وحدت مسلمانان از دیدگاه قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

(ابرابزار)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
کدام آیات و در چه سوره‌هایی در قرآن کریم مسلمانان را تشویق به وحدت می‌کند؟
کدام آیات و در چه سوره‌هایی در قرآن کریم مسلمانان را تشویق به وحدت می‌کند؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}واژه وحدت در قرآن کریم بکار نرفته است؛ بلکه از واژه‌های «اعتصام» و «امت واحد» استفاده شده است که در همه آن‌ها مسلمانان را به داشتن وحدت تشویق می‌کند. آن آیات عبارتند از:
پیش از شرح و تفسیر آیات نکته‌ای درباره «وحدت» بیان می‌شود.


درقرآن کریم واژه «وحدت» بکار نرفته است بلکه از واژه‌های «اعتصام» و «امت واحد» استفاده شده است که درهمه آن‌ها مسلمانان را به داشتن وحدت تشویق می‌کند. آن آیات عبارتند از:
۱ـ {{قرآن|واعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرّقوا و اذکروا نعمه الله علیکم اذ کنتم اعداء فاَلّف بین قلوبکم فاصبحتم بنعمته اخواناً|ترجمه=و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید، و پراکنده نشوید؛ و نعمت خدا را بر خود یاد کنید آنگاه که دشمنان (یکدیگر) بودید، پس میان دلهای شما الفت انداخت، تا به لطف او برادران هم شدید.}}<ref>آل عمران/۱۰۳. ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، نشر دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۵۴، ج۳، ص۲۸.</ref>


۱ـ {{قرآن|واعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرّقوا و اذکروا نعمه الله علیکم اذ کنتم اعداء فاَلّف بین قلوبکم فاصبحتم بنعمته اخواناً}}<ref>آل عمران/۱۰۳. ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، نشر دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۵۴، ج۳، ص۲۸.</ref> و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید، و پراکنده نشوید؛ و نعمت خدا را بر خود یاد کنید آنگاه که دشمنان (یکدیگر) بودید، پس میان دلهای شما الفت انداخت، تا به لطف او برادران هم شدید.
۲ـ {{قرآن|و لا تکونوا کالذین تفرقوا و اختلفوا من بعد ما جاءهم البیّنات|ترجمه=و چون کسانی مباشید که پس از آنکه دلایل آشکار برایشان آمد، پراکنده شدند و با هم اختلاف پیدا کردند.}}<ref>آل عمران/۱۰۵. ر.ک. الطباطباییی، محمد حسین، المیزان، مترجم عبدالکریم بروجردی، تهران، انتشارات منباء علمی، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۶۰۲–۶۱۰.</ref>  


۲ـ {{قرآن|و لا تکونوا کالذین تفرقوا و اختلفوا من بعد ما جاءهم البیّنات}}<ref>آل عمران/۱۰۵. ر.ک. الطباطباییی، محمد حسین، المیزان، مترجم عبدالکریم بروجردی، تهران، انتشارات منباء علمی، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۶۰۲–۶۱۰.</ref> و چون کسانی مباشید که پس از آن‌که دلایل آشکار برایشان آمد، پراکنده شدند و با هم اختلاف پیدا کردند.
۳ـ {{قرآن|حتی اذا فشلتم و تنازعتم فی الامر و عصیتم من بعد ما اراکم ما تحبون منکم من یرید الدنیا و منکم من یرید الاخره|ترجمه=تا آن‌که سست شدید و درکار (جنگ و بر سر غنایم) با یکدیگر به نزاع پرداختید؛ و پس از آن‌که آنچه را دوست داشتید (یعنی غنایم را) به شما نشان داد، نافرمانی نمودید. برخی از شما دنیا را و برخی از شما آخرت را می‌خواهد.}}<ref>آل عمران/۱۵۲.</ref>  


