فضیلت تشییع جنازه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
آيا تشييع جنازه، براى ميت يا شركت كنندگان در مراسم تشييع، فايده اى دارد؟ | آيا تشييع جنازه، براى ميت يا شركت كنندگان در مراسم تشييع، فايده اى دارد؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
اسلام براى احترام به كرامت و جايگاه انسان، در باره ى تشييع جنازه بسيار سفارش كرده است. | |||
== شرکت پیامبر و ائمه در تشییع جنازه دیگران == | |||
برخی فرشتگان، پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله)و امامان(ع)در تشييع جنازه ها شركت مى كردند. | |||
از امام باقر( | از امام باقر(ع) نقل شده است كه فرمود: | ||
رسول خدا، پشت سر جنازه اى راه مى رفت، پرسيده شد: «اى رسول خدا، چرا چنين مى كنى؟» فرمود: «فرشتگان را مى بينم كه از جلو مى روند و ما از آنها پيروى مى كنيم».<ref>حر عاملى، وسائل الشيعه، ج۲، ص۸۲۴، ح ۲، مسلسل ۳۲۵۰.</ref> | رسول خدا، پشت سر جنازه اى راه مى رفت، پرسيده شد: «اى رسول خدا، چرا چنين مى كنى؟» فرمود: «فرشتگان را مى بينم كه از جلو مى روند و ما از آنها پيروى مى كنيم».<ref>حر عاملى، وسائل الشيعه، ج۲، ص۸۲۴، ح ۲، مسلسل ۳۲۵۰.</ref> | ||
امام صادق( | امام صادق(ع) فرمود: پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) دنبال جنازه ى مرد صحابى انصارى مى رفت. برخى از اصحاب عرض كردند: «يا رسول الله، سوار مركب نمى شويد؟» فرمود: «دوست ندارم من سوار باشم در حالى كه فرشتگان پياده مى روند».<ref>حر عاملى، وسائل الشيعه، ج۲، ص۸۲۷، ح ۱، مسلسل ۳۲۶۱.</ref> | ||
روزى جنازه اى را از گذرگاهى عبور دادند كه پيامبر و اصحاب او نشسته بودند. حضرت و يارانش از جا برخاستند تا جنازه از نظرها غايب شد. يك گفت: «اين جنازه ى يك يهودى بود». فرمود: «آيا انسان نبود!»<ref>بحار الانوار، ج۱۸، ص۲۵۴.</ref> | روزى جنازه اى را از گذرگاهى عبور دادند كه پيامبر و اصحاب او نشسته بودند. حضرت و يارانش از جا برخاستند تا جنازه از نظرها غايب شد. يك گفت: «اين جنازه ى يك يهودى بود». فرمود: «آيا انسان نبود!»<ref>بحار الانوار، ج۱۸، ص۲۵۴.</ref> | ||
== بخشش گناهان تشییع کننده == | |||
يكى از فوايد مهم تشييع جنازه، ثوابى است كه نصيب ميت و شركت كنندگان مى شود.<ref>الانوار النعمانيه، ص۲۲۰.</ref> | |||
امام صادق(عليه السلام) فرمود: | |||
چون مؤمن را در قبر گذاشتند، ندا مى كنند، نخستين عطايى كه به تو شد، بهشت است و نخستين عطايى كه به مشايعت كنندگان جنازه ى تو شد، آمرزش گناهان است. | چون مؤمن را در قبر گذاشتند، ندا مى كنند، نخستين عطايى كه به تو شد، بهشت است و نخستين عطايى كه به مشايعت كنندگان جنازه ى تو شد، آمرزش گناهان است. | ||
| خط ۲۴: | خط ۳۲: | ||
حضرت موسى(عليه السلام) در مناجات عرض كرد: «پروردگارا، ثواب كسى كه تشييع جنازه كند، چيست؟» فرمود: «فرشتگانى پرچم دار، بر او مى گمارم كه او را از قبر تا محشر تشييع كنند».<ref>وسائل الشيعه، ج۲، ص۸۲۰، ح ۲.</ref> | حضرت موسى(عليه السلام) در مناجات عرض كرد: «پروردگارا، ثواب كسى كه تشييع جنازه كند، چيست؟» فرمود: «فرشتگانى پرچم دار، بر او مى گمارم كه او را از قبر تا محشر تشييع كنند».<ref>وسائل الشيعه، ج۲، ص۸۲۰، ح ۲.</ref> | ||
وقتى چهل مؤمن مى گويند كه خدايا، از اين ميت جز نيكى نديده ايم، خداوند شهادت آنها را مى پذيرد.<ref>وسائل الشيعه، ج۲، ص۸۲۰.</ref> فايده ى ديگر اندرز شركت كننده ها است كه آنها را از گناه دور و به طاعت نزديك مى سازد. | وقتى چهل مؤمن مى گويند كه خدايا، از اين ميت جز نيكى نديده ايم، خداوند شهادت آنها را مى پذيرد.<ref>وسائل الشيعه، ج۲، ص۸۲۰.</ref> | ||
== یاد مرگ و آخرت == | |||
فايده ى ديگر اندرز شركت كننده ها است كه آنها را از گناه دور و به طاعت نزديك مى سازد. | |||
پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) فرمود: | پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) فرمود: | ||
نسخهٔ ۲۸ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۴۱
 | این مقاله هماکنون به دست Rezapour در حال ویرایش است. |
آيا تشييع جنازه، براى ميت يا شركت كنندگان در مراسم تشييع، فايده اى دارد؟
اسلام براى احترام به كرامت و جايگاه انسان، در باره ى تشييع جنازه بسيار سفارش كرده است.
