هدف از مباحث علمی در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
(جایگزینی متن - 'هٔ' به 'ه') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
درباره اهداف آیات و مسائل علمی قرآن، سه نظریه وجود دارد: | درباره اهداف آیات و مسائل علمی قرآن، سه نظریه وجود دارد: | ||
* هدف اصلی قرآن هدایت بشر است، اما در راستای این هدف می‌توان از اشارات علمی نیز استفاده نمود؛ بدین صورت که پیامبر(ص) می‌فرماید: {{قرآن|تِبْیاناً لِکُلِّ شَیْءٍ}} است، پیامبر | * هدف اصلی قرآن [[هدایت بشر]] است، اما در راستای این هدف می‌توان از اشارات علمی نیز استفاده نمود؛ بدین صورت که [[پیامبر(ص)]] می‌فرماید: {{قرآن|تِبْیاناً لِکُلِّ شَیْءٍ}} است، پیامبر(ص) وقتی که طبق آیه شریفه می‌فرماید: خداوند قرآنی بر ما نازل کرده که بیان کننده همه چیز است، مرادش بیان همه چیزهایی است که مربوط به دین، در راستای هدف قرآن و هدایت بشر می‌باشد. استفاده از آیاتِ علمی نیز در راستای همین هدف است؛ مثلاً در آیه {{قرآن|اللَّهُ الَّذِی رَفَعَ السَّماواتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها ثُمَّ اسْتَوی عَلَی الْعَرْشِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ کُلٌّ یَجْرِی لِأَجَلٍ مُسَمًّی| سوره = رعد| آیه = ۲}} مسائل مختلفی را مطرح می‌کند؛ بعد در آیه {{قرآن|وَ هُوَ الَّذِی مَدَّ الْأَرْضَ| سوره = رعد| آیه = ۳}} مسائل مربوط به اینکه آسمان‌ها را بدون ستون برافراشتیم که عدّه‌ای به نیروی جاذبه حمل کردند و نیز مسئله حرکت خورشید و ماه، مسئله زمین و کوه‌ها را مطرح می‌کند و بعد می‌فرماید: {{قرآن|إِنَّ فِی ذلِکَ لآیاتٍ لِقَوْمٍ یتَفَکَّرُون | ||
| سوره = رعد | | سوره = رعد | ||
| آیه = ۳ | | آیه = ۳ | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
* بیان مسائل علمی است؛ زیرا همه علوم و معارف بشری در قرآن وجود دارد؛ همان‌طور که قرآن می‌فرماید: {{قرآن|نَزَّلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ تِبْیاناً لِکُلِّ شَیْءٍ| سوره = نحل| آیه = ۸۹| ترجمه = قرآن بیان‌کننده همه چیز است.}} | * بیان مسائل علمی است؛ زیرا همه علوم و معارف بشری در قرآن وجود دارد؛ همان‌طور که قرآن می‌فرماید: {{قرآن|نَزَّلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ تِبْیاناً لِکُلِّ شَیْءٍ| سوره = نحل| آیه = ۸۹| ترجمه = قرآن بیان‌کننده همه چیز است.}} | ||
* اشارات علمی قرآن به نحو سمبلیک و بر اساس فرهنگ زمان مطرح شده است. در قرآن این اشارات علمی، حالت معرفت‌شناختی یا حالت سمبلیک دارد و ناظر به عالم خارج نیست. این دیدگاه صحیح نیست؛ زیرا اگر قرآن صحبت از علم می‌کند، در حقیقت قصد گسترش معرفت بشر و توضیح واقعیت خارجی را دارد، در حدی که پیش‌گویی‌های علمی، اعجاز علمی به شمار می‌آید. بنابراین، هدف اصلی قرآن هدایت بشر است و باید از اشارات علمی قرآن استفاده کرد. | * اشارات علمی قرآن به نحو سمبلیک و بر اساس فرهنگ زمان مطرح شده است. در قرآن این اشارات علمی، حالت [[معرفت‌شناختی معرفت‌شناسی|معرفت‌شناختی]] یا حالت سمبلیک دارد و ناظر به عالم خارج نیست. این دیدگاه صحیح نیست؛ زیرا اگر قرآن صحبت از علم می‌کند، در حقیقت قصد گسترش معرفت بشر و توضیح واقعیت خارجی را دارد، در حدی که پیش‌گویی‌های علمی، [[اعجاز علمی]] به شمار می‌آید. بنابراین، هدف اصلی قرآن هدایت بشر است و باید از اشارات علمی قرآن استفاده کرد. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
| تیترها = شد | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = شد | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
نسخهٔ ۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۴۵
 | این مقاله هماکنون به دست Rahmani در حال ویرایش است. |
سؤال
با وجود تاکید بر اینکه قرآن برای هدایت انسان‌ها به‌سوی خداوند نازل شده، بعضی از آیات قرآن به مباحث علمی پرداخته‌اند؛ هدف از وجود آیات علمی در قرآن کریم چیست؟
اهداف سه‌گانه‌ای برای مباحث علمی قرآن ذکر شده است؛ هدف از نزول قرآن هدایت بشر بوده و مباحث علمی نیز در این راستا بوده است؛ برخی هدف اصلی را بیان مباحث علمی بیان کرده‌اند؛ مباحث علمی به شیوه سمبلیک بوده و ناظر به عالم واقعی و خارجی نیست. در این میان هدف اول نزدیک‌ترین هدف به آنچه در قرآن بیان شده معرفی شده است.