۳ـ {{قرآن|حتی اذا فشلتم و تنازعتم فی الامر و عصیتم من بعد ما اراکم ما تحبون منکم من یرید الدنیا و منکم من یرید الاخره}}<ref>آل عمران/۱۵۲.</ref> تا آن‌که سست شدید و درکار (جنگ و بر سر غنایم) با یکدیگر به نزاع پرداختید؛ و پس از آن‌که آنچه را دوست داشتید (یعنی غنایم را) به شما نشان داد، نافرمانی نمودید. برخی از شما دنیا را و برخی از شما آخرت را می‌خواهد.
۴ـ {{قرآن|یا ایها الذین آمنوا خذوا حذرکم فانفروا ثبات اونفروا جمیعاً|ترجمه=ای کسانی که ایمان آورده‌اید، (در برابردشمن) آماده باشید (= اسلحه خود را برگیرید) و گروه گروه (به جهاد) بیرون روید یا به‌طور جمعی روانه شوید.}}<ref>النساء/۷۱.</ref>  


۴ـ {{قرآن|یا ایها الذین آمنوا خذوا حذرکم فانفروا ثبات اونفروا جمیعاً}}<ref>النساء/۷۱.</ref> ای کسانی که ایمان آورده‌اید، (در برابردشمن) آماده باشید (= اسلحه خود را برگیرید) و گروه گروه (به جهاد) بیرون روید یا به‌طور جمعی روانه شوید.
۵ـ {{قرآن|ان الذین فرّقوا دینهم و کانوا شیعاً لست منهم فی شیء|ترجمه=کسانی که دین خود را پراکنده‌ساختند و فرقه فرقه شدند، تو هیچ گونه مسؤول ایشان نیستی.}}<ref>انعام/۱۵۹.</ref>  


۵ـ {{قرآن|ان الذین فرّقوا دینهم و کانوا شیعاً لست منهم فی شیء}}<ref>انعام/۱۵۹.</ref> کسانی که دین خود را پراکنده‌ساختند و فرقه فرقه شدند، تو هیچ گونه مسؤول ایشان نیستی.
۶ـ {{قرآن|و لو أراکم کثیراً و لتنازعتم فی الامر|ترجمه=و اگر ایشان را (= سپاه دشمن) به تو بسیار نشان می‌داد قطعاً سست می‌شدید و حتماً در کار (جهاد) منازعه می‌کردید.}}<ref>انفال/۴۳.</ref>  


۶ـ {{قرآن|و لو أراکم کثیراً و لتنازعتم فی الامر}}<ref>انفال/۴۳.</ref> و اگر ایشان را (= سپاه دشمن) به تو بسیار نشان می‌داد قطعاً سست می‌شدید و حتماً در کار (جهاد) منازعه می‌کردید.
۷ـ {{قرآن|و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم|ترجمه=و با هم نزاع مکنید که سست شوید و مهابت شما از بین برود.}}<ref>انفال/۴۶.</ref>  


۷ـ {{قرآن|و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم}}<ref>انفال/۴۶.</ref> و با هم نزاع مکنید که سست شوید و مهابت شما از بین برود.
۸ـ {{قرآن|و قاتلوا المشرکین کافّه کما یقاتلونکم کافه|ترجمه=و همگی با مشرکان بجنگید، چنان‌که آنان همگی با شما می‌جنگند.}}<ref>توبه/۳۶.</ref>  


۸ـ {{قرآن|و قاتلوا المشرکین کافّه کما یقاتلونکم کافه}}<ref>توبه/۳۶.</ref> و همگی با مشرکان بجنگید، چنان‌که آنان همگی با شما می‌جنگند.
۹ـ {{قرآن|و انّ هذا امتکم امه واحده و انا ربکم فاعبدون|ترجمه=این است امت شما که امتی یگانه است، و منم پروردگار شما، پس مرا بپرستید.}}<ref>انبیاء/۹۲.</ref>  


۹ـ {{قرآن|و انّ هذا امتکم امه واحده و انا ربکم فاعبدون}}<ref>انبیاء/۹۲.</ref> این است امت شما که امتی یگانه است، و منم پروردگار شما، پس مرا بپرستید.
۱۰ـ {{قرآن|و انّ امتکم امه واحده و انا ربکم فاتقون|ترجمه=و در حقیقت، این امت شماست که امتی یگانه است، و من پروردگار شمایم؛ پس از من پروا دارید.}}<ref>مؤمنون/۵۲.</ref>  


۱۰ـ {{قرآن|و انّ امتکم امه واحده و انا ربکم فاتقون}}<ref>مؤمنون/۵۲.</ref> و در حقیقت، این امت شماست که امتی یگانه است، و من پروردگار شمایم؛ پس از من پروا دارید.
۱۱ـ {{قرآن|و لا تکونوا من المشرکین من الذین فرقوا دینهم و کانوا شیعاً|ترجمه=و از مشرکان مباشید: از کسانی که دین خود را قطعه قطعه کردند و فرقه فرقه شدند.}}<ref>الروم/۳۱–۳۲.</ref>  


