خمس در زمان پیامبر اسلام(ص): تفاوت میان نسخهها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
خداوند در [[قرآن کریم]] میفرماید: {{قرآن|وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ|ترجمه=بدانید هر گاه غنیمتی یافتید، خمس آن از آن خدا و پیامبر(ص) و… میباشد.|سوره=انفال|آیه=۴۱}} | |||
این آیه شریفه، اگر چه ممکن است در موردی خاص نازل شده باشد، اما مورد خاص مخصّص نیست؛ یعنی مانع از کاربرد آن در موارد دیگر نمیشود و لذا واژه «غنیمت» در اصطلاح روایات، فقها و لغتشناسان، هر منفعتی است که به دست انسان برسد.<ref>ر. ک. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دار الکتب اسلامیه، چاپ شانزدهم، ج۷، صص ۱۷۶، ۱۷۷، ۱۷۸، ۱۷۹.</ref> | |||
در روایاتی میخوانیم: [[پیامبر اکرم(ص)]] به علی(ع) فرمود: عبدالمطلب در زمان قبل از اسلام پنج سنت حسنه داشت که خداوند آنها را در اسلام جاری ساخت...گنجی یافت، یکپنجم آن را کنار گذاشت و در راه خدا به دیگران داد …»<ref>حرعاملی، محمدحسن، وسایل الشیعه، ج۹، ص۴۹۶، از خصال ۳۱۲ / ۹۰، و از عیون الاخبار، ج۱، ص۲۱۲.</ref> | |||
برخی فقیهان مثل آیتالله خوانساری به این روایت برای وجوب خمس در گنجها تمسک کردهاند.<ref>ر. ک. خوانساری، سید احمد، جامع المدارک، ج۲، ص۱۰۳.</ref> | |||
برخی | در روایت دیگری میخوانیم: راوی از امام رضا(ع) میپرسد، اگر برخی از موارد خمس (گروههایی که خمس به آنها میرسد) کمتر و برخی بیشتر باشد، چه میکنید؟ حضرت میفرماید: این امر در اختیار امام(ع) است و او همانطور که پیامبر(ص) عمل میکرد، عمل میکند و پیامبر اکرم(ص) خمس را طبق آنچه مصلحت میدید، خرج میکرد.<ref>فیض کاشانی، محسن، تفسیر صافی، بیروت، انتشارات مؤسسه اعلمی، چاپ دوم، ۱۴۰۲، ج۲، ص۳۰۴.</ref> | ||
'''توجه به گزارشهای تاریخی''' | |||
گزارشهایی که در کتابهای تاریخی آمده است، مثل آنچه در نامههای رسول اکرم(ص) به طایفهها و قبیلهها میفرستادند و در آنها دستور به دادن خمس اموالشان میدادند. پیامبر اکرم(ص) در نامهای به طایفه بنی عبدالقیس فرمودند: «... و ان تعطوا من الغنم الخمس…» و این که از درآمدهایشان باید خمس بدهند و طایفه بنی عبدالقیس طایفه کوچکی بوده است که قدرت بر جنگ نداشته تا غنیمتی به دست آورد و خمس آن بر آنها لازم باشد.<ref>ر. ک. العاملی، جعفر مرتضی، الصحیح من السیره، انتشارات جامعه مدرسین، ۱۴۰۲، ج۳، ص۲۲۸.</ref> و به بنی عبدکلال الیمانینی نوشته: من به خاطر خمس مالتان از شما تشکر میکنم و اینها نیز جنگی نداشتهاند تا غنیمتی داشته باشند و خمس آن را بپردازند.<ref>همان.</ref> | |||
گزارشهایی که در کتابهای تاریخی آمده است، مثل آنچه در نامههای رسول اکرم(ص) به طایفهها و قبیلهها میفرستادند و در آنها دستور به دادن خمس اموالشان میدادند. پیامبر اکرم(ص) در نامهای به طایفه بنی عبدالقیس فرمودند: «... و ان تعطوا من الغنم الخمس…» و این که از درآمدهایشان باید خمس بدهند و طایفه بنی عبدالقیس طایفه کوچکی بوده است که قدرت بر جنگ نداشته تا غنیمتی به دست آورد | |||
