دعا در نهج‌البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
(اضافه کردن جستارهای وابسته) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
جایگاه دعا در نهج البلاغه چیست؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''دعا در نهج‌البلاغه''' از چند زاویه مورد دیده شده است: اهمیت دعا کردن در درگاه الهی. دعا در همه شرایط (در سختی، در آسایش، در مسافرت، در جنگ و …). خواص و آثار دعا در زندگی بشریت. شرایط دعا (اخلاص، ستایش خداوند، صلوات بر محمد و آل محمد، تلاش برای حل گرفتاری). خواسته‌های دعا کننده (اصلاح دین و دنیا، خیرش پاینده، هدایت، استقامت در دین، مغفرت، همراهی با نیکان، دوری از فقر، مددجوئی از خداوند علیه ظالمان و …). | |||
== اهمیت دعا در نهج البلاغه == | == اهمیت دعا در نهج البلاغه == | ||
دعا ارتباط عبد با پروردگار خود می‌باشد؛ اما اذن وجود این ارتباط<ref>نهج البلاغه، ترجمه: محمد دشتی، قم، نشر مشهور، ۱۳۷۹ش، نامه ۳۱: {{عربی|ثُمَّ جَعَلَ فِي يَدَيْكَ مَفَاتِيحَ خَزَائِنِهِ بِمَا أَذِنَ لَكَ فِيهِ مِنْ مَسْأَلَتِهِ}}. {{عربی|قَدْأَذِنَلَكَ فِي الدُّعَاء}}</ref> و اجابت دعا<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۳۵: {{عربی|مَنْ أُعْطِيَ الدُّعَاءَ لَمْ يُحْرَمِ الْإِجَابَه}}. نهج البلاغه، حکمت ۴۳۵: {{عربی|لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الدُّعَاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْإِجَابَه}}</ref> به دست پروردگار می‌باشد. وجود این ارتباط آنقدر پراهمیت است که خداوند به آن دستور فرموده و بندگان مأمور به انجام آن می‌باشند: {{عربی| وَأَمَرَكَ أَنْ تَسْأَلَهُ|ترجمه=و خدا به تو دستور داده است تا از او بخواهی.}}<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱.</ref> | |||
دعا ارتباط عبد با پروردگار خود می‌باشد؛ اما اذن وجود این ارتباط<ref>نهج البلاغه، ترجمه: محمد دشتی، قم، نشر مشهور، ۱۳۷۹ش، نامه ۳۱: {{عربی|ثُمَّ جَعَلَ فِي يَدَيْكَ مَفَاتِيحَ خَزَائِنِهِ بِمَا أَذِنَ لَكَ فِيهِ مِنْ مَسْأَلَتِهِ}}. {{عربی|قَدْأَذِنَلَكَ فِي الدُّعَاء}}</ref> و اجابت دعا <ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۳۵: {{عربی|مَنْ أُعْطِيَ الدُّعَاءَ لَمْ يُحْرَمِ الْإِجَابَه}}. نهج البلاغه، حکمت ۴۳۵: {{عربی|لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الدُّعَاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْإِجَابَه}}</ref> به دست پروردگار می‌باشد. وجود این ارتباط آنقدر پراهمیت است که خداوند به آن دستور فرموده و بندگان | |||
* دعا مظهر بنده‌نوازی رب العالمین است که بدون هیچ واسطه‌ای خود را مخاطب بندگانش قرار می‌دهد.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی|وَ لَمْ يَجْعَلْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ مَنْ يَحْجُبُكَ عَنْهُ وَ لَمْ يُلْجِئْكَ إِلَى مَنْ يَشْفَعُ لَكَ إِلَيْهِ}}</ref> | * دعا مظهر بنده‌نوازی رب العالمین است که بدون هیچ واسطه‌ای خود را مخاطب بندگانش قرار می‌دهد.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی|وَ لَمْ يَجْعَلْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ مَنْ يَحْجُبُكَ عَنْهُ وَ لَمْ يُلْجِئْكَ إِلَى مَنْ يَشْفَعُ لَكَ إِلَيْهِ}}</ref> | ||
