جمع‌آوری و تدوین قرآن کریم

مفسران و عالمان اسلامی، در تدوین و جمع آوری قرآن که توسط چه کسی انجام شده است اختلاف دارند. عده‌ای بر این باور هستند که ترتیب آیات و سوره‌ها امری توقیفی بوده و به دست خود پیامبر(ص) و در زمان ایشان انجام گرفته است. در مقابل برخی معتقد هستند تدوین و جمع آوری قرآن پس از پیامبر(ص) و به ابتکار، اجتهاد و اختیار صحابه بوده است.

ترتیب سوره‌ها و آیات

در اینکه ترتیب سوره های فعلی قرآن، توسط پیامبر انجام گرفته است میان عالمان اسلامی اختلاف وجود دارد.

گردآوری قرآن در عصر پیامبر(ص)

عده‌ای اعتقاد دارند قرآنی که امروز وجود دارد، دقیقا با همین ترتیب سوره‌ها و آیات، در زمان پیامبر جمع آوری شده است. از جمله پیروان این نظریه، امام محمد غزالی، حر عاملی، ابن کاووس هستند. این گروه دلایل متعددی برای اعتقاد خود آورده‌اند. از جمله اهتمام پیامبر به قرآن که توجه به تلاوت و حفظ قرآن می‌دادند. و اینکه حافظان قرآن نزد پیامبر قرآن را عرضه می‌داشتند. دلیل دیگر حضور کاتبان قرآن است که پیامبر وحی را بر آنان املاء می‌نمود و آنها می‌نوشتند و پیامبر اغلاط آنها را می‌گرفت و متن مکتوب را تصحیح می‌کرد. این، نشان‌دهنده اشراف و حساسیت پیامبر بر کتابت قرآن است. ختم قرآن در آن زمان که نشان دهنده وجود آغاز و پایان قرآن در آن زمان دارد. و نیز روایاتی وجود دارد که صحابه در زمان پیامبر قرآن را جمع آوری کردند. دلایل دیگری وجود دارد که غیر تاریخی است که به این دلیل می‌توان اشاره کرد که تسامح پیامبر در این موضوع پذیرفتنی نیست؛ از این جهت که عدم جمع آوری و ترتیب و تدوین قرآن توسط پیامبر(ص) رسوخ تحریف و پراکندگی و تعدد نسخ را باز می‌کرد و تحریف قرآن در طول تاریخ امری ممکن می‌شد. به معنای دیگر، جمع آوری قرآن جزئی از رسالت پیامبر بود.

تدوین قرآن پس از پیامبر(ص)

مقالهٔ اصلی: ترتیب سوره‌های قرآن توسط صحابه

برخی مفسران اعتقاد دارند جمع آوری قرآن پس از پیامبر و توسط صحابه انجام گرفته است. گفته شده است که اولین بار زمان خلیفه اول و با تلاش زید بن ثابت مصحف تدوین شده است. پیش از آن هم امام علی مصحفی را تدوین کرده بود. بزرگانی از صحابه هم به تدوین و جمع آوری قرآن پرداختند. همین امر باعث شد که نسخ متعددی از قرآن بوجود بیاید که به علت عدم اعراب گذاری، به اختلاف قرائت انجامید. به همین سبب این تعدد نسخ، انگیزه یکی شدن مصاحف در زمان عثمان گردید. البته این موضوع با روایات هایی که املای پیامبر بر کاتبان قرآن را نشان می دهد منافات دارد. آن روایات بازگو کننده این است که پیامبر شخصا امر کتابت قرآن را بر عهده داشته است.

