نیروهای امنیتی و نظامی در عصر ظهور: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|حکومت دینی}} | |||
{{ظهور-عمودی}} | |||
پس از [[ظهور حضرت مهدی(ع)]] و فراگیر شدن عدالت و امنیت، بسیاری از شغل‌ها که برای برقراری امنیت مردم تأسیس شده، تغییر می‌کند. | |||
پس از | برخی شغل‌های امنیتی و نظامی تعطیل می‌شود و از برخی دیگر برای رفع نیازهای دیگر استفاده می‌شود. البته این را به معنای بی‌کار شدن مردم و فقر آن‌ها ندانسته‌اند؛ زیرا پس از ظهور، هیچ فردی مستحق صدقه وجود نخواهد داشت. امام زمان(ع) پس از ظهور «به گونه‌ای مال و ثروت را بین مردم افزونی می‌بخشد که اگر کسی به انگیزه صدقه دادن، مالی بردارد و اعلام کند نیازمندان از آن بردارند، کسی به او نمی‌گوید من احتیاج دارم».<ref>کامل، سلیمان، یوم الخلاص یا روزگار رهایی، مترجم: علی اکبر مهدی پور، نشر آفاق، چاپ اول، ج۲، بخش چهاردهم، ص۵۹۷.</ref> | ||
برخی احتمال داده‌اند که افرادی در مواردی، خلاف‌هایی انجام دهند؛ زیرا انسان همیشه موجودی مختار است. به همین جهت در حکومت جهانی حضرت مهدی(ع)، تشکیلاتی وجود دارد که بین مردم دادرسی کند و حافظ امنیت عمومی باشد. این تشکیلات در عصر ظهور به علت گسترش عدالت، امنیت و نیز تقویت ایمان و عقلانیت مردم به مانند تشکیلات گسترده عصر غیبت نیست. | |||
درباره نیروهای نظامی و تجهیزات جنگی گفته شده که در عصر ظهور، به‌جهت امنیت و صلح جهانی تنها یک حکومت در تمام جهان وجود دارد. نیروهای مسلح و تجهیزات نظامی کاربرد عمده‌ای ندارند. چنانچه برخی ادوات جنگی هیچ کاربردی جز به راه انداختن جنگ نداشته باشند و امنیت جامعه را به خطر بیندازند، قطعاً نابود می‌شوند. | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
* نوید امن و | * ''نوید امن و ایمان''، آیت الله صافی گلپایگانی. | ||
* نور | * ''نور الابصار''، سید مؤمن شبلنجی. | ||
{{پایان مطالعه بیشتر}} | {{پایان مطالعه بیشتر}} | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۵: | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی =کلام | | شاخه اصلی =کلام | ||
|شاخه فرعی۱ =مهدویت | | شاخه فرعی۱ =مهدویت | ||
|شاخه فرعی۲ =اسلام در عصر ظهور | | شاخه فرعی۲ =اسلام در عصر ظهور | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =- | ||
| تیترها = | | تیترها =- | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی نویسنده = | ||
| بازبینی =شد | |||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۱
سؤال
در زمان ظهور امام زمان(ع) که عدالت کاملاً برقرار می‌شود و جنایتی وجود نخواهد داشت، تکلیف شغل‌هایی مانند ارتش، پلیس و غیره چه می‌شود؟
درگاه‌ها
| ظهور |
 |
پس از ظهور حضرت مهدی(ع) و فراگیر شدن عدالت و امنیت، بسیاری از شغل‌ها که برای برقراری امنیت مردم تأسیس شده، تغییر می‌کند.
برخی شغل‌های امنیتی و نظامی تعطیل می‌شود و از برخی دیگر برای رفع نیازهای دیگر استفاده می‌شود. البته این را به معنای بی‌کار شدن مردم و فقر آن‌ها ندانسته‌اند؛ زیرا پس از ظهور، هیچ فردی مستحق صدقه وجود نخواهد داشت. امام زمان(ع) پس از ظهور «به گونه‌ای مال و ثروت را بین مردم افزونی می‌بخشد که اگر کسی به انگیزه صدقه دادن، مالی بردارد و اعلام کند نیازمندان از آن بردارند، کسی به او نمی‌گوید من احتیاج دارم».[۱]
برخی احتمال داده‌اند که افرادی در مواردی، خلاف‌هایی انجام دهند؛ زیرا انسان همیشه موجودی مختار است. به همین جهت در حکومت جهانی حضرت مهدی(ع)، تشکیلاتی وجود دارد که بین مردم دادرسی کند و حافظ امنیت عمومی باشد. این تشکیلات در عصر ظهور به علت گسترش عدالت، امنیت و نیز تقویت ایمان و عقلانیت مردم به مانند تشکیلات گسترده عصر غیبت نیست.
درباره نیروهای نظامی و تجهیزات جنگی گفته شده که در عصر ظهور، به‌جهت امنیت و صلح جهانی تنها یک حکومت در تمام جهان وجود دارد. نیروهای مسلح و تجهیزات نظامی کاربرد عمده‌ای ندارند. چنانچه برخی ادوات جنگی هیچ کاربردی جز به راه انداختن جنگ نداشته باشند و امنیت جامعه را به خطر بیندازند، قطعاً نابود می‌شوند.
مطالعه بیشتر
- نوید امن و ایمان، آیت الله صافی گلپایگانی.
- نور الابصار، سید مؤمن شبلنجی.
منابع
- ↑ کامل، سلیمان، یوم الخلاص یا روزگار رهایی، مترجم: علی اکبر مهدی پور، نشر آفاق، چاپ اول، ج۲، بخش چهاردهم، ص۵۹۷.