سید احمد خوانساری: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
=== شاگردان === | === شاگردان === | ||
{{ستون|۳}} | |||
۱. [[مرتضی حائری یزدی]] | ۱. [[مرتضی حائری یزدی]] | ||
| خط ۱۰۴: | خط ۱۰۵: | ||
۲۵. عزیز اللّه علیمرادیان نهاوندی.<ref>انصاری قمی، ناصر الدین، اختران فقاهت بررسی زندگی علمی و سیاسی گروهی از علمای سده اخیر، قم، دلیل ما، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۳۲۲ و ۳۲۳.</ref> | ۲۵. عزیز اللّه علیمرادیان نهاوندی.<ref>انصاری قمی، ناصر الدین، اختران فقاهت بررسی زندگی علمی و سیاسی گروهی از علمای سده اخیر، قم، دلیل ما، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۳۲۲ و ۳۲۳.</ref> | ||
{{پایان}} | |||
== آثار == | == آثار == | ||
نسخهٔ ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۱۵
 | این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
سید احمد خوانساری کیست و چه جایگاهی در حوزه علمیه شیعه دارد؟
سید احمد خوانساری(۱۳۰۹ ق-۱۴۰۵ق)، مرجع تقلید شیعه در ایران، در قرن چهاردهم قمری.
زندگی‌نامه
زندگی‌اش مظهر زهد، نمونه تقوا و تندیس فضیلت بود. ص۳۱۵. نسب آیت اللّه خوانساری- که با ۲۹ واسطه به امام کاظم علیه السّلام می‌رسد. ص۳۱۶.
آیت اللّه خوانساری در ۱۸ محرم الحرام سال ۱۳۰۹ ه. ق، در خوانسار متولد شد. پدرش سید یوسف خوانساری (د. ۱۳۱۲ ه.ق)، یکی از علمای محترم خوانسار و از شاگردان ملا حسینعلی تویسرکانی، و برادر مهترش آیت اللّه سید محمّد حسن خوانساری (د. ۱۳۳۷ ه.ق) بودند.[۱]
آیت اللّه خوانساری در ۲۰ سالگی (۱۳۲۸ ه.ق) به قصد بهره بردن از درس آیات عظام و اساطین حوزه علمیه نجف اشرف، رهسپار آنجا شد. او از اساتید به نام آنجا سالیانی بهره برد و در این مدت، با آیت اللّه میر سید علی یثربی کاشانی هم‌مباحثه بود. سپس، وی در سال ۱۳۳۰ ه.ق با دختر آیت اللّه مولا محمّد علی خوانساری (د. ۱۳۳۲ ه.ق)، یکی از علمای مشهور نجف اشرف و صاحب بزرگترین کتابخانه‌های نفیس نجف وصلت کرد. معظم‌له پس از نیل به درجه اجتهاد، در سال ۱۳۳۶ ه.ق به ایران آمد.[۲]
مهاجرت به اراک
ورود آیت اللّه حاج سید احمد خوانساری به ایران، چند سال پس از تأسیس حوزه علمیه اراک- در سال ۱۳۳۲ ه.ق به همت آیت اللّه حاج شیخ عبد الکریم حائری- بود؛ لذا، معظم‌له رهسپار اراک شد تا از فیض آیت اللّه حائری بهره گیرد، و در کنار تحصیل به تدریس سطوح نیز بپردازد.
با مهاجرت آیت اللّه حائری به قم و تشکیل حوزه علمیه در آنجا، مردم اراک از ایشان خواستند که آیت اللّه خوانساری به جای ایشان اقامه جماعت کند، و اداره امور دینی مردم را بر عهده بگیرد. مرحوم استاد هم با این تقاضا موافقت کرد. ص۳۱۹.
مهاجرت به قم
خوانساری در سال ۱۳۴۰ ه.ق از اراک به قم مهاجرت کرد، و یکسره به درس فقه و اصول آیت اللّه حائری- در حالی که خود مدرسی بزرگ بود- حاضر شد. آیت اللّه خوانساری از همان اوان حضور در درس آیت اللّه حائری، مورد توجه کامل ایشان قرار گرفت، چنان‌که آقای حائری پس از دو ماه، محل اقامت نماز جماعت خویش را در مدرسه فیضیه به ایشان تفویض کرد، و در اولین نماز جماعت هم شرکت جست و به وی اقتدا نمود. ص۳۱۹.