* هر وقت که بندگان بخواهند، درگاه الهی باز است.<ref> | * هر وقت که بندگان بخواهند، درگاه الهی باز است.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱:{{عربی|فَمَتَى شِئْتَ اسْتَفْتَحْتَ بِالدُّعَاءِ أَبْوَابَ نِعْمَتِهِ}}</ref> | ||
* پروردگار جهان صدای آهسته یا بلند بندگانش را می‌شنود و پاسخ می‌دهد.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی|فَإِذَا نَادَيْتَهُ سَمِعَ نِدَاكَ وَ إِذَا نَاجَيْتَهُ عَلِمَ نَجْوَاك}} نهج البلاغه، خطبه ۲۳۰: {{عربی|الدعاء یسمع}}</ref> | * پروردگار جهان صدای آهسته یا بلند بندگانش را می‌شنود و پاسخ می‌دهد.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی|فَإِذَا نَادَيْتَهُ سَمِعَ نِدَاكَ وَ إِذَا نَاجَيْتَهُ عَلِمَ نَجْوَاك}} نهج البلاغه، خطبه ۲۳۰: {{عربی|الدعاء یسمع}}</ref> | ||
* در دعا، بنده حاجت به درگاه | * در دعا، بنده حاجت به درگاه بی‌نیاز می‌برد، ناراحتی‌ها را بیان می‌کند و از خدا مدد می‌جوید.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی| فَأَفْضَيْتَ إِلَيْهِ بِحَاجَتِكَ وَ أَبْثَثْتَهُ ذَاتَ نَفْسِكَ وَ شَكَوْتَ إِلَيْهِ هُمُومَكَ وَ اسْتَكْشَفْتَهُ كُرُوبَكَ وَ اسْتَعَنْتَهُ عَلَى أُمُورِك}}</ref> | ||
نیایش و دعا تنها برای ابراز نیاز و حاجت خواهی نیست، بلکه روح انسان برای زنده وشاداب ماندن به مناجات نیازمند است. | نیایش و دعا تنها برای ابراز نیاز و حاجت خواهی نیست، بلکه روح انسان برای زنده وشاداب ماندن به مناجات نیازمند است. | ||
== دعا در همه شرایط == | == دعا در همه شرایط == | ||
انسان محتاج به دعا است و دعا باید همیشه و در هر شرایطی باشد: | انسان محتاج به دعا است و دعا باید همیشه و در هر شرایطی باشد: | ||
* در سختی و در آسایش باید خدا را دعا کرد.<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۰۲: {{عربی|ما المبتلی الّذی قد اشتدّ به البلاء بأحوج الی الدّعاء من المعافی الّذی لا یأمن البلاء}}</ref> | * در سختی و در آسایش باید خدا را دعا کرد.<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۰۲: {{عربی|ما المبتلی الّذی قد اشتدّ به البلاء بأحوج الی الدّعاء من المعافی الّذی لا یأمن البلاء}}</ref> | ||
* در مسافرت‌ها با دعا کردن به خدا پناه برد. <ref>نهج البلاغه، خطبه ۴۶: {{عربی|اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ | * در مسافرت‌ها با دعا کردن به خدا پناه برد.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۴۶: {{عربی|اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ}}</ref> | ||
