حدیث پانزده عذاب سبک‌شمار نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

(جایگزینی متن - ' | ارجاعات =' به ' | ارجاعات = | بازبینی نویسنده = ')
جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی')
خط ۴۲: خط ۴۲:
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = حدیث
  | شاخه اصلی = حدیث
|شاخه فرعی۱ = منبع‌شناسی
| شاخه فرعی۱ = منبع‌شناسی
|شاخه فرعی۲ = علم رجال
| شاخه فرعی۲ = علم رجال
|شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله

نسخهٔ ‏۱۸ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۴۴

سؤال

سؤال: روایتی وجود دارد مبنی بر اینکه رسول خدا به حضرت فاطمه فرمود: «خداوند کسانی را که نماز خود را سبک می‌شمارند، به پانزده خصلت مبتلا می‌کند: شش خصلت در دنیا، سه خصلت هنگام مرگش، سه خصلت در گورش و سه خصلت در قیامت هنگامی که از گورش بیرون می‌آید و جود دارد»؛ آیا این روایت معتبر است؟


متن روایت

سید بن طاووس در کتاب فلاح السائل می‌نویسد: با حذف سند از سرور زنان، فاطمه، دختر سرور پیامبران روایت می‌کنم که از پدر بزرگوارش حضرت محمّد پرسید: ای پدر جان! سزای مردان و زنانی که نماز را سبک بشمارند، چیست؟ فرمود: ای فاطمه! هر کس چه مرد باشد و چه زن، نمازش را سبک بشمارد، خداوند او را به پانزده مصیبت گرفتار می‌نماید: شش چیز در سرای دنیا و سه چیز هنگام مرگ و سه چیز در قبرش و سه چیز در قیامت هنگام بیرون آمدن از قبر.

مصیبت‌هایی که در دار دنیا بدان مبتلا می‌گردد عبارتند از:

  1. خداوند، خیر و برکت را از عمر او برمی‌دارد.
  2. خداوند، خیر و برکت را از روزی‌اش برمی‌دارد.
  3. خداوند نشانه صالحان را از چهره او محو می‌فرماید.
  4. در برابر اعمالی که انجام داده پاداش داده نمی‌شود.
  5. دعای او به سوی آسمان بالا نمی‌رود و مستجاب نمی‌گردد.
  6. هیچ بهره‌ای در دعای بندگان شایسته خدا نداشته و مشمول دعای آنان نخواهد بود.

و مصیبت‌هایی که هنگام مرگ به او می‌رسد بدین ترتیب است:

  1. با حالت خواری و زبونی جان می‌دهد.
  2. گرسنه می‌میرد.
  3. تشنه جان می‌سپارد، به گونه‌ای که اگر آب تمام رودخانه‌های دنیا را به او بدهند، سیراب نگشته و تشنگی‌اش برطرف نخواهد شد.

و مصیبت‌هایی که در قبرش بدان گرفتار می‌گردد بدین قرار می‌باشد:

  1. خداوند فرشته‌ای را بر او می‌گمارد تا او را در قبر نگران و پریشان نموده و از جایش برکند.
  2. خداوند گور را بر او تنگ می‌گرداند.
  3. قبرش تاریک می‌شود.

و مصائبی که در روز قیامت، هنگام بیرون آمدن از قبر، بدان مبتلا می‌شود، عبارت است از:

  1. خداوند فرشته‌ای را بر او می‌گمارد تا در حالی که مردم به او می‌نگرند، او را به رو بر زمین بکشد.
  2. سخت از او حساب می‌کشند.

۳- خداوند هرگز نظر رحمت به او ننموده و از بدی‌ها پاکیزه‌اش نمی‌گرداند، و برای او عذاب دردناکی خواهد بود.[۱]

بررسی سند

علامه مجلسی در کتاب بحار الانوار جلد ۸۰ صفحه ۲۱ باب ۶ روایت ۳۹؛ عبد الله بحرانی اصفهانی در کتاب عوالم العلوم و المعارف والأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال جلد ۱۱ صفحه ۹۱۱ باب ۸۳ روایت ۱۷۱ و محدث نوری در کتاب مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل جلد ۳ صفحه ۲۳ باب۶ روایت ۲۹۲۲ همین روایت را از فلاح السائل نقل کرده‌اند.

بنابراین، روایت از نظر سند قابل استناد نمی‌باشد زیا ابن طاووس سند آن را حذف کرده و نمی‌توان در این باره نظر داد.

منابع

  1. ابن طاووس، علی، فلاح السائل و نجاح المسائل، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۴۰۶ ق، فصل اول، ص۲۲.