مهلت دادن خداوند به ابلیس: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
ابلیس از فرمان خداوند به سجده بر آدم(ع) خودداری کرد و مورد لعن خداوند قرار گرفت.<ref>سور حجر، آیه۳۱-۳۵.</ref> ابلیس از خداوند درخواست کرد {{قرآن|إِلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ|ترجمه=تا روزی که انسان‌ها برانگیخته می‌شوند.|سوره=سوره حجر|آیه=۳۶}} به او مهلت دهد.<ref>سوره حجر، آیه۳۶.</ref> خداوند به او تا {{قرآن|إِلی یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ|ترجمه=تا روز و زمان معین، مهلت داده شده‌ای.|سوره=حجر|آیه=۳۸}}
ابلیس از فرمان خداوند به سجده بر آدم(ع) خودداری کرد و مورد لعن خداوند قرار گرفت.<ref>سور حجر، آیه۳۱-۳۵.</ref> ابلیس از خداوند درخواست کرد {{قرآن|إِلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ|ترجمه=تا روزی که انسان‌ها برانگیخته می‌شوند.|سوره=سوره حجر|آیه=۳۶}} به او مهلت دهد.<ref>سوره حجر، آیه۳۶.</ref> خداوند به او تا {{قرآن|إِلی یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ|ترجمه=تا روز و زمان معین، مهلت داده شده‌ای.|سوره=حجر|آیه=۳۸}}


خداوند در سوره «ص» آیه «۸۳–۷۱» قصه [[ابلیس]] و تمرد او از اوامر خداوند و مهلت خواستن او را بیان می‌کند و از زبان ابلیس می‌گوید: {{قرآن|قالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِی إِلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ قالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنْظَرِینَ إِلی یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ|ترجمه=شیطان گفت: پروردگارا! مرا تا روزی که انسان‌ها برانگیخته می‌شوند مهلت ده، فرمود: تو از مهلت داده شدگانی، ولی تا روز و زمان معین}}
مقصود از مهلت خواستن ابلیس را رهایی از مرگ دانسته‌اند.<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۱۱۲.</ref> این گفتگو در آیات متعددی در سوره‌های «اعراف»<ref>سوره اعراف، آیات ۱۱-۱۵.</ref>، «حجر»<ref>سوره حجر، آیات۳۲-۳۸.</ref>، «ص»<ref>سوره ص، آیات ۷۴-۸۱.</ref> ذکر شده است.


در این که «روز وقت معلوم» چه روزی است میان مفسران اختلاف است. عده‌ای آن روز را پایان جهان می‌دانند. و برخی هم می‌گویند روزی است که جز خدا کسی نمی‌داند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۱۹، ص۳۴۳.</ref> احادیث معصومین نشان می‌دهد که ابلیس بین نفحه اول و دوم می‌میرد.<ref>بحرانی، تفسیر البرهان، قم، مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان، ج۲، ص۳۴۲.</ref> نویسنده المیزان معتقد است که ابلیس قبل از قیامت می‌میرد. زیرا ابلیس تقاضا کرده بود تا قیمت زنده بماند اما خداوند پاسخ داد تا روز وقت معلوم.<ref>طباطبایی، محمد حسین، تفسیر المیزان، قم، نشر اسراء، ج۱۷، ص۳۴۶.</ref>{{پایان پاسخ}}
مفسران در مورد این‌که مقصود از «روز وقت معلوم» چه روزی است، اختلاف دارند. عده‌ای آن روز را پایان جهان می‌دانند. و برخی هم می‌گویند روزی است که جز خدا کسی نمی‌داند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۱۹، ص۳۴۳.</ref> احادیث معصومین نشان می‌دهد که ابلیس بین نفحه اول و دوم می‌میرد.<ref>بحرانی، تفسیر البرهان، قم، مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان، ج۲، ص۳۴۲.</ref> نویسنده المیزان معتقد است که ابلیس قبل از قیامت می‌میرد. زیرا ابلیس تقاضا کرده بود تا قیمت زنده بماند اما خداوند پاسخ داد تا روز وقت معلوم.<ref>طباطبایی، محمد حسین، تفسیر المیزان، قم، نشر اسراء، ج۱۷، ص۳۴۶.</ref>
{{مطالعه بیشتر}}
 
{{پایان پاسخ}}{{مطالعه بیشتر}}


== مطالعه بیشتر ==
== مطالعه بیشتر ==

نسخهٔ ‏۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۵۶

سؤال

خداوند در سوره «ص» آیه ۸۱ به شیطان مهلت داده است؛ آن روز چه روزی است؟

ابلیس از فرمان خداوند به سجده بر آدم(ع) خودداری کرد و مورد لعن خداوند قرار گرفت.[۱] ابلیس از خداوند درخواست کرد ﴿إِلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ؛ تا روزی که انسان‌ها برانگیخته می‌شوند.(سوره حجر:۳۶) به او مهلت دهد.[۲] خداوند به او تا ﴿إِلی یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ؛ تا روز و زمان معین، مهلت داده شده‌ای.(حجر:۳۸)

مقصود از مهلت خواستن ابلیس را رهایی از مرگ دانسته‌اند.[۳] این گفتگو در آیات متعددی در سوره‌های «اعراف»[۴]، «حجر»[۵]، «ص»[۶] ذکر شده است.

مفسران در مورد این‌که مقصود از «روز وقت معلوم» چه روزی است، اختلاف دارند. عده‌ای آن روز را پایان جهان می‌دانند. و برخی هم می‌گویند روزی است که جز خدا کسی نمی‌داند.[۷] احادیث معصومین نشان می‌دهد که ابلیس بین نفحه اول و دوم می‌میرد.[۸] نویسنده المیزان معتقد است که ابلیس قبل از قیامت می‌میرد. زیرا ابلیس تقاضا کرده بود تا قیمت زنده بماند اما خداوند پاسخ داد تا روز وقت معلوم.[۹]


مطالعه بیشتر

۱. تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ج۱۹، ص۳۴۳.

۲. تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج۱۵، ص۶۱۳.

۳. امام مهدی، سیدکاظم قزوینی، نشر الهادی، ص۷۹۲–۸۰۵.


منابع

  1. سور حجر، آیه۳۱-۳۵.
  2. سوره حجر، آیه۳۶.
  3. فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۱۱۲.
  4. سوره اعراف، آیات ۱۱-۱۵.
  5. سوره حجر، آیات۳۲-۳۸.
  6. سوره ص، آیات ۷۴-۸۱.
  7. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۱۹، ص۳۴۳.
  8. بحرانی، تفسیر البرهان، قم، مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان، ج۲، ص۳۴۲.
  9. طباطبایی، محمد حسین، تفسیر المیزان، قم، نشر اسراء، ج۱۷، ص۳۴۶.