* در جنگ‌ها از خدا یاری جست.<ref>نهج البلاغه، نامه ۱۵: {{عربی|اللَّهُمَّ إِلَيْكَ | * در جنگ‌ها از خدا یاری جست.<ref>نهج البلاغه، نامه ۱۵: {{عربی|اللَّهُمَّ إِلَيْكَ أَفْضَتِ الْقُلُوبُ وَ مُدَّتِ الْأَعْنَاقُ وَ شَخَصَتِ الْأَبْصَارُ وَ نُقِلَتِ الْأَقْدَامُ وَ أُنْضِيَتِ الْأَبْدَانُ اللَّهُمَّ قَدْ صَرَّحَ مَكْنُونُ الشَّنَآنِ وَ جَاشَتْ مَرَاجِلُ الْأَضْغَانِ اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ غَيْبَةَ نَبِيِّنَا وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ تَشَتُّتَ أَهْوَائِنَا- رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَ أَنْتَ خَيْرُ الْفاتِحِين}}</ref> | ||
* دعا همانند | * دعا همانند لباسی همیشه همراه انسان باشد.<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۰۴: {{عربی|وَ الدُّعَاءَ دِثَارا}}</ref> | ||
== خواص و آثار دعا == | == خواص و آثار دعا == | ||
در نگاه امیر مومنان(ع) دعا خواص و آثار فراوانی دارد از جمله: | |||
در نگاه | * وقتی انسان با دعا همراه شد، درهای نعمت‌های الهی به رویش گشوده می‌شود.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی|فَمَتَى شِئْتَ اسْتَفْتَحْتَ بِالدُّعَاءِ أَبْوَابَ نِعْمَتِهِ}}</ref> | ||
* در زیر باران رحمت الهی قرار می‌گیرد.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی|وَ اسْتَمْطَرْتَ شَآبِيبَ رَحْمَتِهِ}}</ref> | |||
* وقتی انسان با دعا همراه شد، درهای | * گرفتاری‌ها را از خود دور می‌سازد.<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۴۶: {{عربی|وَ ادْفَعُوا أَمْوَاجَ الْبَلَاءِ بِالدُّعَاء}}</ref> | ||
* در زیر باران رحمت الهی قرار | |||
* گرفتاری‌ها را از خود دور می‌سازد.<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۴۶: {{عربی|وَ ادْفَعُوا | |||
== شرایط دعا == | == شرایط دعا == | ||
راز و نیاز با خدا در عین سادگی، آدابی دارد که برای ارتباط بهتر باید آن را مراعات کرد تا به نتیجه مطلوب رسید: | راز و نیاز با خدا در عین سادگی، آدابی دارد که برای ارتباط بهتر باید آن را مراعات کرد تا به نتیجه مطلوب رسید: | ||
''' | '''یک) اخلاص''': دعا ارتباط خصوصی انسان با خداوند است که هیچکس و هیچ چیز نباید شریک آن شود و امید به غیر خداوند روا نیست زیرا همه امور بدست او می‌باشد.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی|وَ أَخْلِصْ فِي الْمَسْأَلَةِ لِرَبِّكَ فَإِنَّ بِيَدِهِ الْعَطَاءَ وَ الْحِرْمَان}}</ref> | ||
''' | '''دو) ستایش خداوند''': در روایات اهل بیت(ع) به ستایش الهی قبل از دعا سفارش شده است.<ref>علی بن الحسین، امام چهارم علیه السلام، الصحیفة السجادیة، قم، دفتر نشر الهادی، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، ص۲۸، دعای۱.</ref> نهج البلاغه آموزه‌ای خوب از نحوه ستایش خداوند است: {{عربی|ترجمه= خدايا! تويى سزاوار نيكو ستودن و بسيار و بى‌شمارت ستايش نمودن. اگر اميد به تو بندند بهترين اميد بسته‌اى و اگر چشم از تو دارند، اين چشم‌داشت را هر چه نيكوتر شايسته‌اى. خدايا! در نعمت بر من گشادى و مرا زبانى دادى تا بدان مدح جز تو را نخوانم و بر كسى غير تو آفرين نرانم. و بدان كسانى را نستايم كه نوميد كنند يا گمان آن بود كه نبخشند، و زبان خود را بازداشتم از ستودن مردمان، و آفرين راندن بر پروردگان و آفريدگان.