«دنیا خانه‌ای است پوشیده از بلاها»: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour }}
{{سوال}}
{{سوال}}
سند خطبه ۲۲۶ نهج البلاغه چگونه است؟
سند خطبه ۲۲۶ نهج البلاغه چگونه است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
«دنیا خانه‌ای است پوشیده از بلاها» بخشی از گفتار امام علی(ع) که در نهج البلاغه نیز نقل شده است. روش این کتاب بر بیان اسناد نبوده اما محققان در کتاب‌های دیگری به بررسی اسناد این سخنان پرداخته و به طور مفصل آن را بیان نموده‌اند. سند این خطبه نیز در کتاب‌های دیگر بیان شده و محمد دشتی در کتابی با این منظور تمام سندهای آن را بیان نموده است.
'''«دنیا خانه‌ای است پوشیده از بلاها»''' بخشی از گفتار امام علی(ع) که در نهج البلاغه نیز نقل شده است. امام در این خطبه دنیا را مذمت کرده و به مردم توصیه کرده که از سرگذشت پیشینیان عبرت بگیرند.  
 
این خطبه علاوه بر نهج البلاغه در دیگر کتاب‌های شیعه و اهل‌سنت نقل شده است.


==محتوای خطبه==
==محتوای خطبه==

نسخهٔ ‏۱ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۹

سؤال

سند خطبه ۲۲۶ نهج البلاغه چگونه است؟

«دنیا خانه‌ای است پوشیده از بلاها» بخشی از گفتار امام علی(ع) که در نهج البلاغه نیز نقل شده است. امام در این خطبه دنیا را مذمت کرده و به مردم توصیه کرده که از سرگذشت پیشینیان عبرت بگیرند.

این خطبه علاوه بر نهج البلاغه در دیگر کتاب‌های شیعه و اهل‌سنت نقل شده است.

محتوای خطبه

امام علی(ع) در خطبه‌ای، دنیا را چنین معرفی می‌کند:

امام در ادامه مردم را به عبرت گرفتن از دنیا فراخوانده:

سند خطبه

این گفتار در خطبه در ۲۲۶ نهج‌البلاغه نقل شده است. این خطبه در کتاب‌های حدیثی دیگر با ذکر اسامی راویان آمده است:


منابع

  1. نهج البلاغه، ترجمه: دشتی، محمد، قم، مؤسسه انتشارات ائمه(ع)، اول، ۱۳۷۹هـ ش، خطبه۲۲۶، ص۴۶۲.
  2. نهج البلاغه، ترجمه: دشتی، محمد، قم، مؤسسه انتشارات ائمه(ع)، اول، ۱۳۷۹هـ ش، خطبه۲۲۶، ص۴۶۲.
  3. متقی هندی، کنزالعمال، بیروت، مؤسسه الرساله، ج۱۶، ص۲۰۱.
  4. ابن‌راوندی، تذکره الخواص، متوفای ۵۷۳ق، ص۱۲۲.
  5. لیثی واسطی، عیون الحکم و المواعظ، بی‌جا، دارالحدیث، ۱۳۷۶ش، ص۹۱ و ۲۵۱.
  6. دیلمی، ارشاد القلوب، بی‌جا، شریف رضی، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۰.
  7. ابن عساکر، معروف؛ تاریخ مدینه دمشق، بی‌جا، دارالفکر، ۱۴۱۵ هـ ق، ج۴۲، ص۵۰۰،