خلق عظیم پیامبر(ص): تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
خلق عظیم در آیه ۴ سوره قلم درباره پیامبر یعنی چی؟ | خلق عظیم در آیه ۴ سوره قلم درباره پیامبر یعنی چی؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}}خُلُق عظیم که [[پیامبر(ص)]] در قرآن بدان متصف شده، به معنای جامع مکارم اخلاق و سجایای اخلاقی است. اوصافی همچون صبر، گذشت، طبع بزرگ، عفو، مدارا، استقامت بر حق، تدبیر امور بر مقتضای عقل، و نداشتن صفات مذمومه از مصادیق آن است. برخی خلق عظیم را همان دین تفسیر کرده‌اند. | ||
== متن آیه == | == متن آیه == | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۲: | ||
}} | }} | ||
== معنای | == معنای خُلُق عظیم == | ||
خُلُقْ (بر وزن افق) مفرد است، و با خُلق (بر وزن قفل) يك معنى دارد. به طورى كه از مفردات راغب استفاده مى‌شود با خَلْقْ (بر وزن حَلْق) ريشه مشترك دارد؛ منتها خَلْق به صفات ظاهرى گفته مى‌شود، و خُلْق و خُلُق به صفات درونى. بعضى از ارباب لغت «خُلْق» و «خُلُق» را به معنى دين و طبيعت و سجيّه تفسير كرده‌اند و آن را صورت باطنى انسان مى‌دانند.<ref>اخلاق در قرآن، مكارم شيرازى، ناصر، ج۳، ص۱۳۹</ref> | |||
یکی از | یکی از توصیف‌های برجسته پیامبر(ص) در قرآن خلق عظیم است. مهمترین تفسیر از خلق عظیم، سجایای اخلاقی است که استقامت بر حق، وسعت سخاوت، تدبير امور، مدارا، تحمل بر مصائب، تواضع، عفو و اغماض را شامل می‌شود.<ref>تفسير احسن الحديث، قرشی، ج۱۱، ص: ۲۷۹ | ||
</ref> | </ref> | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۴: | ||
تفسير منهج الصادقين فى الزام المخالفين، كاشانى، ملا فتح الله، ج۹، ص۳۶۹</ref> | تفسير منهج الصادقين فى الزام المخالفين، كاشانى، ملا فتح الله، ج۹، ص۳۶۹</ref> | ||
{{جعبه نقل‌قول|عایشه: هر كه را خدا به خُلق عظيم ستايد، از ديگرى در مدح او چه آيد.<ref>ترجمه اصول کافي شيخ کليني، کمره‌اي، شيخ محمد باقر، ج۲، ص۷۹۶</ref>}}[[شهید مطهری]] | {{جعبه نقل‌قول|عایشه: هر كه را خدا به خُلق عظيم ستايد، از ديگرى در مدح او چه آيد.<ref>ترجمه اصول کافي شيخ کليني، کمره‌اي، شيخ محمد باقر، ج۲، ص۷۹۶</ref>}}[[شهید مطهری]] می‌گوید این آیه بیشتر ناظر به اخلاق اجتماعی پیغمبر است، و معتقد است اخلاقی را که ناشی از عظمت روح باشد میگویند اخلاق عظیم. یعنی استقامت‌ها، تحمل شداید، صبرها، حلمها، گذشتها. خدا پیغمبر را به سبب عکسالعملهایی که در مقابل کفار و مشرکین از خود بروز میداد به خلق عظیم یاد میکند.<ref>مجموعه آثار، مطهری، مرتضی، ج۲۷، ص۵۸۳.</ref> | ||
[[علامه طباطبایی]] خلق عظیم را به معنای سجاياى اخلاقى دانسته است.<ref>ترجمه تفسير الميزان، علامه طباطبایی، ج۱۹، ص: ۶۱۹ | [[علامه طباطبایی]] خلق عظیم را به معنای سجاياى اخلاقى دانسته است.<ref>ترجمه تفسير الميزان، علامه طباطبایی، ج۱۹، ص: ۶۱۹ | ||
</ref> و گفته‌اند خلق عظیم به معنای تحمل قومی است که دیگران نمی‌توانند آن را تحمل کنند.<ref>التفسير الصافي، الفيض الكاشاني، ج۷، ص۲۵۹.</ref> برخی خلق عظیم را به حسن خلق و خوش رفتاری و نرمی در رفتار تعبیر | </ref> و گفته‌اند خلق عظیم به معنای تحمل قومی است که دیگران نمی‌توانند آن را تحمل کنند.<ref>التفسير الصافي، الفيض الكاشاني، ج۷، ص۲۵۹.</ref> برخی خلق عظیم را به حسن خلق و خوش رفتاری و نرمی در رفتار تعبیر کرده‌اند.<ref>اسلام دين فطرت، منتظري، حسينعلي، ص۳۶۶.</ref> | ||
در [[رساله قشیریه]] در معنای خُلق عظیم آمده كه جفاى خَلق در او اثر نكند پس از آن که حق را بشناخت. ابو سعيد خرّاز گويد خُلق آن است كه وی را هيچ همّت نباشد جز خداوند.<ref>ترجمه رساله قشيريه، عثماني، حسن بن احمد، ج۱، ص۳۹۰.</ref> | در [[رساله قشیریه]] در معنای خُلق عظیم آمده كه جفاى خَلق در او اثر نكند پس از آن که حق را بشناخت. ابو سعيد خرّاز گويد خُلق آن است كه وی را هيچ همّت نباشد جز خداوند.<ref>ترجمه رساله قشيريه، عثماني، حسن بن احمد، ج۱، ص۳۹۰.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۲ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۵
خلق عظیم در آیه ۴ سوره قلم درباره پیامبر یعنی چی؟
خُلُق عظیم که پیامبر(ص) در قرآن بدان متصف شده، به معنای جامع مکارم اخلاق و سجایای اخلاقی است. اوصافی همچون صبر، گذشت، طبع بزرگ، عفو، مدارا، استقامت بر حق، تدبیر امور بر مقتضای عقل، و نداشتن صفات مذمومه از مصادیق آن است. برخی خلق عظیم را همان دین تفسیر کرده‌اند.