}} <ref>نهج البلاغه، خطبه۹۱: {{عربی|اللَّهُمَّ أَنْتَ أَهْلُ الْوَصْفِ الْجَمِيلِ وَ التَّعْدَادِ الْكَثِيرِ إِنْ تُؤَمَّلْ فَخَيْرُ مَأْمُولٍ وَ إِنْ تُرْجَ فَخَيْرُ مَرْجُوٍّ اللَّهُمَّ [فَقَدْ] وَ قَدْ بَسَطْتَ لِي فِيمَا لَا أَمْدَحُ بِهِ غَيْرَكَ وَ لَا أُثْنِي بِهِ عَلَى أَحَدٍ سِوَاكَ وَ لَا أُوَجِّهُهُ إِلَى مَعَادِنِ الْخَيْبَه وَ مَوَاضِعِ الرِّيبَه وَ عَدَلْتَ بِلِسَانِي عَنْ مَدَائِحِ الْآدَمِيِّينَ وَ الثَّنَاءِ عَلَى الْمَرْبُوبِينَ الْمَخْلُوقِينَ}}</ref> | ||
'''سه) صلوات بر محمد و آل محمد''': امیرمومنان(ع) می‌فرماید: هر گاه حاجتی از خداوند سبحان می‌خواهی با صلوات بر رسول‌الله(ص) آغاز کن زیرا خداوند کریم‌تر از آن است که دو درخواست از او بشود و یکی را روا و دیگری را رد کند.<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۶۱: {{عربی|إِذَا كَانَتْ لَكَ إِلَى اللَّهِ سُبْحَانَهُ حَاجَةٌ فَابْدَأْ بِمَسْأَلَةِ الصَّلَاةِ عَلَى رَسُولِهِ ثُمَّ سَلْ حَاجَتَكَ فَإِنَّ اللَّهَ أَكْرَمُ مِنْ أَنْ يُسْأَلَ حَاجَتَيْنِ فَيَقْضِيَ إِحْدَاهُمَا وَ يَمْنَعَ الْأُخْرَى}}</ref> | |||
امیرمومنان(ع) در نهج البلاغه جملات بسیار زیبایی از توصیف [[پیامبر(ص)]] و دعا برای ایشان ذکر کرده است که می‌رساند ما غیراز صلوات، وظیفه دعا بر پیامبر(ص) را هم داریم.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۷۲: {{عربی|اللَّهُمَ افْسَحْ لَهُ مَفْسَحاً فِي ظِلِّكَ وَ اجْزِهِ مُضَاعَفَاتِ الْخَيْر}} خطبه ۱۰۶: {{عربی|اللَّهُمَ اقْسِمْ لَهُ مَقْسَماً مِنْ عَدْلِكَ وَ اجْزِهِ مُضَعَّفَاتِ الْخَيْرِ مِنْ فَضْلِك}}</ref> | |||
'''چهار) تلاش''': دنیا محل مشکلات و گرفتاری‌ها می‌باشد؛ انسان با دعا کردن، باید تلاش و کوشش فردی یا جمعی را نیز داشته باشد. این واقعیت را امیرالمومنین(ع) در قالب مثال زیبایی بیان فرموده تا به سادگی در روان مؤمنین ماندگار شود: {{عربی|الدَّاعِي بِلَا عَمَلٍ كَالرَّامِي بِلَا وَتَر<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۳۷</ref> |ترجمه= دعای بدون تلاش، مانند تیر انداختن بدون زه است.}} | |||
== | == خواسته‌های دعا کننده == | ||
* [[ | حضرت علی(ع) در نهج البلاغه به همگان می‌آموزد که چه چیزی را از خدا بخواهند: | ||
* [[ | * در خواست از خدا هرآنچه را که برای اصلاح دین و دنیا می‌باشد.<ref>نهج البلاغه، خطبه۹۹: {{عربی|نسألهُ المُعافاه فی الأدیان، کما نسألهُ المُعافاه فی الأبدان}}. نهج البلاغه، نامه۳۱: {{عربی|اسْتَوْدِعِ اللَّهَ دِينَكَ وَ دُنْيَاكَ}}</ref> | ||
* در خواست از خدا هرآنچه را که خیرش پاینده و بی‌دردسر باشد.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی|فَلْتَكُنْ مَسْأَلَتُكَ فِيمَا يَبْقَى‌لَكَ جَمَالُهُ وَ يُنْفَى عَنْكَ وَبَالُه}}</ref> | |||
* در خواست هدایت و [[راههای تقویت ایمان|استقامت]] در ایمان.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۱۵: {{عربی|اللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَذْهَبَ عَنْ قَوْلِكَ أَوْ أَنْ نُفْتَتَنَ عَنْ دِينِكَ}}</ref> | |||
