جایگاه و فضیلت مسجد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
* انگیزه ساختن مسجد باید الهی باشد. در [[قرآن کریم|قرآن]] آمده{{قرآن||ترجمه=قطعاً مسجدی که از نخستین روز بر پایه تقوا بنا شده شایسته‌تر است که در آن [به نماز و عبادت] بایستی.|سوره=توبه|آیه=۱۰۸}} | * انگیزه ساختن مسجد باید الهی باشد. در [[قرآن کریم|قرآن]] آمده{{قرآن||ترجمه=قطعاً مسجدی که از نخستین روز بر پایه تقوا بنا شده شایسته‌تر است که در آن [به نماز و عبادت] بایستی.|سوره=توبه|آیه=۱۰۸}} | ||
* بنیان‌گذاران و بانیان مساجد نباید منافق و ضرر زنندگان به مسلمانان باشند.<ref> | * بنیان‌گذاران و بانیان مساجد نباید منافق و ضرر زنندگان به مسلمانان باشند.<ref>سوره توبه، آیه۱۰۷.</ref> | ||
* برنامه مسجد باید در مسیر تربیت انسان و تطهیر باشد:{{قرآن||ترجمه=در آن مسجد مردانی هستند که دوست می‌دارند پاکیزه باشند و خداوند پاکیزگان را دوست دارد.|سوره=توبه|آیه=۱۰۸}} | * برنامه مسجد باید در مسیر تربیت انسان و تطهیر باشد:{{قرآن||ترجمه=در آن مسجد مردانی هستند که دوست می‌دارند پاکیزه باشند و خداوند پاکیزگان را دوست دارد.|سوره=توبه|آیه=۱۰۸}} | ||
* بنابر احتیاط واجب، مسجد را نباید با طلا زینت داد. همچنین نباید صورت چیزهایی که دارای روح هستند، در مسجد نقش کنند و نقاشی چیزهایی که روح ندارد، مثل گل و بوته نیز مکروه است.<ref>موسوی خمینی، سید روح الله، توضیح المسائل، مسئله ۹۰۸.</ref> | * بنابر احتیاط واجب، مسجد را نباید با طلا زینت داد. همچنین نباید صورت چیزهایی که دارای روح هستند، در مسجد نقش کنند و نقاشی چیزهایی که روح ندارد، مثل گل و بوته نیز مکروه است.<ref>موسوی خمینی، سید روح الله، توضیح المسائل، مسئله ۹۰۸.</ref> | ||
* نوشتن آیات قرآن در بالای محراب و ذکر نام و صفات خداوند اشکال ندارد.<ref>وسائل‌الشیعه، | * نوشتن آیات قرآن در بالای محراب و ذکر نام و صفات خداوند اشکال ندارد.<ref>وسائل‌الشیعه، ج۳، ص۴۹۳–۴۹۴.</ref> | ||
* مسجد اسلامی، جای نماز و یاد خدا است: {{قرآن||ترجمه=مساجدی که در آنها یاد خدا زیاد برده می‌شود.|سوره=حج|آیه=۴}} عبادت خالصانه {{قرآن||ترجمه=مساجد جایگاه خدا و برای خداست پس با خدا کسی را نخوانید.|سوره=بقره|آیه=۱۱۴}} و جایگاه زمزمه و نجوای صادقانه با خدا <ref>جن/ ۱۸.</ref> و پایگاه عروج انسان از خاک به افلاک<ref>اسراء/ ۱.</ref> و اهل آن {{قرآن||ترجمه=دوست‌دار پاکیزگی و طهارت‌اند.|سوره=توبه|آیه=۱۰۸}} | * مسجد اسلامی، جای نماز و یاد خدا است: {{قرآن||ترجمه=مساجدی که در آنها یاد خدا زیاد برده می‌شود.|سوره=حج|آیه=۴}} عبادت خالصانه {{قرآن||ترجمه=مساجد جایگاه خدا و برای خداست پس با خدا کسی را نخوانید.|سوره=بقره|آیه=۱۱۴}} و جایگاه زمزمه و نجوای صادقانه با خدا <ref>جن/ ۱۸.</ref> و پایگاه عروج انسان از خاک به افلاک<ref>اسراء/ ۱.</ref> و اهل آن {{قرآن||ترجمه=دوست‌دار پاکیزگی و طهارت‌اند.|سوره=توبه|آیه=۱۰۸}} | ||
* باید هنگام ورود به مسجد زینت خود را برداشت.<ref> | * باید هنگام ورود به مسجد زینت خود را برداشت.<ref>سوره اعراف، آیه ۳۱.</ref> | ||
* باید در مسجد از سخنانی که ظالمانه و هوادارانه باشد یا آبروی مردم را ببرد، غیبت و حرفی که بوی دنیاخواهی می‌دهد، پرهیز شود.<ref>وسائل‌الشیعه، | * باید در مسجد از سخنانی که ظالمانه و هوادارانه باشد یا آبروی مردم را ببرد، غیبت و حرفی که بوی دنیاخواهی می‌دهد، پرهیز شود.<ref>وسائل‌الشیعه، ج۳، ص۴۹۳.</ref> | ||