۱۱ـ {{قرآن|و لا تکونوا من المشرکین من الذین فرقوا دینهم و کانوا شیعاً}}<ref>الروم/۳۱–۳۲.</ref> و از مشرکان مباشید: از کسانی که دین خود را قطعه قطعه کردند و فرقه فرقه شدند.
۱۲ـ {{قرآن|انّ الله یحبّ الذین یقاتلون فی سبیله صفّاً کانهم بنیان مرصوص|ترجمه=در حقیقت خدا دوست دارد کسانی را که در راه او صف درصف، چنان‌که گوئی بنائی ریخته شده از سرب‌اند جهاد می‌کند.}}<ref>الصف/۴.</ref>  


۱۲ـ {{قرآن|انّ الله یحبّ الذین یقاتلون فی سبیله صفّاً کانهم بنیان مرصوص}}<ref>الصف/۴.</ref> در حقیقت خدا دوست دارد کسانی را که در راه او صف درصف، چنان‌که گوئی بنائی ریخته شده از سرب‌اند جهاد می‌کند. آیات فوق طبق ترتیب سور شریفه نقل شده است. از جهتی بطور کلّی آیات را به دو دسته عمده می‌توان تقسیم کرد: یک دسته، آیاتی که تشویق به وحدت می‌کند و دسته دوّم آیاتی که نهی از اختلاف و تفرقه می‌کند. علاوه بر کتب تفسیر که بهترین منبع برای مطالعه آیات می‌باشند، چنانچه در پاورقی به بعضی از آن‌ها اشاره شده.
آیات فوق طبق ترتیب سور شریفه نقل شده است. از جهتی بطور کلی آیات را به دو دسته عمده می‌توان تقسیم کرد: یک دسته، آیاتی که تشویق به وحدت می‌کند و دسته دوّم آیاتی که نهی از اختلاف و تفرقه می‌کند. علاوه بر کتب تفسیر که بهترین منبع برای مطالعه آیات می‌باشند، چنانچه در پاورقی به بعضی از آن‌ها اشاره شده.
{{پایان پاسخ}}
 
<span></span>
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}


خط ۳۸: خط ۳۸:


۲. آیت محمد باقر حکیم، وحدت اسلامی از دیدگاه قرآن و سنّت، ترجمه عبدالهادی فقیهی زاده، چاپ مؤسسه فرهنگی انتشارات تبیان، چاپ اوّل، ۱۳۷۷.
۲. آیت محمد باقر حکیم، وحدت اسلامی از دیدگاه قرآن و سنّت، ترجمه عبدالهادی فقیهی زاده، چاپ مؤسسه فرهنگی انتشارات تبیان، چاپ اوّل، ۱۳۷۷.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
 
<span></span>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۶ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۳۳

سؤال

کدام آیات و در چه سوره‌هایی در قرآن کریم مسلمانان را تشویق به وحدت می‌کند؟

واژه وحدت در قرآن کریم بکار نرفته است؛ بلکه از واژه‌های «اعتصام» و «امت واحد» استفاده شده است که در همه آن‌ها مسلمانان را به داشتن وحدت تشویق می‌کند. آن آیات عبارتند از:

۱ـ ﴿واعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرّقوا و اذکروا نعمه الله علیکم اذ کنتم اعداء فاَلّف بین قلوبکم فاصبحتم بنعمته اخواناً؛ و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید، و پراکنده نشوید؛ و نعمت خدا را بر خود یاد کنید آنگاه که دشمنان (یکدیگر) بودید، پس میان دلهای شما الفت انداخت، تا به لطف او برادران هم شدید.[۱]

۲ـ ﴿و لا تکونوا کالذین تفرقوا و اختلفوا من بعد ما جاءهم البیّنات؛ و چون کسانی مباشید که پس از آنکه دلایل آشکار برایشان آمد، پراکنده شدند و با هم اختلاف پیدا کردند.[۲]