* درخواست مغفرت.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۷۸: {{عربی|اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي}}</ref> | |||
* درخواست همراهی با [[ابرار در قرآن|نیکان]]، [[شهادت|شهدا]] و [[پیامبر|پیامبران]].<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۳: {{عربی|نسأل الله منازلَ الشهداء، و مُعایشه السُعداء و مُرافقه الأنبیاء}}</ref> | |||
* درخواست بی‌نیازی و دوری از فقر.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۱۵: {{عربی|اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَفْتَقِرَ فِي غِنَاكَ}}. نهج البلاغه، خطبه ۲۲۵: {{عربی|اللَّهُمَّ صُنْ وَجْهِي بِالْيَسَارِ وَ لَا تَبْذُلْ جَاهِيَ}}</ref> | |||
* مددجویی از خداوند علیه ظالمان.<ref>نهج البلاغه، خطبه۲۱۷: {{عربی|اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَعْدِيكَ عَلَى قُرَيْشٍ}}</ref> | |||
== منابع == | |||
{{پانویس|۲}} | |||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = حدیث | | شاخه اصلی = حدیث | ||
| شاخه فرعی۱ = دعا | | شاخه فرعی۱ = دعا | ||
| شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = شد | | شناسه = شد | ||
| تیترها = شد | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش = | ||
| لینک‌دهی = شد | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
|تغییر مسیر = شد | |تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
|بازبینی = | |بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
|اولویت = ج | |اولویت = ج | ||
|کیفیت = | |کیفیت = د | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۴
سؤال
جایگاه دعا در نهج البلاغه چیست؟
دعا در نهج‌البلاغه از چند زاویه مورد دیده شده است: اهمیت دعا کردن در درگاه الهی. دعا در همه شرایط (در سختی، در آسایش، در مسافرت، در جنگ و …). خواص و آثار دعا در زندگی بشریت. شرایط دعا (اخلاص، ستایش خداوند، صلوات بر محمد و آل محمد، تلاش برای حل گرفتاری). خواسته‌های دعا کننده (اصلاح دین و دنیا، خیرش پاینده، هدایت، استقامت در دین، مغفرت، همراهی با نیکان، دوری از فقر، مددجوئی از خداوند علیه ظالمان و …).
اهمیت دعا در نهج البلاغه
دعا ارتباط عبد با پروردگار خود می‌باشد؛ اما اذن وجود این ارتباط[۱] و اجابت دعا[۲] به دست پروردگار می‌باشد. وجود این ارتباط آنقدر پراهمیت است که خداوند به آن دستور فرموده و بندگان مأمور به انجام آن می‌باشند: «وَأَمَرَكَ أَنْ تَسْأَلَهُ؛ و خدا به تو دستور داده است تا از او بخواهی.»[۳]
- دعا مظهر بنده‌نوازی رب العالمین است که بدون هیچ واسطه‌ای خود را مخاطب بندگانش قرار می‌دهد.[۴]
- هر وقت که بندگان بخواهند، درگاه الهی باز است.[۵]
- پروردگار جهان صدای آهسته یا بلند بندگانش را می‌شنود و پاسخ می‌دهد.[۶]
- در دعا، بنده حاجت به درگاه بی‌نیاز می‌برد، ناراحتی‌ها را بیان می‌کند و از خدا مدد می‌جوید.[۷]
نیایش و دعا تنها برای ابراز نیاز و حاجت خواهی نیست، بلکه روح انسان برای زنده وشاداب ماندن به مناجات نیازمند است.