اهداف مباحث علمی در قرآن
درباره اهداف آیات و مسائل علمی قرآن، سه نظریه وجود دارد:
- هدف اصلی قرآن هدایت بشر است، اما در راستای این هدف می‌توان از اشارات علمی نیز استفاده نمود؛ بدین صورت که پیامبر(ص) می‌فرماید: ﴿تِبْیاناً لِکُلِّ شَیْءٍ﴾ است، پیامبر(ص) وقتی که طبق آیه شریفه می‌فرماید: خداوند قرآنی بر ما نازل کرده که بیان کننده همه چیز است، مرادش بیان همه چیزهایی است که مربوط به دین، در راستای هدف قرآن و هدایت بشر می‌باشد. استفاده از آیاتِ علمی نیز در راستای همین هدف است؛ مثلاً در آیه ﴿اللَّهُ الَّذِی رَفَعَ السَّماواتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها ثُمَّ اسْتَوی عَلَی الْعَرْشِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ کُلٌّ یَجْرِی لِأَجَلٍ مُسَمًّی﴾(رعد:۲) مسائل مختلفی را مطرح می‌کند؛ بعد در آیه ﴿وَ هُوَ الَّذِی مَدَّ الْأَرْضَ﴾(رعد:۳) مسائل مربوط به اینکه آسمان‌ها را بدون ستون برافراشتیم که عدّه‌ای به نیروی جاذبه حمل کردند و نیز مسئله حرکت خورشید و ماه، مسئله زمین و کوه‌ها را مطرح می‌کند و بعد می‌فرماید: ﴿إِنَّ فِی ذلِکَ لآیاتٍ لِقَوْمٍ یتَفَکَّرُون؛ این‌ها برای این است که شما تفکر کنید و از نشانه‌های خداوند به وجودش پی ببرید﴾(رعد:۳) همچنین در آیه دیگر می‌فرماید: ﴿لَعَلَّکُمْ بِلِقاءِ رَبِّکُمْ تُوقِنُونَ؛ این نشان‌ها برای این است که شما به لقاء پروردگارتان در قیامت ایمان پیدا کنید.﴾(رعد:۲) پس اشارات علمی قرآن، در راستای هدف اصلیِ هدایت بشر به سوی خدا، دین و قیامت است.
- بیان مسائل علمی است؛ زیرا همه علوم و معارف بشری در قرآن وجود دارد؛ همان‌طور که قرآن می‌فرماید: ﴿نَزَّلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ تِبْیاناً لِکُلِّ شَیْءٍ؛ قرآن بیان‌کننده همه چیز است.﴾(نحل:۸۹)
- اشارات علمی قرآن به نحو سمبلیک و بر اساس فرهنگ زمان مطرح شده است. در قرآن این اشارات علمی، حالت معرفت‌شناختی یا حالت سمبلیک دارد و ناظر به عالم خارج نیست. این دیدگاه صحیح نیست؛ زیرا اگر قرآن صحبت از علم می‌کند، در حقیقت قصد گسترش معرفت بشر و توضیح واقعیت خارجی را دارد، در حدی که پیش‌گویی‌های علمی، اعجاز علمی به شمار می‌آید. بنابراین، هدف اصلی قرآن هدایت بشر است و باید از اشارات علمی قرآن استفاده کرد.