۳ـ ﴿حتی اذا فشلتم و تنازعتم فی الامر و عصیتم من بعد ما اراکم ما تحبون منکم من یرید الدنیا و منکم من یرید الاخره؛ تا آن‌که سست شدید و درکار (جنگ و بر سر غنایم) با یکدیگر به نزاع پرداختید؛ و پس از آن‌که آنچه را دوست داشتید (یعنی غنایم را) به شما نشان داد، نافرمانی نمودید. برخی از شما دنیا را و برخی از شما آخرت را می‌خواهد.[۳]

۴ـ ﴿یا ایها الذین آمنوا خذوا حذرکم فانفروا ثبات اونفروا جمیعاً؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، (در برابردشمن) آماده باشید (= اسلحه خود را برگیرید) و گروه گروه (به جهاد) بیرون روید یا به‌طور جمعی روانه شوید.[۴]

۵ـ ﴿ان الذین فرّقوا دینهم و کانوا شیعاً لست منهم فی شیء؛ کسانی که دین خود را پراکنده‌ساختند و فرقه فرقه شدند، تو هیچ گونه مسؤول ایشان نیستی.[۵]

۶ـ ﴿و لو أراکم کثیراً و لتنازعتم فی الامر؛ و اگر ایشان را (= سپاه دشمن) به تو بسیار نشان می‌داد قطعاً سست می‌شدید و حتماً در کار (جهاد) منازعه می‌کردید.[۶]

۷ـ ﴿و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم؛ و با هم نزاع مکنید که سست شوید و مهابت شما از بین برود.[۷]

۸ـ ﴿و قاتلوا المشرکین کافّه کما یقاتلونکم کافه؛ و همگی با مشرکان بجنگید، چنان‌که آنان همگی با شما می‌جنگند.[۸]

۹ـ ﴿و انّ هذا امتکم امه واحده و انا ربکم فاعبدون؛ این است امت شما که امتی یگانه است، و منم پروردگار شما، پس مرا بپرستید.[۹]

۱۰ـ ﴿و انّ امتکم امه واحده و انا ربکم فاتقون؛ و در حقیقت، این امت شماست که امتی یگانه است، و من پروردگار شمایم؛ پس از من پروا دارید.[۱۰]

۱۱ـ ﴿و لا تکونوا من المشرکین من الذین فرقوا دینهم و کانوا شیعاً؛ و از مشرکان مباشید: از کسانی که دین خود را قطعه قطعه کردند و فرقه فرقه شدند.[۱۱]

۱۲ـ ﴿انّ الله یحبّ الذین یقاتلون فی سبیله صفّاً کانهم بنیان مرصوص؛ در حقیقت خدا دوست دارد کسانی را که در راه او صف درصف، چنان‌که گوئی بنائی ریخته شده از سرب‌اند جهاد می‌کند.[۱۲]

آیات فوق طبق ترتیب سور شریفه نقل شده است. از جهتی بطور کلی آیات را به دو دسته عمده می‌توان تقسیم کرد: یک دسته، آیاتی که تشویق به وحدت می‌کند و دسته دوّم آیاتی که نهی از اختلاف و تفرقه می‌کند. علاوه بر کتب تفسیر که بهترین منبع برای مطالعه آیات می‌باشند، چنانچه در پاورقی به بعضی از آن‌ها اشاره شده.


مطالعه بیشتر

۱. سید محمود طالقانی، وحدت و آزادی، چاپ مهرماه ۱۳۶۱، انتشارات میعاد فرهنگی آیت الله طالقانی.

۲. آیت محمد باقر حکیم، وحدت اسلامی از دیدگاه قرآن و سنّت، ترجمه عبدالهادی فقیهی زاده، چاپ مؤسسه فرهنگی انتشارات تبیان، چاپ اوّل، ۱۳۷۷.

منابع

  1. آل عمران/۱۰۳. ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، نشر دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۵۴، ج۳، ص۲۸.
  2. آل عمران/۱۰۵. ر.ک. الطباطباییی، محمد حسین، المیزان، مترجم عبدالکریم بروجردی، تهران، انتشارات منباء علمی، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۶۰۲–۶۱۰.
  3. آل عمران/۱۵۲.
  4. النساء/۷۱.
  5. انعام/۱۵۹.
  6. انفال/۴۳.
  7. انفال/۴۶.
  8. توبه/۳۶.
  9. انبیاء/۹۲.
  10. مؤمنون/۵۲.
  11. الروم/۳۱–۳۲.
  12. الصف/۴.