یکسان‌سازی قرآن توسط عثمان

در منابع تاریخی آمده است که حذف نسخ متعدد که در تعارضاتی باهم داشته اند و اعلام یک نسخه واحد، در زمان عثمان انجام گرفته است که با گردآوری حافظان و کاتبان قرآن، این کار انجام گرفته است.افراد زیادی مصحف‌ها را جمع‌آوری می‌کردند که از نظر صلاحیّت و استعداد و توانایی، یکسان نبودند و لذا با یکدیگر رابطه‌ای نداشتند و نسخه هر کدام از نظر روش، ترتیب، قرائت و… متفاوت بود. اختلاف در مصحف‌ها و قرائت‌ها، موجب اختلاف در میان مردم می‌شد؛ لذا خلیفه سوم به پیشنهاد حذیفه بن یمان به فکر یکسان کردن مصاحف برآمد. عثمان با مشورت صحابه به این نتیجه رسید، مصحف‌ها را یکسان کند و کمیته‌ای به مسئولیت و سرپرستی اُبی بن کعب تشکیل شد و کار یکسان‌سازی مصحف‌ها را شروع کرد.

سیوطی می‌گوید: حضرت علی(ع) نیز در این باره رأی موافق خود را به گونه‌ای اصولی اظهار نمود و فرمود: «سوگند به خدا که عثمان درباره قرائت‌ها با ما مشورت کرد و گفت: به من گفته‌اند که برخی می‌گویند قرائت من بهتر از قرائت توست و… به او (عثمان) گفتم: نظرت چیست؟ گفت: نظرم این است که یک مصحف در میان مردم باشد. گفتم: نظرت خوب است». و در جایی دیگر می‌فرماید: «اگر امر مصحف‌ها به من نیز واگذار می‌شد، من همان کاری را می‌کردم که عثمان انجام داد».

از آن جا که مصاحف متعدد، با قرائت‌ها و لهجه‌های گوناگون، موجب اختلاف جدی در امر آیات قرآن کریم می‌شد، خلیفه سوم، برای خاتمه دادن به اضطراب و نابسامانی‌ها در قرائات قرآن کریم، بعد از تدوین مصحف واحد، دستور داد سایر مصحف‌ها را بسوزانند و این عمل، باعث انتقاد و سرزنش به عثمان شد.

اقدامات در جهت یکسان‌سازی قرآن

بنابراین، در سال بیست و پنجم هجری، کمیته یکسان‌سازی مصاحف، کار خود را در چهار مرحله اساسی آغاز کرد.

• جمع‌آوری منابع و مآخذ صحیح برای تهیه مصحف واحد و انتشار آن بین مسلمانان.
• مقابله مصحف‌های آماده شده با یکدیگر، به منظور حصول اطمینان به صحت آن‌ها و عدم وجود اختلاف بین آن‌ها
• جمع‌آوری مصحف‌ها یا نسخه‌های قرآن کریم از تمامی بلاد اسلامی و محو کردن آن‌ها.
• الزام همه مسلمانان به قرائت مصحف واحد و منع آنان از تلاوت مصحف‌ها و قرائت‌های دیگر.

تأیید ائمه بر قرآن جمع‌آوری شده

امامان معصوم(ع) قائل اند که قرآن کریم را باید طبق نسخه و قرائت مرسوم قرائت کرد؛ همان‌طور که امام علی(ع) پس از آن به خلافت رسید، مردم را برآن داشت تا به همان مصحف جمع‌آوری شده توسط عثمان، ملتزم باشند و تغییری در آن ندهند. این بدان جهت بود که از آن پس، هیچ‌کس به عنوان اصلاح قرآن کریم، تغییر و تحریفی در آن به وجود نیاورد.

هم چنین شیعه به تبعیت از امامان معصوم(ع) معتقد است قرآنی که امروزه در دست مسلمانان است، همان قرآن کامل و جامع است و هرگز تحریف و تغییری در آن صورت نگرفته است؛ چنان‌که شخصی در محضر امام صادق(ع) عبارتی از قرآن کریم را بر خلاف قرائت دیگران قرائت کرد. امام(ع) به او فرمود: «دیگر این گونه قرائت مکن و همان گونه که همگان قرائت می‌کنند، قرائت نما».

مطالعه بیشتر

۱ـ تاریخ و علوم قرآن، میر محمدی زرندی.

۲ـ نگاهی به قرآن، علی اکبر قرشی.

۳ـ تاریخ قرآن، آیت الله معرفت.

۴ـ علوم قرآن، آیت الله معرفت.