خطای حضرت آدم و محرومیت همه انسان‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour }}
{{سوال}}
{{سوال}}
آیا با عدالت خداوند سازگار است که به خاطر خطای حضرت آدم، تمام نسل او دچار محرومیت از بهشت و این همه مشکلات شوند؟
آیا با عدالت خداوند سازگار است که به خاطر خطای حضرت آدم، تمام نسل او دچار محرومیت از بهشت و این همه مشکلات شوند؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}براساس آیات قرآن، زمین جایگاه و محل استقرار و آسایش همه انسان‌ها است. این تصمیم و خواست الهی بوده و حضرت آدم(ع) تقصیر و دخالتی در این امر نداشته است. همچنین بهشتی که حضرت آدم و حوا در آن بوده‌اند، بهشت موعود نبوده است بلکه از باغ‌های پرنعمت زمین بوده است.  
{{پاسخ}}براساس آیات قرآن، زمین جایگاه، محل استقرار و آسایش همه انسان‌ها است. این تصمیم و خواست الهی بوده و حضرت آدم(ع) تقصیر و دخالتی در این امر نداشته است. همچنین بهشتی که حضرت آدم و حوا در آن بوده‌اند، بهشت موعود نبوده است بلکه از باغ‌های پرنعمت زمین بوده است.  


== بهشت حضرت آدم ==
== بهشت حضرت آدم ==
خط ۳۱: خط ۳۰:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =شد
  | تیترها =
  | تیترها =شد
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =
  | ناوبری =
خط ۴۱: خط ۴۰:
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =د
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۷ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۰۵

سؤال

آیا با عدالت خداوند سازگار است که به خاطر خطای حضرت آدم، تمام نسل او دچار محرومیت از بهشت و این همه مشکلات شوند؟

براساس آیات قرآن، زمین جایگاه، محل استقرار و آسایش همه انسان‌ها است. این تصمیم و خواست الهی بوده و حضرت آدم(ع) تقصیر و دخالتی در این امر نداشته است. همچنین بهشتی که حضرت آدم و حوا در آن بوده‌اند، بهشت موعود نبوده است بلکه از باغ‌های پرنعمت زمین بوده است.

بهشت حضرت آدم

بهشتی که حضرت آدم و حوا در آن بوده‌اند، بهشت موعود نبوده است بلکه از باغ‌های پرنعمت زمین بوده است. محققان چند علت برای این مطلب ذکر کرده‌اند:

  • بهشت موعود قیامت، نعمتی جاودانه است. در آیات زیادی از قرآن به جاودانگی آن اشاره شده و بیرون رفتن از آن ممکن نیست.
  • در روایاتی که از طریق اهل بیت(ع) به ما رسیده به این موضوع تصریح شده است؛ راوی از امام صادق(ع) راجع به بهشت آدم پرسید ـ امام فرمود: «باغی از باغ‌های دنیا بود که خورشید و ماه بر آن می‌تابید و اگر بهشت جاودانی بود، هرگز از آن بیرون رانده نمی‌شد.[۱]
  • ابلیس در بهشت راه ندارد، در آنجا نه وسوسه‌های شیطانی وجود دارد و نه نافرمانی خدا.[۲]
  • بهشت آدم، غیر از بهشت سرای دیگر است چراکه بهشت قیامت برای پایان سیر انسان است و این آغاز سیر آدم بود و نیز این مقدمه اعمال و برنامه‌های او است و آن نتیجه اعمال و برنامه‌هایش.

زمین جایگاه انسان‌ها

مطابق آیه ۳۶ از سوره بقره، زمین جایگاه و محل استقرار و آسایش همه انسانها است. ﴿وَ لَكمُ‏ْ فىِ الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلىَ‏ حِين؛ و در زمين تا روزگارى، آرامشگاه و برخوردارى خواهيد داشت(بقره:۳۶) این تصمیم و خواست الهی بوده و حضرت آدم(ع) تقصیر و دخالتی در این امر نداشته است. حکمت خداوند همراه با رعایت مصلحت بندگان آن را اقتضا کرده است. در اختیار گذاشتن امکانات و نعمت‌های دنیایی به علاوه نعمت‌های بدنی و جسمی برای انسان، از الطاف پروردگار متعال است تا انسان بتواند از همه اینها بهره برده و برای خانه آخرتش، توشه‌های خوبی مهیا سازد.

منابع

  1. مجلسی، محمد باقر، چاپ آخوندی، بحارالانوار، ج۱۱.
  2. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، ج۱، ص۱۸۶.