مهاجرت به تهران
مرحوم آیت اللّه خوانساری تا سال ۱۳۶۹ یا ۱۳۷۰ ه.ق در قم به تدریس، تألیف و اقامه جماعت- در مسجد مسگرهای بازار- اشتغال داشت، و پیوسته حوزه درس او مورد توجه افراد با استعداد بود و توانست گروهی را تربیت نماید. در این سال، پس از درگذشت آیت اللّه یحیی سجادی، عالم معروف تهران و امام جماعت مسجد سید عزیز اللّه، چهره‌های علمی و شخصیتهای موجه تهران از آیت اللّه بروجردی درخواست عالم بزرگواری کردند که هم با قدرت علمی خود حوزه علمیه تهران را اداره کند و هم تقوایش راهنمای مردم باشد. آیت اللّه بروجردی این سفر و مهاجرت را به آیت اللّه خوانساری سپرد، و ایشان نیز پذیرفت. در مدت ۳۵ سالی که وی در تهران ماندگار شد، آنچه در توان داشت در تدریس- یک دوره کامل فقه از طهارت تادیات-، تألیف تربیت نفوس مستعده، اقامه جماعت در مهمترین مساجد تهران و ارشاد و راهنمایی مؤمنان، و رفع نیازمندیهای حوزه‌های علمیه کوشید.[۳]
اساتید
۱. آخوند ملا محمّد کاظم خراسانی (۱۲۵۵–۱۳۲۹ ه.ق)، صاحب کفایة الاصول
۲. آقا سید محمّد کاظم یزدی (۱۲۵۶–۱۳۳۷ ه.ق)، صاحب عروة الوثقی.
۳. ملا فتح اللّه شریعت اصفهانی (۱۲۶۶–۱۳۳۹ ه.ق)، صاحب قاعدة لا ضرر
۴. آقا ضیاء الدین عراقی (۱۲۷۸–۱۳۶۱ ه.ق)، صاحب مقالات الاصول
۵. میرزا محمّد حسین غروی نائینی (۱۲۷۷–۱۳۵۵ ه.ق)، نویسنده تنبیه الملة و تنزیه الامة
۶. شیخ عبدالکریم حائری یزدی (۱۲۷۶–۱۳۵۵ ه.ق)، صاحب درر الاصول
۷. آقا سید ابوتراب خوانساری (۱۲۷۱–۱۳۴۶ ه.ق)، نویسنده سبل الرشاد فی شرح نجاة العباد
۸. میر محمّد صادق احمدآبادی اصفهانی (د. ۱۳۴۸ ه.ق)
۹. آخوند ملا عبدالکریم گزی اصفهانی (د. ۱۳۳۹ ه.ق)، صاحب تذکرة القبور
۱۰. میرزا محمّد علی تویسرکانی
۱۱. آقا سید محمّد حسن خوانساری (د. ۱۳۳۲ ه.ق)، صاحب حاشیه بر قواعد علامه
۱۲. آقا شیخ علی اکبر حکمی یزدی (د. ۱۳۲۲ ه.ق)، صاحب الرضاعیات
۱۳. آقا شیخ محمّد رضا مسجد شاهی اصفهانی (۱۲۸۷–۱۳۶۲ ه.ق)، نویسنده وقایة الاذهان.[۴]
شاگردان
۲. مرتضی مطهری
۴. سید موسی صدر
۵. سید مصطفی صفائی خوانساری
۶. محمّد تقی صدیقین اصفهانی
۷. علی اصغر صالحی کرمانی
۸. میرزا عبداللّه مجتهدی تبریزی
۹. سید محمّد حسن آل طیب جزائری
۱۰. محمّد لاکانی رشتی
۱۱. سید عبد اللّه شبستری
۱۲. جلال طاهر شمس گلپایگانی
۱۳. شیخ علی پناه اشتهاردی
۱۴. محمّد تقی ستوده
۱۵. احمد مجتهدی تهرانی
۱۶. مهدی حائری یزدی
۱۷. سید محمّد باقر موحد ابطحی
۱۸. میرزا محمود انصاری قمی
۱۹. سید رضی شیرازی
۲۰. سید عزالدین حسینی زنجانی.
۲۱. مجدالدین محلاتی شیرازی
۲۲. سید عبد الکریم موسوی اردبیلی
۲۳. محمّد تقی شریعتمداری
۲۴. سید حسین شمس خراسانی
۲۵. عزیز اللّه علیمرادیان نهاوندی.[۵]
آثار
...
مطالعه بیشتر
- مرجع متیقن، خاطرات و اسنادی منتشر نشده درباره آیت الله خوانساری، به کوشش و نگارش محمدتقی انصاریان خوانساری،
منابع
- ↑ انصاری قمی، ناصر الدین، اختران فقاهت بررسی زندگی علمی و سیاسی گروهی از علمای سده اخیر، قم، دلیل ما، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۳۱۷.
- ↑ انصاری قمی، ناصر الدین، اختران فقاهت بررسی زندگی علمی و سیاسی گروهی از علمای سده اخیر، قم، دلیل ما، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۳۱۷.
- ↑ انصاری قمی، ناصر الدین، اختران فقاهت بررسی زندگی علمی و سیاسی گروهی از علمای سده اخیر، قم، دلیل ما، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص ۳۲۳ و ۳۲۴.
- ↑ انصاری قمی، ناصر الدین، اختران فقاهت بررسی زندگی علمی و سیاسی گروهی از علمای سده اخیر، قم، دلیل ما، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۳۲۰ و ۳۲۱.
- ↑ انصاری قمی، ناصر الدین، اختران فقاهت بررسی زندگی علمی و سیاسی گروهی از علمای سده اخیر، قم، دلیل ما، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۳۲۲ و ۳۲۳.