نشانه‌های عاقل بودن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نیازمند گسترش}} | |||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} در روایات اسلامی برای سنجش عاقل بودن انسان، چه معیارهایی مشخص شده است؟{{پایان سوال}} | {{سوال}} در روایات اسلامی برای سنجش عاقل بودن انسان، چه معیارهایی مشخص شده است؟{{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
[[پرونده:حدیث المرء مخبوء تحت لسانه.jpg|بندانگشتی|قطعه خوشنویسی از حدیث «اَلْمَرْءُ مَخْبوءٌ تَحْتَ لِسانِهِ؛ انسان زیر زبانش پنهان است. (وقتی سخن می‌گوید آشکار می‌شود).»|260x260پیکسل]] | |||
برخی از '''نشانه‌های عاقل بودن انسان''' در روایات، عبارتند از: | |||
فرستاده خوب: در روایاتی امام علی(ع) فرستاده | *'''گفتار نیک''': در برخی روایات، یکی از معیارهای شناخت فرد، سخنان او شمرده شده است.<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق، ج۶۸، ص۲۸۳.</ref> | ||
* '''نگاه عبرت‌آموز به حوادث''': بر اساس روایتی، امام صادق(ع) نگاه مؤمن به رخدادها را نگاه عبرت‌آموز توصیف کرده است.<ref>کلینی، محمد، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۳۰.</ref> | |||
*'''فرستاده خوب''': در روایاتی امام علی(ع) فرستاده فرد، نشان دهنده میزان عقل او دانسته است.<ref>شریف رضی، محمد، نهج البلاغه، قم، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، حکمت۳۰۱، ص۵۲۸؛ تمیمی آمدی، عبد الواحد، تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، قم، دفتر تبلیغات، چاپ اول، ۱۳۶۶ش، ص۴۹، حدیث۲۸۶.</ref> در توضیح آن گفته شده انسان عاقل تلاش می‌کند فرستاده عاقلی را برای کار خود بفرستد. | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۰۲
 | این مقاله نیازمند گسترش است. لطفاً اگر تخصص و توانایی گسترش این مقاله را دارید، آن را بهبود بخشید. |
سؤال
در روایات اسلامی برای سنجش عاقل بودن انسان، چه معیارهایی مشخص شده است؟
برخی از نشانه‌های عاقل بودن انسان در روایات، عبارتند از:
- گفتار نیک: در برخی روایات، یکی از معیارهای شناخت فرد، سخنان او شمرده شده است.[۱]
- نگاه عبرت‌آموز به حوادث: بر اساس روایتی، امام صادق(ع) نگاه مؤمن به رخدادها را نگاه عبرت‌آموز توصیف کرده است.[۲]
- فرستاده خوب: در روایاتی امام علی(ع) فرستاده فرد، نشان دهنده میزان عقل او دانسته است.[۳] در توضیح آن گفته شده انسان عاقل تلاش می‌کند فرستاده عاقلی را برای کار خود بفرستد.
منابع
- ↑ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق، ج۶۸، ص۲۸۳.
- ↑ کلینی، محمد، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۳۰.
- ↑ شریف رضی، محمد، نهج البلاغه، قم، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، حکمت۳۰۱، ص۵۲۸؛ تمیمی آمدی، عبد الواحد، تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، قم، دفتر تبلیغات، چاپ اول، ۱۳۶۶ش، ص۴۹، حدیث۲۸۶.