متن آیه
| ﴿ | وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ
و راستى كه تو را خويى والاست. قلم:۴ |
﴾ |
معنای خُلُق عظیم
خُلُقْ (بر وزن افق) مفرد است، و با خُلق (بر وزن قفل) يك معنى دارد. به طورى كه از مفردات راغب استفاده مى‌شود با خَلْقْ (بر وزن حَلْق) ريشه مشترك دارد؛ منتها خَلْق به صفات ظاهرى گفته مى‌شود، و خُلْق و خُلُق به صفات درونى. بعضى از ارباب لغت «خُلْق» و «خُلُق» را به معنى دين و طبيعت و سجيّه تفسير كرده‌اند و آن را صورت باطنى انسان مى‌دانند.[۱]
یکی از توصیف‌های برجسته پیامبر(ص) در قرآن خلق عظیم است. مهمترین تفسیر از خلق عظیم، سجایای اخلاقی است که استقامت بر حق، وسعت سخاوت، تدبير امور، مدارا، تحمل بر مصائب، تواضع، عفو و اغماض را شامل می‌شود.[۲]
خلق عظیم برای پیامبر برای این است که اجتماع مكارم اخلاق در او وجود دارد. مفسران خلق عظیم را متخلّق به اخلاق اسلام و طبع بزرگ، صبر بر حق و بخشش وسيع و تدبير امور بر مقتضاى عقل، و گذشت و بخشودن كوشش در يارى مؤمنين و ترك حسد و حرص و امثال اين صفات مذمومه نیز معنا کرده‌اند.[۳] و همینطور برخی خلق عظیم را دین معرفی کرده‌اند.[۴]
عایشه: هر كه را خدا به خُلق عظيم ستايد، از ديگرى در مدح او چه آيد.[۵]
شهید مطهری می‌گوید این آیه بیشتر ناظر به اخلاق اجتماعی پیغمبر است، و معتقد است اخلاقی را که ناشی از عظمت روح باشد میگویند اخلاق عظیم. یعنی استقامت‌ها، تحمل شداید، صبرها، حلمها، گذشتها. خدا پیغمبر را به سبب عکسالعملهایی که در مقابل کفار و مشرکین از خود بروز میداد به خلق عظیم یاد میکند.[۶]
علامه طباطبایی خلق عظیم را به معنای سجاياى اخلاقى دانسته است.[۷] و گفته‌اند خلق عظیم به معنای تحمل قومی است که دیگران نمی‌توانند آن را تحمل کنند.[۸] برخی خلق عظیم را به حسن خلق و خوش رفتاری و نرمی در رفتار تعبیر کرده‌اند.[۹]
در رساله قشیریه در معنای خُلق عظیم آمده كه جفاى خَلق در او اثر نكند پس از آن که حق را بشناخت. ابو سعيد خرّاز گويد خُلق آن است كه وی را هيچ همّت نباشد جز خداوند.[۱۰]
مطالعه بیشتر
- محمد فی القرآن، سید رضا صدر.
- سیره پیامبر اکرم با نگاهی به قرآن کریم، محسن قرائتی.
منابع
- ↑ اخلاق در قرآن، مكارم شيرازى، ناصر، ج۳، ص۱۳۹
- ↑ تفسير احسن الحديث، قرشی، ج۱۱، ص: ۲۷۹
- ↑ ترجمه تفسير مجمع البيان، طبرسی، ج۲۵، ص: ۲۱۲
- ↑ ميزان الحكمه، المحمدي الري‌شهري، الشيخ محمد، ج۳، ص۴۷۷. تفسير منهج الصادقين فى الزام المخالفين، كاشانى، ملا فتح الله، ج۹، ص۳۶۹
- ↑ ترجمه اصول کافي شيخ کليني، کمره‌اي، شيخ محمد باقر، ج۲، ص۷۹۶
- ↑ مجموعه آثار، مطهری، مرتضی، ج۲۷، ص۵۸۳.
- ↑ ترجمه تفسير الميزان، علامه طباطبایی، ج۱۹، ص: ۶۱۹
- ↑ التفسير الصافي، الفيض الكاشاني، ج۷، ص۲۵۹.
- ↑ اسلام دين فطرت، منتظري، حسينعلي، ص۳۶۶.
- ↑ ترجمه رساله قشيريه، عثماني، حسن بن احمد، ج۱، ص۳۹۰.