سوره‌های حامدات: تفاوت میان نسخه‌ها

(دو منبع برای سوال اضافه شد)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
سوره‌هایی که با {{قرآن|الْحَمْدُ لِلّهِ}} شروع می‌شوند سوره‌های حامدات نامیده می‌شوند. علت نام‌گذاری نیز شروع شدن این سوره‌ها با حمد و ثنای خدای متعال است؛<ref>مركز فرهنگ و معارف قرآن، دايرة المعارف قرآن كريم، قم، بوستان كتاب، چاپ سوم، 1382 ه.ش، ج8، ص418. حجتي، سيد محمد باقر، پژوهشي در تاريخ قرآن كريم، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامي، 1378 هـ ش، ص 105.
سوره‌هایی که با {{قرآن|الْحَمْدُ لِلّهِ}} شروع می‌شوند سوره‌های حامدات نامیده می‌شوند. علت نام‌گذاری نیز شروع شدن این سوره‌ها با حمد و ثنای خدای متعال است؛<ref>مركز فرهنگ و معارف قرآن، دايرة المعارف قرآن كريم، قم، بوستان كتاب، چاپ سوم، ۱۳۸۲ش، ج۸، ص۴۱۸؛ حجتی، سيد محمد باقر، پژوهشی در تاريخ قرآن كريم، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۷۸ش، ص۱۰۵.
 
</ref>.  این سوره‌ها عبارتند از:
</ref>.  این سوره‌ها عبارتند از:
* '''[[سوره فاتحه]]''': {{قرآن|اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَ‌بِّ الْعَالَمِینَ|ترجمه=حمد و ستایش مخصوص خداوند جهانیان است}}.
* '''[[سوره فاتحه]]''': {{قرآن|اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَ‌بِّ الْعَالَمِینَ|ترجمه=حمد و ستایش مخصوص خداوند جهانیان است}}.
خط ۱۶: خط ۱۵:
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}


== مطالعه بیشتر ==
* شناخت سوره‌های قرآن، هاشم هاشم‌زاده.
* فرهنگ اصطلاحات قرآنی، محمد یوسف حریری.
{{پایان مطالعه بیشتر}}


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۹

سؤال

سوره‌های حامدات کدام می‌باشند؟ و علت نام گذاری آن چیست؟

سوره‌هایی که با ﴿الْحَمْدُ لِلّهِ شروع می‌شوند سوره‌های حامدات نامیده می‌شوند. علت نام‌گذاری نیز شروع شدن این سوره‌ها با حمد و ثنای خدای متعال است؛[۱]. این سوره‌ها عبارتند از:

  • سوره فاتحه: ﴿اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَ‌بِّ الْعَالَمِینَ؛ حمد و ستایش مخصوص خداوند جهانیان است.
  • سوره انعام: ﴿الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَجَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَالنُّورَ ثُمَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ بِرَبِّهِم یَعْدِلُونَ؛ ستایش مخصوص خداوندی است که آسمان‌ها و زمین را آفرید و تاریکی‌ها و روشنی را قرار داد، امّا کافران (دیگران را) با پروردگارشان برابر و همتا می‌گیرند..
  • سوره کهف: ﴿الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَنْزَلَ عَلَیٰ عَبْدِهِ الْکِتَابَ وَلَمْ یَجْعَلْ لَهُ عِوَجًا؛ حمد مخصوص خدایی است که این کتاب را بر بنده اش نازل کرد، و هیچ گونه کژی در آن قرار نداد.
  • سوره سباء: ﴿الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَلَهُ الْحَمْدُ فِی الْآخِرَةِ ۚ وَهُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ؛ ستایش از آن خدایی است که هر چه در آسمانها و هر چه در زمین است از آن اوست؛ و در آن جهان نیز ستایش از آن اوست و او حکیم و آگاه است..
  • سوره فاطر: ﴿الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِکَةِ رُسُلًا…؛ سپاس خدای راست که آفریننده آسمانها و زمین است و فرشتگان را رسولان (پیمبران خود) گردانید.



منابع

  1. مركز فرهنگ و معارف قرآن، دايرة المعارف قرآن كريم، قم، بوستان كتاب، چاپ سوم، ۱۳۸۲ش، ج۸، ص۴۱۸؛ حجتی، سيد محمد باقر، پژوهشی در تاريخ قرآن كريم، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۷۸ش، ص۱۰۵.