<span></span> | |||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
خط ۲۶: | خط ۲۵: | ||
۲. تفسیر نورالثقلین، ج۲، ص۱۱۷ به بعد. | ۲. تفسیر نورالثقلین، ج۲، ص۱۱۷ به بعد. | ||
<span></span> | |||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۳۶
آیا روایتی وجود دارد که احکام خمس در زمان رسول الله(ص) اجرا میشد؟
خداوند در قرآن کریم میفرماید: ﴿وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ؛ بدانید هر گاه غنیمتی یافتید، خمس آن از آن خدا و پیامبر(ص) و… میباشد.﴾(انفال:۴۱)
این آیه شریفه، اگر چه ممکن است در موردی خاص نازل شده باشد، اما مورد خاص مخصّص نیست؛ یعنی مانع از کاربرد آن در موارد دیگر نمیشود و لذا واژه «غنیمت» در اصطلاح روایات، فقها و لغتشناسان، هر منفعتی است که به دست انسان برسد.[۱]
در روایاتی میخوانیم: پیامبر اکرم(ص) به علی(ع) فرمود: عبدالمطلب در زمان قبل از اسلام پنج سنت حسنه داشت که خداوند آنها را در اسلام جاری ساخت...گنجی یافت، یکپنجم آن را کنار گذاشت و در راه خدا به دیگران داد …»[۲]
برخی فقیهان مثل آیتالله خوانساری به این روایت برای وجوب خمس در گنجها تمسک کردهاند.[۳]
در روایت دیگری میخوانیم: راوی از امام رضا(ع) میپرسد، اگر برخی از موارد خمس (گروههایی که خمس به آنها میرسد) کمتر و برخی بیشتر باشد، چه میکنید؟ حضرت میفرماید: این امر در اختیار امام(ع) است و او همانطور که پیامبر(ص) عمل میکرد، عمل میکند و پیامبر اکرم(ص) خمس را طبق آنچه مصلحت میدید، خرج میکرد.[۴]
توجه به گزارشهای تاریخی
گزارشهایی که در کتابهای تاریخی آمده است، مثل آنچه در نامههای رسول اکرم(ص) به طایفهها و قبیلهها میفرستادند و در آنها دستور به دادن خمس اموالشان میدادند. پیامبر اکرم(ص) در نامهای به طایفه بنی عبدالقیس فرمودند: «... و ان تعطوا من الغنم الخمس…» و این که از درآمدهایشان باید خمس بدهند و طایفه بنی عبدالقیس طایفه کوچکی بوده است که قدرت بر جنگ نداشته تا غنیمتی به دست آورد و خمس آن بر آنها لازم باشد.[۵] و به بنی عبدکلال الیمانینی نوشته: من به خاطر خمس مالتان از شما تشکر میکنم و اینها نیز جنگی نداشتهاند تا غنیمتی داشته باشند و خمس آن را بپردازند.[۶]
مطالعه بیشتر
۱. تفسیر المیزان، ج۹، ص۱۵ به بعد.
۲. تفسیر نورالثقلین، ج۲، ص۱۱۷ به بعد.
منابع
- ↑ ر. ک. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دار الکتب اسلامیه، چاپ شانزدهم، ج۷، صص ۱۷۶، ۱۷۷، ۱۷۸، ۱۷۹.
- ↑ حرعاملی، محمدحسن، وسایل الشیعه، ج۹، ص۴۹۶، از خصال ۳۱۲ / ۹۰، و از عیون الاخبار، ج۱، ص۲۱۲.
- ↑ ر. ک. خوانساری، سید احمد، جامع المدارک، ج۲، ص۱۰۳.
- ↑ فیض کاشانی، محسن، تفسیر صافی، بیروت، انتشارات مؤسسه اعلمی، چاپ دوم، ۱۴۰۲، ج۲، ص۳۰۴.
- ↑ ر. ک. العاملی، جعفر مرتضی، الصحیح من السیره، انتشارات جامعه مدرسین، ۱۴۰۲، ج۳، ص۲۲۸.
- ↑ همان.