* پیامبر اسلام، در مسجد، آیه‌های قرآن، احکام و معارف دینی و حتی مسائل تاریخی را برای مردم بیان می‌کرد.<ref>عبدالحی الکتانی، التراتیب الاواریه، بیروت، دارالکتاب العربی، بی‌تا، ج۲، ص۲۲۱.</ref> | * پیامبر اسلام، در مسجد، آیه‌های قرآن، احکام و معارف دینی و حتی مسائل تاریخی را برای مردم بیان می‌کرد.<ref>عبدالحی الکتانی، التراتیب الاواریه، بیروت، دارالکتاب العربی، بی‌تا، ج۲، ص۲۲۱.</ref> | ||
* مسجد باید محل تعاون اجتماعی باشد. امام رضا(ع) فرمود: «یکی از فوائد مسجد رفتن، تعاون مسلمانان بر نیکی و تقوا است.<ref>وسائل‌الشیعه، | * مسجد باید محل تعاون اجتماعی باشد. امام رضا(ع) فرمود: «یکی از فوائد مسجد رفتن، تعاون مسلمانان بر نیکی و تقوا است.<ref>وسائل‌الشیعه، ج۵، ص۳۷۲.</ref><br /> | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۷
 | این مقاله نیازمند گسترش است. لطفاً اگر تخصص و توانایی گسترش این مقاله را دارید، آن را بهبود بخشید. |
سؤال
خصوصیّات مسجد اسلامی را بیان کنید؟
از نظر اسلام، ساختن، تعمیر و آبادی مسجد ثواب زیادی دارد. پیامبر اسلام(ص) فرمود: «کسی که مسجدی بنا کند اگر چه به مقدار جایگاه کبوتری باشد، خداوند برای او خانه‌ای در بهشت بنا نماید.»[۱]
برخی خصوصیات مسجد مربوط به سازندگان و برخی مربوط به خود مسجد است:
- انگیزه ساختن مسجد باید الهی باشد. در قرآن آمده﴿قطعاً مسجدی که از نخستین روز بر پایه تقوا بنا شده شایسته‌تر است که در آن [به نماز و عبادت] بایستی.﴾(توبه:۱۰۸)
- بنیان‌گذاران و بانیان مساجد نباید منافق و ضرر زنندگان به مسلمانان باشند.[۲]
- برنامه مسجد باید در مسیر تربیت انسان و تطهیر باشد:﴿در آن مسجد مردانی هستند که دوست می‌دارند پاکیزه باشند و خداوند پاکیزگان را دوست دارد.﴾(توبه:۱۰۸)
- بنابر احتیاط واجب، مسجد را نباید با طلا زینت داد. همچنین نباید صورت چیزهایی که دارای روح هستند، در مسجد نقش کنند و نقاشی چیزهایی که روح ندارد، مثل گل و بوته نیز مکروه است.[۳]
- نوشتن آیات قرآن در بالای محراب و ذکر نام و صفات خداوند اشکال ندارد.[۴]
- مسجد اسلامی، جای نماز و یاد خدا است: ﴿مساجدی که در آنها یاد خدا زیاد برده می‌شود.﴾(حج:۴) عبادت خالصانه ﴿مساجد جایگاه خدا و برای خداست پس با خدا کسی را نخوانید.﴾(بقره:۱۱۴) و جایگاه زمزمه و نجوای صادقانه با خدا [۵] و پایگاه عروج انسان از خاک به افلاک[۶] و اهل آن ﴿دوست‌دار پاکیزگی و طهارت‌اند.﴾(توبه:۱۰۸)
- باید هنگام ورود به مسجد زینت خود را برداشت.[۷]
- باید در مسجد از سخنانی که ظالمانه و هوادارانه باشد یا آبروی مردم را ببرد، غیبت و حرفی که بوی دنیاخواهی می‌دهد، پرهیز شود.[۸]
- پیامبر اسلام، در مسجد، آیه‌های قرآن، احکام و معارف دینی و حتی مسائل تاریخی را برای مردم بیان می‌کرد.[۹]
- مسجد باید محل تعاون اجتماعی باشد. امام رضا(ع) فرمود: «یکی از فوائد مسجد رفتن، تعاون مسلمانان بر نیکی و تقوا است.[۱۰]
مطالعه بیشتر
- مسجد نمونه، رحیم نوبهار، (ستاد اقامه نماز).
- نقش تاریخ کتابخانه‌های مساجد، محمد مکی السباعی، ترجمه محمد عباسپور و محمد جواد مهدوی.
- سیمای مسجد، رحیم نوبهار.
منابع
- ↑ حرّ عاملی، محمد بن حسن، وسائل‌الشیعه، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ج۳، ص۴۸۵ و نگاه کنید به مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوّم، ۱۴۰۳ هـ ۱۹۸۳ م، ج۸۴، ص۱.
- ↑ سوره توبه، آیه۱۰۷.
- ↑ موسوی خمینی، سید روح الله، توضیح المسائل، مسئله ۹۰۸.
- ↑ وسائل‌الشیعه، ج۳، ص۴۹۳–۴۹۴.
- ↑ جن/ ۱۸.
- ↑ اسراء/ ۱.
- ↑ سوره اعراف، آیه ۳۱.
- ↑ وسائل‌الشیعه، ج۳، ص۴۹۳.
- ↑ عبدالحی الکتانی، التراتیب الاواریه، بیروت، دارالکتاب العربی، بی‌تا، ج۲، ص۲۲۱.
- ↑ وسائل‌الشیعه، ج۵، ص۳۷۲.