شرکت پیامبر و ائمه در تشییع جنازه دیگران
برخی فرشتگان، پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله)و امامان(ع)در تشييع جنازه ها شركت مى كردند.
از امام باقر(ع) نقل شده است كه فرمود:
رسول خدا، پشت سر جنازه اى راه مى رفت، پرسيده شد: «اى رسول خدا، چرا چنين مى كنى؟» فرمود: «فرشتگان را مى بينم كه از جلو مى روند و ما از آنها پيروى مى كنيم».[۱]
امام صادق(ع) فرمود: پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) دنبال جنازه ى مرد صحابى انصارى مى رفت. برخى از اصحاب عرض كردند: «يا رسول الله، سوار مركب نمى شويد؟» فرمود: «دوست ندارم من سوار باشم در حالى كه فرشتگان پياده مى روند».[۲]
روزى جنازه اى را از گذرگاهى عبور دادند كه پيامبر و اصحاب او نشسته بودند. حضرت و يارانش از جا برخاستند تا جنازه از نظرها غايب شد. يك گفت: «اين جنازه ى يك يهودى بود». فرمود: «آيا انسان نبود!»[۳]
بخشش گناهان تشییع کننده
يكى از فوايد مهم تشييع جنازه، ثوابى است كه نصيب ميت و شركت كنندگان مى شود.[۴]
امام صادق(عليه السلام) فرمود:
چون مؤمن را در قبر گذاشتند، ندا مى كنند، نخستين عطايى كه به تو شد، بهشت است و نخستين عطايى كه به مشايعت كنندگان جنازه ى تو شد، آمرزش گناهان است.
در حديث ديگر آمده:
هر كسى، جنازه ى مؤمنى را تا دفن همراهى كند، خداوند در قيامت هفتاد ملك بر او بگمارد كه او را همراهى و برايش استغفار كنند.[۵]
حضرت موسى(عليه السلام) در مناجات عرض كرد: «پروردگارا، ثواب كسى كه تشييع جنازه كند، چيست؟» فرمود: «فرشتگانى پرچم دار، بر او مى گمارم كه او را از قبر تا محشر تشييع كنند».[۶]
وقتى چهل مؤمن مى گويند كه خدايا، از اين ميت جز نيكى نديده ايم، خداوند شهادت آنها را مى پذيرد.[۷]
یاد مرگ و آخرت
فايده ى ديگر اندرز شركت كننده ها است كه آنها را از گناه دور و به طاعت نزديك مى سازد.
پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) فرمود:
هر گاه به عروسى دعوت شديد به كندى برويد، چون شما را به ياد دنيا مى اندازد و هرگاه به تشييع جنازه خوانده شديد، شتاب كنيد كه شما را به ياد آخرت مى اندازد.[۸]
هر گاه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) جنازه اى را تشييع مى كرد، اندوه ايشان زياد مى شد، با خود حديث نفس مى كرد و كم سخن مى گفت.[۹]
حديثى از امام على(عليه السلام) هر دو فايده را ياد آور مى شود. على(عليه السلام) در تشييع جنازه اى شنيد كه مردى مى خندد; فرمود:
گويا مرگ، براى غير ما نوشته شده است و گويا رعايت حق، براى غير ما واجب شده است.[۱۰]
آنچه گفته شد، مربوط به تشييع جنازه ى مؤمن است; ولى در مورد كافر، امام كاظم(عليه السلام) فرمود:
وقتى كافرى بميرد، هفتاد هزار ملائكه ى غضب و عذاب، او را تشييع مى كنند.[۱۱]
امام صادق(عليه السلام)فرمود:
اگر جنازه ى كافر باشد، ملائكه، ضمن تشييع او، بر او لعنت مى فرستند تا به قبر مى رسد. آن گاه زمين به او مى گويد: «خوش نيامدى».[۱۲]
حسن ختام اين پاسخ، كلام امام صادق(عليه السلام) كه فرموده است:
هنگام تشييع جنازه، بپندار كه خداوند تو را دوباره به دنيا برگردانده است. اكنون ببين كه چگونه جبران مى كنى.[۱۳]
فوايدى كه به ميت مربوط مى شود، عبارتند از; حفظ حرمت و جايگاه او، هديه اى به بزرگى بهشت، آمرزش گناهان وى با شهادت و حضور مؤمنان.
منابع
- ↑ حر عاملى، وسائل الشيعه، ج۲، ص۸۲۴، ح ۲، مسلسل ۳۲۵۰.
- ↑ حر عاملى، وسائل الشيعه، ج۲، ص۸۲۷، ح ۱، مسلسل ۳۲۶۱.
- ↑ بحار الانوار، ج۱۸، ص۲۵۴.
- ↑ الانوار النعمانيه، ص۲۲۰.
- ↑ محمد باقر مجلسى، زاد المعاد، ص۵۴ و ۵۵.
- ↑ وسائل الشيعه، ج۲، ص۸۲۰، ح ۲.
- ↑ وسائل الشيعه، ج۲، ص۸۲۰.
- ↑ وسائل الشيعه، ج۲، ص۸۲۰.
- ↑ شيخ عباس قمى، سفينه البحار، ص۹۲۵.
- ↑ محمد دشتى، نهج البلاغه، ص۱۹۹، كلمه ى ۱۲۲.
- ↑ عبدالله شبّر، حق اليقين، ج۲، ص۳۸۳.
- ↑ الفروع من الكافى، ج۳، ص۲۳۹، ح ۱۲.
- ↑ حسينى تهرانى، معادشناسى، ج۳، ص۳۴.