دعا در همه شرایط
انسان محتاج به دعا است و دعا باید همیشه و در هر شرایطی باشد:
- در سختی و در آسایش باید خدا را دعا کرد.[۸]
- در مسافرت‌ها با دعا کردن به خدا پناه برد.[۹]
- در جنگ‌ها از خدا یاری جست.[۱۰]
- دعا همانند لباسی همیشه همراه انسان باشد.[۱۱]
خواص و آثار دعا
در نگاه امیر مومنان(ع) دعا خواص و آثار فراوانی دارد از جمله:
- وقتی انسان با دعا همراه شد، درهای نعمت‌های الهی به رویش گشوده می‌شود.[۱۲]
- در زیر باران رحمت الهی قرار می‌گیرد.[۱۳]
- گرفتاری‌ها را از خود دور می‌سازد.[۱۴]
شرایط دعا
راز و نیاز با خدا در عین سادگی، آدابی دارد که برای ارتباط بهتر باید آن را مراعات کرد تا به نتیجه مطلوب رسید:
یک) اخلاص: دعا ارتباط خصوصی انسان با خداوند است که هیچکس و هیچ چیز نباید شریک آن شود و امید به غیر خداوند روا نیست زیرا همه امور بدست او می‌باشد.[۱۵]
دو) ستایش خداوند: در روایات اهل بیت(ع) به ستایش الهی قبل از دعا سفارش شده است.[۱۶] نهج البلاغه آموزه‌ای خوب از نحوه ستایش خداوند است: «خدايا! تويى سزاوار نيكو ستودن و بسيار و بى‌شمارت ستايش نمودن. اگر اميد به تو بندند بهترين اميد بسته‌اى و اگر چشم از تو دارند، اين چشم‌داشت را هر چه نيكوتر شايسته‌اى. خدايا! در نعمت بر من گشادى و مرا زبانى دادى تا بدان مدح جز تو را نخوانم و بر كسى غير تو آفرين نرانم. و بدان كسانى را نستايم كه نوميد كنند يا گمان آن بود كه نبخشند، و زبان خود را بازداشتم از ستودن مردمان، و آفرين راندن بر پروردگان و آفريدگان.» [۱۷]
سه) صلوات بر محمد و آل محمد: امیرمومنان(ع) می‌فرماید: هر گاه حاجتی از خداوند سبحان می‌خواهی با صلوات بر رسول‌الله(ص) آغاز کن زیرا خداوند کریم‌تر از آن است که دو درخواست از او بشود و یکی را روا و دیگری را رد کند.[۱۸]
امیرمومنان(ع) در نهج البلاغه جملات بسیار زیبایی از توصیف پیامبر(ص) و دعا برای ایشان ذکر کرده است که می‌رساند ما غیراز صلوات، وظیفه دعا بر پیامبر(ص) را هم داریم.[۱۹]
چهار) تلاش: دنیا محل مشکلات و گرفتاری‌ها می‌باشد؛ انسان با دعا کردن، باید تلاش و کوشش فردی یا جمعی را نیز داشته باشد. این واقعیت را امیرالمومنین(ع) در قالب مثال زیبایی بیان فرموده تا به سادگی در روان مؤمنین ماندگار شود: «الدَّاعِي بِلَا عَمَلٍ كَالرَّامِي بِلَا وَتَر[۲۰]؛ دعای بدون تلاش، مانند تیر انداختن بدون زه است.»
