معیارهای اصلی پذیرش روایات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
نسخهٔ ۸ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۵۹
 | این مقاله هماکنون به دست fabbasi در حال ویرایش است. |
اگر بعد از تحقيق و تفحص و بررسي قرائن، در صحت صدور روايتي از معصوم شك كرديم و نتوانستيم قاطعانه روايت را رد كرده يا بپذيريم، چه اصلي جاري مي‌گردد؟ آيا اصل اوليه در احاديث صدور است يا عدم صدور؟
اصل اولیه‌ای در پذیرش یا ردّ روایات وجود ندارد. اگر روایتی که با سلسله سند معتبر نیامده است، موافق با آیات قرآن یا روایات معتبر باشد، قبول می‌شود و اگر مخالف دیگر آیات و روایات یاشد، رد می‌شود. اگر غیر از آن روایت، روایت معتبری نباشد، به خاطر خبر واحد بودن، کنار گذاشته می‌شود.
معیار پذیرش روایات فقهی
سلسله سند معتبر،[۱] مخالف نبودن با قرآن[۲] و مخالف نبودن با روایات معتبر،[۳] معیارهای اصلی پذیرش روایات فقهی است. اگر روایتی در خصوص احکام فقهی آمده باشد و سند معتبری نداشته باشد، روایت معتبری دیگری هم که آن عمل را واجب یا حرام بداند، وجود نداشته باشد چنین روایتی کنار گذاشته می‌شود.
اگر روایت دیگری با سند معتبر آن عمل را لازم یا حرام بداند، به این روایت مشکوک به عنوان موید عمل می‌شود.
معیار پذیرش روایات اعتقادی
روایات اعتقادی، علاوه بر داشتن سلسله سند معتبر،[۱] مخالف نبودن با قرآن[۲] و مخالف نبودن با روایات معتبر،[۳] با مسلمات اعتقادات اسلامی نیز نباید ناهماهنگ باشد. هر حدیثی که با بدیهیات عقل مخالف باشد، صدور آن از معصوم پذیرفتنی نیست. مانند احادیثی درباره قابل رؤیت بودن خدا، جبر و اختیار، نقض عصمت پیامبران الهی و … .
اعتماد به صدور روایات
مبنای «خبر موثوقٌ به» یکی دیگر از معیارهای پذیرش روایات است. یعنی روایتی که به وسیله ادلّه، قرائن و شواهدی به صحّت محتوای آن اعتماد پیدا می‌شود. برخی از فقیهان شیعه، بر این مبنا هستند و پشتوانه این مسأله را هم سیره عقلا می‌دانند که عقلای عالم خبری را حجّت می‌دانند که برای آنان اطمینانآور است. این وثوق گاه از راه وثاقت راوی ثابت می‌شود و گاه از راه وثاقت کتابها و راههای دیگر.[۴]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ قربانی لاهیجی، زین العابدین، علم حدیث، قم، انصاریان، چاپ اول، ۱۳۷۰، ص۱۱۱. عاملی، زین الدین بن علی، الرعایه فی علم الدرایه، قم، مکتبه آیت الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۱۳ق، ص۸۱. کلباسی، ابو الهدی، سماء المقال فی علم الرجال، قم، مؤسسه ولی العصر(ع) للدراسات الإسلامیه، چاپ اول، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۴۲۹.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ حرّ عاملی، محمد، وسائل‌الشیعه، تهران، مکتبه الاسلامیه، چاپ هفتم، ۱۳۷۲، ج۱۸، ص۱۵ و ص۷۹.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ حرّ عاملی، محمد، وسائل‌الشیعه، تهران، مکتبه الاسلامیه، چاپ هفتم، ۱۳۷۲، ج۱۸، ص۸۹، حدیث۴۸.
- ↑ مقاله «دفاع از حدیث» مهدی حسینیان قمی، فصلنامه سمات، شماره اول، بهار ۱۳۸۹، ص۵۰ ـ ۷۱. مقاله «دفاع از حدیث ؛ استدلال بر نظریه حجیت و اعتبار خبر موثوق به»، مهدی حسینیان، فصلنامه سمات، شماره دوم، تابستان ۱۳۸۹، ص۲۰ ـ ۲۹.