الحقوق امام زین العابدین(ع) قم، اسماعلیان، ۱۴۰۶ق، ص۴۰۹.
  3. قبانچی، حسن، شرح رساله الحقوق امام زین العابدین(ع)، ص۴۰۹.