خواسته‌های دعا کننده
حضرت علی(ع) در نهج البلاغه به همگان می‌آموزد که چه چیزی را از خدا بخواهند:
- در خواست از خدا هرآنچه را که برای اصلاح دین و دنیا می‌باشد.[۲۱]
- در خواست از خدا هرآنچه را که خیرش پاینده و بی‌دردسر باشد.[۲۲]
- در خواست هدایت و استقامت در ایمان.[۲۳]
- درخواست مغفرت.[۲۴]
- درخواست همراهی با نیکان، شهدا و پیامبران.[۲۵]
- درخواست بی‌نیازی و دوری از فقر.[۲۶]
- مددجویی از خداوند علیه ظالمان.[۲۷]
منابع
- ↑ نهج البلاغه، ترجمه: محمد دشتی، قم، نشر مشهور، ۱۳۷۹ش، نامه ۳۱: «ثُمَّ جَعَلَ فِي يَدَيْكَ مَفَاتِيحَ خَزَائِنِهِ بِمَا أَذِنَ لَكَ فِيهِ مِنْ مَسْأَلَتِهِ». «قَدْأَذِنَلَكَ فِي الدُّعَاء»
- ↑ نهج البلاغه، حکمت ۱۳۵: «مَنْ أُعْطِيَ الدُّعَاءَ لَمْ يُحْرَمِ الْإِجَابَه». نهج البلاغه، حکمت ۴۳۵: «لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الدُّعَاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْإِجَابَه»
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۳۱.
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۳۱: «وَ لَمْ يَجْعَلْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ مَنْ يَحْجُبُكَ عَنْهُ وَ لَمْ يُلْجِئْكَ إِلَى مَنْ يَشْفَعُ لَكَ إِلَيْهِ»
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۳۱:«فَمَتَى شِئْتَ اسْتَفْتَحْتَ بِالدُّعَاءِ أَبْوَابَ نِعْمَتِهِ»
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۳۱: «فَإِذَا نَادَيْتَهُ سَمِعَ نِدَاكَ وَ إِذَا نَاجَيْتَهُ عَلِمَ نَجْوَاك» نهج البلاغه، خطبه ۲۳۰: «الدعاء یسمع»
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۳۱: «فَأَفْضَيْتَ إِلَيْهِ بِحَاجَتِكَ وَ أَبْثَثْتَهُ ذَاتَ نَفْسِكَ وَ شَكَوْتَ إِلَيْهِ هُمُومَكَ وَ اسْتَكْشَفْتَهُ كُرُوبَكَ وَ اسْتَعَنْتَهُ عَلَى أُمُورِك»
- ↑ نهج البلاغه، حکمت ۳۰۲: «ما المبتلی الّذی قد اشتدّ به البلاء بأحوج الی الدّعاء من المعافی الّذی لا یأمن البلاء»
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۴۶: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ»
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۱۵: «اللَّهُمَّ إِلَيْكَ أَفْضَتِ الْقُلُوبُ وَ مُدَّتِ الْأَعْنَاقُ وَ شَخَصَتِ الْأَبْصَارُ وَ نُقِلَتِ الْأَقْدَامُ وَ أُنْضِيَتِ الْأَبْدَانُ اللَّهُمَّ قَدْ صَرَّحَ مَكْنُونُ الشَّنَآنِ وَ جَاشَتْ مَرَاجِلُ الْأَضْغَانِ اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ غَيْبَةَ نَبِيِّنَا وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ تَشَتُّتَ أَهْوَائِنَا- رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَ أَنْتَ خَيْرُ الْفاتِحِين»
- ↑ نهج البلاغه، حکمت ۱۰۴: «وَ الدُّعَاءَ دِثَارا»
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۳۱: «فَمَتَى شِئْتَ اسْتَفْتَحْتَ بِالدُّعَاءِ أَبْوَابَ نِعْمَتِهِ»
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۳۱: «وَ اسْتَمْطَرْتَ شَآبِيبَ رَحْمَتِهِ»
- ↑ نهج البلاغه، حکمت ۱۴۶: «وَ ادْفَعُوا أَمْوَاجَ الْبَلَاءِ بِالدُّعَاء»
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۳۱: «وَ أَخْلِصْ فِي الْمَسْأَلَةِ لِرَبِّكَ فَإِنَّ بِيَدِهِ الْعَطَاءَ وَ الْحِرْمَان»
- ↑ علی بن الحسین، امام چهارم علیه السلام، الصحیفة السجادیة، قم، دفتر نشر الهادی، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، ص۲۸، دعای۱.
