صحابه‌ی حافظ قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{سوال}} كدام يك از صحابه حافظ قرآن بودند؟ آيا حافظ بودن مي‌تواند ا...» ایجاد کرد) |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
کدام یک از صحابه حافظ قرآن بودند؟ آیا حافظ بودن می‌تواند امتیاز محسوب شود؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
هم‌زمان با حیات پیامبر گرامی اسلام گروهی از یاران آن حضرت، قرآن را حفظ کردند و بر اساس برخی اقوال، تعداد آنها بیش از هفتاد نفر بود؛ هفتاد نفر از معلمان قرآن در جنگ «ذات الرجیع» و عده‌ای نیز در جنگ «بئرمعونه» به شهادت رسیدند. | |||
برخی از مهاجرانی که حافظ قرآن بودند عبارت اند از: حضرت علی، ابوبکر، عمر، عثمان، طلحه، سعد بن عبید، عبدالله بن مسعود، حذیفه، سالم بن معقل، ابوهریره، عبدالله بن سائب، عبادلهٔ اربعه (عبدالله بن عباس، عبدالله بن عمرو بن عاص، عبدالله بن عمرو و عبدالله بن زبیر) عایشه، حفصه، ام‌سلمه، زید بن ثابت، ابوموسی اشعری، ابوایوب انصاری و…. | |||
برخی از انصار نیز که حافظ قرآن بودند عبارت اند از: عباده بن صامت، معاذ بن جبل، مجمع بن جاریه، فضاله بن عبیده، مسلمه بن مخلد و…. آنها زیر نظر رسول گرامی اسلام و با نظارت ایشان به قرائت و حفظ قرآن می‌پرداختند،<ref>ر. ک. پژوهشی در تاریخ قرآن، ص۲۳۸–۲۴۶؛ محمود رامیار، تاریخ قرآن، ص۲۴۷.</ref> اما صرف حفظ قرآن امتیاز و برتری محسوب نمی‌شود، بلکه آنچه به حافظ قرآن کرامت و ارزش می‌بخشد عمل به آیات قرآن و رفتار بر اساس قرآن کریم و دستورها و سفارش‌های پیامبر اکرم می‌باشد. | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||
==منابع== | |||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = | | شاخه اصلی = | ||
|شاخه فرعی۱ = | |شاخه فرعی۱ = | ||
|شاخه فرعی۲ = | |شاخه فرعی۲ = | ||
|شاخه فرعی۳ = | |شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = | ||
| تیترها = | | تیترها = | ||
| ویرایش = | | ویرایش = | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = | ||
| کیفیت = | | کیفیت = | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۲۹ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۵۳
کدام یک از صحابه حافظ قرآن بودند؟ آیا حافظ بودن می‌تواند امتیاز محسوب شود؟
هم‌زمان با حیات پیامبر گرامی اسلام گروهی از یاران آن حضرت، قرآن را حفظ کردند و بر اساس برخی اقوال، تعداد آنها بیش از هفتاد نفر بود؛ هفتاد نفر از معلمان قرآن در جنگ «ذات الرجیع» و عده‌ای نیز در جنگ «بئرمعونه» به شهادت رسیدند.
برخی از مهاجرانی که حافظ قرآن بودند عبارت اند از: حضرت علی، ابوبکر، عمر، عثمان، طلحه، سعد بن عبید، عبدالله بن مسعود، حذیفه، سالم بن معقل، ابوهریره، عبدالله بن سائب، عبادلهٔ اربعه (عبدالله بن عباس، عبدالله بن عمرو بن عاص، عبدالله بن عمرو و عبدالله بن زبیر) عایشه، حفصه، ام‌سلمه، زید بن ثابت، ابوموسی اشعری، ابوایوب انصاری و….
برخی از انصار نیز که حافظ قرآن بودند عبارت اند از: عباده بن صامت، معاذ بن جبل، مجمع بن جاریه، فضاله بن عبیده، مسلمه بن مخلد و…. آنها زیر نظر رسول گرامی اسلام و با نظارت ایشان به قرائت و حفظ قرآن می‌پرداختند،[۱] اما صرف حفظ قرآن امتیاز و برتری محسوب نمی‌شود، بلکه آنچه به حافظ قرآن کرامت و ارزش می‌بخشد عمل به آیات قرآن و رفتار بر اساس قرآن کریم و دستورها و سفارش‌های پیامبر اکرم می‌باشد.
منابع
- ↑ ر. ک. پژوهشی در تاریخ قرآن، ص۲۳۸–۲۴۶؛ محمود رامیار، تاریخ قرآن، ص۲۴۷.