- ↑ نهج البلاغه، خطبه۹۱: «اللَّهُمَّ أَنْتَ أَهْلُ الْوَصْفِ الْجَمِيلِ وَ التَّعْدَادِ الْكَثِيرِ إِنْ تُؤَمَّلْ فَخَيْرُ مَأْمُولٍ وَ إِنْ تُرْجَ فَخَيْرُ مَرْجُوٍّ اللَّهُمَّ [فَقَدْ] وَ قَدْ بَسَطْتَ لِي فِيمَا لَا أَمْدَحُ بِهِ غَيْرَكَ وَ لَا أُثْنِي بِهِ عَلَى أَحَدٍ سِوَاكَ وَ لَا أُوَجِّهُهُ إِلَى مَعَادِنِ الْخَيْبَه وَ مَوَاضِعِ الرِّيبَه وَ عَدَلْتَ بِلِسَانِي عَنْ مَدَائِحِ الْآدَمِيِّينَ وَ الثَّنَاءِ عَلَى الْمَرْبُوبِينَ الْمَخْلُوقِينَ»
- ↑ نهج البلاغه، حکمت ۳۶۱: «إِذَا كَانَتْ لَكَ إِلَى اللَّهِ سُبْحَانَهُ حَاجَةٌ فَابْدَأْ بِمَسْأَلَةِ الصَّلَاةِ عَلَى رَسُولِهِ ثُمَّ سَلْ حَاجَتَكَ فَإِنَّ اللَّهَ أَكْرَمُ مِنْ أَنْ يُسْأَلَ حَاجَتَيْنِ فَيَقْضِيَ إِحْدَاهُمَا وَ يَمْنَعَ الْأُخْرَى»
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۷۲: «اللَّهُمَ افْسَحْ لَهُ مَفْسَحاً فِي ظِلِّكَ وَ اجْزِهِ مُضَاعَفَاتِ الْخَيْر» خطبه ۱۰۶: «اللَّهُمَ اقْسِمْ لَهُ مَقْسَماً مِنْ عَدْلِكَ وَ اجْزِهِ مُضَعَّفَاتِ الْخَيْرِ مِنْ فَضْلِك»
- ↑ نهج البلاغه، حکمت ۳۳۷
- ↑ نهج البلاغه، خطبه۹۹: «نسألهُ المُعافاه فی الأدیان، کما نسألهُ المُعافاه فی الأبدان». نهج البلاغه، نامه۳۱: «اسْتَوْدِعِ اللَّهَ دِينَكَ وَ دُنْيَاكَ»
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۳۱: «فَلْتَكُنْ مَسْأَلَتُكَ فِيمَا يَبْقَى‌لَكَ جَمَالُهُ وَ يُنْفَى عَنْكَ وَبَالُه»
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۲۱۵: «اللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَذْهَبَ عَنْ قَوْلِكَ أَوْ أَنْ نُفْتَتَنَ عَنْ دِينِكَ»
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۷۸: «اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي»
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۲۳: «نسأل الله منازلَ الشهداء، و مُعایشه السُعداء و مُرافقه الأنبیاء»
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۲۱۵: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَفْتَقِرَ فِي غِنَاكَ». نهج البلاغه، خطبه ۲۲۵: «اللَّهُمَّ صُنْ وَجْهِي بِالْيَسَارِ وَ لَا تَبْذُلْ جَاهِيَ»
- ↑ نهج البلاغه، خطبه۲۱۷: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَعْدِيكَ عَلَى قُرَيْشٍ»